ضربه انسان بر محیط زیست

ضربه انسان بر محیط زیست یا ضربات انسان‌ساخت بر محیط زیست شامل تغییر در محیط‌های بیوفیزیکی[1] و اکوسیستم‌ها، تنوع زیستی و منابع طبیعی[2][3] که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم توسط انسان ایجاد می‌شود، از جمله گرم‌شدن کره زمین،[1][4] تخریب محیط زیست[1] مانند اسیدی شدن اقیانوس‌ها،[1][5] انقراض گسترده و ازمیان رفتن تنوع زیستی،[6][7][8][9] بحران زیست‌محیطی و فروپاشی زیست‌محیطی به‌شمار می‌رود. اصلاح محیط زیست متناسب با نیازهای جامعه، اثرات مخربی از خود به جای می‌گذارد[10][11] برخی از فعالیت‌های بشری که در مقیاس جهانی به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم به محیط زیست جهانی آسیب می‌رسانند، عبارتند از رشد جمعیت،[12][13] بهره‌برداری بیش از حد، آلودگی و جنگل زدایی. برخی از مشکلات، از جمله گرم‌شدن کره زمین و ازدست رفتن تنوع زیستی، خطر حیاتی برای نژاد بشر ایجاد می‌کند.[14][15] برخی از کارشناسان این بحران را به ازدیاد جمعیت انسانی نسبت می‌دهند.[16][17]

محیط زیست
محیط زیست در
  • نمایه مقالات
  • فهرست‌ها
  • درگاه

اصطلاح anthropogenic (انسان‌ساخت) یک اثر یا شی ناشی از فعالیت انسان تعیین می‌کند. این اصطلاح برای نخستین بار به معنای فنی توسط الکسی پاولوف، زمین‌شناس روس به کار رفت و نخستین بار در انگلیسی توسط بوم‌شناس انگلیسی، آرتور تانسلی، در رابطه با تأثیرات انسانی بر climax plant communities استفاده شد.[18] دانشمند جَوشناس پل کروتزن در اواسط دهه ۱۹۷۰ اصطلاح «آنتروپوسن» را معرفی کرد.[19] این اصطلاح گاهی در زمینه آلودگی حاصل از فعالیت‌های انسانی از زمان آغاز انقلاب سبز به کار می‌رود اما به‌طور گسترده‌ای در مورد همه ضربه‌های اصلی انسان بر محیط زیست نیز کاربرد دارد.[20][21][22] بسیاری از اقدامات انجام شده توسط انسان که به گرم شدن محیط کمک می‌کند ناشی از سوزاندن سوخت فسیلی از منابع مختلف مانند: برق، خودرو، هواپیما، گرمایش فضا، ساخت یا تخریب جنگل‌ها است.[23]

زیاده‌روی انسان

مصرف بیش از حد
نمودار منتشر شده توسط ناسا که میزان CO2 از ۴۰۰٬۰۰۰ سال گذشته را نشان می‌دهد.[24]

مصرف بیش از حد وضعیتی است که به‌کارگیری منابع، از ظرفیت پایدار اکوسیستم پیشی گرفته باشد. این وضعیت را می‌توان با به‌کارگیری رد پای بوم‌شناختی اندازه‌گیری کرد، رویکرد تخمین منابع تقاضای انسان در اکوسیستم‌ها را با مقدار ماده سیاره در اکوسیستم مقایسه می‌کند. برآوردها نشان می‌دهد که تقاضای کنونی بشریت 70%[25] بیشتر از میزان بازآفرینی کل اکوسیستم‌های کره زمین است. الگوی طولانی مدت مصرف بیش از حد منجر به تخریب محیط زیست و در پایان از میان رفتن منابع می‌شود.

ضربه بشریت بر روی کره زمین بصورت کلی تحت تأثیر بسیاری از عوامل است، نه تنها عدد خام که نشان دهنده شمار مردم است. سبک زندگی آن‌ها (شامل ثروت کلی و به‌کارگیری منابع) و آلودگی ایجاد شده (از جمله اثر کربن) به همان اندازه مهم است. در سال ۲۰۰۸، نیویورک تایمز اظهار داشت که ساکنان کشورهای پیشرفته جهان منابعی مانند نفت و فلزات را با سرعتی تقریباً ۳۲ برابر بیشتر از کشورهای در حال توسعه که اکثر جمعیت انسانی را تشکیل می‌دهند، مصرف می‌کنند.[26]

کاهش ردپای کربنی شخص برای اقدامات مختلف.

تأثیر مخرب جمعیت بیش از حد، در اثر مصرف بسیار، افزایش می‌یابد. بنابر گفته پال آر. ارلیک، در سخنرانی سال 2017:

کشورهای ثروتمند غربی اکنون در حال به‌کارگیری منابع سیاره هستند و با سرعت بی‌سابقه‌ای اکوسیستم‌های آن را نابود می‌کنند. می‌خواهیم بزرگراه‌هایی در سرنگتی ایجاد کنیم تا کانی خاک کمیاب برای تلفن‌های همراه بدست آوریم. همه ماهی‌ها را از دریا می‌گیریم، صخره‌های مرجانی را خراب می‌کنیم و دی‌اکسید کربن را در جو قرار می‌دهیم. ما یک رویداد مهم انقراض را آغاز کرده‌ایم [.. .] یک جمعیت جهانی حدود یک میلیارد نفر تأثیر کلی طرفدار-زندگی خواهد داشت. که می‌تواند برای هزاره‌ها ادامه داشته باشد و در مقایسه با رشد کنترل نشده کنونی ما و چشم‌انداز سقوط ناگهانی، زندگی انسان‌های بیشتری را در دراز مدت حفظ کند.. .] اگر همه افراد منابع را در سطح مصرف مردم ایالات متحده مصرف کنند - چیزی که دنیا آرزوی آن را دارد - شما به چهار یا پنج کره زمین دیگر احتیاج خواهید داشت. ما سامانه‌های پشتیبانی از زندگی سیاره خود را خراب می‌کنیم.[27]

تمدن بشری باعث از میان رفتن ۸۳٪ از کل پستانداران وحشی و نیمی از گیاهان شده‌است.[28] وزن مرغ‌های جهان سه برابر پرندگان وحشی است در حالی که گاوها و خوک‌های اهلی ۱۴ برابر بیشتر از همه پستانداران وحشی هستند.[29][30] پیش‌بینی می‌شود با افزایش جمعیت جهانی به بیش از ۹ میلیارد نفر، مصرف گوشت جهانی تا سال ۲۰۵۰ بیش از دو برابر شود، شاید به ۷۶٪، که محرک مهمی در، از دست دادن تنوع زیستی بیشتر، و افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای خواهد بود.[31][32]

افزایش بیش از حد جمعیت انسانی
جمعیت انسانی از ۱۰۰۰۰ پیش از میلاد تا ۲۰۰۰ میلادی، با افزایش تصاعدی از قرن هجدهم.[33]

برخی از پژوهشگران، کارشناسان و مدافعان هنگام بررسی رشد جمعیت انسانی ابراز نگرانی می‌کنند که ازدیاد جمعیت محرک اصلی بحران محیط زیست است. برخی از اکولوژیست‌های ژرف‌نگر، مانند اندیشمند رادیکال و جدال گرای Pentti Linkola، جمعیت بیش از حد انسان را تهدیدی برای کل زیست کره می دانند.[34] در سال ۲۰۱۷، بیش از ۱۵۰۰۰ دانشمند در سراسر جهان دومین هشدار را به بشریت صادر کردند و اظهار داشتند که رشد سریع جمعیت انسانی «محرک اصلی بسیاری از تهدیدهای زیست محیطی و حتی اجتماعی» است.[35] گزارش سال ۲۰۲۱ در Frontiers in Conservation Science هشدار داد که اندازه و میزان رشد جمعیت از عوامل مهم در از دست دادن تنوع زیستی و تخریب خاک است و افزود: «افراد بیشتر به معنای تولید ترکیبات مصنوعی و پلاستیک‌های خطرناک برای دورانداختن هستند که بسیاری از آن‌ها موجب افزایش سموم رو به رشد زمین هستند. همچنین شانس دنیاگیریهایی را که باعث شکار هرچه بیشتر ناامیدکننده منابع کم می‌شوند، افزایش می‌دهد.»[36][37]

ماهیگیری و کشاورزی

ضربه زیست‌محیطی کشاورزی، به دلیل دامنه گسترده‌ای از شیوه‌های کشاورزی، در سراسر جهان متفاوت است. در پایان، ضربه زیست‌محیطی به روش‌های تولید در سامانه مورد استفاده کشاورزان بستگی دارد. رابطه میان آلاینده‌ها در محیط و سامانه کشاورزی غیرمستقیم است، و به دیگر متغیرهای آب‌وهوایی مانند بارندگی و دما نیز بستگی دارد.

سوختگی لاکانا

دو گونه شاخص ضربه زیست‌محیطی وجود دارد: «مبنی-بر-ابزار» که بر اساس روش‌های تولید کشاورزی است و «مبنی-بر-اثر» که ضربه ای است که روش‌های کشاورزی بر سامانه کشاورزی یا انتشار گازهای گلخانه ای به محیط دارند. نمونه ای از یک شاخص مبنی-بر-ابزار، کیفیت آب زیرزمینی است که تحت تأثیر مقدار نیتروژن وارد شده به خاک قرار می‌گیرد. شاخصی که منعکس کننده از دست دادن نیترات به آب‌های زیرزمینی باشد، مبنی-بر-اثر خواهد بود.[38]

تأثیرات زیست محیطی کشاورزی شامل عوامل مختلفی از خاک، آب، هوا، تنوع حیوانات و خاک، گیاهان و خود غذا است. برخی از موضوعات زیست محیطی که به کشاورزی مربوط می‌شود تغییر آب‌وهوا، جنگل زدایی، مهندسی ژنتیک، مشکلات آبیاری، آلاینده‌ها، تخریب خاک و زباله‌ها است.

ماهیگیری
ماهیگیری در زنجیره غذایی

ضربه‌های زیست محیطی صید را می‌توان به مواردی تقسیم کرد که شامل در دسترس بودن ماهیان قابل صید می‌شود، مانند صید بی‌رویه، شیلات پایدار و مدیریت شیلات. و مواردی که ضربه ماهیگیری بر دیگر عناصر محیط را شامل می‌شود، مانند صید غیرمجاز و تخریب زیستگاه مانند صخره‌های مرجانی.[39] بنابر گزارش 2019 بستر نرم‌افزاری بین‌المللی سیاست‌های علمی در زمینه تنوع زیستی و خدمات اکوسیستم (IPBES)؛ صید بی‌رویه مولد اصلی انقراض جمعی گونه‌ها در اقیانوس‌ها است.

[40]این مسائل حفاظتی بخشی از حفاظت از دریا است خطاب به برنامه‌های علوم شیلات. افزایش بیشتر میزان میان شمار ماهی موجود برای صید، و تمایل بشریت به صید آن‌ها، وجود دارد، مشکلی که با افزایش جمعیت جهان بزرگتر می‌شود.

مشابه دیگر مسائل زیست محیطی، ممکن است تضادی میان منافع ماهیگیرانی که برای تأمین معاش خود به ماهیگیری وابسته‌اند، و دانشمندان شیلات که دریافته‌اند اگر بخواهند جمعیت ماهیان آینده پایدار باشد، پس برخی از شیلات باید کاهش یا حتی بسته شوند.[41]

مجله Science یک مطالعه چهار ساله در نوامبر ۲۰۰۶ منتشر کرد، که پیش‌بینی کرد، که با روندهای غالب، در سال ۲۰۴۸ غذاهای دریایی صید-وحش شده، در دنیا تمام خواهد شد. دانشمندان اظهار داشتند که این کاهش در نتیجه صید بیش از حد، آلودگی و دیگر عوامل زیست محیطی است که همزمان با تخریب اکوسیستم آن‌ها از جمعیت شیلات نیز می‌کاهد. با این حال، این تجزیه و تحلیل با انتقاداتی روبرو شده‌است که در آن نقص اساسی وجود دارد، و بسیاری از مقامات مدیریت شیلات، نمایندگان صنعت و دانشمندان یافته‌ها را به چالش می‌کشند، گرچه بحث همچنان ادامه دارد. بسیاری از کشورها مانند تونگا، ایالات متحده، استرالیا و نیوزیلند و نهادهای مدیریت بین‌المللی اقداماتی را برای مدیریت مناسب منابع دریایی انجام داده‌اند.[42][43]

سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل (FAO) دو-سالانه وضعیت شیلات و آبزی پروری جهان را در سال ۲۰۱۸ منتشر کرد[44] خاطرنشان کرد که تولید ماهیگیری در طی دو دهه گذشته ثابت مانده‌است اما صید ناپایدار ماهیان به میزان ۳۳٪ از شیلات جهان افزایش یافته‌است. آنها همچنین اشاره کردند که پرورش آبزیان، تولید ماهی پرورشی، از ۱۲۰ میلیون تن در سال در سال ۱۹۹۰ به بیش از ۱۷۰ میلیون تن در سال ۲۰۱۸ افزایش یافته‌است.[45]

جمعیت کوسه‌ها و سفره‌ماهی‌های اقیانوسی از سال ۱۹۷۰ تاکنون ۷۱٪ کاهش یافته‌است که بیشتر به دلیل صید بیش از حد ماهی است. اکنون بیش از سه چهارم گونه‌های این گروه در معرض خطر انقراض قرار دارند.[46][47]

آبیاری

ضربه زیست‌محیطی آبیاری شامل تغییرات کمیت و کیفیت خاک و آب در نتیجه آبیاری و اثرات متعاقب آن بر شرایط طبیعی و اجتماعی در انتهای پایین و پایین دست طرح آبیاری است.

ضربه‌های ناشی از تغییر شرایط هیدرولوژیکی ناشی از نصب و راه اندازی طرح است.

یک طرح آبیاری اغلب آب را از رودخانه می‌گیرد و آن را در منطقه آبیاری توزیع می‌کند. به‌عنوان یک نتیجه هیدرولوژیکی مشخص شد که:

تأثیرات آن بر کیفیت خاک و آب غیرمستقیم و پیچیده‌است و تأثیرات بعدی بر شرایط طبیعی، زیست‌محیطی و اقتصادی - اقتصادی پیچیده‌است. در برخی موارد، اما نه در همه موارد، ورود به سامانه آب و شور شدن خاک می‌تواند منجر شود. با این حال، می‌توان از آبیاری، همراه با زهکشی خاک، برای غلبه بر شور شدن خاک با شستن نمک‌های اضافی از مجاورت منطقه ریشه استفاده کرد.[48][49]

آبیاری همچنین می‌تواند با استخراج آب‌های زیرزمینی توسط چاه‌های (لوله‌ای) انجام شود. به‌عنوان یک نتیجه هیدرولوژیکی مشخص شده‌است که سطح آب پایین می‌آید. اثرات آن ممکن است استخراج آب، نشست زمین / خاک و در امتداد ساحل، نفوذ آب شور باشد.

