مسجد حیدریه قزوین

این مسجد یکی از نمونه‌های کامل مساجد چهار طاقی می‌باشد که با کمی تغییر به شکل کنونی درآمده، محراب و تزئینات آن از نظر طرح در نوع خود جز بهترین و نفیسترین نمونه‌های هنر گچبری ایران به‌شمار می‌رود.همچنین هماهنگی طرح پیچیده گچبری و سادگی طرح آجر کاریبی نظیر است کتیبه‌های کوفی این مسجد که به‌شکل کوفی گلدار , کوفی گل و برگدار و کوفی پیچیده و مارپیچگچبری شده‌اند.بسیار به کتیبه‌های مقصوره مسجد جامع قزوین شباهت دارند مقصوره مسجد حیدریه تنها بازمانده شکوه این مسجد بوده که در دوره‌های بعد تخریب گردیده و قسمت‌های دیگر بدان ملحق شده گنبد رفیع مقصوره در دوران صفویه و به سال 1049 هجری قمری فرو ریخته و برای حفاظت ظرایف تزئینات آن سقفی شیروانی در دوران پهلوی بر آن بنا نموده‌اند. قدمت بنای نخستین مسجد تقریباً به دوران آل بویه می‌رسد و متأسفانه بانی بنا هم مشخص نیست و همان مسجدی می‌باشد که رافعی آن را بنام جامع اصحاب ابوحنیفه خوانده است .[2]