دفتر آگاهی از اطلاعات

پروژه «شناسایی انسان از فاصله دور»، فناوری‌های شناسایی خودکار زیست‌سنجشی را توسعه داد تا برای "حفاظت اجباری"، پیشگیری از بزه، و "امنیت ملی/دفاع"، افراد را از فاصله دور، شناسایی کند.[19]

نموداری که توانایی شناسایی انسان از فاصله دور را نشان می‌دهد (برگرفته از وبگاه رسمی دفتر آگاهی از اطلاعات)

اهداف این پروژه باعث شدند تا:[19]

• الگوریتم‌هایی برای مکان‌یابی و دستیابی به چیزهایی تا فاصله ۱۵۰ متر (۴۹۰ فوت) توسعه داده شوند.
• سیستم تشخیص چهره و راه رفتن را به یک سامانه شناسایی انسانی ۲۴ ساعته تبدیل کنند.
• گونه‌ای سامانه شناسایی انسان را توسعه دهد و گسترش دهد که با تصاویر قابل دید، در فاصله بیش از ۱۵۰ متر (۴۹۰ فوت) نیز کار کند.
• یک سامانه رادار موج میلیمتری کم انرژی را برای شناسایی در میدان دید گسترده و طبقه‌بندی شیوه راه رفتن در یک میدان دید محدود، توسعه دهد.
• شیوه‌های راه رفتن را از روی ویدیوهای شناسایی انسان از فاصله دور، تشخیص دهد.
• یک سامانه تشخیص چهره چند طیفی از فروسرخ و نور مرئی را توسعه دهد.

«استخراج مدرک و کشف پیوند» به معنی توسعه ابزار و فناوری‌ها برای کشف خودکار، استخراج و پیوند دادن شواهد پراکنده در مقادیر زیادی از منابع داده طبقه‌بندی‌شده و طبقه‌بندی‌نشده است. نمونه این داده‌ها پیشینه تماس‌های تلفنی در پایگاه داده آژانس امنیت ملی (مین‌وی)، اینترنت‌گردی، یا تراکنش مالی هستند.[20]

استخراج مدرک و کشف پیوند، برای طراحی سامانه‌هایی با توانایی استخراج داده از چند منبع (مانند پیام نوشتاری، وبگاه شبکه‌های اجتماعی، پیشینه مالی، و وب‌گردی) طراحی شده بود. این کار برای توسعه توانایی شناسایی الگوهای تشکیل شده از چند گونه پیوند بین موارد داده‌ها یا ارتباط بین افراد (مانند تراکنش‌های بین مردم، ارتباطات، سفر، و مانند آنها) بود.[20]

استخراج مدرک و کشف پیوند، برای پیوند دادن موارد احتمالی و یادگیری الگوهای مرتبط با گروه‌ها و سناریوهای "تروریستی" طراحی شده بود تا سازمان‌های تروریستی تازه و تهدیدهای فوری را شناسایی کند.[20]

هدف «جنیسیس»، توسعه فناوری‌هایی بود که امکان ذخیره اطلاعات بزرگ و بدست آمده از همه منابع را می‌داد.[21]

حجم بزرگی از اطلاعات باید گردآوری و تحلیل می‌شدند و فناوری پایگاه داده در دسترس در آن هنگام برای نگهداری و سازماندهی چنین داده بزرگی، کافی نبود. بنابراین آنها روش‌هایی را برای تجمیع داده فرضی توسعه دادند تا از تحلیل موثر پایگاه داده‌های ناهمگون و منابع داده‌های عمومی بدون ساختار (مانند وب جهان‌گستر) پشتیبانی کند. "تحلیل موثر پایگاه داده‌های ناهمگون" به معنی توانایی گرفتن چیزها از پایگاه داده‌هایی است که برای نگهداری داده‌های گوناگون (مانند پایگاه داده پیشینه کیفری، تماس تلفنی، و اطلاعات خارجی) طراحی شده‌اند. وب جهان‌گستر، یک "منبع داده‌های عمومی بدون ساختار" است. زیرا برای همه، در دسترس است و گونه‌های گوناگونی داده (مانند وبلاگ، ایمیل، وبگردی، و مانند آنها) را در خود دارد که همه آنها باید به شکل موثری، نگهداری و تحلیل شوند.[21]

آرمان‌های پروژه جنسیس

هدف دیگر جنیسیس، توسعه معماری سامانه بزرگ و توزیع‌شده‌ای برای مدیریت حجم زیادی از داده خام ورودی، تحلیل نتایج، و بازخورد بود که داده نگهداری‌شده ساده و انعطاف‌پذیرتری را پدید می‌آورد. این داده ساده و انعطاف‌پذیرتر، کارایی خوبی دارد و امکان نگهداری همیشگی داده‌های مهم را می‌دهد.[21]