پروژه‌های آبیاری می‌توانند سودمندی‌های بسیاری داشته باشند، اما عوارض منفی آن اغلب نادیده گرفته می‌شوند.[50][51] فن آوری‌های آبیاری کشاورزی مانند پمپ‌های آب پرقدرت، سدها و خطوط لوله عامل کاهش گسترده منابع آب شیرین مانند سفره‌های زیرزمینی، دریاچه‌ها و رودخانه‌ها هستند. در نتیجه‌این انحراف گسترده از آب شیرین، دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و نهرها خشک می‌شوند، اکوسیستم‌های اطراف را به شدت تغییر داده یا تحت فشار قرار می‌دهند و به انقراض بسیاری از گونه‌های آبزی کمک می‌کنند.[52]

تلف شدن زمین‌های کشاورزی
گسترش شهری در کالیفرنیا
فرسایش خاک در ماداگاسکار

لال و استوارت تلفات جهانی زمین‌های کشاورزی توسط تخریب و رها شدن را ۱۲ میلیون هکتار در سال تخمین زدند.[53] در مقابل، بنابر گفته شرر، GLASOD (ارزیابی جهانی تخریب خاک ناشی از انسان، تحت برنامه محیط زیست سازمان ملل) تخمین می‌زند که از اواسط دهه ۱۹۴۰ سالانه ۶ میلیون هکتار از اراضی کشاورزی به دلیل تخریب خاک از میان رفته باشد، و وی خاطرنشان کرد که‌این بزرگی مشابه تخمین‌های پیشین دودال و روزانوف و همکاران است.[54] چنین تلفاتی نه تنها به دلیل فرسایش خاک، بلکه به شوره زنی، از دست دادن عناصر غذایی و مواد آلی، اسیدی شدن، تراکم، قطع شدن آب و نشست زمین مربوط می‌شود.[55] تخریب زمین ناشی از انسان به ویژه در مناطق خشک بسیار جدی است. با تمرکز بر ویژگی‌های خاک، اولدمن تخمین زد که حدود ۱۹ میلیون کیلومتر مربع از زمین جهانی تخریب شده‌است. درگن و چو، که تخریب پوشش گیاهی و همچنین خاک را شامل می‌شود، تخمین زدند که حدود ۳۶ میلیون کیلومتر مربع در مناطق خشک جهان تخریب شده‌است.[56] با وجود برآورد تلفات زمین‌های کشاورزی، مقدار زمین‌های قابل استفاده در تولید محصولات زراعی در جهان از سال ۱۹۶۱ تا ۲۰۱۲ حدود ۹ درصد افزایش یافته‌است و تخمین زده می‌شود که در سال ۲۰۱۲ ۳۹۰/۱ میلیارد میلیارد هکتار باشد.[57]

تصور می‌شود که نرخ فرسایش متوسط خاک در سطح جهانی بسیار است و نرخ فرسایش در زمین‌های زراعی معمولی معمولاً بیش از برآورد میزان تولید خاک است که معمولاً بیش از یک مرتبه اندازه است.[58] در ایالات متحده، نمونه‌گیری برای تخمین فرسایش توسط NRCS (سرویس حفاظت از منابع طبیعی) ایالات متحده بر اساس آماری است و برای تخمین از معادله جهانی خسارت خاک و معادله فرسایش بادی استفاده می‌شود. برای سال ۲۰۱۰، میانگین از دست دادن سالانه خاک توسط ورق، ریزش و فرسایش بادی در زمین‌های غیر فدرال ایالات متحده ۱۰٫۷ تن در هکتار در زمین‌های زراعی و ۱٫۹ تن در هکتار در زمین‌های مرتع تخمین زده شد. از سال ۱۹۸۲ متوسط نرخ فرسایش خاک در مناطق زراعی ایالات متحده حدود ۳۴٪ کاهش یافته‌است.[59] روش‌های بدون شخم زدن و کم‌شیب‌سازی به‌طور فزاینده‌ای در محصولات زراعی آمریکای شمالی که برای تولید غلات مانند گندم و جو استفاده می‌شود، رایج شده‌است. در زمین‌های زراعی بدون کشت، میانگین به‌تازگی از دست رفته کل خاک ۲٫۲ تن در هکتار در سال بوده‌است. در مقایسه با کشاورزی با به‌کارگیری کشت متعارف، پیشنهاد شده‌است که، زیرا کشاورزی بدون مزرعه سرعت فرسایش را بسیار نزدیکتر به نرخ تولید خاک تولید می‌کند، می‌تواند زمینه‌ای برای کشاورزی پایدار فراهم کند.

تخریب زمین فرایندی است که در آن ارزش محیط بیوفیزیکی تحت تأثیر ترکیبی از فرآیندهای ناشی از انسان است که بر زمین تأثیر می‌گذارند. این امر به‌عنوان هرگونه تغییر یا آشفتگی در سرزمین تلقی می‌شود که زیانبار یا نامطلوب است.[60] خطرات طبیعی بعنوان یک علت منتفی هستند. اما فعالیت‌های انسانی می‌تواند به‌طور غیرمستقیم بر پدیده‌هایی مانند سیل و آتش‌سوزی بوته‌ها تأثیر بگذارد. به دلیل پیامدهای تخریب زمین بر بهره‌وری کشاورزی، محیط زیست و تأثیرات آن بر امنیت غذایی، این موضوع مهمی در قرن ۲۱ محسوب می‌شود. تخمین زده می‌شود که تا ۴۰ درصد از زمین‌های کشاورزی جهان تخریب جدی شده‌است.[61]

تولید گوشت
در سراسر جهان، صنعت حیوانات تنها ۱۸٪ کالری تأمین می‌کند، اما از ۸۳٪ از زمین‌های کشاورزی استفاده می‌کند و ۵۸٪ از گازهای گلخانه‌ای مواد غذایی را منتشر می‌کند.[62]

Biomass of mammals on Earth[63]

  Livestock, mostly cattle and pigs (60٪)
  Humans (36٪)
  Wild mammals (4٪)

ضربات زیست محیطی در رابطه با تولید گوشت شامل استفاده از انرژی فسیلی، منابع آب و زمین، انتشار گازهای گلخانه‌ای و در برخی موارد، پاکسازی جنگل‌های بارانی، آلودگی آب و به خطر افتادن گونه‌ها، از جمله دیگر اثرات سوverse است.[64] استاینفلد و همکاران از فاو تخمین زده شده‌است که ۱۸٪ از انتشار جهانی GHG (گاز گلخانه‌ای) انسان‌شناسی (تخمین زده می‌شود ۱۰۰ سال معادل دی‌اکسید کربن) به‌گونه‌ای با تولیدات دامی ارتباط دارد. داده‌های فائو نشان می‌دهد که گوشت ۲۶٪ از تناژ جهانی محصولات دامی در سال ۲۰۱۱ را تشکیل می‌دهد.

در سطح جهان، تخمیر روده (بیشتر در دام نشخوارکنندگان) حدود ۲۷٪ از انتشار متان انسانی را تشکیل می‌دهد،[65] با وجود پتانسیل ۱۰۰ ساله گرمایش جهانی متان، به‌تازگی در ۲۸ بدون و ۳۴ با بازخورد کربن آب‌وهوا تخمین زده شده‌است، انتشار متان اکنون کمک کمی نسبت به گرم شدن کره زمین است. اگرچه کاهش انتشار متان تأثیر سریع در گرم شدن هوا دارد، اما اثر مورد انتظار اندک خواهد بود.[66] دیگر انتشارات GHG انسانی مرتبط با تولید دام شامل دی‌اکسید کربن ناشی از مصرف سوخت فسیلی (بیشتر برای تولید، برداشت و ترابری خوراک) و انتشار اکسید نیتروژن مرتبط با به‌کارگیری کودهای ازته، رشد گیاهان حبوبات تثبیت کننده نیتروژن و مدیریت کود است. روش‌های مدیریتی که می‌توانند میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را از تولید دام و خوراک کاهش دهند، شناسایی شده‌اند.[67][68][69][70][71]

مصرف چشمگیری از آب با تولید گوشت در ارتباط است، بیشتر به دلیل آب مورد استفاده در تولید پوشش گیاهی که خوراک را تأمین می‌کند. چندین برآورد منتشر شده از به‌کارگیری آب در ارتباط با دام و تولید گوشت وجود دارد، اما مقدار مصرف آب اختصاص داده شده به چنین تولیدی به ندرت تخمین زده می‌شود. به‌عنوان مثال، به‌کارگیری "آب سبز" به‌کارگیری تبخیر-تعرق از آب خاک است که مستقیماً با بارش فراهم شده‌است. و "آب سبز" تخمین زده شده‌است که ۹۴٪ از تولید جهانی گاو گوشت گاو " ردپای آب "[72] و در مراتع را تشکیل دهد، به اندازه ۹۹٫۵٪ از آب مصرفی مرتبط با تولید گوشت گاو «آب سبز» است.

اختلال در کیفیت آب توسط کود دامی و دیگر مواد موجود در رواناب و نفوذ در آب نگران کننده است، به‌ویژه در مواردی که تولید دام فشرده انجام می‌شود. در ایالات متحده، در مقایسه ۳۲ صنعت، مشخص شد که صنعت دامداری نسبتاً مطابق با مقررات زیست محیطی مطابق با قانون آب پاک و قانون هوای پاک، مطابقت دارد[73] اما مشکلات آلودگی ناشی از عملیات دام بزرگ گاهی اوقات می‌تواند در موارد تخلف جدی باشید. اقدامات مختلفی توسط آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده پیشنهاد شده‌است، که می‌تواند به کاهش آسیب دام به کیفیت آب روان و محیط‌های ساحلی کمک کند.[74]

تغییر در شیوه‌های تولید دام تأثیرات زیست محیطی تولید گوشت را تحت تأثیر قرار می‌دهد، همان‌طور که توسط برخی داده‌های گوشت گاو نشان داده شده‌است. در سامانه تولید گوشت گاو ایالات متحده، برآورد می‌شود که در سال ۲۰۰۷، ۸٫۶٪ کمتر از مصرف سوخت فسیلی، ۱۶٪ انتشار گازهای گلخانه‌ای کمتر (معادل ۱۰۰ سال دی‌اکسید کربن تخمین زده شده)، ۱۲٪ مصرف آب خارج شده و ۳۳٪ کمتر کاربری زمین، در واحد جرم گوشت گاو تولید شده، نسبت به سال 1977.[75] از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۲ در ایالات متحده، در حالی که جمعیت ۳۸ درصد افزایش داشت، موجودی نشخوارکنندگان کوچک ۴۲ درصد، موجودی گاو و گوساله ۱۷ درصد و انتشار متان از دام ۱۸ درصد کاهش یافت.[57] هنوز علی‌رغم کاهش شمار گاو، تولید گوشت گاو در ایالات متحده در آن دوره افزایش یافته‌است.[76]

برخی از تأثیرات دام‌های تولیدکننده گوشت ممکن است از نظر محیط زیست سودمند باشد. این موارد شامل کاهش ضایعات با تبدیل بقایای محصولات غیرقابل خوردن انسان به غذا، به‌کارگیری دام به‌عنوان جایگزین علف کش‌ها برای کنترل علف‌های هرز مهاجم و زیان‌بار و دیگر مدیریت گیاهان،[77] به‌کارگیری کود حیوانی به‌عنوان کود به‌عنوان جایگزینی برای مصنوعی است. کودهایی که برای تولید، به‌کارگیری چرا برای تقویت زیستگاه حیات وحش،[78] و ترسیب کربن در پاسخ به شیوه‌های چرا، به.[79][80] برعکس، بنابر برخی از مطالعات منتشر شده در مجلات معتبر، تقاضای فزاینده برای گوشت منجر به کاهش چشمگیر تنوع زیستی می‌شود زیرا عامل مهمی در تخریب جنگل‌ها و تخریب زیستگاه است.[81][82][83][32] علاوه بر این، گزارش ارزیابی جهانی ۲۰۱۹ در مورد تنوع زیستی و خدمات اکوسیستم توسط IPBES همچنین هشدار می‌دهد که افزایش روزافزون به‌کارگیری زمین برای تولید گوشت نقش مهمی در از دست دادن تنوع زیستی دارد.[84][85] گزارش سازمان غذا و کشاورزی در سال ۲۰۰۶، Long Shadow's Livestock، نشان داد که حدود ۲۶٪ سطح زمینی به چرای دام اختصاص دارد.[86]

روغن نخل
پرس روغن نخل روستایی " مالاکسور " در بندوندو، جمهوری دموکراتیک کنگو

روغن پالم گونه‌ای روغن گیاهی است که در درختان نخل روغنی یافت می‌شود که بومی آفریقای غربی و مرکزی هستند. روغن پالم که نخست در غذاهای کشورهای در حال توسعه استفاده می‌شد، اکنون در دیگر کشورها نیز در مواد غذایی، مواد آرایشی و دیگر محصولات استفاده می‌شود. بیش از یک سوم روغن نباتی که در سطح جهانی مصرف می‌شود روغن پالم است.[87]

نابودی زیستگاه

مصرف روغن نخل در محصولات غذایی، خانگی و آرایشی در سراسر جهان به معنای تقاضای بسیار برای آن است. به منظور تحقق این امر، مزارع نخل روغنی ایجاد می‌شود که به معنی حذف جنگل‌های طبیعی برای پاکسازی فضا است. این جنگل زدایی در آسیا، آمریکای لاتین و آفریقای غربی اتفاق افتاده‌است و مالزی و اندونزی ۹۰٪ درختان نخل جهانی را در اختیار دارند. این جنگل‌ها دامنه گسترده‌ای از گونه‌ها را در خود جای داده‌اند، از جمله بسیاری از حیوانات در معرض خطر، از پرندگان گرفته تا کرگدن‌ها و ببرها.[88] از سال ۲۰۰۰، ۴۷٪ از جنگل زدایی به منظور پرورش مزارع نخل نفتی بوده‌است، در هر سال ۸۷۷٬۰۰۰ جریب زمین تحت تأثیر قرار می‌گیرد.[87]

تأثیر بر تنوع زیستی

جنگل‌های طبیعی بسیار بیولوژیکی هستند، دامنه گسترده‌ای از جانداران از آن‌ها به‌عنوان زیستگاه خود استفاده می‌کنند. اما مزارع نخل روغن خلاف این است. مطالعات نشان داده‌است که مزارع نخل روغنی کمتر از ۱٪ تنوع گیاهی را که در جنگل‌های طبیعی دیده می‌شود و ۴۷–۹۰٪ تنوع پستانداری کمتری دارند.[89] این به دلیل خود نخل روغن نیست، بلکه به‌این دلیل است که نخل روغن تنها زیستگاه موجود در مزارع است. از این رو مزارع به‌عنوان یک تک کشت شناخته می‌شوند، در حالی که جنگل‌های طبیعی حاوی دامنه گسترده‌ای از گیاهان و جانوران هستند، و آن‌ها را بسیار گوناگون ساخته‌است. یکی از راه‌های پایداری بیشتر روغن نخل (اگرچه هنوز بهترین گزینه نیست) از طریق جنگل زراعی است که به موجب آن مزارع از گونه‌های مختلفی از گیاهان استفاده می‌شود که در تجارت استفاده می‌شود - مانند قهوه یا کاکائو. در حالی که‌اینها از مزارع تک کشت بیشتر تنوع زیستی دارند، اما هنوز به اندازه جنگل‌های طبیعی کارآمد نیستند. علاوه بر این، جنگل زراعی به همان اندازه مزایای اقتصادی برای کارگران، خانواده‌های آن‌ها و مناطق اطراف آن ندارد.

میزگرد دربارهٔ روغن پالم پایدار (RSPO)

RSPO یک سازمان غیرانتفاعی است که معیارهایی را توسعه داده‌است که اعضای آن (از سال ۲۰۱۸، بیش از ۴۰۰۰ مورد از آن‌ها وجود دارد) برای تولید، تأمین و به‌کارگیری روغن پالم پایدار باید دنبال کنند (Certified Sustainable Palm Oil; CSPO). اکنون، ۱۹٪ روغن پالم جهانی توسط RSPO به‌عنوان پایدار تأیید شده‌است.

