پروکائین

پروکائین (انگلیسی: Procaine‎) یک بی‌حس‌کننده موضعی از دسته آمینواسترها است. کاربرد اولیه این ماده در کاهش درد ناشی از تزریق عضلانی پنی سیلین می‌باشد و در دندانپزشکی نیز کاربر دارد. این دارو نخستین بار در سال ۱۹۰۵ توسط شیمیدان آلمانی آلفرد آینهورن تولید شد. وی نام نووکائین که از دو عبارت nov- به معنی نو و -caine که نام متداول آلکالوئیدها می‌باشد، برای این دارو پیشنهاد کرد.

پروکائین
نام‌گذاری آیوپاک
2-(diethylamino)ethyl 4-aminobenzoate
اطلاعات درمانی
AHFS/دراگزmonograph
ردهٔ بارداری
  • AU: B2
  • US: C (احتمال خطر رد نشده‌است)
    وضعیت قانونی
    روش مصرف داروParenteral
    اطلاعات فارماکوکینتیک
    فراهمی زیستیn/a
    سوخت و سازآبکافت به وسیله plasma esterases
    نیمه‌عمر (داروشناسی)۴۰–۸۴ ثانیه
    دفعکلیه
    شناسه‌ها
    سی‌ای‌اس۵۹-۴۶-۱ Y
    ای‌تی‌سیN01BA02 C05AD05 (WHO)‎ S01HA05 (WHO)‎
    پاب‌کمCID: ۴۹۱۴
    IUPHAR/BPS۴۲۹۱
    دراگ‌بنکDB00721 N
    کم‌اسپایدر۴۷۴۵ Y
    UNII4Z8Y51M438 Y
    KEGGD08422 Y
    ChEBICHEBI:۸۴۳۰ N
    ChEMBLCHEMBL۵۶۹ Y
    NIAID ChemDB۰۱۹۱۳۶
    اطلاعات شیمیایی
    فرمول شیمیاییC13H20N2O۲
    وزن مولکولیخطای عبارت: عملگر < دور از انتظار
     NY (این چیست؟)  (بررسی)

    سنتز

    این دارو به دو روش زیر سنتز می شود:[1][2]

    منابع
    1. Einhorn, A.; Fiedler, K.; Ladisch, C.; Uhlfelder, E. (1909). "Ueber p-Aminobenzoësäurealkaminester". Justus Liebig's Annalen der Chemie. 371 (2): 142. doi:10.1002/jlac.19093710204.
    2. Alfred Einhorn, Höchst Ag U.S. Patent ۸۱۲٬۵۵۴ DE 179627 DE 194748

    پیوند به بیرون
    در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پروکائین موجود است.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.