رمپارت-ای

رمپارت-ای اسم رمز برنامه نظارت جهانی و شنود الکترونیک مشترک است که آژانس امنیت ملی ایالات متحده آمریکا آنرا رهبری می‌کند.[1][2][3] آرمان این برنامه، دستیابی به داده کابل‌های فیبر نوری اصلی ستون فقرات اینترنت است که در نقاط تراکم اصلی در سراسر جهان، جابجا می‌شود.[4][5]


نظارت آژانس امنیت ملی (اِن‌اس‌اِی)
خبرچین بیکران
برنامه‌ها
پیش از ۱۹۷۸
از ۱۹۷۸ تا کنون
از ۱۹۹۰ تا کنون
از ۲۰۰۱ تا کنون
از ۲۰۰۷ تا کنون
پایگاه داده، ابزار و مانند آنها
در همکاری با ستاد ارتباطات دولت
قانون‌گذاری
  • لایحه خیابان‌های امن
  • لایحه حریم شخصی (۱۹۷۴)
  • لایحه نظارت بر اطلاعات خارجی
  • لایحه حریم شخصی ارتباطات الکترونیک
  • لایحه میهن‌دوستی
  • لایحه امنیت میهن
  • لایحه حفاظت از آمریکا (۲۰۰۷)
  • متمم‌های لایحه ۲۰۰۸ لایحه نظارت بر اطلاعات خارجی ۱۹۷۸
نهادها
دادخواست‌ها
  • اتحادیه آزادی‌های شهروندی آمریکا علیه آژانس امنیت ملی
  • هپتینگ علیه ای‌تی اند تی
  • جوئل علیه آژانس امنیت ملی
  • کلپر علیه عفو بین‌الملل
  • کلیمن علیه اوباما
  • اتحادیه آزادی‌های شهروندی آمریکا علیه کلپر
  • ویکی‌مدیا علیه آژانس امنیت ملی
افشاگرها
انتشارات
جستارهای همسو
  • افشای اسناد دیپلماتیک آمریکا
  • نظارت بر گزارشگران
  • Mail tracking
  • جاسوسی دیپلمات‌های آمریکایی از رهبران سازمان ملل متحد
  • برنامه تهدید داخلی
  • نظارت گسترده در ایالات متحده آمریکا
  • نظارت گسترده در بریتانیا
مفاهیم
همکاری
ایالات متحده آمریکا
فایو آیز
دیگران

آژانس امنیت ملی با همکاری پنهانی ۳۷ کشور، از جمله ۱۷ کشور عضو اتحادیه اروپا که میزبان تجهیزات آمریکایی هستند و به آن سازمان، اجازه دسترسی به کابل‌های فیبر نوری را می‌دهند این برنامه را پیش می‌برد.[2][4][5] در سال ۲۰۱۳ (میلادی) این برنامه به ۳ ترابیت بر ثانیه، داده در سراسر جهان دسترسی داشت. این داده، همه فناوری‌های ارتباطی، مانند صدا، دورنگار، تلکس، مودم، ایمیل، گفتگوی اینترنتی، شبکه خصوصی مجازی، صدا روی پروتکل اینترنت، و جزئیات تماس تلفنی را در بر می‌گیرد.[6]

نگاره‌ای از یکی از اسلایدهای غیر طبقه‌بندی‌شده در اسناد محرمانه منتشر شده،[7] هدف این برنامه، دستیابی به داده کایل‌های فیبر نوری است.

برای همکاری بین آژانس امنیت ملی و کشور همکار، دو شرط وجود دارد. یکی اینکه کشورهای همکار، از فناوری آژانس امنیت ملی برای گردآوری داده هیچیک از شهروندان آمریکایی استفاده نکنند. دوم اینکه آژانس امنیت ملی، با استفاده از دسترسی که کشورهای میزبان به آن سازمان داده‌اند داده شهروندان آن کشورها را گردآوری نکند.[4][5] اگرچه این دو شرط، استثناهایی دارند اما آژانس امنیت ملی نمی‌گوید که این استثناها چه هستند. بر پایه ادوارد اسنودن، این توافق‌ها بین آژانس امنیت ملی و کشورهای همکار، مبهم هستند و به راحتی، دور زده می‌شوند.[8]

این برنامه در ژوئن ۲۰۱۴ از سوی روزنامه دانمارکی دابلادت اینفورماشون[3] (به دانمارکی: Dagbladet Information) و اینترسپت[2] افشا شد. افشای این برنامه، بخشی از افشاگری‌های ادوارد اسنودن بود.