معیارهای CSPO بیان می‌دارد که مزارع نخل روغنی را نمی‌توان در محل جنگل‌ها یا مناطق دیگر با گونه‌های در معرض خطر، اکوسیستم‌های شکننده یا مواردی که نیازهای جوامع محلی را تسهیل می‌کند، پرورش داد. این همچنین خواستار کاهش سموم دفع آفات و آتش‌سوزی، همراه با چندین قانون برای اطمینان از رفاه اجتماعی کارگران و جوامع محلی است.[90]

ضربه‌های اکوسیستم

تخریب محیط زیست
کودک تظاهرات برای اقدامات محافظت از محیط زیست (۲۰۱۸)

فعالیت‌های انسانی باعث تخریب محیط زیست می‌شود، که عبارت است از زوال محیط زیست از طریق تهی سازی منابعی مانند هوا، آب و خاک. تخریب اکوسیستم‌ها تخریب زیستگاه؛ انقراض حیات وحش؛ و آلودگی. تخریب محیط زیست به‌عنوان هرگونه تغییر یا آشفتگی در محیط تلقی می‌شود، که مخرب یا نامطلوب باشد.[60] همان‌طور که توسط معادله I = PAT نشان داده شده‌است، ضربه‌های زیست محیطی (I) یا زوال ناشی از ترکیبی از جمعیت بسیار و فزاینده انسانی (P)، افزایش مداوم رشد اقتصادی یا ثروت سرانه (A) و بکار‌گیری فناور‌دها در کاهش منابع و آلودِزایی(T).[91][92]

بنابر پژوهشی که در سال ۲۰۲۱ در Frontiers in Foreststs and Global Change منتشر شد، تقریباً ۳٪ سطح زمینی زمین از نظر زیست محیطی و از لحاظ جسمی دست نخورده‌است، به‌این معنی مناطقی با جمعیت سالم از گونه‌های جانوری بومی و ردپای انسانی کمی وجود دارد. بسیاری از این اکوسیستم‌های دست نخورده در مناطقی زندگی می‌کردند که توسط بومیان زندگی می‌کردند.[93][94]

تقسیم زیستگاه

بنابر یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ در طبیعت، ۸۷٪ اقیانوس‌ها و ۷۷٪ زمین (به استثنای قطب جنوب) توسط فعالیت‌های انسانی تغییر یافته‌است و ۲۳٪ از اراضی سیاره به‌عنوان بیابان باقی مانده‌است.[95]

تکه‌تکه شدن زیستگاه، کاهش بخش‌های بزرگ زیستگاه است که منجر به از میان رفتن زیستگاه می‌شود. تکه‌تکه شدن و از میان رفتن زیستگاه دلیل اصلی از میان رفتن تنوع زیستی و تخریب اکوسیستم در سراسر جهان است. اقدامات انسانها تا حد بسیاری مسئول تکه‌تکه شدن زیستگاه و از میان رفتن آن‌ها است زیرا این اقدامات اتصال و کیفیت زیستگاه‌ها را تغییر می‌دهد. درک عواقب تکه‌تکه شدن زیستگاه برای حفظ تنوع زیستی و تقویت عملکرد اکوسیستم مهم است.[96]

گیاهان و حیوانات کشاورزی برای تولید مثل به گرده افشانی بستگی دارند. سبزیجات و میوه‌ها یک رژیم غذایی مهم برای انسان هستند و به گرده افشانی بستگی دارند. هر زمان تخریب زیستگاه وجود داشته باشد، گرده افشانی و عملکرد محصول نیز کاهش می‌یابد. بسیاری از شلوارها نیز به حیوانات و به ویژه آن‌هایی که برای پخش بذر میوه می‌خورند، تکیه می‌کنند؛ بنابراین، تخریب زیستگاه حیوانات به شدت بر همه گونه‌های گیاهی وابسته به آن‌ها تأثیر می‌گذارد.[97]

انقراض انبوه

تنوع زیستی به‌طور کلی به تنوع و تنوع زندگی روی زمین اشاره دارد و با شمار گونه‌های مختلف موجود در کره زمین نشان داده می‌شود. از زمان معرفی، هوموساپینس (گونه انسانی) به‌طور مستقیم (مانند شکار) یا غیرمستقیم (مانند از میان بردن زیستگاه‌ها) کل گونه‌ها را از میان می‌برد و باعث انقراض گونه‌ها با سرعتی نگران کننده می‌شود. انسانها عامل انقراض انبوه کنونی هستند که به آن انقراض هولوسن گفته می‌شود و باعث از میان رفتن ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ برابر میزان پس زمینه طبیعی می‌شود.[98][99] اگرچه اکثر کارشناسان اتفاق نظر دارند که بشر سرعت انقراض گونه‌ها را تسریع کرده‌است، اما برخی از پژوهشگران بدون انسان فرض می‌کنند، تنوع زیستی زمین بیش از آنکه کاهش یابد، با نمایی رشد می‌کند.[2] انقراض هولوسن همچنان ادامه دارد، با مصرف گوشت، صید بی‌رویه، اسیدی شدن اقیانوس‌ها و بحران دوزیستان چند نمونه گسترده از تنوع زیستی تقریباً جهانی و جهانی است. ازدیاد جمعیت (و ادامه رشد جمعیت) همراه با مصرف بی‌رویه عامل اصلی این کاهش سریع محسوب می‌شود.[9][100] هشدار دانشمندان جهانی ۲۰۱۷ به بشریت اظهار داشت که، از جمله، این ششمین واقعه انقراض که توسط بشریت به راه افتاده‌است می‌تواند بسیاری از اشکال زندگی کنونی را نابود کرده و آن‌ها را تا پایان این قرن منقرض کند.[35]

یک مطالعه ژوئن ۲۰۲۰ که در PNAS منتشر شده استدلال می‌کند که بحران انقراض معاصر "ممکن است جدی‌ترین تهدید زیست محیطی برای تداوم تمدن باشد، زیرا غیرقابل برگشت است" و "تسریع آن" قطعی است به دلیل رشد سریع شمار و مصرف انسان نرخ ".[101]

—Robert Watson, 2019.[102]

کاهش تنوع زیستی
خلاصه‌ای از عمده مقوله‌های مربوط به تغییر زیست محیطی مربوط به تنوع زیستی بیان شده به‌عنوان درصدی از تغییر انسان محور (به رنگ قرمز) نسبت به خط پایه (آبی)

Defaunation از دست دادن حیوانات از جوامع زیست محیطی است.[103]

تخمین زده شده‌است که از سال ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۶، ۶۸ درصد از حیات وحش جهان به دلیل فعالیت‌های انسانی از میان رفته‌است.[104][105] اعتقاد بر این است که در آمریکای جنوبی ۷۰ درصد زیان دارد.[106] مطالعه مه ۲۰۱۸ که در PNAS منتشر شد نشان داد که از زمان طلوع تمدن بشر ۸۳ درصد پستانداران وحشی، ۸۰ درصد پستانداران دریایی، ۵۰ درصد گیاهان و ۱۵ درصد ماهی‌ها از میان رفته‌اند. اکنون، دام‌ها ۶۰٪ از زیست توده همه پستانداران روی زمین را تشکیل می‌دهند و پس از آن‌ها انسان (۳۶٪) و پستانداران وحشی (۴٪) قرار دارند.[28] بنابر ارزیابی جهانی تنوع زیستی ۲۰۱۹ توسط IPBES، تمدن بشری یک میلیون گونه گیاهی و جانوری را تا مرز نابودی پیش برده‌است، پیش‌بینی می‌شود بسیاری از این گونه‌ها طی چند دهه آینده از میان بروند.[84][107][108]

هر زمان که تنوع زیستی گیاه کاهش یابد، گیاهان باقیمانده آغاز به کاهش بهره‌وری می‌کنند. در نتیجه، از دست دادن تنوع زیستی همچنان تهدیدی برای بهره‌وری از اکوسیستم در سراسر جهان است و این بیش از حد بر عملکرد اکوسیستم طبیعی تأثیر می‌گذارد.[109]

گزارش سال ۲۰۱۹ که در مجموع ۲۸۰۰۰ گونه گیاهی را ارزیابی کرد، نتیجه گرفت که نزدیک به نیمی از آن‌ها با خطر انقراض روبرو هستند. عدم توجه و قدردانی از گیاهان «کوری گیاهی» تلقی می‌شود و این یک روند نگران کننده است زیرا گیاهان بیشتری را نسبت به حیوانات در معرض خطر انقراض قرار می‌دهد. کشاورزی بیشتر ما هزینه بیشتری برای تنوع زیستی گیاهان دارد زیرا نیمی از زمین‌های قابل سکونت در زمین برای کشاورزی استفاده می‌شود و این یکی از مهمترین دلایل بحران انقراض گیاهان است.[110]

گونه‌های مهاجم

گونه‌های مهاجم توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده به‌عنوان گونه‌های غیربومی اکوسیستم خاص تعریف شده و وجود آن‌ها به سلامت انسان یا حیوانات موجود در سامانه گفته شده آسیب می‌رساند. [111]

معرفی گونه‌ها، به ویژه گیاهان در مناطق جدید، به هر وسیله و به هر دلیلی تغییرات عمده و دائمی‌را در محیط در مناطق وسیع ایجاد کرده‌است. به‌عنوان مثال می‌توان به معرفی Caulerpa taxifolia به مدیترانه، ورود گونه‌های جو دوسر به مراتع کالیفرنیا و معرفی گیاهان شل، کودزو و بنفش به آمریکای شمالی اشاره کرد. موش، گربه و بز در بسیاری از جزایر تنوع زیستی را کاملاً تغییر داده‌است. علاوه بر این، مقدمه‌ها منجر به تغییرات ژنتیکی در جانوران بومی که در آن نژاد آمیزی اتفاق افتاده‌است، مانند گاومیش با گاو خانگی و گرگ با سگ خانگی.

گربه‌ها

گربه‌های اهلی و وحشی در سطح جهان به ویژه به دلیل تخریب پرندگان بومی و دیگر گونه‌های جانوری مشهور هستند. این امر به ویژه برای استرالیا که بیش از دو سوم انقراض پستانداران را به گربه‌های خانگی و وحشی و بیش از ۱٫۵ میلیارد مرگ و میر ناشی از حیوانات بومی‌را هر ساله نسبت می‌دهد، صادق است.[112] از آنجا که گربه‌های اهلی در خارج از خانه توسط صاحبانشان تغذیه می‌شوند، حتی در صورت کاهش جمعیت طعمه‌ها و در غیر این صورت می‌توانند به شکار ادامه دهند. این یک مشکل اساسی برای مکان‌هایی است که شمار بسیار گوناگونی و متراکم مارمولک، پرنده، مار و موش در آن منطقه وجود دارد.[113] پرسه زدن در گربه‌های فضای باز همچنین می‌تواند ناشی از انتقال بیماری‌های زیان‌بار مانند هاری و توکسوپلاسموز به جمعیت حیات وحش بومی باشد.[114]

پایتون برمه‌ای

نمونه دیگری از گونه‌های مهاجم معرفی شده مخرب، Python برمه است. منشأ پایتون برمه از مناطقی از جنوب شرقی آسیا بیشترین تأثیر را در جنوب فلوریدا اورگلیدز ایالات متحده داشته‌است. پس از نقض تسهیلات تولید مثل در سال ۱۹۹۲ به دلیل جاری شدن سیل و رهاسازی مارهای ناخواسته صاحبان مار به طبیعت، جمعیت پایتون برمه‌ای در سال‌های بعدی در آب‌وهوای گرم فلوریدا رونق می‌یابد.[115] این تأثیر به‌طور چشمگیری در جنوبی‌ترین مناطق اورگلیدز احساس شده‌است. یک مطالعه در سال ۲۰۱۲ شمار جمعیت گونه‌های بومی‌را از سال ۱۹۹۷ در فلوریدا مقایسه کرد و نشان داد که جمعیت راکون ۹۹٫۳، opossums 98.9 lined کاهش یافته و جمعیت خرگوش / روباه به‌طور مؤثر ناپدید شده‌است[116]

کاهش صخره‌های مرجانی
یک رویداد سفید کننده مرجان در این قسمت از Great Barrier Reef در استرالیا رخ داد

جزیره ای با صخره‌های حاشیه ای در یپ، میکرونزی. صخره‌های مرجانی در سراسر جهان در حال مرگ هستند.

تأثیر انسان بر صخره‌های مرجانی چشمگیر است. صخره‌های مرجانی در سراسر جهان در حال مرگ هستند. فعالیت‌های آسیب رسان شامل استخراج مرجان‌ها، آلودگی (آلی و غیرارگانیک)، صید بی‌رویه ماهی، انفجار، حفر کانال‌ها و دسترسی به جزایر و خلیج‌ها است. خطرات دیگر شامل بیماری، اقدامات ماهیگیری مخرب و گرم شدن اقیانوس‌ها است. عواملی که بر صخره‌های مرجانی تأثیر می‌گذارند عبارتند از: نقش اقیانوس به‌عنوان غرق دی اکسیدکربن، تغییرات جوی، اشعه ماورا بنفش، اسیدی شدن اقیانوس‌ها، ویروس‌ها، اثرات طوفان‌های گرد و غبار که عوامل را به صخره‌های دور، آلاینده‌ها، شکوفه‌های جلبک و غیره منتقل می‌کنند. صخره‌ها فراتر از مناطق ساحلی تهدید می‌شوند. تغییرات آب‌وهوایی مانند گرم شدن دما باعث سفید شدن مرجان می‌شود که در صورت شدید باعث از میان رفتن مرجان می‌شود.

در سال ۲۰۰۸، یک مطالعه جهانی تخمین زد که ۱۹ درصد از منطقه موجود صخره‌های مرجانی اکنون از میان رفته‌است و ۱۷ درصد دیگر احتمالاً طی ۱۰–۲۰ سال بعدی از میان می‌رود. اکنون تنها ۴۶٪ از صخره‌های جهان می‌توانند از نظر سلامتی در نظر گرفته شوند و ممکن است حدود ۶۰٪ از صخره‌های جهان به دلیل فعالیت‌های مخرب و مرتبط با انسان در معرض خطر باشند. تهدید سلامت صخره‌ها به ویژه در جنوب شرقی آسیا، جایی که ۸۰ درصد صخره‌ها در معرض خطر هستند، بسیار شدید است. انتظار می‌رود تا دهه ۲۰۳۰، ۹۰٪ از صخره‌ها در اثر فعالیت‌های انسانی و تغییرات آب‌وهوایی در معرض خطر باشند. تا سال ۲۰۵۰ پیش‌بینی می‌شود که همه صخره‌های مرجانی در معرض خطر باشند.

آلودگی ناشی از فاضلاب

فاضلاب خانگی، صنعتی و کشاورزی راه خود را به گیاهان فاضلاب برای تصفیه پیش از رهاسازی در اکوسیستم‌های آبی باز می‌کند. فاضلاب در این تصفیه خانه‌ها شامل کوکتلی از آلاینده‌های شیمیایی و بیولوژیکی مختلف است که ممکن است بر اکوسیستم‌های اطراف تأثیر بگذارد. به‌عنوان مثال، آب غنی از مواد مغذی از جمعیت بسیاری از Chironomidae مقاوم در برابر آلاینده‌ها پشتیبانی می‌کند، که به نوبه خود خفاش‌های حشره خوار را جذب می‌کند.[117] این حشرات سموم موجود در اسکلت بیرونی خود را جمع کرده و به پرندگان و خفاش‌های حشره کش منتقل می‌کنند. در نتیجه، فلزات ممکن است در بافتها و اندام‌های این حیوانات جمع شوند،[118] و در نتیجه آسیب به DNA، و ضایعات هیستوپاتولوژیک ایجاد می‌شود.[119] بعلاوه، این رژیم غذایی تغییر یافته طعمه‌های غنی از چربی ممکن است باعث تغییر در ذخیره انرژی[120] و تولید هورمون شود[121] که ممکن است تأثیرات چشمگیری در تورپور، تولید مثل، متابولیسم و بقا داشته باشد.

