متروی پکن

مترو پکن با ۱۸ خط، ۵۵۴ کیلومتر درازا، ۳۳۴ ایستگاه و جابه‌جایی روزانه، متوسط ۸/۹ میلیون نفر در سال ۲۰۱۵م شلوغ‌ترین در جهان و از نظر درازا پس از شانگهای مقام دوم در جهان را دارد. در ۲۲ اوت ۲۰۰۸م، رکورد ۴٫۹۲ میلیون نفری آن به ثبت رسید. از آن جایی که شبکه کنونی، پاسخگو ترانزیت سنگین شهر نیست، به تندی رو به گسترش است. یکمین سیستم حمل و نقل تندرو و مدرن در چین مربوط به قطار زیرزمینی پکن است که در سال ۱۹۶۹م آغاز و در سال ۱۹۸۱م بدون دعوت رسمی به رو مردم گشوده شد. ناگفته نماند، مترو نانجینگ (۱۹۵۸م – ۱۹۰۷م) از لحاظ قدمت یکمین قطار شهری در این کشور بوده‌است.[5]

نقشه مترو پکن
متروی پکن
اطلاعات
مالکBeijing Municipal Government
مکانپکن
نوعی ترابریقطارشهری
تعداد خطوط۱۸
تعداد ایستگاه‌ها۳۳۴[a]
مسافران روزانه۸٫۹۰ میلیون (متوسط روزانه ۲۰۱۵)[1]
۱۰٫۰۸۷۶ میلیون (متوسط هفتگی ۲۰۱۴)[1]
۱۲٫۶۹ میلیون (Peak record)[2]
مسافران سالانه۳٫۲۵ میلیارد (۲۰۱۵)[3]
وبگاهwww.bjsubway.com
www.mtr.bj.cn/en/
اداره
آغاز بهره‌برداری۱ اکتبر ۱۹۶۹ (۱۹۶۹-۱۰-01)
اداره‌کننده(ها)Beijing Mass Transit Railway Operation Corp. , Ltd
ام‌تی‌آر
تعداد قطارها4946 Revenue Railcars[3]
فنی
طول سیستم۵۵۴ کیلومتر (۳۴۴ مایل)[4]
اندازه ریل۱٬۴۳۵ mm (4 ft 8 1⁄2 in) (standard gauge)
خط ۲ مترو پکن

تاریخچه

ساخت مترو پکن در سپتامبر ۱۹۵۳م توسط کمیته برنامه‌ریزی پکن و کارشناسانی از اتحاد جماهیر شوروی پیشین پیشنهاد شد.

پس از جنگ کره، مقامات چین بیشتر توجه خود را به بازسازی‌ها داخلی معطوف کردند. آن‌ها علاقه‌مند به گسترش ظرفیت حمل و نقل عمومی بودند و در عین حال مترو را به عنوان مأمن دفاعی شهر ارزیابی می‌کردند. آن‌ها با مطالعه مترو مسکو و این که چطور در زمان جنگ در جهت دفاع از مردم و مقر سربازان و فرماندهان استفاده می‌شده‌است، تصمیم گرفتند از مترو در جهت خدمات شهری و نظامی استفاده کنند.

از آن‌جائی که چین تجربه‌ای در ساخت مترو نداشت از کمک‌های فنی شوروی پیشین و آلمان‌غربی بهره برد. در سال ۱۹۵۴م از مهندسان شوروی پیشین برای ارائه طرح دعوت به عمل آورد و از سال ۱۹۵۳م تا ۱۹۶۰م هزاران دانشجو را برای مطالعه به شوروی فرستاد.

با خدشه‌دار شدن روابط چین و شوروی در سال‌ها ۱۹۶۳م – ۱۹۶۰م تمام کارشناسان شوروی، چین را ترک کردند.

در ۱۹۶۱م پروژه به‌طور موقت متوقف شد. در ۱۹۶۵م کار ساخت از سر گرفته شد. خط اصلی در ۱ اکتبر ۱۹۶۹م همزمان با بیستمین سالگرد تأسیس جمهوری خلق چین با ۱۶ ایستگاه و ۲۱ کیلومتر تکمیل اما به دلیل مشکلات فنی با بیش از یک دهه تأخیر در ۱۹۸۱م افتتاح شد.

سرعت ساخت مترو در تابستان ۲۰۰۱، همزمان با اعلام میزبانی پکن در بازی‌های المپیک ۲۰۰۸ بیش از هر زمان دیگر بود. سه خط جدید یعنی خط ۱۰(فاز ۱)، خط المپیک (فاز ۱ خط ۸) و خط فرودگاه همگی در ۱۹ ژوئیه ۲۰۰۸ قبل از بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۸ افتتاح شدند.

بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸، با گرفتن وام از ۴ بانک بزرگ، ۷٫۶۹ میلیارد دلار صرف پروژه‌های مترو شد. بعد از اعلام بسته پیشنهادی اقتصادی در نوامبر ۲۰۰۸، کمیسیون برنامه‌ریزی مترو پکن کار ساخت مترو را تسریع کرد و مناطق حومه که ارزان‌تر بود را نیز مد نظر قرار داد.[5]

ساعت کار

مترو معمولاً بعد از نیمه شب تعطیل است مگر در مناسبت‌های خاص که ساعت کار افزایش میِ‌یابد. اولین حرکت قطار حدود ساعت ۰۵:۳۰ بامداد و آخرین قطار ۱۰:۳۰ شب است.[5]

خطوط مترو

متروی پکن از چندین مسیر اصلی تشکیل شده‌است. خط اول، خط دوم، خط چهارم، خط پنجم، خط دهم، خط سیزدهم، خط با تون، خط هشتم که به مسیر بازی‌های المپیک معروف است و خط نهم که مسیر ویژه‌ای به فرودگاه بین‌المللی پکن است. طبق برنامه‌های شهرسازی پکن قرار است چند خط متروی جدید نیز ساخته شود که به این ترتیب مردم می‌توانند راحت‌تر با مترو به همه جای پکن رفت‌وآمد کنند.[6]

خط نه

این خط۱۲۶۰۰ متر طول دارد.

بلیت

قیمت بلیت‌ها از ۳ تا ۵ یوان بستگی به خط و تعداد سفر متغیر است. همچنین مترو برای کودکان کمتر از ۱٫۲ متر در صورتی که با والدین همراه باشند، رایگان است.

زباله به جای بلیت

روزنامه «چاینا دیلی» (به انگلیسی: China Daily)از راه‌اندازی «دستگاه‌های معامله معکوس» در چند ایستگاه خط ۱۰ متروی پکن خبر داده بود. این دستگاه‌ها، در قبال دریافت بطری‌های پلاستیکی، کارت متروی مسافران را شارژ می‌کنند.

وقتی مسافران یک بطری پلاستیکی را داخل دستگاه قرار می‌دهند، دستگاه پس از تشخیص بطری، آن را فشرده می‌کند و به مخزن خود می‌فرستد و مشتری نیز، به ازای هر بطری تحویل شده به دستگاه، مبلغی را در کارت متروی خود دریافت می‌کند.

این دستگاه به اندازه یک یخچال خانگی است و ۴۰ عدد از آن در بسیاری از ایستگاه‌های خط ۱۰ متروی پکن نصب شده‌است.

طراحی دستگاه به گونه‌ای است که اگر چیزی به غیر از بطری خالی درون آن قرار داده شود، دستگاه آن را قبول نمی‌کند و بیرون می‌فرستد.

نصب این دستگاه‌ها در ایستگاه‌های مترو، اولین فاز از یک پروژه بزرگتر است که طی آن نصب دو هزار دستگاه معامله معکوس در سطح شهر پیش‌بینی شده‌است. در فازهای بعدی نیز قرار است دستگاه‌ها علاوه بر شارژ مترو، کارت‌های الکترونیک دیگر نظیر کارت‌های اعتباری چند منظوره برای کافه تریا، رستوران و سایر خدمات رفاهی را نیز شارژ کنند.[7]

منابع
  1. "北京市2015年暨"十二五"时期国民经济和社会发展统计公报". 北京市统计局 国家统计局北京调查总队. 2016-02-15. Retrieved 2015-02-18.
  2. "北京地铁全网客流再创历史纪录 逼近1270万". 中国新闻社. May 1, 2016. Retrieved 2016-05-01.
  3. 北京市统计局 国家统计局北京调查总队 (2014-02-12). "北京市2014年国民经济和社会发展统计公报". Archived from the original on 12 March 2016. Retrieved 2015-02-12.
  4. "北京今日两地铁新线开通试运营 轨道交通达554公里". 新华网. 2015-12-26. Retrieved 2015-12-26.
  5. «همشهری آنلاین». دریافت‌شده در ۳۱ مرداد ۱۳۹۲.
  6. «china radio international». دریافت‌شده در ۳۱ مرداد ۱۳۹۲.
  7. «شبکهٔ خبر دانشجویان البرز». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ اوت ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۳۱ مرداد ۱۳۹۲.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.