عبدالحسین حجازی
عبدالحسین حجازی (زاده ۱۲۸۳ در تهران – درگذشته ۱۳۴۸ در تهران) ارتشبد نیروی زمینی شاهنشاهی و فرمانده آن نیرو از ۱۳۳۷ تا ۱۳۳۹ بود. پس از آن وی از ۲۴ اسفند ۱۳۳۹ تا ۱۳۴۴ ریاست ستاد بزرگ‌ارتشتاران را بر عهده داشت.[1]
تحصیلات
حجازی از دومین دوره دانشکده افسری در سال ۱۳۰۲ فارغ‌التحصیل شد و دوره عالی نظامی را در مدرسه نظامی سن-سیر و دانشگاه جنگ فرانسه گذراند.
خدمت
حجازی در ابتدا خدمت خود را از ژاندارمری آغاز کرد و سپس به ارتش ملحق شد. او پس از شهریور ۱۳۲۰ مراتب پیشرفت را در ارتش طی کرده و به مناصبی مانند: فرماندهی لشکر خوزستان - فرماندهی لشکر کرمان- فرمانداری نظامی تهران - فرمانده دانشکده افسری- معاونت ستاد کل دست یافت و در سال ۱۳۳۰ با درجهٔ سرلشکری به ریاست کل شهربانی و فرمانداری نظامی تهران گمارده شد. در دولت ملی محمد مصدق او از مناصب خود اخراج و به دلیل شرکت در اقدام علیه دولت بازداشت و تحت پیگرد قرار گرفت.[2]
بعد از کودتای ۲۸ مرداد به مقاماتی مانند: فرماندهی سپاه فارس- سفارت کبرای ایران در پاکستان گمارده شد. او در سال ۱۳۳۷ با درجهٔ سپهبدی به معاونت ستاد بزرگ‌ارتشتاران و فرماندهی نیروی زمینی گمارده و در سال ۱۳۳۹ بعد از برکناری ارتشبد عبدالله هدایت با درجهٔ ارتشبدی به ریاست ستاد بزرگ‌ارتشتاران منصوب شد.[3]
او بعد از مدتی به دلیل بیماری فراموشی در سال ۱۳۴۴ از سمتش عزل شد[4] و در سال ۱۳۴۸ خودکشی کرد.[5]
سپهبد عزیزالله پالیزبان بر این عقیده است که وی در زمان تیمسار حاجعلی رزم‌آرا و زمان ترور محمدرضا پهلوی قصد کودتا و تسلط بر کشور را داشته‌است.[6]
دبستانی بنام وی در شهرری در مجاورت برج طغرل وجود داشت که اکنون ویران شده است.
منابع
- https://article.tebyan.net/59916/ناگهان-بازنشسته-
- گذشته چراغ راه آینده- جامی
- http://rasekhoon.net/mashahir/show/596431/عبدالحسین-حجازی/
- آخرین سقوط آریاها- سرهنگ توکلی- ص339
- https://donya-e-eqtesad.com/بخش-تاریخ-اقتصاد-31/417513-امروز-در-تاریخ-ایران-شهریور
- خاطرات سپهبد پالیزبان- عزیز پالیزبان ص56-58