پکن
پِکَن (به فرانسوی: Pékin) (به چینی: 北京) (تلفظ در زبان ماندارین: بِیچینگ) پایتخت جمهوری خلق چین و یکی از پرجمعیتترین شهرها جهان است. این شهر در سال ۲۰۱۴ بیش از ۲۱٬۵۱۶٬۰۰۰ میلیون نفر سکنه داشتهاست. پکن دومین شهر پرجمعیت چین پس از شانگهای و مرکز سیاسی، فرهنگی و آموزشی کشور است. فرودگاه بینالمللی پکن دومین فرودگاه شلوغ جهان از نظر ترافیک مسافران است.
پکن Beijing 北京 | |
---|---|
پرستشگاه بهشت، نماد کلانشهر پکن | |
مختصات: ۳۹°۵۴′۵۰″ شمالی ۱۱۶°۲۳′۳۰″ شرقی | |
کشور | چین |
مدیریت | |
• شهردار | گو جیلونگ |
مساحت | |
• کل | ۱۶٬۸۰۱٫۲۵ کیلومتر مربع (خطای عبارت: عملگر < دور از انتظار مایل مربع) |
بلندی | ۱۴۳ متر (۴۶۹ پا) |
جمعیت (۲۰۱۴) | ۲۱٬۵۱۶٬۰۰۰ |
منطقه زمانی | یوتیسی ۸+ (CST) |
کد پستی | ۱۰۰۰ ۰۰–۱۰۲۶ ۲۹ |
پیششماره(های) تلفن | ۱۰ ۰۸۶ |
HDI | ۰٫۸۹۱ ▲ (۲ام) |
GDP | تریلیون رنمینبی |
ترکیب نژادی | هان ۹۶ درصد منچو ۲ درصد هوئی ۲ درصد مغول ۰٫۳ درصد |
وبگاه |
سابقه تاریخی شهر به حدود سه هزار سال پیش میرسد و در هشت قرن اخیر در اغلب دورهها پایتخت چین بودهاست. کمتر شهرهایی در دنیا هستند که برای دورهای چنین دراز مرکز سیاسی و فرهنگی باقی مانده باشند به همین جهت آثار تاریخی زیادی در شهر وجود دارد.
پکن میزبان المپیک ۲۰۰۸ بود و برای برگزاری المپیک زمستانی ۲۰۲۲ هم انتخاب شده و به این ترتیب اولین شهری است که هم المپیک تابستانی و هم المپیک زمستانی را برگزار خواهد کرد.
نام
در جای شهر کنونی پکن در ابتدا شهری به نام چونگدو بود که مغولها آن را سوزاندند و ویرانکردند. قوبیلای قاآن در جای پکن کنونی شهری ساخت و آن را پایتخت خود کرد. آن شهر را در مغولی خانبالِق (به معنای شهرِ خان) و در چینی دادو (به معنای پایتخت بزرگ) میخواندند.[1] در متون فارسی دوران مغول نیز این شهر به صورت خانبالق و خانبالغ ذکر شدهاست. پس از برپایی سلسلهٔ مینگ در سال ۱۳۶۸ میلادی، این شهر نام بِیپینگ (به معنای صلح شمالی) گرفت و در سال ۱۹۴۹ در نخستین کنفرانس حزب کمونیست چین نامش به بِیجینگ (به معنای پایتخت شمالی) تغییر کرد. پکینگ به انگلیسی و پکن به فرانسوی گونههای دیگری از نگارش همان واژهٔ چینی بیجینگ اند. در واقع، روشهای متفاوتی برای نوشتن واژههای چینی به خط لاتین وجود دارد. در لاتیننویسی نقشهٔ پستی چین، این نام به صورت Peking نوشته میشود و در روش پینیین، این نام به شکل Beijing نشان داده میشود. تلفظ معیار این واژه (در گویش معیار چینی ماندارین) نزدیک به بِیچینگ است.
مترو
متروی پکن در سال ۱۹۶۹ تأسیس شده و هماکنون دارای ۱۸ خط و ۳۳۴ ایستگاه میباشد. این مترو پررفتوآمدترین و شلوغ ترین مترو در جهان است.
شهرهای خواهر
به دلیل اینکه شهر پکن، ناحیه نیز محسوب میشود، بنابراین برخی از خواهر خواندگان پکن نیز از نواحی و استانهای دیگر کشورها نیر میباشند.
توکیو، ژاپن (۱۹۷۹) ° نیویورک، ایالات متحده (۱۹۸۳) ° بلگراد، صربستان (۱۹۸۰) ° لیما، پرو (۱۹۸۳) ° واشینگتن دیسی، ایالات متحده (۱۹۸۴) ° مادرید، اسپانیا (۱۹۸۵) ° کلن، آلمان (۱۹۸۷) ° ایل-دو-فرانس، فرانسه (۱۹۸۷) ° الجزیره، الجزایر (۱۹۸۹) ° آنکارا، ترکیه (۱۹۹۰) ° قاهره، مصر (۱۹۹۰) ° اسلامآباد، پاکستان (۱۹۹۲) ° جاکارتا، اندونزی (۱۹۹۲) ° بانکوک، تایلند (۱۹۹۳) ° بوئنوس آیرس، آرژانتین (۱۹۹۳) ° سئول، کره جنوبی (۱۹۹۳) ° کیف، اوکراین (۱۹۹۳) ° برلین، آلمان (۱۹۹۴) ° بروکسل، بلژیک (۱۹۹۴)° اخیصار، ترکیه (۱۹۸۸) ° آمستردام، هلند (۱۹۹۴)° تلآویو، اسرائیل (۱۹۹۵) ° مسکو، روسیه (۲۰۰۳) ° پاریس، فرانسه (۱۹۹۷)° روم، ایتالیا (۱۹۹۸) ° گاتنگ، آفریقای جنوبی (۱۹۹۸) ° اتاوا، کانادا (۱۹۹۹)° تهران، ایران (۱۹۹۹) ° کانبرا، استرالیا (۲۰۰۰) ° بخارست، رومانی (۲۰۰۵) ° هاوانا، کوبا (۲۰۰۵)° مانیل، فیلیپین (۲۰۰۵) ° آتن، یونان (۲۰۰۵) ° لندن، بریتانیا (۲۰۰۶) ° ولینگتون، (۲۰۰۶) ° مکزیکوسیتی، مکزیک ° جینجو، کره جنوبی |
منابع
Wikipedia contributors, "Beijing," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Beijing&oldid=184641182 (accessed January 16, 2008).