عباس گرزن

گرزن در سال ۱۲۷۶ متولد شد. او پس از طی تحصیلات مقدماتی وارد مدرسه قزاخانه شد و در سال ۱۲۹۸ به عنوان افسر فارغ‌التحصیل شد. سپس به اروپا رفته و در آنجا دوره نظامی دید.

تیمسار گرزن در سال ۱۳۲۰ به درجه سرهنگی رسیده و به ریاست راه‌آهن منصوب شد. وی در سال ۱۳۲۲ فرمانده لشکر اصفهان، ۱۳۲۴ معاون ستاد کل (با اعطای درجه سرتپی) و بعد به ریاست لشکر تبریز و با اخذ درجه سرلشکری به فرماندهی لشکر ارومیه (رضائیه) منصوب می‌شود.

وی که از همراهان تیمسار رزم‌آرا بود بعد از انتصاب وی به نخست‌وزیری به ریاست ستاد ارتش انتخاب می‌شود. در دوره دولت اول مصدق وی همچنان در این سمت باقی می‌ماند به دنبال کشتار مردم در قیام ۳۰ تیر از کار برکنار و بازنشسته شد.

وی پس از بازنشستگی که به دستور دکتر مصدق صورت گرفت به جرگه مخالفان وی پیوست و از همراهان فضل‌الله زاهدی در کودتای ۲۸ مرداد شد.[2]

گرزن پس از کودتا با اعاده بازنشستگی وی به کار دعوت شده و ابتدا به سمت فرمانده لشکرهای جنوب و بعد[3]استانداری و فرماندهی لشکر فارس رسیده[4]و در سال ۱۳۳۳ و ترمیم کابینه زاهدی به سمت وزیر کار انتخاب شد و تا پایان دوره نخست‌وزیری او در این سمت باقی ماند. سپس به سمت استانداری فارس منصوب شد. تا زمان ریاست تیمور بختیار بر ساواک در این سمت باقی ماند. وی که از قبل با تیمسار بختیار به عنوان ابواب جمعی خود در تبریز و ارومیه برخورد داشت با وی دچار اختلاف شد که سرانجام با مشخص شدن پرونده‌های فساد مالی وی توسط بختیار به دستور شاه از سمت‌های خود برکنار شد. بعد از آن گرزین به عنوان وکیل در دادگاه‌های نظامی شروع به فعالیت کرد که از مهمترین دادگاه‌هایی که وی در ان شرکت داشت دادگاه دکتر بقائی بود.[5]