تأثیرات بر آب‌وهوا
اعتصاب اقلیمی سپتامبر ۲۰۱۹ در آلیس اسپرینگز، استرالیا

گرم شدن کره زمین

گرم شدن کره زمین نتیجه افزایش غلظت دی‌اکسید کربن در جو است که عمدتاً ناشی از احتراق منابع انرژی فسیلی مانند نفت، ذغال سنگ و گاز طبیعی است و تا حد نامعلومی در اثر تخریب جنگل‌ها، افزایش متان، فعالیت آتشفشانی و تولید سیمان ایجاد می‌شود.. چنین تغییر گسترده‌ای در چرخه کربن جهانی تنها به دلیل در دسترس بودن و بکارگیری فن آوری‌های پیشرفته، از کاربردهای اکتشاف، استخراج، توزیع، تصفیه و احتراق در نیروگاه‌ها و موتورهای خودرو و شیوه‌های پیشرفته کشاورزی، ممکن است. دام چه از طریق تولید گازهای گلخانه‌ای و چه از طریق تخریب غرق‌های کربن مانند جنگل‌های بارانی به تغییرات آب‌وهوایی کمک می‌کند. بنابر گزارش سازمان ملل / فائو در سال ۲۰۰۶، ۱۸ درصد از کل انتشار گازهای گلخانه‌ای موجود در جو به دلیل دام است. پرورش دام و زمین مورد نیاز برای تغذیه آن‌ها منجر به تخریب میلیونها هکتار از جنگل‌های بارانی شده و با افزایش تقاضای جهانی برای گوشت، تقاضای زمین نیز افزایش خواهد یافت. نود و یک درصد از کل جنگل‌های بارانی که از سال ۱۹۷۰ جنگل زدایی شده‌است اکنون برای دام استفاده می‌شود. اثرات منفی بالقوه زیست محیطی ناشی از افزایش غلظت دی‌اکسید کربن در جو، افزایش دمای هوا در جهان، تغییر چرخه‌های هیدروژئولوژیکی و در نتیجه خشکسالی مکرر و شدید، طوفان و سیل، و همچنین افزایش سطح دریا و اختلال در اکوسیستم است.[122]

رسوب اسید

فسیل‌هایی که توسط انسان برای انرژی سوزانده می‌شوند معمولاً به صورت باران اسیدی به آن‌ها بازمی‌گردند. باران اسیدیگونه‌ای بارش است که دارای اسیدهای سولفوریک و نیتریک بالا است که می‌تواند به صورت مه یا برف ایجاد شود. باران اسیدی اثرات زیست محیطی بی شماری روی نهرها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و دیگر محیط‌های آبی دارد. این ماده به جنگل‌ها آسیب می‌رساند، مواد مغذی ضروری خاک را از میان می‌برد، آلومینیوم را در خاک آزاد می‌کند، که جذب آب برای درختان را بسیار سخت می‌کند.[123]

پژوهشگران کشف کرده‌اند که گیاهان دریایی، گیاهان مارماهی و دیگر گیاهان می‌توانند به‌طور مؤثری دی‌اکسید کربن را جذب کرده و از این رو میزان اسیدیته اقیانوس‌ها را کاهش دهند؛ بنابراین دانشمندان می‌گویند که پرورش این گیاهان می‌تواند به کاهش اثرات مخرب اسیدی شدن در زندگی دریایی کمک کند.[124]

تخریب لایه ازن
این بخش قطعه‌ای از Ozone depletion است.[ویرایش] [تاریخچه]

اختلال در چرخه نیتروژن

نگرانی ویژه N2O است که طول عمر جوی آن به‌طور متوسط ۱۱۴–۱۲۰ سال است[125] و ۳۰۰ برابر موثرتر از CO 2 به‌عنوان گاز گلخانه‌ای است. NO توسط فرآیندهای صنعتی، خودرو و لقاح کشاورزی و NH 3 ساطع شده از خاک (به‌عنوان مثال، به‌عنوان یک محصول جانبی اضافی از نیتریفیکاسیون) X تولید[126] و عملیات دام انتقال آن به مسیر باد اکوسیستم، مؤثر بر دوچرخه سواری N و تلفات مواد مغذی. شش اثر عمده‌ای از NO X و NH 3 انتشار شناسایی شده‌اند:[127]

  1. کاهش دید اتمسفر با توجه به ذرات معلق در هوا آمونیوم (خوب ذرات [PM])
  2. غلظت ازن بالا
  3. ازن و PM بر سلامت انسان تأثیر می‌گذارد (به‌عنوان مثال بیماری‌های تنفسی، سرطان)
  4. افزایش تابش اجباری و گرم شدن کره زمین
  5. کاهش بهره‌وری کشاورزی به دلیل رسوب ازن
  6. اسیدی شدن اکوسیستم[128] و اوتروفیکاسیون.

تأثیرات فناوری

کاربردهای فناوری اغلب منجر به اثرات غیرقابل اجتناب و غیرمنتظره زیست محیطی می‌شود که بنابر معادله I = PAT به‌عنوان به‌کارگیری منابع یا آلودگی تولید شده در واحد تولید ناخالص داخلی اندازه‌گیری می‌شود. تأثیرات زیست محیطی ناشی از به‌کارگیری فناوری اغلب به دلایل مختلف غیرقابل اجتناب تلقی می‌شود. اول، با توجه به‌اینکه هدف بسیاری از فن آوری‌ها بهره‌برداری، کنترل یا «بهبود» طبیعت برای منافع انسانی است، در حالی که در همان زمان فرآیندهای بیشماری در طبیعت بهینه شده و به‌طور مداوم با تکامل تنظیم می‌شوند، اختلال در این فرآیندهای طبیعی توسط فناوری احتمالاً منجر به عواقب منفی زیست محیطی خواهد شد.[129] دوم، حفظ اصل جرم و قانون اول ترمودینامیک (یعنی صرفه جویی در مصرف انرژی) حکم می‌کند که هر زمان منابع مادی یا انرژی به اطراف منتقل شوند یا توسط فناوری دستکاری شوند، عواقب زیست محیطی غیرقابل اجتناب هستند. سوم، بنابر قانون دوم ترمودینامیک، نظم را می‌توان در یک سامانه (مانند اقتصاد انسان) تنها با افزایش بی نظمی یا آنتروپی در خارج از سامانه (یعنی محیط) افزایش داد؛ بنابراین، فناوری‌ها می‌توانند «تنها نظم» در اقتصاد بشری ایجاد کنند (یعنی نظمی‌که در ساختمان‌ها، کارخانه‌ها، شبکه‌های ترابری، سامانه‌های ارتباطی و غیره آشکار می‌شود) تنها به ازای افزایش «بی نظمی» در محیط. بنابر شماری از مطالعات، افزایش آنتروپی احتمالاً با تأثیرات منفی محیطی ارتباط دارد.[130][131][132][133]

صنعت معدن
زهکشی معدن اسید در رودخانه ریو تینتو

اثرات زیست محیطی معدن شامل فرسایش، تشکیل گودال‌ها، از میان رفتن تنوع زیستی و آلودگی خاک، آب‌های زیرزمینی و آب‌های سطحی توسط مواد شیمیایی حاصل از فرآیندهای استخراج است. در برخی موارد، قطع جنگل اضافی در مجاورت معادن انجام می‌شود تا فضای موجود برای ذخیره آوار و خاک ایجاد شده افزایش یابد.[134]

حتی اگر گیاهان برای رشد خود به برخی از فلزات سنگین نیاز داشته باشند، اما بیش از حد این فلزات معمولاً برای آن‌ها سمی است. گیاهانی که آلوده به فلزات سنگین هستند، معمولاً رشد، عملکرد و عملکرد را نشان می‌دهند. آلودگی توسط فلزات سنگین باعث کاهش ترکیب مواد آلی خاک و در نتیجه کاهش مواد مغذی خاک می‌شود که منجر به کاهش رشد گیاهان یا حتی مرگ می‌شود.[135]

علاوه بر ایجاد آسیب‌های زیست محیطی، آلودگی ناشی از نشت مواد شیمیایی نیز بر سلامت مردم محلی تأثیر می‌گذارد.[136] شرکت‌های معدنی در برخی کشورها ملزم به رعایت کدهای زیست محیطی و توانبخشی هستند، اطمینان حاصل کنند که منطقه استخراج شده به حالت اولیه خود برگردانده شده‌است. برخی از روش‌های استخراج ممکن است اثرات چشمگیری در محیط زیست و بهداشت عمومی داشته باشند. فلزات سنگین معمولاً اثرات سمی‌را نسبت به زیست محیطی خاک از خود نشان می‌دهند، و این از طریق محبت فرآیندهای میکروبی است و شمار و همچنین فعالیت میکروارگانیسم‌های خاک را کاهش می‌دهد. غلظت کم فلزات سنگین نیز شانس بسیاری برای جلوگیری از متابولیسم فیزیولوژیکی گیاه دارد.[137]

صنعت انرژی

تأثیرات زیست محیطی برداشت و مصرف انرژی گوناگون است. در سال‌های گذشته گرایشی به سمت افزایش تجاری سازی منابع مختلف انرژی تجدیدپذیر وجود داشته‌است.

در دنیای واقعی، مصرف منابع سوخت فسیلی منجر به گرم شدن کره زمین و تغییرات آب‌وهوایی می‌شود. با این حال، تغییرات کمی در بسیاری از نقاط جهان در حال ایجاد است. اگر نظریه اوج روغن صحت داشته باشد، اکتشافات بیشتر در منابع انرژی جایگزین مناسب، می‌توانند با محیط زیست سازگارتر باشند.

با پیشرفت سریع فن‌آوری‌ها می‌توان انتقال انرژی، مدیریت آب و پسماند و تولید غذا را به سمت استفاده بهتر از محیط زیست و به‌کارگیری انرژی با به‌کارگیری روش‌های بوم‌شناسی سامانه‌ها و بوم‌شناسی صنعتی به ارمغان آورد.[138][139]

بیودیزل

اثرات زیست محیطی بیودیزل شامل به‌کارگیری انرژی، انتشار گازهای گلخانه‌ای و برخی از گونه‌های دیگر آلودگی است. تجزیه و تحلیل چرخه زندگی مشترک توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده و وزارت انرژی ایالات متحده نشان داد که جایگزینی ۱۰۰٪ بیودیزل برای گازوئیل نفت در اتوبوس‌ها باعث کاهش ۹۵٪ مصرف چرخه زندگی نفت می‌شود. بیودیزل در مقایسه با گازوئیل نفتی انتشار خالص دی‌اکسید کربن را ۷۸٫۴۵ درصد کاهش می‌دهد. در اتوبوس‌های شهری، بیودیزل باعث کاهش انتشار ذرات ۳۲ درصد، انتشار مونوکسیدکربن کربن ۳۵ درصد و انتشار اکسیدهای گوگرد ۸ درصد نسبت به انتشار چرخه زندگی مرتبط با به‌کارگیری گازوئیل نفتی می‌شود. انتشار چرخه زندگی هیدروکربن‌ها ۳۵٪ بیشتر و انتشار اکسیدهای مختلف نیتروژن (NOx) با بیودیزل ۱۳٫۵٪ بیشتر بود.[140] تجزیه و تحلیل چرخه زندگی توسط آزمایشگاه ملی آرگون نشانگر کاهش مصرف انرژی فسیلی و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای با بیودیزل در مقایسه با به‌کارگیری گازوئیل نفتی است.[141] بیودیزل مشتق شده از روغن‌های مختلف گیاهی (به‌عنوان مثال روغن کلزا یا روغن سویا) در مقایسه با گازوئیل نفتی به راحتی در محیط زیست قابل تجزیه است.[142]

استخراج و سوختن ذغال سنگ
مه دود در پکن، چین

تأثیرات زیست محیطی استخراج و سوختن زغال سنگ گوناگون است.[143] قوانینی که در سال ۱۹۹۰ توسط کنگره آمریکا به تصویب رسید، آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) را ملزم کرد تا طرحی را برای کاهش آلودگی هوای سمی نیروگاه‌های زغال سنگ صادر کند. پس از تأخیر و دعوا، سازمان حفاظت محیط زیست اکنون برای صدور گزارش خود مهلت قانونی دادگاه را تا ۱۶ مارس ۲۰۱۱ تعیین کرده‌است.

تولید برق
این بخش قطعه‌ای از Environmental impact of electricity generation است.[ویرایش] [تاریخچه]

قدرت هسته‌ای
اعتراض ضد هسته‌ای در نزدیکی مرکز دفع زباله‌های هسته‌ای در Gorleben در شمال آلمان

تأثیرات زیست محیطی انرژی هسته‌ای در نتیجه فرآیندهای چرخه سوخت هسته‌ای شامل استخراج، پردازش، حمل و ذخیره‌سازی سوخت و ضایعات سوخت رادیواکتیو است. رادیو ایزوتوپهای آزاد شده به دلیل ورود ذرات رادیواکتیو به موجودات از طریق مسیرهای مختلف انتقال، خطر سلامتی را برای جمعیت‌های انسانی، حیوانات و گیاهان ایجاد می‌کنند.

تابش یک ماده سرطان زا است و اثرات بی شماری بر موجودات زنده و سامانه‌ها ایجاد می‌کند. تأثیرات زیست محیطی فاجعه‌های نیروگاه هسته‌ای مانند فاجعه چرنوبیل، فاجعه هسته‌ای فوکوشیما دایچی و حادثه جزیره سه مایل، در میان دیگر، به‌طور نامحدود ادامه دارد، اگرچه چندین عامل دیگر در این حوادث نقش داشته‌است از جمله مدیریت نادرست سامانه‌های ایمن خرابی و بلایای طبیعی ایجاد فشار غیرمعمول بر روی ژنراتورها. سرعت تجزیه رادیواکتیو ذرات بسیار متفاوت است، بستگی به ویژگی‌های هسته‌ای یک ایزوتوپ خاص دارد. رادیو اکتیو پلوتونیوم -۲۴۴ دارای نیمه عمر ۸۰٫۸ میلیون سال است، که نشان دهنده مدت زمان لازم برای نیمی از نمونه داده شده برای پوسیدگی است، اگرچه پلوتونیوم-۲۴۴ بسیار کمی در چرخه سوخت هسته‌ای تولید می‌شود و مواد نیمه عمر پایین‌تر فعالیت در نتیجه اشعه کمتر خطرناک ایجاد می‌کند.[144]

صنعت نفت سنگ‌های رسوبی (شیل)
کارخانه فرآوری و مواد شیمیایی روغن شیل Kiviõli در ida-Virumaa، استونی

تأثیرات زیست محیطی صنعت شیل (shale) نفت شامل در نظر گرفتن مواردی مانند کاربری زمین، مدیریت پسماند، آلودگی آب‌وهوا ناشی از استخراج و فرآوری شیل نفت است. استخراج سطحی از ذخایر شیل نفت باعث اثرات معمول محیطی استخراج روباز می‌شود. علاوه بر این، احتراق و فرآوری حرارتی مواد زائدی را ایجاد می‌کند که باید دفع شود و انتشارات زیان‌بار جو، از جمله دی‌اکسید کربن، یک گاز اصلی گلخانه‌ای است. فرآیندهای تجربی درجا تجربی و فن آوری‌های جذب و ذخیره کربن ممکن است برخی از این نگرانی‌ها را در آینده کاهش دهد، اما ممکن است موارد دیگر مانند آلودگی آب‌های زیرزمینی را افزایش دهد.

نفت

تأثیرات زیست محیطی نفت اغلب منفی است زیرا تقریباً برای همه اشکال زندگی سمی است. نفت، واژه‌ای معمول برای نفت یا گاز طبیعی، تقریباً با همه جنبه‌های جامعه کنونی ارتباط دارد، به ویژه برای ترابری و گرمایش هم برای خانه‌ها و هم برای فعالیت‌های تجاری.

