افسر (ارتش)

افسر (پارسی میانه: afsar‎ < پارسی باستان: *abi-sara(h)-‎)[1] کسی که در نیروهای نظامی و انتظامی دارای درجۀ افسری و سمت فرماندهی باشد ، به افرادی که دارای تحصیلات نظامی گری در دانشگاه های نظامی ( دانشکده یا دانشگاه افسری )می باشند افسر میگویند .

در نیروهای مسلح ایران به درجات ستوان سوم تا سروان افسر جزء، و به درجات سرگرد، سرهنگ دوم و سرهنگ افسر ارشد می‌گویند. رده افسری بالاتر از درجه دار و پایین تر رده امیری است. این عنوان در دورهٔ رضا شاه پهلوی از روی واژهٔ «افسر» در زبان فارسی به معنی «تاج» برای معادل واژهٔ Officer در انگلیسی ساخته شد.[2][3][4][5]

درجه‌های افسری در نیروهای مسلح ایران (به غیر از نیروی دریایی) به ترتیب از بالاترین درجه تا پایین‌ترین درجه عبارتند از:

درجه‌های افسری در نیروی دریایی ایران به ترتیب از بالاترین درجه تا پایین‌ترین درجه عبارتند از:

جستارهای وابسته

درجه‌های نظامی ایران

منابع
  1. حسن‌دوست، محمد. فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، نشر آثار، 1393، ISBN: 978-600-6143-55-2. جلد اول, ص. 244.
  2. شفاف، سایت خبری تحلیلی. «عکس/آشنایی با درجه های نظامی». fa.
  3. «شرایط جذب درجه دار و افسر دانش آموخته در سال 97». سایت رسمی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران.
  4. «دانشگاه افسری امام علی». پورتال اطلاع رسانی ارتش جمهوری اسلامی ایران.
  5. «شرایط استخدام در دانشگاه‌های افسری ارتش اعلام شد». ایسنا. ۲۰۱۶-۱۱-۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۵-۰۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.