عبدالله مؤمنی

در دوران فعالیت دانشجویی عبدالله مؤمنی تجربه سه بار تجربه بازداشت را دارد: درسال ۱۳۸۱ پس از صدور حکم اعدام بخاطر نقد روحانیت برای هاشم آقاجری دفتر تحکیم وحدت با اعتراضات سراسری در دانشگاه‌های کشور و تعطیلی کلاس‌های درس، به این حکم اعتراض کرد. دو روز پس از برگزاری چند تجمع گسترده اعتراضی در دانشگاه شریف و تربیت مدرس و امیرکبیر عبدالله مؤمنی بهمراه برخی از شورای مرکزی تحکیم بازداشت انفرادی در بند دو الف شدند. حکم اعدام آقاجری بعداً لغو شد.

بازداشت بعدی در۳۰ خرداد ۱۳۸۲ پس از برگزاری تجمعات دانشجویی در دانشگاه‌های شهر تهران دراعتراض به خصوصی‌سازی در دانشگاه‌ها بود که به مدت دو ماه را در انفرادی بند دو الف بازداشت شد. بعد از آزادی از زندان با شرکت در یک کنفرانس خبری از اعمال خشونت و شکنجه در بازجویی سخن گفت.

او در ۱۸ تیر سال ۱۳۸۶ پس از حمله مسلحانه نیروهای امنیتی به دفتر سازمان دانش آموختگان برای بار سوم بازداشت شد. در تجمعی که در روز ۱۸ تیر بمناسبت سالگرد ۱۸ تیر در سال ۱۳۸۶ در مقابل دانشگاه امیرکبیر توسط شورای مرکزی دفتر تحکیم صورت گرفت و همگی اعضا بازداشت شدند، در همان روز نیروهای امنیتی به دفتر ادوار تحکیم یورش برده و عبدالله مؤمنی را بازداشت کردند. در تیر ماه ۱۳۸۶ که وی بازداشت شده بود، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی، منزل آن‌ها را به شدت بازرسی و تفتیش کردند و ۴ کارتن از وسایل شخصی او از جمله کیس کامپیوترش را با خود بردند.[2]

عبدالله مؤمنی در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۳۸۸ پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری ایران در ساختمان ستاد شهروند آزاد در میدان ونک تهران که ریاست ستاد شهروند آزاد (حامیان کروبی) را بر عهده داشت بازداشت شد. او و سازمان ادوار تحکیم در این انتخابات از حامیان کاندیداتوری مهدی کروبی بودند.[3] مؤمنی معتقد بود «رای به کروبی رای به دموکراسی و حقوق بشر است.»[4]پس از سه ماه بی‌خبری مطلق و شکنجه و انفرادی در شعبه ۱۵دادگاه انقلاب به شش سال زندان محکوم شد و با توجه به داشتن ۲۳ ماه حبس تعلیقی بخاطر سازماندهی تجمعات دانشجویی در اعتراضات به حکم اعدام هاشم آقاجری، جمعاً بمدت هفت سال و یازده ماه در مرحله بدوی حکم گرفت.

در فروردین سال ۱۳۸۹ حکم دادگاه تجدید نظر قطعی شد و حکم بدوی در مرحله تجدید نظر به پنج سال قطعی گردید. از این مدت زندان را نه ماه در بند امنیتی ۲۰۹ گذراند که هشت ماه آن به‌صورت انفرادی بوده‌است و بقیه مدت زندان را در بند۳۵۰ اوین گذراند. در طی مدت پنج سال زندان یکبار به مرخصی آمد و چهارسال را بدون یک روز مرخصی سپری کرد. عبدالله مؤمنی در تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۹۲ پس از گذراندن پنج سال محکومیت زندان، از زندان اوین آزاد شد.[5]

مؤمنی نامه‌ای سرگشاده خطاب به علی خامنه‌ای نوشت و در آن به مصائبی که در زندان بر وی رفته‌است سخن گفت. وی در قسمتی از این نامه می‌نویسد:

بازجویان اصرار به اعتراف به داشتن رابطهٔ نامشروع با دیگران، داشتند، قسم خوردم که به زنم پایبند بوده‌ام و نوشتم «من هیچ رفتار و عمل غیراخلاقی نداشته‌ام.» پس از خواندن کاغذ بازجویی، با مشت و لگد و سیلی به جان من افتادند و پس از کتک کاری مفصل و تحقیر و توهین گفتند «به تو اثبات می‌کنیم که حرامزاده و ولدزنا هستی.» نتیجه آن فروکردن سر من در چاه توالت بود، آن چنان‌که کثافت‌های درون توالت به دهان و حلق من وارد و به مرحله خفگی رسیدم. می‌گفتند که «باید کاملاً توضیح دهی که با چه کسی در چه زمانی و در کجا و چگونه ارتباط داشته‌ای» و حتی از من می‌خواستند که در برگه بازجویی ام بنویسم که «در دوران کودکی مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌ام». بارها به تجاوز و استعمال بطری و شیشه نوشابه و چوب تهدید می‌شدم تا جایی که فی‌المثل بازجوی وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی بیان می‌کرد که چوبی را در … استعمال می‌کنیم که صدتا نجار نتواند آن را در بیاورد.[6][7][8][9][10][11][12][13][14]

او در زمستان ۱۳۹۹ در حالی که همچنان در ایران سکونت داشته متهم به دور زدن تحریم‌های آمریکا علیه ایران شد.[15] وزارت دادگستری آمریکا عبدالله مؤمنی و دو همدستش را متهم کرده که «شرکت‌های آمریکایی را فریب داده‌اند، کالاهای حساس آمریکایی را از طریق غیرقانونی به دست آورده‌اند و با نقض قانون آمریکا این کالاها را از مسیر امارات متحده عربی به ایران منتقل کرده‌اند.»[16]

او در بیانیه‌ای اتهام دور زدن تحریم‌های جمهوری اسلامی را رد کرد.[17]

• ادوار تحکیم وحدت
• شورای ملی صلح

• پایگاه اطلاع‌رسانی ادوار تحکیم وحدت
• شهروند آزاد