میدان گازی شاه دنیز

میدان گازی شازه دنیز شامل ۵ فاز می‌باشد، که با توجه به سطح حوزه گازی که ۸۶۰ کلیومتر مربع است، بنابرین عمق‌های مختلف ما بین ۱۰۰ تا ۶۰۰ متری از سطح دریای خزر را پوشش می‌دهد. میدان گازی شاه دنیز و حوزه گاز و میعانات آن، در سال ۱۹۹۹ کشف شد. مخازن شبیه چندین جریزه که کنار هم قرار دارند و بیش از ۱۴۰ کیلومتر مربع وسعت دارد.

برای به دست آوردن میدان گازی شاه دنیز نیاز به سرمایه زیاد بود. شرکت‌های بزرگ نفتی دنیا از جمله BP سهم ۸/۲۸ درصدی و شرکای دیگر آن شرکت نفت ترکیه[۲]شرکت نفت ترکیه نوزده درصدی شرکت دولتی نفت آذربایجان ۸/۱۶ درصد، پتروناس ۵/۱۵ درصد، لوک اویل ۱۰ درصد و شرکت ملی نفت ایران ۱۰ درصد، شرکت انی سهم ۵ درصدی خودش را به لوک اویل در ماه ژوئن ۲۰۰۴ فروخت، بعدها شرکت استات اویل سهام ۱۰ درصدی خود را به بی‌پی و شرکت نفت آذربایجان؛ سوکار به اشتراک گذاشت، که سهم بی‌پی ۳٫۳ درصد و سوکار ۶٫۷ درصد می‌باشد. در سال ۲۰۱۴ یک شرکت تی‌پی‌ای‌او ۱۰ درصد دیگر از سهام این میدان را خریداری نمود. در اکتبر سال ۲۰۱۴، شرکت استات اویل سهام باقی مانده خود را نیز به شرکت پتروناس واگذار کرد.

ذخایر شاه دنیز ما بین ۵/۱ میلیارد بشکه تا ۳ میلیارد بشکه نفت معادل ۵۰ تا ۱۰۰ میلیارد متر مکعب گاز برآورد شده است. تولید گاز فاز اول تا پایان ۲۰۰۵ حدود ۷ میلیارد متر مکعب برآورد شده است. میدان شاه دنیز همچنین شامل میعانات گازی در بیش از ۴۰۰ میلیون متر مکعب است.

• ویکی‌پدیای انگلیسی