جنیسیس، یک برنامه حفاظت از حریم شخصی داخلی داشت که جلوی دسترسی تحلیل‌گران به اطلاعات نامربوط درباره حریم شخصی شهروندان آمریکایی را می‌گرفت و با سازوکارهای نرم‌افزاری، قوانین و سیاست‌های حریم شخصی را اجرا می‌کرد، و موارد سوءاستفاده از داده را گزارش می‌داد.[22]

آرمان «تحلیل مقیاس‌پذیر شبکه اجتماعی»، توسعه روش‌هایی بر پایه تحلیل شبکه‌های اجتماعی بود تا از آن روش‌ها برای مدل‌سازی ویژگی‌های اصلی گروه‌های تروریستی و جداسازی آن گروه‌ها از دیگر گروه‌های اجتماعی استفاده کند.[23]

شان مک‌گاهان از دانشگاه نورت‌ایسترن، در پژوهش خود درباره تحلیل مقیاس‌پذیر شبکه اجتماعی گفت:

هدف از الگوریتم‌های برنامه تحلیل مقیاس‌پذیر شبکه اجتماعی، گسترش روش‌های تحلیل شبکه‌های اجتماعی برای کمک به جداسازی گروه‌های احتمالی تروریستی از گروه‌های مردم عادی است. برای این کار، تحلیل مقیاس‌پذیر شبکه اجتماعی نیاز به گردآوری اطلاعات از روابط بین بخش بزرگی از مردم در سراسر جهان دارد. اما چون وزارت دفاع نمی‌تواند به آسانی، روابط بین مردم عادی و تروریست‌ها را از هم جدا کند به ناچار داده مردم عادی را هم گردآوری می‌کند.

— شان مک‌گاهان[23]

هدف از «بازارهای آینده با کاربرد در پیش‌بینی» کنترل اطلاعات اشتراکی با پژوهش درباره روش‌های پیش‌بینی بازار برای پرهیز از غافل‌گیری و پیش‌بینی رویدادهای آینده بود. هدف از آن، کشف امکان‌پذیری سازوکارهای معاملاتی بر پایه بازار بود تا ناپایداری سیاسی، تهدیدها علیه امنیت ملی، و دیگر رویدادهای مهم در آینده نزدیک را پیش‌بینی کند.[24] به بیان ساده‌تر، «بازارهای آینده با کاربرد در پیش‌بینی»، وبگاهی بود که به مردم اجازه می‌داد روی تاریخ رخداد حمله تروریستی، شرط‌بندی کنند و مدیر این شرط‌بندی، حکومت فدرال ایالات متحده آمریکا بود. چندین سناتور با ایده چنین برنامه‌ای مخالفت کردند. پس از آن، رهبر حزب اقلیت در سنا تام دشل در صحن سنا گفت: "باورم نمی‌شد که ما ۸ میلیون دلار آمریکا برای ساخت وبگاهی تخصیص داده باشیم که مردم را به شرط‌بندی رخدادها در آینده، مانند حمله‌های تروریستی و ترورهای عمومی تشویق می‌کند... باورم نمی‌شود که کسی تصور کند هدف ما تجارت مرگ باشد... چقدر طول می‌کشد که سرمایه‌گذاران روی چیزی سرمایه‌گذاری کنند و نتیجه دلخواه خود را بدست آورند؟" سناتور حزب دموکرات از ایالات اورگن، ران وایدن گفت: "ایده شرط‌بندی فدرال بر روی بی‌رحمی و ترویسم، مسخره و عجیب است". سناتور عالی‌رتبه حزب دموکرات از ایالت میشیگان و عضو کمیته مجلس سنای ایالات متحده آمریکا در امور نظامی، کارل لیون گفت: "ایده برنامه «بازارهای آینده با کاربرد در پیش‌بینی» آنقدر خنده‌دار است که در آغاز، فکر کرده، گزارش‌های منتشرشده، حقه هستند". پس از آن، این برنامه از کار افتاد.[25]

«شناسایی، استخراج، و جمع‌بندی اطلاعات میان‌زبانی» به معنی توسعه فناوری پردازش پیشرفته زبانی است که به انگلیسی‌زبان‌ها امکان می‌دهد بدون نیاز به دانستن زبان‌های دیگر، اطلاعات حیاتی را پیدا و تفسیر کنند.[26]

آرمان‌های پروژه شناسایی، استخراج، و جمع‌بندی اطلاعات میان‌زبانی

گروه‌های بیرونی، مانند دانشگاه، شرکت، و مانند آنها برای همکاری در بازیابی سالانه اطلاعات، شناسایی و ردیابی موضوع، استخراج خودکار درونمایه، و برآوردهای ترجمه ماشینی، دعوت می‌شدند که مؤسسه ملی فناوری و استانداردها پیش می‌برد.[26]

پروژه جنوآ و پروژه جنوآ ۲ بر فراهم‌آوری ابزارهای پیشرفته پشتیبانی از تصمیم‌گیری و همکاری برای مقابله سریع و سازگار با مدیریت پویای بحران تمرکز می‌کنند و اجازه همکاری پیوسته بین سازمانی را می‌دهند.[27][28] کاربرد دیگر این دو پروژه، امکان براورد سناریوهای احتمالی در آینده بود که به مقام‌های اطلاعاتی، در تصمیم‌گیری، کمک می‌کرد[29] که روشی همانند برنامه دیپ گرین آژانس پروژه‌های پژوهشی پیشرفتهٔ دفاعی است. دیپ گرین برای کمک به فرماندهان ارتش برای تصمیم‌گیری در میدان جنگ، طراحی شد.