مخازن
سد واخوست در کلینتون، ماساچوست

با افزایش تقاضای جهانی برای آب و انرژی و افزایش شمار و اندازه مخازن، تأثیرات زیست محیطی مخازن تحت نظارت روزافزون قرار می‌گیرد.

از سدها و مخازن می‌توان برای تأمین آب آشامیدنی، تولید برق آبی، افزایش تأمین آب برای آبیاری، ایجاد فرصت‌های تفریحی و کنترل سیل استفاده کرد. با این حال، اثرات سوverse زیست محیطی و جامعه شناختی نیز در طول ساخت و سازهای مخزن و پس از آن شناسایی شده‌است. اگرچه‌این تأثیر میان سدها و مخازن مختلف بسیار متفاوت است، اما انتقادات معمول شامل جلوگیری از رسیدن ماهی‌های دریایی به محل جفت‌گیری تاریخی، دسترسی کمتر به آب در پایین دست و صید کمتر برای جوامع ماهیگیری در منطقه است. پیشرفت در فناوری راه حل‌هایی برای بسیاری از تأثیرات منفی سدها فراهم کرده‌است، اما این پیشرفت‌ها اگر به موجب قانون نیازی به آن‌ها نباشد یا تهدید به جریمه شوند، ارزش سرمایه‌گذاری ندارند. اینکه آیا پروژه‌های مخزن در پایان سودمند یا زیان‌بار هستند - هم برای محیط زیست و هم برای جمعیت انسانی اطراف آن - از دهه ۱۹۶۰ و احتمالاً مدت‌ها پیش از آن مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌است. در سال ۱۹۶۰ ساخت للین Celyn و طغیان Capel Celyn باعث شورش سیاسی شد که تا به امروز ادامه دارد. به‌تازگی، ساخت سد سه گلوگاه و دیگر پروژه‌های مشابه در سراسر آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین بحث‌های زیست محیطی و سیاسی چشمگیری ایجاد کرده‌است.

نیروی باد
توربین‌های بادی در یک محیط کشاورزی
این بخش قطعه‌ای از Environmental impact of wind power است.[ویرایش] [تاریخچه]

ساخت
تولید زباله، کیلوگرم در هر فرد در روز اندازه‌گیری می‌شود

عوامل تمیز کننده

تأثیرات محیطی عوامل تمیز کننده گوناگون است. در سال‌های گذشته اقداماتی برای کاهش این اثرات انجام شده‌است.

فناوری نانو

تأثیرات زیست محیطی فناوری نانو را می‌توان به دو جنبه تقسیم کرد: پتانسیل نوآوری‌های فناوری نانو برای کمک به بهبود محیط زیست، و احتمالاً گونه جدیدی از آلودگی که در صورت انتشار در محیط، ممکن است باعث ایجاد مواد نانو شود. از آنجا که فناوری نانو یک حوزه نوظهور است، بحث بسیاری در مورد اینکه استفاده صنعتی و تجاری از نانومواد تا چه اندازه بر موجودات و اکوسیستم‌ها تأثیر می‌گذارد وجود دارد.

رنگ کردن

تأثیرات محیطی رنگ گوناگون است. مواد و فرآیندهای رنگ آمیزی سنتی می‌توانند اثرات زیان‌بار بر محیط زیست داشته باشند، از جمله اثرات به‌کارگیری سرب و دیگر مواد افزودنی. می‌توان اقداماتی را برای کاهش تأثیرات زیست محیطی انجام داد، از جمله برآورد دقیق مقدار رنگ به گونه‌ای که هدر رفت آن به حداقل برسد، به‌کارگیری رنگ‌ها، پوشش‌ها، لوازم جانبی نقاشی و تکنیک‌هایی که از نظر محیط زیست ترجیح داده می‌شوند. رهنمودهای آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده و رتبه‌بندی ستاره سبز برخی از استانداردهایی است که می‌تواند اعمال شود.

کاغذ
این بخش قطعه‌ای از Environmental impact of paper است.[ویرایش] [تاریخچه]

پلاستیک
تکه بزرگ زباله اقیانوس آرام

برخی دانشمندان معتقدند که تا سال ۲۰۵۰ می‌تواند پلاستیک بیشتری نسبت به ماهی در اقیانوس‌ها داشته باشد.[145] مطالعه‌ای در دسامبر سال ۲۰۲۰ در نیچر منتشر شد که مواد ساخته شده توسط بشر یا جرم انسانی بیش از همه زیست توده موجود در زمین است، پلاستیک بیش از جرم همه حیوانات خشکی و دریایی است.[146][22]

آفت کش‌ها

تأثیرات سموم دفع آفات در محیط زیست اغلب بیشتر از آنچه توسط افرادی که از آن‌ها استفاده می‌کنند است. بیش از ۹۸٪ حشره‌کش‌های سمپاشی شده و ۹۵٪ علف‌کش‌ها به مقصدی غیر از گونه‌های مورد نظر خود می‌رسند، از جمله گونه‌های غیر هدف، هوا، آب، رسوبات ته و مواد غذایی.[147] سموم دفع آفات زمین و آب را هنگام فرار از محل‌های تولید و مخازن ذخیره‌سازی، هنگام خالی شدن از مزارع، دور انداختن، پاشش هوایی و پاشش در آب برای از میان بردن جلبک‌ها، آلوده می‌کند.[148]

مقدار سموم دفع آفات از ناحیه مورد نظر مورد نظر تحت تأثیر خاصیت ماده شیمیایی خاص قرار می‌گیرد: گرایش آن برای اتصال به خاک، فشار بخار، محلول بودن آب و مقاومت در برابر تجزیه شدن آن با گذشت زمان.[149] عواملی که در خاک وجود دارد مانند بافت آن، قابلیت نگهداری آب و میزان مواد آلی موجود در آن نیز بر میزان سموم دفع آفات منطقه تأثیر می‌گذارد. برخی از سموم دفع آفات به گرم شدن کره زمین و تخریب لایه ازن کمک می‌کنند.[150]

داروسازی و مراقبت شخصی
این بخش قطعه‌ای از Environmental impact of pharmaceuticals and personal care products است.[ویرایش] [تاریخچه]

ترابری
میان ایالت ۱۰ و ایالت ۴۵ در نزدیکی مرکز شهر هیوستون، تگزاس در ایالات متحده است

اثرات زیست محیطی از ترابری مهم است زیرا یک کاربر اصلی است انرژی، و سوختگی از جهان نفت. این امر باعث ایجاد آلودگی هوا، از جمله اکسیدهای نیتروژن و ذرات معلق می‌شود، و از طریق انتشار دی اکسیدکربن، که ترابری سریع‌ترین رشد در بخش انتشار است، در گرم شدن کره زمین نقش مهمی دارد.[151] بر اساس زیربخش، ترابری جاده‌ای بیشترین نقش را در گرم شدن کره زمین دارد.[152]

مقررات زیست محیطی در کشورهای پیشرفته میزان انتشار وسایل نقلیه منفرد را کاهش داده‌است. اما این با افزایش شمار وسایل نقلیه و استفاده بیشتر از هر وسیله نقلیه جبران شده‌است.[152] برخی از مسیرهای کاهش انتشار کربن وسایل نقلیه جاده‌ای به‌طور چشمگیری مورد مطالعه قرار گرفته‌است.[153] میزان مصرف و انتشار انرژی تا حد بسیاری میان حالت‌ها متفاوت است و باعث می‌شود محیط بانان خواستار انتقال از هوا و جاده به راه‌آهن و ترابری با نیروی انسانی شوند و الکتریکی سازی ترابری و بهره‌وری انرژی را افزایش دهند.

دیگر تأثیرات زیست محیطی سامانه‌های ترابری شامل ازدحام ترافیک و پراکندگی شهری خودرو محور است که می‌تواند زیستگاه طبیعی و زمین‌های کشاورزی را مصرف کند. با کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در سطح جهان، پیش‌بینی می‌شود که تأثیرات مثبت چشمگیری بر کیفیت هوا زمین، باران اسیدی، دود و تغییرات آب‌وهوایی داشته باشد.[154]

تأثیر انتشار آلاینده‌های ترابری بر سلامتی نیز نگران کننده است. یک بررسی تازه از مطالعات در مورد اثر انتشار ترافیک بر نتایج بارداری، تماس با انتشار را با اثرات سوverse بر مدت حاملگی و احتمالاً رشد داخل رحمی مرتبط دانسته‌است.[155]

هواپیمایی

تأثیرات زیست محیطی هواپیمایی به‌این دلیل رخ می‌دهد که موتورهای هواپیما سر و صدا، ذرات معلق و گازهایی منتشر می‌کنند که به تغییرات آب‌وهوایی[156][157] و کم نور شدن کره زمین.[158] با وجود کاهش انتشار از خودروها و موتورهای توربوفن و توربوپراپ کم مصرف و کم آلاینده، رشد سریع سفرهای هوایی در سال‌های گذشته به افزایش کل آلودگی ناشی از ترابری هوایی کمک می‌کند. در اتحادیه اروپا، انتشار گازهای گلخانه‌ای از هواپیمایی میان سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۶ ۸۷٪ افزایش یافته‌است.[159] از جمله دیگر عوامل منجر به‌این پدیده، افزایش شمار مسافران فوق خودرو است[160] و عوامل اجتماعی که سفرهای هوایی را به کاری عادی تبدیل می‌کنند، مانند برنامه‌های مکرر پرواز.

بحث در مورد مالیات احتمالی سفرهای هوایی و گنجاندن هواپیمایی در یک طرح تجارت آلاینده‌ها ادامه دارد، با هدف اطمینان از در نظر گرفتن کل هزینه‌های خارجی هواپیمایی.[161]

جاده‌ها

تأثیرات زیست محیطی جاده‌ها شامل اثرات محلی بزرگراه‌ها (جاده‌های عمومی) مانند صدا، آلودگی نوری، آلودگی آب، تخریب / اختلال زیستگاه و کیفیت هوای محلی است. و اثرات گسترده‌تر از جمله تغییر آب‌وهوا از انتشار آلاینده‌ها طراحی، ساخت و مدیریت جاده‌ها، پارکینگ و دیگر امکانات مرتبط و همچنین طراحی و تنظیم وسایل نقلیه می‌تواند تأثیرات را به درجات مختلف تغییر دهد.

حمل دریایی

تأثیرات زیست محیطی ترابری شامل انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلودگی روغن است. در سال ۲۰۰۷، میزان انتشار دی اکسیدکربن از ترابری ۴ تا ۵ درصد از کل جهانی تخمین زده شده‌است و توسط سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO) تخمین زده می‌شود که در صورت عدم اقدام تا سال ۲۰۲۰ تا ۷۲ درصد افزایش یابد.[162] همچنین امکان معرفی گونه‌های مهاجم به مناطق جدید از طریق ترابری وجود دارد، معمولاً با اتصال به بدنه کشتی.

نخستین جلسه میان دوره‌ای کارگروه IMO در زمینه انتشار گازهای گلخانه‌ای[163] از کشتی‌ها در اسلو، نروژ در ۲۳ تا ۲۷ ژوئن ۲۰۰۸ برگزار شد. این مأموریت داشت که پایه فنی مکانیسم‌های کاهش را که ممکن است بخشی از رژیم آینده IMO برای کنترل انتشار گازهای گلخانه‌ای از ترابری بین‌المللی باشد، و پیش نویس سازوکارهای کاهش واقعی خود را برای بررسی بیشتر توسط کمیته حفاظت از محیط زیست دریایی IMO تشکیل دهد (MEPC)

نظامی
اسپری Agent Orange که توسط هواپیما اجرا می‌شود، بخشی از عملیات Ranch Hand، در طول جنگ ویتنام

هزینه‌های عمومی ارتش و فعالیت‌های نظامی اثرات زیست محیطی چشمگیری داشته‌است.[164] ارتش ایالات متحده یکی از بدترین آلاینده‌ها در جهان شناخته شده‌است، مسئول بیش از ۳۹۰۰۰ سایت آلوده به مواد خطرناک.[165] چندین مطالعه همچنین نشان داده‌است که میان هزینه‌های بالاتر نظامی و انتشار بیشتر کربن در جایی که افزایش هزینه‌های نظامی‌تأثیر بیشتری در افزایش انتشار کربن در شمال کره جنوبی دارد نسبت به جنوب جهانی رابطه مثبت و قوی وجود دارد.[166] فعالیت‌های نظامی همچنین بر کاربری زمین تأثیر می‌گذارد و بسیار منابع گریز از منابع است.[167]

ارتش تنها اثرات منفی بر محیط زیست ندارد.[168] چندین نمونه از کمک نظامیان به مدیریت زمین، حفاظت و سبز شدن یک منطقه وجود دارد.[169] علاوه بر این، برخی از فن آوری‌های نظامی برای محافظان و دانشمندان محیط زیست بسیار سودمند بوده‌است.[170]

همین‌طور هزینه زندگی و جامعه انسانی، تأثیرات زیست محیطی چشمگیری در جنگ دارد. روش‌های زمین سوخته در طول جنگ، یا پس از آن در بیشتر تاریخ ثبت شده مورد استفاده بوده‌است اما با فناوری مدرن جنگ می‌تواند ویرانگری بیشتری را در محیط ایجاد کند. مهمات منفجر نشده می‌تواند زمین را برای استفاده بیشتر غیرقابل استفاده کند یا دسترسی به آن را خطرناک یا کشنده کند.[171]

آلودگی نوری
تصویری ترکیبی از انتشار نور مصنوعی از زمین در شب

نور مصنوعی در شب یکی از بارزترین تغییرات فیزیکی است که بشر در زیست کره زمین ایجاد کرده‌است و ساده‌ترین گونه آلودگی برای مشاهده از فضا است.[172] عمده اثرات زیست محیطی نور مصنوعی به دلیل به‌کارگیری نور به‌عنوان منبع اطلاعاتی (و نه منبع انرژی) است. کارایی شکار شکارچیان بصری به‌طور کلی در زیر نور مصنوعی افزایش می‌یابد و تعاملات طعمه‌های شکارچی را تغییر می‌دهد. نور مصنوعی همچنین بر پراکندگی، جهت‌گیری، مهاجرت و سطح هورمون‌ها تأثیر می‌گذارد و در نتیجه ریتم شبانه‌روزی مختل می‌شود.[173]

مُد سریع

مُد سریع با افزایش جهانی شدن به یکی از موفق‌ترین صنایع در بسیاری از جوامع سرمایه‌داری تبدیل شده‌است. مُد سریع تولید انبوه ارزان لباس است که سپس با قیمت بسیار پایین به مصرف‌کنندگان فروخته می‌شود. امروز ارزش این صنعت ۲ تریلیون پوند است.[174]

اثرات زیست محیطی

از نظر انتشار دی اکسیدکربن، صنعت مُد سریع میان ۴–۵ میلیارد تن در سال کمک می‌کند، معادل ۸–۱۰٪ از کل انتشارات جهانی.[175] دی‌اکسید کربن یک گاز گلخانه‌ای است، به‌این معنی که باعث می‌شود گرما در جو گیر کند، نه‌اینکه در فضا آزاد شود و باعث افزایش دمای زمین - معروف به گرم شدن کره زمین شود.[176]

در کنار انتشار گازهای گلخانه‌ای، صنعت مُد تقریباً مسئول ۳۵٪ آلودگی میکروپلاستیک در اقیانوس‌ها است.[175] دانشمندان تخمین زده‌اند که تقریباً ۱۲ تا ۱۲۵ تریلیون تن ذرات ریز پلاستیک در اقیانوس‌های زمین وجود دارد.[177] این ذرات توسط جانداران دریایی، از جمله ماهی‌هایی که بعداً توسط انسان خورده می‌شوند، بلعیده می‌شوند.[178] این مطالعه بیان می‌کند که بسیاری از الیاف یافت شده احتمالاً از لباس و دیگر منسوجات، یا از طریق شستشو، یا تخریب ناشی شده‌است.

