اسلام و کودکان

محمد هفت فرزند داشت، سه پسر و چهار دختر. تمام پسرانش، از جمله ابراهیم بن محمد، در کودکی درگذشتند. محمد همچنین یک پسرخوانده داشت، با نام زید، که گفته می‌شود مورد شفقت پدری محمد بود. محمد همچنین دو نوه پسری داشت، حسن و حسین، و سه نوه دختری داشت، ام کلثوم، زینب و امامه.

آموزش‌های مذهبی برای کودکان در مناطق محروم جنوب کرمان توسط یک خانم جلسه ای

در قرآن برای اشاره به کودکان و فرزندان، چندین واژه عربی به کار رفته‌است (مانند ذریه، غلام، ولد، ولید، مولود، طفل و صغیر) که همگی به نابالغان اشاره دارد. قرآن، وظایف والدین نسبت به فرزندانشان و وظایف فرزندان نسبت به والدین را به تفصیل بیان نکرده‌است. در قرآن، زنده به گور کردن نوزادان ممنوع شده‌است. قرآن از کشتن نوزادان حتی در صورت بیم از تنگ‌دستی، نهی کرده‌است.[3] دوران شیر دادن به کودک دو سال تعیین شده‌است. در اسلام، ازدواج و رابطه جنسی با فرزندان ممنوع زنای با محارم محسوب می‌شود. شوهر به تأمین هزینه کودکش ملزم شده‌است. قرآن، مهربانی و عدالت را با یتیمان توصیه می‌کند[4] و بنا به قرآن، محمد خود یتیمی بود که از سوی خدا پناه داده شد.[5] پدر نمونه در اسلام، لقمان است که پسرش را تعلیم می‌دهد.[6] قرآن، فرزند را نشانه برکت الهی می‌داند و در شمار پاداش‌های موعود به صالحان، فرزند بسیار را ذکر می‌کند.[7] در این حال، فرزند در کنار ثروت‌های دنیوی دیگر فتنه و وسیله آزمایش نام گرفته‌است که می‌توانند انسان را از یاد خدا غافل کنند.[8] قرآن به مؤمنان یادآوری می‌کند که دل‌بستگی به فرزند و اموال، نباید آن‌ها را از جهاد بازدارد.[9]

• بهرام تاجانی (۱۳۸۵)، قانون مدنی، تهران: لاهیجی، ص. ۱۸۹
• عبدالله حکیم (۱۳۴۱)، وضع حقوقی و قوانین زنان در اسلام، تهران: جاویدان، ص. ۲۶۹
• https://en.wikipedia.org/wiki/Islam_and_children

<link rel="mw:PageProp/Category" href="./رده:ازدواج_در_اسلام"/>