داریوش جلالی

داریوش جلالی در بهمن سال ۱۳۸۹ چند روز پس از اعتراضات جنبش سبز در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ توسط نیروهای امنیتی در منزل بازداشت و به یک سال حبس محکوم شد.

داریوش جلالی، دانشجوی رشته مهندسی مواد دانشگاه یاسوج، به دنبال تجمعات اعتراضی آبان ماه سال ۱۳۸۸ از تحصیل معلق شده بود، در ۲۹ بهمن ماه ۱۳۸۹، در پی یورش شبانه نیروهای امنیتی به منزلش، پس از اینکه مورد ضرب و شتم قرار گرفت و وسایل و کتب وی و دو تن از دوستانش ضبط گردید، همراه آنان به وزارت اطلاعات منتقل شد.[2]

پس از بازجویی و ضرب و شتم آنان برای اعتراف گیری، وی به همراه وحید رفیعی دیگر فعال دانشجویی در بند مربوط به وزارت اطلاعات دستگیر شد.

داریوش جلالی بر اثر اعتصاب غذای خشکی که در اسفند ماه ۱۳۸۸ به آن دست زده بود، روز هشتم اسفند ماه ۱۳۸۸ هوشیاری خود را از دست داد به درمانگاه زندان برده شد.[3]

او به اتهام «توهین به مقدسات» بازداشت و در جریان اعتراضات مردم ایران به نتایج انتخابات ریاست جمهوری (۱۳۸۸)، به دو ترم محرومیت تحصیلی محکوم شد.

وی بعد از گذراندن سه ماه حبس از زندان آزاد شد.

داریوش جلالی بعد از آزادی مشکلات زیادی از جمله تعلیق و تهدید توسط ارگان‌های امنیتی مستقر در دانشگاه برای او ایجاد شده بود، تا اینکه که در روز ۳۰ بهمن ماه ۱۳۹۰، در اعتراض به محدودیت‌های اعمال شده در دانشگاه، دهان خود را دوخت و خود را نیز به نرده‌های دانشگاه زنجیر کرد.[4]

تصویر ویدئویی داریوش جلالی در بهمن ماه ۱۳۹۰ با دهان دوخته در یوتیوب منتشر شد که منجر به بازداشت او در ۳۰ بهمن ۱۳۹۰ شد.

این ویدئو نشان می‌دهد که داریوش جلالی به نشانه اعتراض به «وضعیت دانشگاه یاسوج» لب‌هایش را دوخته و خود را به نرده‌های دانشگاه زنجیر کرده بود.[5]

یک منبع آگاه در گفتگو با بی‌بی‌سی فارسی گفت: «داریوش جلالی، دانشجوی رشته مهندسی مواد دانشگاه یاسوج و ورودی سال ۱۳۸۸، که سال گذشته به مدت سه ماه به زندان افتاده بود، در اعتراض به محدودیت‌های اعمال شده در دانشگاه و مشکلاتی که بعد از آزادی برای او ایجاد شده بود، در روز ۳۰ بهمن‌ماه دهانش را دوخت. نیروهای حراست دانشگاه به محض اطلاع از این موضوع، آقای جلالی را مورد ضرب و شتم قرار داده و بازداشت کردند، از آن زمان تاکنون نیز هیچ اطلاعی از وضعیت این دانشجو و محل بازداشت وی در دست نیست. داریوش جلالی پس از آزادی از زندان با تعلیق‌های پیاپی از تحصیل و همچنین فشار‌هایی از طرف حراست دانشگاه مواجه شده بود.»

وی در هنگام این حرکت اعتراضی بیانیه‌ای منتشر کرد که در بخشی از آن آمده است: «اما چرا بدین شیوه معترضم؟ چرا با دهان بسته؟ چرا با پای در زنجیر نشسته؟ دهان خود را دوخته ام، چرا که فریاد تظلم خواهی ام را کسی نشنید. پای خود بسته ام چرا که دویدنم به جایی نرسید. هر چه فریاد زدم کسی نشنید، گفتم شاید سکوتم را بشنوند، هر چه دویدم کسی ندید، گفتم شاید به غل نشستنم را ببینند.»

در پی این اقدام اعتراضی، او بازداشت و به محلی نامعلوم منتقل شد.[6][7]