زباله‌های نساجی مسئله‌ای بزرگ برای محیط زیست است، با حدود ۲٫۱ میلیارد تن لباس فروخته نشده یا معیوب که در سال معدوم می‌شود. بیشتر این موارد به محل دفن زباله برده می‌شود، اما اکثر موادی که برای ساخت لباس استفاده می‌شود، قابل تجزیه زیستی نیستند، در نتیجه باعث شکسته شدن خاک و آب می‌شوند.

مُد، دقیقاً مانند اکثر صنایع دیگر مانند کشاورزی، برای تولید به مقدار بسیاری آب نیاز دارد. میزان و مقدار تولید لباس به صورت سریع به این معنی است که صنعت هر ساله ۷۹ تریلیون لیتر آب مصرف می‌کند.[175] ثابت شده‌است که مصرف آب برای محیط زیست و اکوسیستمهای آن بسیار زیان‌بار است و منجر به کاهش آب و کمبود آب می‌شود. اینها نه تنها بر موجودات دریایی بلکه بر منابع غذایی انسان مانند محصولات نیز تأثیر می‌گذارد.[179] این صنعت تقریباً یک پنجم آلودگی آب صنعتی مقصر است.[180]

جستارهای وابسته

منابع

[[رده:مسائل زیست‌محیطی مرتبط با جمعیت]] [[رده:مردم‌زاد]] [[رده:نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان]] [[رده:Webarchive template wayback links]] [[رده:مقاله‌های با گزیده‌ها]] [[رده:صفحات با ترجمه بازبینی‌نشده]]

