مرغ مگس‌خوار

تبارنامهٔ مگس‌مرغ که با واکاوی ۲۸۳ گونه از ۳۳۸ گونه شناخته شدهٔ جهان بدست آمده‌است نشان می‌دهد که از ۲۲ میلیون سال پیش تنوع سریعی اتفاق افتاده‌است.[9] مگس‌مرغ به هفت شاخهٔ اصلی تقسیم می‌شوند، Topazes, Hermits, Mangoes, Brilliants, Coquettes, Coquettes, Patagona, Mountain Gems, Bees و Emeralds که رابطهٔ آن‌ها را به شهد گیاهان گلدار و همچنین ادامهٔ گسترش آن‌ها به مناطق نو تعریف می‌کند.[9][10][11][12]

از آنجا که همهٔ مگس‌مرغ‌ها برای سوخت‌رسانی به متابولیسم بالا و همچنین پرواز شناورشان، به شهد گل‌ها وابسته‌اند، تغییرات گل‌ها و شکل نوک این مرغان، باعث به وجود آمدن گونه‌ها و گیاهان نویی شده‌است، چنانچه ۱۴۰ گونه از مگس‌مرغ در یک منطقه ویژه مانند آند می‌توانند همزیستی کنند.[9]

برای تغذیه، مگس‌مرغ حشرات گوناگونی چون پشه‌ها، مگس‌های میوه‌ای، شته‌های برگ‌ها و عنکبوت‌ها را می‌خورند. منقار تحتانی آن‌ها انعطاف‌پذیر است و می‌تواند ۲۵ درجه خم شود و سطح بیشتری برای شکار حشرات ایجاد کند. مگس‌مرغ‌ها می‌توانند در میان ازدحام حشرات برای تسهیل تغذیه معلق بمانند.

مگس‌مرغ‌ها، شهد و مایع شیرین درون گل‌های ویژه را می‌نوشند. همانند زنبورها، آن‌ها می‌توانند اندازهٔ شکر شهد را ارزیابی کنند. معمولاً گل‌هایی که شهدی با شیرینی کمتر از ۱۰٪ تولید می‌کنند را نمی‌پسندند و گل‌هایی با شهد شیرین‌تر را ترجیح می‌دهند.[13][14] شهد مخلوطی از گلوکز، فروکتوز و ساکارز است و منبع ضعیفی از مواد مغذی است و مگس‌مرغ نیاز دارد تا با مصرف حشرات، نیازهای غذایی خود را برطرف کنند.

مگس‌مرغ در مقایسه با ارگانیسم‌هایی با چنین متابولیسم سریعی دارای درازای عمر بالایی هستند. گرچه بسیاری در درازای سال اول زندگی خود می‌میرند، به ویژه در دورهٔ آسیب‌پذیر میان جوجه‌کشی و یادگیری پرواز، کسانی که زنده مانده‌اند گاهی یک دهه یا بیشتر زندگی می‌کنند. در میان گونه‌های شناخته شدهٔ آمریکای شمالی، درازای عمر میانگین احتمالاً ۳ تا ۵ سال است. برای مقایسه، حشره‌خوارهای کوچک‌تر که جزو کوچک‌ترین پستانداران هستند، به ندرت بیش از ۲ سال عمر می‌کنند.

• ویکی‌پدیای انگلیسی، ۱۰ اوت ۲۰۰۷.
• برابرهای علمی بر پایهٔ: عطری، مرتضی، واژه‌نامه علوم زیستی، دوجلدی، همدان: اداره انتشارات دانشگاه بوعلی‌سینا، ۱۳۸۴.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مرغ مگس‌خوار موجود است.