ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران
ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران (به‌اختصار: سماجا) معاونت هماهنگ‌کننده ارتش یا معاونت هماهنگ‌کننده فرمانده کل ارتش جمهوری اسلامی ایران، مرکز برنامه‌ریزی، کنترل و هماهنگی میانِ ۴ نیروی زیرمجموعه ارتش جمهوری اسلامی ایران، شامل؛ نیروی زمینی ارتش، نیروی دریایی ارتش، نیروی هوایی و نیروی پدافند هوایی، همچنین سازمان عقیدتی سیاسی آجا و سازمان حفاظت اطلاعات ارتش می‌باشد.[1]
| ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران | |
|---|---|
 نشان ستاد مشترک ارتش | |
 پرچم ستاد مشترک ارتش | |
| ایجاد | ۱۳۰۰ |
| شکل کنونی | ۱۳۷۷ |
| مقر | نشانى :
خ. قدوسی - بین خیابان شریعتی و عراقی - پ. 59 تلفن : ۸۸۴۱۵۰۶۱, ۸۸۴۱۳۰۱۸ |
| رهبری | |
| فرمانده کل | سرلشکر سید عبدالرحیم موسوی |
| رییس ستاد مشترک | دریادار حبیب‌الله سیاری |
پیشینه شکل‌گیری ستاد مشترک ارتش به سال ۱۳۰۰ بازمی‌گردد که ستاد ارتش راه‌اندازی شد و نخستین رئیس ستاد ارتش؛ سرتیپ امان‌الله جهانبانی بود.[2] در سال ۱۳۳۴ نام آن به ستاد کل ارتش و در سال ۱۳۳۵ نیز به ستاد بزرگ‌ارتشتاران تغییر پیدا کرد. پس از وقوع انقلاب ۱۳۵۷، نخست به ستاد کل ارتش ملی ایران سپس به ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران تغییر نام یافت. در شهریورماه ۱۳۷۷ سِمَتی با عنوان؛ فرمانده کل ارتش در نیروهای مسلح ایران تعریف شد و کمتر از یک دهه بعد در سال ۱۳۸۶ ستاد مشترک به ستاد فرماندهی کل ارتش تغییر نام پیدا کرد، که در پی آن جایگاه ریاست ستاد مشترک ارتش نیز به معاونت هماهنگ‌کنندهٔ ارتش (رئیس ستاد مشترک ارتش) تبدیل گردید.[3] هم‌اکنون ریاست ستاد مشترک ارتش برعهده دریادار حبیب‌الله سیاری می‌باشد.[4]
پیشینه
لزوم هماهنگی میان ستادهای فرماندهی نیروها و پشتیبانی از ۴ نیروی ارتش از یکدیگر در نبردهای احتمالی، همچنین تهیه دستورالعمل‌های عملیاتی و اداری در زمان صلح، باعث به وجود آمدن ستاد مشترک در ساختار ارتش شد. این ستاد تقریباً در تمامی ارتش‌های منظم دنیا وجود دارد و وظیفه اصلی آن نیز ایجاد تنظیم مقررات، هماهنگی و وحدتِ رویه میان کلیه نیروهای رزمی ارتش می‌باشد. ستاد ارتش فعالیت خود را از سال ۱۳۰۰ در دوران پهلوی اول آغاز کرد و نخستین رئیس ستاد نیز سرتیپ امان‌الله جهانبانی بود. پس از وقوع انقلاب اولین رئیس ستاد مشترک ارتش ایران نیز سپهبد ولی‌الله قرنی بود.
با توجه به ایجاد سمت فرماندهی کل در ارتش در سال ۱۳۷۷، عنوان ستاد مشترک ارتش در سال ۱۳۸۶ به صورت غیر سازمانی، به ستاد آجا تغییر یافت و جایگاه ریاست ستاد مشترک ارتش به معاونت هماهنگ‌کنندهٔ ارتش تبدیل شد. ادارات قبلی ستاد مشترک مانند؛ اداره آجودانی و ادارات یکم تا نهم، از قدیمی‌ترین سازمان‌های نیروهای مسلح ایران می‌باشند، که در حال حاضر برخی از آن‌ها به صورت مستقل یا با ادغام در یکدیگر، تحت عنوان معاون فرمانده کل ارتش یا بصورت اداره زیرمجموعه معاونت هماهنگ‌کننده ارتش، تغییر نام داده‌اند. هر یک از این ادارات، بر عملکرد نیروهای زیرمجموعه ارتش نظارت دارند.
در سال ۱۳۶۸ و بعد از پایان جنگ ایران و عراق، ستادی با عنوان ستاد کل نیروهای مسلح تشکیل شد، که نیروهای آن از ارتش، سپاه، وزارت دفاع و نیروی انتظامی تأمین می‌گردد. تا قبل از ایجاد این ستاد، دستورالعمل‌های کلی توسط ستاد مشترک ارتش و با همکاری وزارت دفاع، تنظیم و به سایر نیروها و نیز شهربانی و ژاندارمری جهت اجرا ابلاغ می‌گردید، ولی این اقدام بعد از ایجاد ستاد کل نیروهای مسلح، به این ستاد واگذار گردید و اقدامات ستاد مشترک به حوزه نیروهای تابعه ارتش محدود شده است.
منابع
- «آشنایی با ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران». همشهری آنلاین. ۲۰۱۳-۰۶-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۵-۲۴.
- The Artesh: Iran’s Marginalized and Under-Armed Conventional Military, مؤسسه خاورمیانه, retrieved December 15, 2015
- «قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران». مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی.
- «سرنوشت «قرنی» اولین فرمانده ارتش جمهوری اسلامی». خبرگزاری تسنیم.
| نظامی |
|  | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| انتظامی |
| |||||||||||||||||||||