«آمادگی برای جنگ نامتقارن» با بررسی رفتارهای فردی و گروهی در یک درونمایه محیطی گسترده و همچنین بررسی انگیزه تروریست‌های خاص، بر توسعه فناوری خودکار تمرکز می‌کرد که می‌توانست ویژگی‌های قابل پیش‌بینی کارهای تروریستی یا حمله‌های نزدیک را شناسایی کند.[30]

«بازشناسی گفتار با قابلیت استفاده دوباره مقرون به صرفه موثر» برای فناوری رونویسی خودکار بازشناسی گفتار توسعه داده شد که خروجی آن، اساساً غنی‌تر و بسیار دقیق‌تر از گذشته بود. «بازشناسی گفتار با قابلیت استفاده دوباره مقرون به صرفه موثر» بر گفتگوهای روزانه بین مردم، مانند برنامه‌های رادیویی و گفتگوهای تلفنی به زبان‌های گوناگون، تمرکز می‌کرد.[31] انتظار می‌رود با پیشرفت سرعت رایانه‌ها سرعت پردازش، ۱۰۰ برابر بیشتر شود.[29]

آرمان‌های پروژه بازشناسی گفتار با قابلیت استفاده دوباره مقرون به صرفه موثر (برگرفته از وبگاه رسمی دفتر آگاهی از اطلاعات)

هدف از «بازشناسی گفتار با قابلیت استفاده دوباره مقرون به صرفه موثر»، پدید آوردن فناوری فعال‌کننده هسته (فناوری مورد استفاده به عنوان مولفه‌ای برای فناوری‌های آینده) بود که برای طیف گسترده‌ای از کاربردهای نظارتی در آینده، مناسب بود.[31]

«بابیلون» برای پیدایش بسترها و رابط‌های برگردان گفتار به زبان طبیعی، دو سویه، و سریع، توسعه داده شد تا در میدان جنگ برای حفاظت از سربازان، پردازش درخواست‌های پناهندگی، و تریاژ درمانی استفاده شود.[32]

«نظارت زیست‌سنجشی» برای فناوری‌های اطلاعاتی ضروری توسعه داده شد که پیش‌نمونه آن می‌توانست آزادسازی پنهانی پاتوژن زیستی را به شکل خودکار و به اندازه چشمگیری، سریع‌تر از روش‌های معمول، شناسایی کند.[33]

«ارتباط‌دهنده» برای فناوری "تعامل گفتگو" توسعه داده شد که به جنگجویان، امکان گفتگو با رایانه را می‌دهد. با چنین فناوری‌ای، اطلاعات، حتی بدون نیاز به صفحه‌کلید، در میدان جنگ یا مرکز فرماندهی، در دسترس هستند. سکوی ارتباط‌دهنده، به هر دو صورت بی‌سیم و سیار در دسترس است و برای کاربری در محیط شبکه‌شده، طراحی شده است.[34]

نرم‌افزار تعامل گفتگو، برای تفسیر درونمایه گفتگو بکار می‌رود تا کارایی آنرا بهتر کند و بتواند خود را به صورت خودکار با موضوع‌های تازه، سازگار کند (زیرا در هنگام جنگ، وضعیت، به سرعت، تغییر می‌کند). بنابراین گفتگو طبیعی و روان خواهد بود. برنامه «ارتباط‌دهنده» بر دانش کار تاکید می‌کند تا تاثیر زبان‌های طبیعی و سروصدای محیط را جبران کند. برعکس برگردان خودکار گفتگو به زبان طبیعی که اصولاً به خاطر دستور زبان و شمار واژگان زیاد آن، بسیار پیچیده است برنامه «ارتباط‌دهنده» به موضوع‌های ویژه وظیفه‌ای هدایت می‌شود. بنابراین واژگان کمتری وجود خواهند داشت (سامانه «ارتباط‌دهنده» تنها نیاز دارد زبان مرتبط با جنگ را بفهمد). پژوهش‌هایی نیز آغاز شدند تا بر تعامل رایانه‌ای زبان‌های خارجی تمرکز کنند تا برای پشتیبانی از عملیات‌های ائتلافی استفاده شوند.[34]

تمرین‌های زنده، مانند عملیات لجستیکی واحدهای کوچک، مانند سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا انجام شدند تا این فناوری را در شرایط فوق‌العاده، آزمایش کنند.[34]