شیطان‌گرایی لاویایی
شیطان‌گرایی یا شیطان‌پرستی لاویایی (ترجمه صحیح‌ترِ Satanism، شیطان‌گرایی است) (به انگلیسی: LaVeyan Satanism) یک مکتب فلسفی یا دین است که در سال ۱۹۶۶، به دست پژوهشگر علوم غیبی و نویسنده آمریکایی انتان لاوی، بنیان گذاشته شد. پژوهشگران دینی، این دین را به عنوان یک جنبش نوپدید دینی، طبقه‌بندی کرده و آن را شکلی از باطن‌گرایی غربی می‌دانند. شیطان‌گرایی لاویایی، یکی از انواع گوناگون جنبش‌هایی است که خود را به عنوان شکلی از شیطان‌پرستی معرفی می‌کنند. در حال حاضر پیتر اچ. گیلمور به عنوان کاهن اعظم، رهبری شیطان پرستان لاویایی را بر عهده دارد.
| از سلسلهٔ مقالات در |
| شیطان‌گرایی لاویایی |
|---|
 |
| سازمان‌ها |
| کلیسای شیطان · نخستین کلیسای شیطان · (همچنین ببینید خانه سیاه, گراتو, شورای نهم) |
| افراد سرشناس |
| انتان لاوی · بلانچ بارتون · پیتر گیلمور · پگی نادرامیا · داین هگارتی · کارلا لاوی |
| متون |
| انجیل شیطانی · آیین شیطانی · جادوگر شیطانی · دفتر یادداشت شیطان · شیطان سخن می‌گوید · نامه‌هایی از شیطان · زندگی خصوصی یک شیطان‌گرا · کتاب کلیسای شیطان · دست‌نوشته‌های شیطانی |
| رسانه‌ها |
| عشاء‌شیطانی · سیتنیس: عشاء‌ربانی شیطان · صحبت از شیطان · شیطان به تعطیلات می‌رود · موسیقی بیگانه · صحنه‌های مرگ |
| موضوعات مرتبط |
| جادوی بزرگ‌تر و کوچک‌تر · شیطان‌گرایی لاویایی · شعله سیاه · نام‌های جهنمی · جادوی تشریفاتی · سلام شیطان · نماد شاخ · مصاحبه‌ای با پیتر گیلمور |
اصول و مبانی
شیطان‌گرایی بر چندین اصل استوار است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به ماده‌باوری، فردگرایی، داروینیسم اجتماعی، عینیت‌گرایی، خودپرستی عقلایی، عشق به زندگی و لذت‌گرایی کنترل شده (بر پایه اپیکوریسم)، با تکیه بر نسبی‌گرایی اخلاقی اشاره کرد.[1][2][3][4][5][6][7][8][9]
دکترین شیطان‌گرایی لاویایی در کتاب انجیل شیطانی لاوی بیان شده‌است. این دین دیدگاه ماده‌باورانه دارد و وجود موجودات فراطبیعی، دوگانگی جسم و روح و زندگی پس از مرگ را رد می‌کند. باورمندان به این دین، اعتقاد به وجود شیطان ندارند و او را پرستش نمی‌کنند؛ بلکه شیطان را به عنوان نمونه‌ای مثبت از غرور، شهوت و روشنگری می‌بینند. شیطان همچنین به‌عنوان نمادی برای اعتراض در برابر ادیان سامی انتخاب شده‌است که لاوی آن‌ها را سرکوب کننده غریزه‌های طبیعی انسان و مشوق بی‌خردی دانسته و نقد می‌کند. این دین یک جهان‌بینی طبیعت‌گرایانه را ترویج می‌کند و انسان را حیواناتی می‌بیند که در یک جهان بی‌اخلاق زندگی می‌کنند. ایده‌های لاوی به شدت تحت‌تأثیر ایده‌ها و نظریات فردریش نیچه و آین رند بود.
