زاغی اوراسیایی

زاغی اوراسیایی[1] یا زاغی اروپایی یا زاغی معمولی (نام علمی: Pica pica) پرنده‌ای از سردهٔ زاغی‌ها و خانوادهٔ کلاغیان است که محل زندگی آن بیشتر در اروپا، قسمت بزرگی از آسیا و شمال غرب آفریقا می‌باشد.[2]

زاغی اوراسیایی
وضعیت بقا
آرایه‌شناسی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
راسته: گنجشک‌سانان
تیره: کلاغیان
سرده: کشکرک
گونه: زاغی اوراسیایی
نام علمی
Pica pica
پراکندگی جهانی زاغی اروسیایی و زیرگونه‌های آن

طول بدن زاغی حدود ۴۰ تا ۵۱ سانتی‌متر است که بیش از نیمی از آن دم بلند پرنده‌است. پرهای شانه، پهلوها و شکم آن سفید و بقیه پر و بالش سیاه با جلای آبی، سبز و ارغوانی است. همه‌چیزخوار است اما غذاهای گوشتی را بر گیاهی ترجیح می‌دهد.

زاغی در مناطق حاشیهٔ شهری فراوان است و تا وقتی آزار داده نشود از انسان دوری نمی‌کند. گاهی دو یا چند پرنده به اذیت و آزار جانوران دیگر مانند گربه‌ها اقدام می‌کنند که این رفتار ممکن است برای فراری دادن شکارچیان و تخم‌دزدهای بالقوه باشد.

تولید مثل

زاغی تک‌همسر است و تا پایان عمر با جفت خود زندگی می‌کند. در صورت مرگ همسر، جفتی هم‌سن خود انتخاب می‌کند. آشیانهٔ خود را معمولاً بر روی درختان بلند می‌سازد. جنس نر آن از ماده بزرگ‌تر است.

زاغی تنها پرنده و یکی از معدود جانورانی است که می‌تواند تصویر خود در آینه را تشخیص دهد.[3]

فصل جفت‌گیری زاغی در بهار است و نمایش معاشقه آن به این شکل است که جنس نر به‌سرعت پرهای سرش را بالا و پایین می‌برد. دمش را مانند بادبزن باز و بسته می‌کند و صدایی آرام و متفاوت از صدای خود ایجاد می‌کند. با بازکردن پرهای سفید شانه‌هایش سعی می‌کند توجه پرندهٔ ماده را به سمت خود جلب نماید. پروازهای کوتاه و دنبال‌بازی نیز بخشی از معاشقه این پرنده است. بین ۵ تا ۸ تخم می‌گذارد و در فروردین روی تخم می‌خوابند.

زاغی ماده در حدود ۱۸ تا ۱۹ روز بر روی تخم‌ها می‌خوابد و در این مدت زاغی نر برای او غذا می‌آورد. پس از به دنیا آمدن جوجه‌ها، هر دو زاغی نر و ماده به همه آن‌ها غذا می‌دهند و در صورتی که منابع غذایی محدود و میزان غذا کم باشد جوجه بزرگ‌تر و قوی‌تر تمام غذاها را می‌گیرد و با این کار زاغی‌ها مطمئن می‌شوند که حداقل یکی از جوجه‌ها زنده می‌ماند. جوجه‌ها پس از ۲۶ تا ۳۰ روز از لانه بیرون آمده و تا بیشتر از چهار هفته بعد کماکان از پدر و مادر خود غذا دریافت می‌کنند.[4]

تغذیه

زاغی‌ها همه‌چیزخوار هستند و رژیم غذایی آن‌ها از میوه تا مُردار را در برمی‌گیرد. رژیم غذایی زاغی‌ها در تابستان شامل بی‌مهرگان و حشراتی چون مگس، کرم و عنکبوت است و در پاییز و زمستان به خوردن میوه، مُردار و گرفتن پرندگان و پستانداران کوچک می‌پردازند.[5]

مطالعه‌ای در شمال ایران بر روی زاغی‌ها نشان داده که میانگین وزن بدن زاغی‌ها ۲۱۵ گرم و میانگین طول کل بدن ۴۶.۳ سانتی‌متر و نسبت جنسی ماده به نر در نمونه ۱.۱ به ۱ بوده‌است. بررسی محتویات سنگدان در زمستان نشان داد که ۸۱ درصد از مواد جانوری شامل حشرات، سوسک‌ها و بندپایان و ۱۹ درصد از مواد گیاهی شامل گندم، جو، خردهٔ نان و بذر گیاهان تغذیه کرده بود. میانگین طول روده هم ۶۱۱ میلی‌متر و نسبت طول روده به طول کل بدن برابر ۱.۳ به ۱ بود که این نسبت ارجحیت رژیم غذایی گوشت‌خواری را نشان می‌دهد. تغذیه زاغی از تخم، جوجه یا گنجشک‌سانان کوچک جثهٔ دیگر هم در برخی از منابع ذکر شده‌است.[6]

پیوند به بیرون
  • زاغی
  • تخم پرنده
  • جوجه پرنده

منابع
  1. لغتنامه دهخدا: کشکرک، عقعق، کسک، زاغچه، زاغی، کشک
  2. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «European Magpie». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ ژانویه ۲۰۱۱.
  3. Prior, Schwarz, and Güntürkün, Helmut, Ariane, and Onur; Schwarz, A; Güntürkün, O; De Waal, Frans (2008). "Mirror-Induced Behavior in the Magpie (Pica pica): Evidence of Self-Recognition" (PDF). PLoS Biology. Public Library of Science. 6 (8): e202. doi:10.1371/journal.pbio.0060202. PMC 2517622. PMID 18715117. Archived from the original (PDF) on 19 November 2008. Retrieved 2008-08-21.
  4. «چرخه زندگی زاغی». تارنمای RSPB. دریافت‌شده در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۳.
  5. «غذای زاغی». تارنمای RSPB. دریافت‌شده در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۳.
  6. ( مطالعه اکولوژی و بیولوژی جمعیت زاغی (Pica pica) در شمال ایران حسین یزدان‌داد، وب‌گاه دانشگاه فردوسی مشهد
  • زاغی وب‌گاه پرندگان ایران
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ زاغی اوراسیایی موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.