شرکت بازرگانی نفت ایران
شرکت بازرگانی نفت ایران (به انگلیسی: Naftiran Intertrade Company) شرکت خدمات نفتی ایرانی، مستقر در سوئیس است،[2] که یکی از شرکتهای تابعه شرکت ملی نفت ایران بهشمار میآید.[3] دفتر مرکزی این شرکت در شهر لوزان، سوئیس قرار دارد.[4]
نوع | شرکت تابعه |
---|---|
صنعت | نفت و گاز |
بنا نهاده | ۱۹۹۱ (جرزی، انگلستان) |
دفتر مرکزی | لوزان، سوئیس |
محدودهٔ فعالیت | جهانی |
افراد کلیدی | علی اکبر پورابراهیم (مدیر عامل) |
محصولات | نفت خام گاز طبیعی بنزین |
درآمد | ▲ ۲۱٫۹ میلیارد دلار (۲۰۰۸)[1] |
سود خالص | ▲ ۱۳۴ میلیون دلار (۲۰۰۸)[1] |
مالک | شرکت ملی نفت ایران |
شرکتهای وابسته | پتروایران پتروپارس |
وبگاه |
این شرکت عموماً بنام شرکت نیکو (به انگلیسی: NICO) شناخته میشود، که مخفف (به انگلیسی: Naftiran Intertrade COmpany) است. در حال حاضر علی اکبر پورابراهیم مدیرعامل شرکت نیکو میباشد.[5]
شرکت بازرگانی نفت ایران، واردکننده اصلی بنزین و گازوئیل به ایران میباشد و نیز وظیفه فروش بخش عمدهای از نفت خام ایران را بر عهده دارد، که در عمل نقشی کلیدی، در بخش انرژی ایران ایفا میکند.[1] این شرکت، همچنین وظیفه سوآپ نفت را در ایران بهعهده دارد.[6] از زمان دولت آقای احمدی نژاد سوآپ نفتی که با مشقت و سختی بسیار در دولت پیشین بستر سازی و ایجاد شده بود متوقف شد و سپس در دولت آقای روحانی تلاشهایی برای از سرگیری سوآپ نفتی در ایران شد.[7]
تاریخچه
شرکت بازرگانی نفت ایران، در سال ۱۹۹۱ در بندر جرسی، انگلستان تأسیس شد. این شرکت به منظور تجارت نفت خام و محصولات آن، همچنین به عنوان یک شرکت سرمایهگذار در پروژههای نفت و گاز و یک نماینده خارج از کشور و تابعه شرکت ملی نفت ایران ثبت گردید.
در ماه ژوئن سال ۲۰۰۳ شعبهای از نفتایران، در شهر لوزان سوئیس، بنام شرکت نفتایران سارل تأسیس گردید، که بلافاصله از طرف مدیریت این شرکت، تصمیم گرفته شد، که دفتر مرکزی نفتایران به سوئیس منتقل شود.[8]
شرکت بازرگانی نفت ایران شعبهها و شرکتهای زیادی در کشورهای مختلف دارد. شرکت پترو سوئیس، هنگ کنگ اینترترید، نور انرژی مالزی، پترو انرژی دبی و… که در سال ۲۰۱۲ تمامی آنها توسط ایالات متحده آمریکا در فهرست تحریم قرار گرفتند. وزارت خزانه داری ایالات متحده آمریکا در آخرین گزارش خود در سال ۲۰۱۳ بار دیگر شرکت نیکو و مدیرعامل آن؛ سیفالله جشنساز را در فهرست تحریمهای خود قرار داد و از شرکت و مدیرعامل آن، بهعنوان سکانداران اصلی دور زدن تحریمها، یاد کرد.
درآمدها
از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ میزان درآمد شرکت بازرگانی[9] نفت ایران، در حدود ۵۰٪ درصد افزایش یافت و از مبلغ ۱۴٫۷ میلیارد دلار، به ۲۱٫۹ میلیارد دلار رسید؛ که درآمد خالص این شرکت از ۱۲۹ میلیون دلار به ۱۳۴ میلیون دلار افزایش پیدا کرد.
شرکتهای تابعه
پتروپارس
پتروپارس، یک شرکت پیمانکاری عمومی، در صنعت نفت میباشد، که عمدتأ بر پروژههای گازی تمرکز دارد. شرکت پتروپارس بهعنوان پیمانکار اصلی در پروژههای توسعه میدان پارس جنوبی فعالیت مینماید.