  1. {{Cite الگو:Environment sidebar web|url=https://science2017.globalchange.gov/chapter/executive-summary/|title=Climate Science Special Report - Fourth National Climate Assessment (NCA4), Volume I, Executive Summary|publisher=U.S. Global Change Research Program|quote=This assessment concludes, based on extensive evidence, that it is extremely likely that human activities, especially emissions of greenhouse gases, are the dominant cause of the observed warming since the mid-20th century. For the warming over the last century, there is no convincing alternative explanation supported by the extent of the observational evidence. In addition to warming, many other aspects of global climate are changing, primarily in response to human activities. Thousands of studies conducted by researchers around the world have documented changes in surface, atmospheric, and oceanic temperatures; melting glaciers; diminishing snow cover; shrinking sea ice; rising sea levels; ocean acidification; and increasing atmospheric water vapor.|accessdate=2017-12-02|archivedate=2019-06-14|archiveurl=https://web.archive.org/web/20190614150544/https://science2017.globalchange.gov/chapter/executive-summary/}}
  2. Sahney, S. , Benton, M.J. and Ferry, P.A. (2010). "Links between global taxonomic diversity, ecological diversity and the expansion of vertebrates on land". Biology Letters. 6 (4): 544–547. doi:10.1098/rsbl.2009.1024. PMC 2936204. PMID 20106856.
  3. Hawksworth, David L. ; Bull, Alan T. (2008). Biodiversity and Conservation in Europe. Springer. p.  3390. ISBN 978-1402068645.
  4. Cook, John (13 April 2016). "Consensus on consensus: a synthesis of consensus estimates on human-caused global warming". Environmental Research Letters. 11 (4): 048002. Bibcode:2016ERL....11d8002C. doi:10.1088/1748-9326/11/4/048002. The consensus that humans are causing recent global warming is shared by 90%–100% of publishing climate scientists according to six independent studies
  5. "Increased Ocean Acidity". Epa.gov. United States Environmental Protection Agency. 30 August 2016. Archived from the original on 23 June 2011. Retrieved 23 November 2017. Carbon dioxide is added to the atmosphere whenever people burn fossil fuels. Oceans play an important role in keeping the Earth's carbon cycle in balance. As the amount of carbon dioxide in the atmosphere rises, the oceans absorb a lot of it. In the ocean, carbon dioxide reacts with seawater to form carbonic acid. This causes the acidity of seawater to increase.
  6. Leakey, Richard and Roger Lewin, 1996, The Sixth Extinction: Patterns of Life and the Future of Humankind, Anchor, شابک ‎۰−۳۸۵−۴۶۸۰۹−۱
  7. Ceballos, Gerardo; Ehrlich, Paul R.; Barnosky, Anthony D.; Garcia, Andrés; Pringle, Robert M.; Palmer, Todd M. (2015). "Accelerated modern human–induced species losses: Entering the sixth mass extinction". Science Advances. 1 (5): e1400253. Bibcode:2015SciA....1E0253C. doi:10.1126/sciadv.1400253. PMC 4640606. PMID 26601195.
  8. Pimm, S. L.; Jenkins, C. N.; Abell, R.; Brooks, T. M.; Gittleman, J. L.; Joppa, L. N.; Raven, P. H.; Roberts, C. M.; Sexton, J. O. (30 May 2014). "The biodiversity of species and their rates of extinction, distribution, and protection" (PDF). Science. 344 (6187): 1246752. doi:10.1126/science.1246752. PMID 24876501. Archived from the original (PDF) on 7 January 2020. Retrieved 15 December 2016. The overarching driver of species extinction is human population growth and increasing per capita consumption.
  9. Ceballos, Gerardo; Ehrlich, Paul R; Dirzo, Rodolfo (23 May 2017). "Biological annihilation via the ongoing sixth mass extinction signaled by vertebrate population losses and declines". PNAS. 114 (30): E6089–E6096. doi:10.1073/pnas.1704949114. PMC 5544311. PMID 28696295. Much less frequently mentioned are, however, the ultimate drivers of those immediate causes of biotic destruction, namely, human overpopulation and continued population growth, and overconsumption, especially by the rich. These drivers, all of which trace to the fiction that perpetual growth can occur on a finite planet, are themselves increasing rapidly.
  10. Stockton, Nick (22 April 2015). "The Biggest Threat to the Earth? We Have Too Many Kids". Wired.com. Archived from the original on 18 December 2019. Retrieved 24 November 2017.
  11. Ripple, William J.; Wolf, Christopher; Newsome, Thomas M; Barnard, Phoebe; Moomaw, William R (November 5, 2019). "World Scientists' Warning of a Climate Emergency". BioScience. doi:10.1093/biosci/biz088. Archived from the original on January 3, 2020. Retrieved November 8, 2019. Still increasing by roughly 80 million people per year, or more than 200,000 per day (figure 1a–b), the world population must be stabilized—and, ideally, gradually reduced—within a framework that ensures social integrity. There are proven and effective policies that strengthen human rights while lowering fertility rates and lessening the impacts of population growth on GHG emissions and biodiversity loss. These policies make family-planning services available to all people, remove barriers to their access and achieve full gender equity, including primary and secondary education as a global norm for all, especially girls and young women (Bongaarts and O’Neill 2018). |hdl-access= requires |hdl= (help)
  12. Perkins, Sid (July 11, 2017). "The best way to reduce your carbon footprint is one the government isn't telling you about". Science. Archived from the original on December 1, 2017. Retrieved November 29, 2017.
  13. Nordström, Jonas; Shogren, Jason F.; Thunström, Linda (April 15, 2020). "Do parents counter-balance the carbon emissions of their children?". PLOS One. 15 (4): e0231105. Bibcode:2020PLoSO..1531105N. doi:10.1371/journal.pone.0231105. PMC 7159189 Check |pmc= value (help). PMID 32294098. It is well understood that adding to the population increases CO2 emissions.
  14. "New Climate Risk Classification Created to Account for Potential "Existential" Threats". Scripps Institution of Oceanography. Scripps Institution of Oceanography. 14 September 2017. Archived from the original on 15 September 2017. Retrieved 24 November 2017. A new study evaluating models of future climate scenarios has led to the creation of the new risk categories "catastrophic" and "unknown" to characterize the range of threats posed by rapid global warming. Researchers propose that unknown risks imply existential threats to the survival of humanity.
  15. Torres, Phil (11 April 2016). "Biodiversity loss: An existential risk comparable to climate change". Thebulletin.org. Taylor & Francis. Archived from the original on 13 April 2016. Retrieved 24 November 2017.
  16. "Human Population Growth and Climate Change". Center for Biological Diversity. Center for Biological Diversity. Archived from the original on 15 December 2013. Retrieved 24 November 2017.
  17. "Human Population Growth and Extinction". Center for Biological Diversity. Archived from the original on 2009-08-18. Retrieved 2017-11-24.
  18. Bampton, M. (1999) "Anthropogenic Transformation" بایگانی‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۲۲ توسط Wayback Machine in Encyclopedia of Environmental Science, D. E. Alexander and R. W. Fairbridge (eds.), Kluwer Academic Publishers, Dordrecht, The Netherlands, شابک ‎۰۴۱۲۷۴۰۵۰۸.
  19. Crutzen, Paul and Eugene F. Stoermer. "The 'Anthropocene'" in International Geosphere-Biosphere Programme Newsletter. 41 (May 2000): 17–18
  20. Scott, Michon (2014). "Glossary". NASA Earth Observatory. Archived from the original on 2008-09-17. Retrieved 2008-11-03.
  21. Syvitski, Jaia; Waters, Colin N.; Day, John; et al. (2020). "Extraordinary human energy consumption and resultant geological impacts beginning around 1950 CE initiated the proposed Anthropocene Epoch". Communications Earth & Environment. 1 (32): 32. Bibcode:2020ComEE...1...32S. doi:10.1038/s43247-020-00029-y.
  22. Elhacham, Emily; Ben-Uri, Liad; et al. (2020). "Global human-made mass exceeds all living biomass". Nature. 588 (7838): 442–444. Bibcode:2020Natur.588..442E. doi:10.1038/s41586-020-3010-5. PMID 33299177 Check |pmid= value (help).
  23. Trenberth, Kevin E (2018-10-02). "Climate change caused by human activities is happening and it already has major consequences". Journal of Energy & Natural Resources Law. 36 (4): 463–481. doi:10.1080/02646811.2018.1450895. ISSN 0264-6811.
  24. "Graphic: The relentless rise of carbon dioxide – Climate Change: Vital Signs of the Planet". Climate Change: Vital Signs of the Planet. Archived from the original on 2020-03-31. Retrieved 2018-11-05.
  25. "Open Data Platform". Data.footprintnetwork.org. Archived from the original on 2017-08-08. Retrieved 2018-11-16.
  26. Diamond, Jared: (2008-01-02). "What's Your Consumption Factor?" بایگانی‌شده در ۲۶ دسامبر ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine The New York Times
  27. McKie, Robin. Biologists say half of all species could be extinct by end of century بایگانی‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۱۵ توسط Wayback Machine (February 2017), The Guardian
  28. Carrington, Damian (21 May 2018). "Humans just 0.01% of all life but have destroyed 83% of wild mammals – study". TheGuardian.com. Archived from the original on 11 September 2018. Retrieved 23 May 2018.
  29. Borenstein, Seth (21 May 2018). "Humans account for little next to plants, worms, bugs". APNews.com. Archived from the original on 22 May 2018. Retrieved 22 May 2018.
  30. Pennisi, Elizabeth (2018-05-21). "Plants outweigh all other life on Earth". Archived from the original on 2018-05-23. Retrieved May 22, 2018.
  31. Best, Steven (2014). The Politics of Total Liberation: Revolution for the 21st Century. Palgrave Macmillan. p. 160. ISBN 978-1137471116. By 2050 the human population will top 9 billion, and world meat consumption will likely double.
  32. Devlin, Hannah (July 19, 2018). "Rising global meat consumption 'will devastate environment'". The Guardian. Archived from the original on October 9, 2019. Retrieved August 13, 2018.
  33. "Graphic: The relentless rise of carbon dioxide – Climate Change: Vital Signs of the Planet". Climate Change: Vital Signs of the Planet.
  34. Pentti Linkola, "Can Life Prevail?", Arktos Media, 2nd Revised ed. 2011. pp. 120–121. شابک ‎۱۹۰۷۱۶۶۶۳۷.
  35. Ripple WJ, Wolf C, Newsome TM, Galetti M, Alamgir M, Crist E, Mahmoud MI, Laurance WF (13 November 2017). "World Scientists' Warning to Humanity: A Second Notice". BioScience. 67 (12): 1026–1028. doi:10.1093/biosci/bix125.
  36. Weston, Phoebe (January 13, 2021). "Top scientists warn of 'ghastly future of mass extinction' and climate disruption". The Guardian. Archived from the original on January 13, 2021. Retrieved January 13, 2021.
  37. Bradshaw, Corey J. A.; Ehrlich, Paul R.; Beattie, Andrew; Ceballos, Gerardo; Crist, Eileen; Diamond, Joan; Dirzo, Rodolfo; Ehrlich, Anne H.; Harte, John (2021). "Underestimating the Challenges of Avoiding a Ghastly Future". Frontiers in Conservation Science. 1. doi:10.3389/fcosc.2020.615419. Archived from the original on 2021-03-30.
  38. van der Warf, Hayo; Petit, Jean (December 2002). "Evaluation of the environmental impact of agriculture at the farm level: a comparison and analysis of 12 indicator-based methods". Agriculture, Ecosystems and Environment. 93 (1–3): 131–145. doi:10.1016/S0167-8809(01)00354-1.
  39. Oppenlander, Richard (2013). Food Choice and Sustainability. Minneapolis, MN: Langdon Street Press. pp. 120–123. ISBN 978-1-62652-435-4.
  40. Borenstein, Seth (6 May 2019). "UN report: Humans accelerating extinction of other species". AP News. Archived from the original on 1 March 2021. Retrieved 25 March 2021.
  41. Myers, R. A.; Worm, B. (2003). "Rapid worldwide depletion of predatory fish communities". Nature. 423 (6937): 280–283. Bibcode:2003Natur.423..280M. doi:10.1038/nature01610. PMID 12748640.
  42. Worm, Boris; Barbier, E. B.; Beaumont, N.; Duffy, J. E.; Folke, C.; Halpern, B. S.; Jackson, J. B. C.; Lotze, H. K.; et al. (2006-11-03). "Impacts of Biodiversity Loss on Ocean Ecosystem Services". Science. 314 (5800): 787–790. Bibcode:2006Sci...314..787W. doi:10.1126/science.1132294. PMID 17082450. Archived from the original on 2020-04-13. Retrieved 2021-03-30.
  43. Eilperin, Juliet (2009-11-02). "Seafood Population Depleted by 2048, Study Finds". The Washington Post. Archived from the original on 2018-09-14. Retrieved 2017-12-12.
  44. "Document card | FAO | Food and Agriculture Organization of the United Nations". Fao.org. Archived from the original on 2018-07-13. Retrieved 2018-12-27.
  45. "State of World Fisheries and Aquaculture 2018". Sustainable Fisheries UW. 2018-07-10. Archived from the original on 2018-07-14. Retrieved 2018-12-27.
  46. Einhorn, Catrin (January 27, 2021). "Shark Populations Are Crashing, With a 'Very Small Window' to Avert Disaster". The New York Times. Archived from the original on January 31, 2021. Retrieved January 31, 2021.
  47. Pacoureau, Nathan; Rigby, Cassandra L.; Kyne, Peter M.; Sherley, Richard B.; Winker, Henning; Carlson, John K.; Fordham, Sonja V.; Barreto, Rodrigo; Fernando, Daniel (January 2021). "Half a century of global decline in oceanic sharks and rays". Nature. 589 (7843): 567–571. Bibcode:2021Natur.589..567P. doi:10.1038/s41586-020-03173-9. ISSN 1476-4687. PMID 33505035 Check |pmid= value (help). Archived from the original on 2021-03-26. Retrieved 2021-03-30.
  48. "Food and Agriculture Organization of the United Nations" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2020-09-25. Retrieved 2021-03-30.
  49. van Hoorn, J. W. and J.G. van Alphen. 2006. Salinity control. In: H.P. Ritzema (ed.), Drainage Principles and Applications. Publication 16, International Institute for Land Reclamation and Improvement (ILRI), Wageningen, The Netherlands. pp. 533–600.
  50. Effectiveness and Social/Environmental Impacts of Irrigation Projects: a Review. In: Annual Report 1988, International Institute for Land Reclamation and Improvement (ILRI), Wageningen, The Netherlands, pp. 18–34. Download from «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ نوامبر ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۷ مه ۲۰۲۱., under nr. 6, or directly as PDF بایگانی‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۱۱ توسط Wayback Machine
  51. Thakkar, Himanshu (8 November 1999). "Assessment of Irrigation in India" (PDF). Dams.org. Archived from the original (PDF) on 10 October 2003.
  52. Pearce, R. (2006). When the rivers run dry: Water – the defining crisis of the twenty-first century, Beacon Press, شابک ‎۰۸۰۷۰۸۵۷۳۱.
  53. Lal, R. and B. A. Stewart. 1990... Soil degradation. Springer-Verlag, New York.
  54. Scherr, S. J. 1999. Soil degradation: a threat to developing country food security by 2020? International Food Policy Research Institute. Washington, D. C.
  55. Oldeman, L. R.; R. T. A. Hakkeling; W. G. Sambroek (1990). "World map of the status of human-induced soil degradation. An explanatory note. GLASOD, Global Assessment of Soil Degradation. International Soil Reference and Information Centre, Wageningen" (PDF). Isric.org. Archived from the original (PDF) on 2015-02-21. Retrieved 2015-06-03.
  56. Eswaran, H. , R. Lal and P. F. Reich. 2001. Land degradation: an overview. In. Bridges, E.M. et al. (eds.) Responses to Land Degradation. Proc. 2nd. Int. Conf. Land Degradation and Desertification, Khon Kaen, Thailand. Oxford Press, New Delhi, India.
  57. "FAOSTAT". www.fao.org. Archived from the original on 2017-05-11. Retrieved 2020-01-22.
  58. Montgomery, D. R. (2007). "Soil erosion and agricultural sustainability". Proc. Natl. Acad. Sci. 104 (33): 13268–13272. Bibcode:2007PNAS..10413268M. doi:10.1073/pnas.0611508104. PMC 1948917. PMID 17686990.
  59. NRCS. 2013. Summary report 2010 national resources inventory. United States Natural Resources Conservation Service. 163 pp.
  60. Johnson, D.L.; Ambrose, S.H.; Bassett, T.J.; Bowen, M.L.; Crummey, D.E.; Isaacson, J.S.; Johnson, D.N.; Lamb, P.; Saul, M. (1997). "Meanings of environmental terms". Journal of Environmental Quality. 26 (3): 581–589. doi:10.2134/jeq1997.00472425002600030002x.
  61. Sample, Ian (2007-08-31). "Global food crisis looms as climate change and population growth strip fertile land". The Guardian. Archived from the original on 2016-04-29. Retrieved 2008-07-23.
  62. Damian Carrington, "Avoiding meat and dairy is ‘single biggest way’ to reduce your impact on Earth " بایگانی‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۰۶ توسط Wayback Machine, The Guardian, 31 May 2018 (page visited on 19 August 2018).
  63. Damian Carrington, "Humans just 0.01% of all life but have destroyed 83% of wild mammals – study" بایگانی‌شده در ۲۰۱۸-۰۹-۱۱ توسط Wayback Machine, The Guardian, 21 May 2018 (page visited on 19 August 2018).
  64. Steinfeld, H. et al. 2006. Livestock's Long Shadow: Environmental Issues and Options. Livestock, Environment and Development, FAO, Rome. 391 pp.
  65. Intergovernmental Panel on Climate Change. (2013). Climate change 2013, The physical science basis بایگانی‌شده در ۲۰۱۹-۰۵-۲۴ توسط Wayback Machine. Fifth Assessment Report.
  66. Dlugokencky, E. J. , E. G. Nisbet, R. Fisher and D. Lowry (2011). "Global atmospheric methane: budget, changes and dangers". Philosophical Transactions of the Royal Society A: Mathematical, Physical and Engineering Sciences. 369 (1943): 2058–2072. Bibcode:2011RSPTA.369.2058D. doi:10.1098/rsta.2010.0341. PMID 21502176.
  67. Boadi, D (2004). "Mitigation strategies to reduce enteric methane emissions from dairy cows: Update review". Can. J. Anim. Sci. 84 (3): 319–335. doi:10.4141/a03-109.
  68. Martin, C. et al. 2010. Methane mitigation in ruminants: from microbe to the farm scale. Animal 4: 351–365.
  69. Eckard, R. J.; et al. (2010). "Options for the abatement of methane and nitrous oxide from ruminant production: A review". Livestock Science. 130 (1–3): 47–56. doi:10.1016/j.livsci.2010.02.010.
  70. Dalal, R.C.; et al. (2003). "Nitrous oxide emission from Australian agricultural lands and mitigation options: a review". Australian Journal of Soil Research. 41 (2): 165–195. doi:10.1071/sr02064. Archived from the original on 2021-03-30. Retrieved 2021-03-30.
  71. Klein, C. A. M.; Ledgard, S. F. (2005). "Nitrous oxide emissions from New Zealand agriculture – key sources and mitigation strategies". Nutrient Cycling in Agroecosystems. 72: 77–85. doi:10.1007/s10705-004-7357-z.
  72. Mekonnen, M. M. and Hoekstra, A. Y. (2010). The green, blue and grey water footprint of farm animals and animal products. Vol. 2: appendices. Value of Water Research Report Series No. 48. UNESCO-IHE Institute for Water Education.
  73. US EPA. 2000. Profile of the agricultural livestock production industry. U.S. Environmental Protection Agency. Office of Compliance. EPA/310-R-00-002. 156 pp.
  74. US EPA, OECA (2015-03-19). "Agriculture". US EPA. Archived from the original on 2015-08-04. Retrieved 2020-01-22.
  75. Capper, J. L. (2011). "The environmental impact of beef production in the United States: 1977 compared with 2007". J. Anim. Sci. 89 (12): 4249–4261. doi:10.2527/jas.2010-3784. PMID 21803973.
  76. US Department of Agriculture Red meat and poultry production بایگانی‌شده در ۲۰۱۵-۰۵-۱۰ توسط Wayback Machine.
  77. Launchbaugh, K. (ed.) 2006. Targeted Grazing: a natural approach to vegetation management and landscape enhancement. American Sheep Industry. 199 pp.
  78. Holechek, J. L.; et al. (1982). "Manipulation of grazing to improve or maintain wildlife habitat". Wildlife Soc. Bull. 10: 204–210.
  79. Manley, J. T.; Schuman, G. E.; Reeder, J. D.; Hart, R. H. (1995). "Rangeland soil carbon and nitrogen responses to grazing". J. Soil Water Cons. 50: 294–298.
  80. Franzluebbers, A.J.; Stuedemann, J. A. (2010). "Surface soil changes during twelve years of pasture management in the southern Piedmont USA". Soil Sci. Soc. Am. J. 74 (6): 2131–2141. Bibcode:2010SSASJ..74.2131F. doi:10.2136/sssaj2010.0034.
  81. Hance, Jeremy (October 20, 2015). "How humans are driving the sixth mass extinction". The Guardian. Archived from the original on April 8, 2019. Retrieved January 24, 2017.
  82. Morell, Virginia (August 11, 2015). "Meat-eaters may speed worldwide species extinction, study warns". Science. Archived from the original on December 20, 2016. Retrieved January 24, 2017.
  83. Machovina, B.; Feeley, K. J.; Ripple, W. J. (2015). "Biodiversity conservation: The key is reducing meat consumption". Science of the Total Environment. 536: 419–431. Bibcode:2015ScTEn.536..419M. doi:10.1016/j.scitotenv.2015.07.022. PMID 26231772.