بر پایه خلاصه اطلاعات طبقه‌بندی‌شده آژانس امنیت ملی در سال ۲۰۱۰ (میلادی) از داده گردآوری شده رمپارت-ای در همه بخش‌های تحلیل و تولید آژانس امنیت ملی استفاده شده و تنها در سال پیش از آن (۲۰۰۹) بر پایه این برنامه، بیش از ۹۰۰۰ گزارش اطلاعاتی نوشته شده بود.[4]

این برنامه در سال ۱۹۹۲ (میلادی) آغاز شد و بین سال‌های ۲۰۱۱ (میلادی) و ۲۰۱۳ (میلادی) ۱۷۰ میلیون دلار آمریکا هزینه داشت.[2][3][4]

در طراحی برنامه رمپارت-ای، از برنامه ایکس‌کی‌اسکور استفاده شده است.[7]

همکاران

کشورهای همکار با آژانس امنیت ملی بر پایه سطح همکاری خود در اجرای رمپارت-ای به دو دسته "رده دوم" و "رده سوم" تقسیم می‌شوند.[1][2][3]

کشورهای همکار با آژانس امنیت ملی آمریکا برای شنود دیجیتال
  کشورهای رده دوم (فایو آیز)
  کشورهای رده سوم

برای کشور همکار میزبان، آمریکا ابزارهای تحلیل و پردازش و تجهیزات فراهم می‌کند. یعنی این کشورهای همکار می‌توانند با استفاده از ابزارهایی که آژانس امنیت ملی برای آنها فراهم کرده، داده‌ای که به درون و بیرون از آن کشورها جریان می‌یابد را تحلیل و پردازش کنند.[2][3][4][5] احتمال آن زیاد است که همه کشورهای همکار، سایت رمپارت-ای نداشته باشند. در سال ۲۰۱۳ آژانس امنیت ملی، دستکم ۱۳ سایت رمپارت-ای داشته که ۹ سایت آن، فعال بودند. ۳ تا از بزرگترین سایت‌ها AZUREPHOENIX و SPINNERET و MOONLIGHTPATH ترافیک اینترنت بیش از ۷۰ کابل یا شبکه گوناگون را گردآوری می‌کنند.[2][3][7]

کشورهای رده دوم

کشورهای رده دوم یا فایو آیز

کشورهای رده سوم

جستارهای وابسته
  • عملیات ایکونال

پانویس
  1. Ryan, Gallagher (June 19, 2014). "How Secret Partners Expand NSA's Surveillance Dragnet". The Intercept. Archived from the original on May 2, 2018.
  2. Anton Geist; Sebastian Gjerding; Henrik Moltke; Laura Poitras. (19 June 2014). "NSA 'third party' partners tap the Internet backbone in global surveillance program". Dagbladet Information. Archived from the original on 22 July 2018. Retrieved 4 August 2018.
  3. Glenn Greenwald (13 May 2014). No Place to Hide: Edward Snowden, the NSA, and the U.S. Surveillance State. Henry Holt and Company. pp. 104–105. ISBN 978-1-62779-074-1.
  4. "RAMPART-A Project Overview" (PDF) (Classified Top Secret PDF-file. Part of the published files (see the articles from Dagbladet Information and The Intercept ).). 1 October 2010. Archived from the original (PDF) on 21 March 2018. Retrieved 4 August 2018.
  5. "Special Source Operations (SSO) Overview presenting the RAMPART-A program" (Classified Top Secret PDF-file. Part of the published files (see the articles from Dagbladet Information and The Intercept ).). Archived from the original on 21 March 2018. Retrieved 4 August 2018.
  6. "Black Budget" (PDF). United States Intelligence Community (Classified Top Secret PDF-file. Part of the published files (see the articles from Dagbladet Information and The Intercept ).). 2011. Archived from the original (PDF) on 21 March 2018. Retrieved 4 August 2018.
  7. "Special Source Operations (SSO) slides with details on RAMPART-A sites, collection and tasking" (Classified Top Secret PDF-file. Part of the published files (see the articles from Dagbladet Information and The Intercept ).). Archived from the original on 13 March 2016. Retrieved 4 August 2018.
  8. "Edward Snowden's testimony - European Parliament" (PDF). 7 March 2014. p. 4. Archived from the original (PDF) on 21 June 2018. Retrieved 4 August 2018.

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.