پتروایران
پتروایران، که به شرکت توسعه پتروایران نیز معروف است، یک شرکت پیمانکار عمومی در صنعت نفت میباشد. این شرکت بیشتر در بخش خشکی فعالیت مینماید.
پتروایران در ابتدا به عنوان نماینده ایران در قراردادهای بیع متقابل تأسیس شد، که در قراردادهایی که شرکتهای پیمانکاری خارجی در ایران داشتند، پتروایران به عنوان شریک، با سهم ۱۰٪ درصد در هر قرارداد بیع متقابل، حضور داشت.
در حال حاضر این شرکت، در زمینه اکتشاف، تولید و توسعه میادین نفتی ایران، فعالیت میکند. هماکنون پروژه توسعه بیش از ده میدان نفتی و گازی ایران، به شرکت پتروایران سپرده شدهاست.
شرکت نفت ایران
شرکت نفت ایران، (یا بهاختصار: آی.او. سی) یک شرکت نفتی در بریتانیا است، که از شرکتهای تابعه شرکت نفتایران میباشد. این شرکت، مالک ۵۰٪ از میدان گازی رهام، در دریای شمال است. این میدان، در نزدیکی شهر آبردین و در دریا قرار دارد، که بزرگترین میدان گازی، در بریتانیا محسوب میشود.
شرکت نفت ایران یک سرمایهگذاری مشترک با شرکت بیپی در تاریخ ۱۵ ژوئن ۲۰۱۰ برای این میدان گازی به امضا رساند. این سرمایهگذاری مشترک، سودی معادل ۱ میلیون دلار در روز را، عاید این شرکت میکند.
مشارکت خارجی
میدان گازی شاه دنیز
شرکت بازرگانی نفت ایران، مالک ۱۰٪ درصد از گاز تولید شده از میدان گازی شاه دنیز در کشور جمهوری آذربایجان میباشد.[10] نفتایران، در این میدان گازی سرمایهگذاری مشترکی با حضور بیپی و چند شرکت نفتی دیگر دارد.
سوآپ نفت
معنی واقعی سوآپ، تحویل نفت در شمال کشور و تحویل نفت با همان کیفیت در جنوب کشور، به مقصد است. یکی از منابع سودآور شرکت نفتایران، درآمدی است، که از سوآپ نفت عاید آن میشود. شرکت بازرگانی نفت ایران وظیفه سوآپ نفت را در ایران بعهده دارد، که بر این اساس، سه کشور تولیدکننده نفت خام آسیای مرکزی؛ یعنی: جمهوری آذربایجان، ترکمنستان و قزاقستان، به صورت روزانه نفت تولید شده را از طریق نفتکشهای خود، در دریای خزر، به نماینده تجاری ایران که شرکت بازرگانی نفت ایران است، تحویل داده، سپس این شرکت مقدار معادل آن را، به خریداران نفت این سه کشور در خلیج فارس، تحویل میدهد.
جستارهای وابسته
پانویس
- Calabresi، Massimo (۲۰۱۰-۰۶-۱۶). «Sleeping with the Enemy: BP's Deals with Iran». TIME. دریافتشده در ۲۰۱۲-۰۲-۰۷.
- "Naftiran Intertrade company". LinkedIn. Retrieved 2012-07-16.
- "Naftiran Intertrade Company - Company Directory". ArabianBusiness.com. Retrieved 2012-07-16.
- پایگاه خبری تحلیلی انتخاب
- "Commercial register and SOGC publications for NAFTIRAN INTERTRADE CO. (NICO) Sàrl Avenue de la Tour-Haldimand 6 1009 Pully CH Number CH55010310890". Edoceo.ch. Archived from the original on 1 October 2018. Retrieved 2012-07-16.
- "No Operation". Presstv.com. Retrieved 2012-02-07.
- [http://
http://www.irna.ir/fa/News/82629949/detail.aspx?id=131131§ionid=351020103 "No Operation"] Check
|url=
value (help). ایرنا. Retrieved 2012-02-07. line feed character in|url=
at position 8 (help) - "NICO Naftiran Intertrade Company - AboutUs". Naftiran.com. Archived from the original on 17 June 2012. Retrieved 2012-07-16.
- "شرکت بازرگانی". karatradecenter.com. Retrieved 2017-08-26.
- "BP exempted from US ban on Iran oil". PressTV. 2012-01-23. Archived from the original on 28 January 2012. Retrieved 2012-02-07.
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Naftiran Intertrade». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۷ نوامبر ۲۰۱۲.