  84. Watts, Jonathan (May 6, 2019). "Human society under urgent threat from loss of Earth's natural life". The Guardian. Archived from the original on June 14, 2019. Retrieved May 18, 2019.
  85. McGrath, Matt (May 6, 2019). "Nature crisis: Humans 'threaten 1m species with extinction'". BBC. Archived from the original on June 30, 2019. Retrieved July 1, 2019.
  86. Bland, Alastair (August 1, 2012). "Is the Livestock Industry Destroying the Planet?". Smithsonian. Archived from the original on March 3, 2018. Retrieved August 2, 2019. The global scope of the livestock issue is huge. A 212-page online report published by the United Nations Food and Agriculture Organization says 26 percent of the earth's terrestrial surface is used for livestock grazing.
  87. Rosner, Hillary (December 2018). "Palm oil is unavoidable. Can it be sustainable?". National Geographic. Archived from the original on 2020-11-14. Retrieved 2021-03-30.
  88. "Palm Oil". WWF. Archived from the original on 11 February 2021. Retrieved 22 January 2021.
  89. Meijaard, Erik (7 December 2020). "The environmental impacts of palm oil in context". Nature Plants. 6 (12): 1418–1426. doi:10.1038/s41477-020-00813-w. PMID 33299148 Check |pmid= value (help). Archived from the original on 16 March 2021. Retrieved 30 March 2021 – via Nature.
  90. RSPO. "About". RSPO. Archived from the original on 24 December 2020. Retrieved 23 January 2021.
  91. Chertow, M.R. , "The IPAT equation and its variants", Journal of Industrial Ecology, 4 (4):13–29, 2001.
  92. Huesemann, Michael H. , and Joyce A. Huesemann (2011). Technofix: Why Technology Won’t Save Us or the Environment بایگانی‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۰ توسط Wayback Machine, Chapter 6, "Sustainability or Collapse?", New Society Publishers, شابک ‎۰۸۶۵۷۱۷۰۴۴.
  93. Carrington, Damian (April 15, 2021). "Just 3% of world's ecosystems remain intact, study suggests". The Guardian. Retrieved April 16, 2021.
  94. Plumptre, Andrew J.; Baisero, Daniele; et al. (2021). "Where Might We Find Ecologically Intact Communities?". Frontiers in Forests and Global Change. 4. doi:10.3389/ffgc.2021.626635.
  95. Fleischer, Evan (November 2, 2019). "Report: Just 23% of Earth's wilderness remains". Big Think. Archived from the original on March 6, 2019. Retrieved March 3, 2019.
  96. Wilson, M. C. , Chen, X. Y. , Corlett, R. T. , Didham, R. K. , Ding, P. , Holt, R. D. , … & Laurance, W. F. (2016). Habitat fragmentation and biodiversity conservation: key findings and future challenges.
  97. Datta, S. (2018). The Effects of Habitat Destruction of the Environment. Retrieved from https://sciencing.com/effects-habitat-destruction-environment-8403681.html
  98. "Anthropocene: Have humans created a new geological age?". BBC News. 2011-05-10. Archived from the original on 2018-10-23. Retrieved 2018-07-21.
  99. May, R.M. (1988). "How many species are there on earth?" (PDF). Science. 241 (4872): 1441–9. Bibcode:1988Sci...241.1441M. doi:10.1126/science.241.4872.1441. PMID 17790039. Archived from the original (PDF) on 2013-04-24. Retrieved 2013-05-13.
  100. Pimm, S. L.; Jenkins, C. N.; Abell, R.; Brooks, T. M.; Gittleman, J. L.; Joppa, L. N.; Raven, P. H.; Roberts, C. M.; Sexton, J. O. (30 May 2014). "The biodiversity of species and their rates of extinction, distribution, and protection" (PDF). Science. 344 (6187): 1246752. doi:10.1126/science.1246752. PMID 24876501. Archived from the original (PDF) on 7 January 2020. Retrieved 15 December 2016. The overarching driver of species extinction is human population growth and increasing per capita consumption.
  101. Ceballos, Gerardo; Ehrlich, Paul R.; Raven, Peter H. (June 1, 2020). "Vertebrates on the brink as indicators of biological annihilation and the sixth mass extinction". PNAS. 117 (24): 13596–13602. Bibcode:2020PNAS..11713596C. doi:10.1073/pnas.1922686117. PMC 7306750 Check |pmc= value (help). PMID 32482862.
  102. Vidal, John (March 15, 2019). "The Rapid Decline Of The Natural World Is A Crisis Even Bigger Than Climate Change". The Huffington Post. Archived from the original on October 3, 2019. Retrieved March 16, 2019.
  103. Dirzo, Rodolfo; Young, Hillary S.; Galetti, Mauro; Ceballos, Gerardo; Isaac, Nick J. B.; Collen, Ben (2014). "Defaunation in the Anthropocene" (PDF). Science. 345 (6195): 401–406. Bibcode:2014Sci...345..401D. doi:10.1126/science.1251817. PMID 25061202. Archived from the original (PDF) on 2017-05-11. Retrieved 2017-11-25.
  104. Greenfield, Patrick (September 9, 2020). "Humans exploiting and destroying nature on unprecedented scale – report". The Guardian. Archived from the original on September 9, 2020. Retrieved September 10, 2020.
  105. Cockburn, Harry; Boyle, Louise (September 9, 2020). "Natural world being destroyed at rate 'never seen before', WWF warns as report reveals catastrophic decline of global wildlife". The Independent. Archived from the original on September 10, 2020. Retrieved September 10, 2020.
  106. Ceballos, G. ; Ehrlich, A. H. ; Ehrlich, P. R. (2015). The Annihilation of Nature: Human Extinction of Birds and Mammals. Baltimore, Maryland: Johns Hopkins University Press. pp. 135 شابک ‎۱۴۲۱۴۱۷۱۸۹ – via Open Edition.
  107. Plumer, Brad (May 6, 2019). "Humans Are Speeding Extinction and Altering the Natural World at an 'Unprecedented' Pace". The New York Times. Archived from the original on June 14, 2019. Retrieved May 10, 2019.
  108. Staff (May 6, 2019). "Media Release: Nature's Dangerous Decline 'Unprecedented'; Species Extinction Rates 'Accelerating'". Intergovernmental Science-Policy Platform on Biodiversity and Ecosystem Services. Archived from the original on June 14, 2019. Retrieved May 10, 2019.
  109. University of Alaska Fairbanks. (2015, April 20). Decreasing biodiversity affects productivity of remaining plants. ScienceDaily. Retrieved February 7, 2020 from www.sciencedaily.com/releases/2015/04/150420154830.htm
  110. McKim S & Halpin C. , (2019). ‘Plant blindness’ is obscuring the extinction crisis for non-animal species. Retrieved from https://theconversation.com/plant-blindness-is-obscuring-the-extinction-crisis-for-non-animal-species-118208
  111. Simberloff, Daniel (2013-10-10), "How Are Species Introductions Regulated?", Invasive Species, Oxford University Press, doi:10.1093/wentk/9780199922017.003.0008, ISBN 978-0-19-992201-7, retrieved 2021-05-01
  112. "Cats kill more than 1.5 billion native animals per year". ANU. 2019-07-09. Retrieved 2021-05-01.
  113. "Feral Cats". Florida Fish And Wildlife Conservation Commission. Retrieved 2021-05-10.
  114. "Animals and Rabies | Rabies | CDC". www.cdc.gov. 2020-09-25. Retrieved 2021-05-10.
  115. Janos, Adam. "How Burmese Pythons Took Over the Florida Everglades". HISTORY. Retrieved 2021-05-12.
  116. "How have invasive pythons impacted Florida ecosystems?". www.usgs.gov. Retrieved 2021-05-12.
  117. Naidoo, Samantha; Vosloo, Dalene; Schoeman, M. Corrie (1 April 2015). "Haematological and genotoxic responses in an urban adapter, the banana bat, foraging at wastewater treatment works". Ecotoxicology and Environmental Safety. 114: 304–311. doi:10.1016/j.ecoenv.2014.04.043. PMID 24953517.
  118. Naidoo, S.; Vosloo, D.; Schoeman, M. C. (1 April 2013). "Foraging at wastewater treatment works increases the potential for metal accumulation in an urban adapter, the banana bat (Neoromicia nana)". African Zoology. 48 (1): 39–55. doi:10.1080/15627020.2013.11407567.
  119. Naidoo, Samantha; Vosloo, Dalene; Schoeman, M. Corrie (2016). "Pollutant exposure at wastewater treatment works affects the detoxification organs of an urban adapter, the Banana Bat". Environmental Pollution. 208 (Pt B): 830–839. doi:10.1016/j.envpol.2015.09.056. PMID 26602790.
  120. Vosloo, Dalene; Naidoo, Samantha; Rensburg, Peet Jansen van; Claassens, Sarina; Schoeman, M. Corrie; Aswegen, Sunet van; Hill, Kate (5 January 2016). "Foraging at wastewater treatment works affects brown adipose tissue fatty acid profiles in banana bats". Biology Open. 5 (2): 92–99. doi:10.1242/bio.013524. PMC 4823980. PMID 26740572.
  121. Mehl, Calvin; Marsden, Genevieve; Schoeman, M. Corrie; Vosloo, Dalene (2016). "Coping with environmental stress: The effects of wastewater pollutants on energy stores and leptin levels in insectivorous bats". Mammalian Biology. 81 (5): 527–533. doi:10.1016/j.mambio.2016.07.004.
  122. "Archived copy" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2014-02-26. Retrieved 2014-09-24.
  123. National Geographic. Acid Rain, explained. https://www.nationalgeographic.com/environment/global-warming/acid-rain/
  124. Jones N. , (2016). How Growing Sea Plants Can Help Slow Ocean Acidification. Retrieved from https://e360.yale.edu/features/kelp_seagrass_slow_ocean_acidification_netarts
  125. John T. Houghton, Y. Ding, D. J. Griggs, M. Noguer, P. J. van der Linden, X. Dai, K. Maskell, and C. A. Johnson. 2001. IPCC Climate Change 2001: The Scientific Basis. Contribution of Working Group I in the Third Assessment Report of Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge University Press
  126. Schlesinger, W. H. 1997. Biogeochemistry: An analysis of global change, San Diego, CA.
  127. Galloway, J. N.; Aber, J. D.; Erisman, J. N. W.; Seitzinger, S. P.; Howarth, R. W.; Cowling, E. B.; Cosby, B. J. (2003). "The Nitrogen Cascade". BioScience. 53 (4): 341. doi:10.1641/0006-3568(2003)053[0341:TNC]2.0.CO;2.
  128. Houdijk, A. L. F. M.; Verbeek, P. J. M.; Dijk, H. F. G.; Roelofs, J. G. M. (1993). "Distribution and decline of endangered herbaceous heathland species in relation to the chemical composition of the soil". Plant and Soil. 148: 137–143. doi:10.1007/BF02185393.
  129. Commoner, B. (1971). The closing cycle – Nature, man, and technology, Alfred A. Knopf.
  130. Faber, M. , Niemes, N. and Stephan, G. (2012). Entropy, environment, and resources, Springer Verlag, Berlin, Germany, شابک ‎۳۶۴۲۹۷۰۴۹۴.
  131. Kümmel, R. (1989). "Energy as a factor of production and entropy as a pollution indicator in macroeconomic modeling". Ecological Economics. 1 (2): 161–180. doi:10.1016/0921-8009(89)90003-7.
  132. Ruth, M. (1993). Integrating economics, ecology, and thermodynamics, Kluwer Academic Publishers, شابک ‎۰۷۹۲۳۲۳۷۷۷.
  133. Huesemann, M.H. , and J.A. Huesemann (2011). Technofix: Why Technology Won’t Save Us or the Environment بایگانی‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۰ توسط Wayback Machine, Chapter 1, "The inherent unpredictability and unavoidability of unintended consequences", New Society Publishers, شابک ‎۰۸۶۵۷۱۷۰۴۴,
  134. Logging of forests and debris dumping بایگانی‌شده در ۲۰۱۷-۰۷-۰۱ توسط Wayback Machine. Ngm.nationalgeographic.com (2002-10-17). Retrieved on 2012-05-11.
  135. Chibuike, G. U. , & Obiora, S. C. (2014). Heavy metal polluted soils: effect on plants and bioremediation methods. Applied and environmental soil science, 2014.
  136. Poisoning by mines بایگانی‌شده در ۲۰۱۷-۰۷-۲۶ توسط Wayback Machine. Ngm.nationalgeographic.com (2002-10-17). Retrieved on 2012-05-11.
  137. Jiwan, S. , & Ajah, K. S. (2011). Effects of heavy metals on soil, plants, human health and aquatic life. International Journal of Research in Chemistry and Environment, 1(2), 15-21.
  138. Kay, J. (2002). "On Complexity Theory, Exergy and Industrial Ecology: Some Implications for Construction Ecology", pp. 72–107 in: Kibert C. , Sendzimir J. , Guy, B. (eds.) Construction Ecology: Nature as the Basis for Green Buildings, London: Spon Press, شابک ‎۰۲۰۳۱۶۶۱۴۰.
  139. Baksh, B.; Fiksel J. (2003). "The Quest for Sustainability: Challenges for Process Systems Engineering" (PDF). AIChE Journal. 49 (6): 1350–1358. doi:10.1002/aic.690490602. Archived from the original (PDF) on 2011-07-20. Retrieved 2011-03-16.
  140. USDA-USDoE. (1998). Life cycle inventory of biodiesel and petroleum diesel in an urban bus. NREL/SR-580-24089 UC Category 1503.
  141. Huo, H.; Wang, M.; Bloyd, C.; Putsche, V. (2009). "Life-cycle assessment of energy use and greenhouse gas emissions of soybean-derived biodiesel and renewable fuels". Environ. Sci. Technol. 43 (3): 750–756. Bibcode:2009EnST...43..750H. doi:10.1021/es8011436. PMID 19245012.
  142. Atadashi, I. M; Arou, M. K.; Aziz, A. A. (2010). "High quality biodiesel and its diesel engine application: a review". Renewable and Sustainable Energy Reviews. 14 (7): 1999–2008. doi:10.1016/j.rser.2010.03.020.
  143. "coal power: air pollution". Ucsusa.org. Archived from the original on 2008-01-15. Retrieved 2011-03-16.
  144. Smith, G. (2012). Nuclear roulette: The truth about the most dangerous energy source on earth, Chelsea Green Publishing, شابک ‎۱۶۰۳۵۸۴۳۴X .
  145. Sutter, John D. (December 12, 2016). "How to stop the sixth mass extinction". Cnn.com. Archived from the original on December 13, 2016. Retrieved July 7, 2017.
  146. Laville, Sandra (December 9, 2020). "Human-made materials now outweigh Earth's entire biomass – study". The Guardian. Archived from the original on December 10, 2020. Retrieved December 10, 2020.
  147. Miller GT (2004), Sustaining the Earth, 6th edition. Thompson Learning, Inc. Pacific Grove, California. Chapter 9, pp. 211–216, شابک ‎۰۵۳۴۴۰۰۸۷۶.
  148. Part 1. Conditions and provisions for developing a national strategy for biodiversity conservation. Biodiversity Conservation National Strategy and Action Plan of Republic of Uzbekistan. Prepared by the National Biodiversity Strategy Project Steering Committee with the Financial Assistance of The Global Environmental Facility (GEF) and Technical Assistance of United Nations Development Programme (UNDP, 1998). Retrieved on September 17, 2007.
  149. Kellogg RL, Nehring R, Grube A, Goss DW, and Plotkin S (February 2000), Environmental indicators of pesticide leaching and runoff from farm fields. United States Department of Agriculture Natural Resources Conservation Service. Retrieved on 2007-10-03.
  150. Reynolds, JD (1997), International pesticide trade: Is there any hope for the effective regulation of controlled substances? بایگانی‌شده در ۲۰۱۲-۰۵-۲۷ توسط Wayback Machine Florida State University Journal of Land Use & Environmental Law, Volume 131. Retrieved on 2007-10-16.
  151. Worldwatch Institute (16 January 2008). "Analysis: Nano Hypocrisy?". Archived from the original on 13 October 2013. Retrieved 23 March 2011.
  152. Fuglestvedt, J.; Berntsen, T.; Myhre, G.; Rypdal, K.; Skeie, R. B. (2008). "Climate forcing from the transport sectors". Proceedings of the National Academy of Sciences. 105 (2): 454–458. Bibcode:2008PNAS..105..454F. doi:10.1073/pnas.0702958104. PMC 2206557. PMID 18180450.
  153. Carbon Pathways Analysis – Informing Development of a Carbon Reduction Strategy for the Transport Sector | Claverton Group بایگانی‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۱۸ توسط Wayback Machine. Claverton-energy.com (2009-02-17). Retrieved on 2012-05-11.
  154. Environment Canada. "Transportation". Archived from the original on July 13, 2007. Retrieved 30 July 2008.
  155. Pereira, G.; et al. (2010). "Residential exposure to traffic emissions and adverse pregnancy outcomes". S.A.P.I.EN.S. 3 (1). Archived from the original on 2014-03-08. Retrieved 2013-05-13.
  156. International Civil Aviation Organization, Air Transport Bureau (ATB). "Aircraft Engine Emissions". Archived from the original on June 1, 2002. Retrieved 2008-03-19.
  157. "What is the impact of flying?". Enviro.aero. Archived from the original on June 30, 2007. Retrieved 2008-03-19.
  158. Carleton, Andrew M.; Lauritsen, Ryan G (2002). "Contrails reduce daily temperature range" (PDF). Nature. 418 (6898): 601. Bibcode:2002Natur.418..601T. doi:10.1038/418601a. PMID 12167846. Archived from the original (PDF) on 2006-05-03.
  159. "Climate change: Commission proposes bringing air transport into EU Emissions Trading Scheme" (Press release). EU press release. 2006-12-20. Archived from the original on 2011-05-19. Retrieved 2008-01-02.
  160. Gössling S, Ceron JP, Dubois G, Hall CM, Gössling S, Upham P, Earthscan L (2009). "Hypermobile travellers" بایگانی‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۱۵ توسط Wayback Machine, pp. 131–151 (Chapter 6) in: Climate Change and Aviation: Issues, Challenges and Solutions, London, شابک ‎۱۸۴۴۰۷۶۲۰۲.
  161. Including Aviation into the EU ETS: Impact on EU allowance prices. ICF Consulting for DEFRA, February 2006.
  162. Vidal, John (3 March 2007) CO2 output from shipping twice as much as airlines بایگانی‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۲۵ توسط Wayback Machine. The Guardian. Retrieved on 2012-05-11.
  163. Greenhouse gas emissions بایگانی‌شده در ۲۰۰۹-۰۷-۰۷ توسط Portuguese Web Archive. Imo.org. Retrieved on 2012-05-11.
  164. Jorgenson, Andrew K.; Clark, Brett (2016-05-01). "The temporal stability and developmental differences in the environmental impacts of militarism: the treadmill of destruction and consumption-based carbon emissions". Sustainability Science. 11 (3): 505–514. doi:10.1007/s11625-015-0309-5. ISSN 1862-4065.
  165. "The US Department of Defense Is One of the World's Biggest Polluters". Newsweek.com. 2014-07-17. Archived from the original on 2018-06-12. Retrieved 2018-05-26.
  166. Bradford, John Hamilton; Stoner, Alexander M. (2017-08-11). "The Treadmill of Destruction in Comparative Perspective: A Panel Study of Military Spending and Carbon Emissions, 1960-2014". Journal of World-Systems Research. 23 (2): 298–325. doi:10.5195/jwsr.2017.688. ISSN 1076-156X.
  167. "The Military's Impact on the environment" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2018-03-29. Retrieved 2020-01-22.
  168. "The Military-Environmental Complex" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2015-10-29. Retrieved 2020-01-22.
  169. "The potential of the military in environmental protection: India". www.fao.org. Archived from the original on 2019-03-06. Retrieved 2020-01-22.
  170. Lawrence, Michael J.; Stemberger, Holly L.J.; Zolderdo, Aaron J.; Struthers, Daniel P.; Cooke, Steven J. (2015). "The effects of modern war and military activities on biodiversity and the environment". Environmental Reviews. 23 (4): 443–460. doi:10.1139/er-2015-0039. |hdl-access= requires |hdl= (help)
  171. see Gledistch, Nils (1997). Conflict and the Environment. Kluwer Academic Publishers.
  172. Kyba, Christopher; Garz, Stefanie; Kuechly, Helga; de Miguel, Alejandro; Zamorano, Jaime; Fischer, Jürgen; Hölker, Franz (23 December 2014). "High-Resolution Imagery of Earth at Night: New Sources, Opportunities and Challenges". Remote Sensing. 7 (1): 1–23. Bibcode:2014RemS....7....1K. doi:10.3390/rs70100001.
  173. Hölker, Franz; Wolter, Christian; Perkin, Elizabeth K.; Tockner, Klement (December 2010). "Light pollution as a biodiversity threat". Trends in Ecology & Evolution. 25 (12): 681–682. doi:10.1016/j.tree.2010.09.007. PMID 21035893.
  174. Russon, Mary-Ann (14 February 2020). "Global fashion industry facing a 'nightmare'". BBC News. Archived from the original on 2 February 2021. Retrieved 22 January 2021.
  175. Niinimaki, K. ; Peters, G. ; Dahlbo, H. ; Perry, P. ; Rissanen, T. ; Gwilt, A. (April 2020). "The environmental price of fast fashion". Nature Reviews. 1: 189. Archived from the original on 2021-03-30. Retrieved 2021-03-30.
  176. Nunez, Christina (22 January 2019). "What is global warming, explained". National Geographic. Archived from the original on 22 January 2021. Retrieved 22 January 2021.
  177. Carrington, Damian (22 May 2020). "Microplastic pollution in oceans vastly underestimated - study". The Guardian. Archived from the original on 25 November 2020. Retrieved 22 January 2021.
  178. Lindeque; Cole; Coppock; Lewis; Miller; Watts; Wilson-McNeal; Wright; Galloway, Penelope K. ; Matthew; Rachel L. ; Ceri N. ; Rachael Z; Andrew J.R. ; Alice; Stephanie L. ; Tamara S. (October 2020). "Are we underestimating microplastic abundance in the marine environment? A comparison of microplastic capture with nets of different mesh-size". Environmental Pollution. 265 (Pt A): 114721. doi:10.1016/j.envpol.2020.114721. PMID 32806407. Archived from the original on 2021-03-18. Retrieved 2021-03-30 – via Science Direct.
  179. Pfister, S. ; Bayer, P. ; Koehler, A. ; Hellweg, S. (6 June 2011). "Environmental Impacts of Water Use in Global Crop Production: Hotspots and Trade-Offs with Land Use". Environmental Science and Technology. 45 (13): 5761–5768. Bibcode:2011EnST...45.5761P. doi:10.1021/es1041755. PMID 21644578 – via ACS Publications.
  180. Regan, Helen (September 28, 2020). "Asian rivers are turning black. And our colorful closets are to blame". CNN. Archived from the original on February 27, 2021. Retrieved March 25, 2021.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.