شیطان‌گرایان لاویایی از آنجا که باور به موجودات فراطبیعی ندارند، هیچ موجودی را نیز قربانی نمی‌کنند؛ زیرا که قربانی کردن موجودات، همواره با دیدگاه قرب به موجودی قدرتمندتر از بشر (خدا) انجام می‌شود پس این فعل هیچ جایگاهی در ادیان ماتریالیستی نظیر شیطان‌گرایی و امثال آن ندارد.[10]
پایه‌گذاری
لاوی، شیطان‌گرایی لاویایی را در ایالت کالیفرنیا در ایالات متحده آمریکا و با تأسیس کلیسای شیطان در شب والپورگس سال ۱۹۶۶ بنیان گذاشت. او این سال را آنو سِیتانِس[ی 1] نامید. کلیسای شیطان تحت رهبری لاوی رشد کرد و گراتوهای محلی در سرتاسر ایالات متحده تأسیس شدند؛ تعدادی از این گراتوها در اوایل دهه ۱۹۷۰ از کلیسا جدا شدند تا سازمان‌های شیطان‌گرایی مستقلی را تشکیل دهند. در ۱۹۷۵، لاوی نظام گراتوها را از میان برداشت؛ پس از آن شیطان‌گرایی کمتر از گذشته یک جنبش سازمان‌یافته بود اما همچنان شدیداً تحت‌تأثیر نوشته‌های لاوی قرار داشت. در سال‌های بعد برخی از اعضای کلیسای شیطان این کلیسا را ترک کردند تا تشکیلات خود را، همچنان با پیروی از کلیسای شیطان، تأسیس کنند؛ از میان این تشکیلات می‌توان از نخستین کلیسای شیطان جان دویی اَلی و نخستین کلیسای شیطان کارلا لاوی نام برد.
جادو
شیطان‌گرایی لاویایی همچنین انواعی از جادوگری را نیز دربر گرفته و بین دو نوع جادو تفاوت قائل می‌شود: جادوی بزرگ‌تر و جادوی کوچک‌تر.
جادوی بزرگ‌تر یک نوع آیین است که در نظر گرفته شده تا با روان‌پالایی سایکودراماتیک انرژی هیجانی فرد را به یک سمت متمرکز کند و نوعی خود درمانی نیز محسوب می‌شود. این آیین بر اساس سه موضوع اصلی روانشناسی-احساسی بنا شده که عبارت‌اند از محبت[ی 2] (یا عشق)، نابودی[ی 3] (یا بیزاری) و سکس[ی 4] (یا شهوت).
جادوی کوچک‌تر یک نوع کنترل روانی با استفاده از روانشناسی کاربردی و افسون (یا فریب[ی 5]) است تا جادوگر بتواند فرد یا شرایطی را به شکل دلخواه خود درآورد.
جستارهای وابسته
- دین‌های خداناباور
- طبیعت‌گرایی دینی
- دین سکولار
- انتان لاوی
- مریلین منسن
یادداشت‌ها
- the Year One", Anno Satanas" به معنای سال اول عهد شیطان
- compassion
- destruction
- sex
- "wile and guile"
منابع
- Anton Szandor LaVey. «Pentagonal Revisionism: A Five-Point Program». Church of satan. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۶ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۹ ژوئن ۲۰۲۰.
- Peter H. Gilmore. «Self-Realization —The Essence of Satanism». Church of satan. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰.
- «F.A.Q. Drug Abuse». Church of satan. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱۰ مه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰.
- «Fundamental Beliefs». Church of satan. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۸ ژوئیه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰.
- Nemo. «Satanism and Objectivism». Church of satan. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۷ مه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰.
- Peter H. Gilmore (۱۱ آوریل ۲۰۲۰). «Anton Szandor LaVey: An Innovative Thinker». Church of satan. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱۱ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰.
- «Information for Prison Chaplains». Church of satan. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۶ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۳ ژوئن ۲۰۲۰.
- Rev. Darren Deicide. «The Nine Satanic Virtues». Church of satan. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱۹ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۷ ژوئن ۲۰۲۰.
- Peter H. Gilmore (۳۰ آوریل ۲۰۱۹). «The Authoritative Edition of Might is Right by Ragnar Redbeard». Church of satan. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۷ اوت ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۷ اوت ۲۰۲۰.
- «Fundamental Beliefs». Church of satan. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۶ ژوئیه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «LaVeyan Satanism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۷.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
