اشغال ژاپن

در پایان جنگ جهانی دوم، ژاپن از سوی نیروهای متفقین اشغال شد. این نخستین و تنها باری بود که این کشور به اشغال نیروهای خارجی درمی‌آمد.[1] در ۱۴ اوت ۱۹۴۵، دولت ژاپن خبر تسلیم مقدماتی این کشور را به متفقین اعلام کرد. فردای آن‌روز، امپراتور هیروهیتو در یک نطق رادیویی، تسلیم بی‌قید و شرط ژاپن را به اطلاع مردم رساند. این نخستین باری بود که امپراتور ژاپن از طریق رادیو با مردم سخن می‌گفت و اولین بار بود که مردم این کشور صدای پادشاه را می‌شنیدند.

امپراتور ژاپن (۱۹۴۵–۱۹۴۷) ژاپن(۱۹۴۷–۱۹۵۲)
۱۹۴۵–۱۹۵۲
Flag Imperial Seal
انحلال امپراتوری ژاپن (برای جزئیات بیشتر روی نقشه کلیک کنید)
وضعیت	اشغال نظامی
پایتخت	توکیو
زبان(های) رایج	ژاپنی
فرماندار نظامی
• ۱۹۴۵–۱۹۵۱	داگلاس مک‌آرتور
• ۱۹۵۱–۱۹۵۲	متیو ریجوی
امپراتور ژاپن
• ۱۹۴۵–۱۹۵۲	۱۲۴ام هیروهیتو
دوره تاریخی	جنگ سرد
• تسلیم ژاپن	۱۴ اوت ۱۹۴۵
• تشکیل متصرفه	۲۸ اوت ۱۹۴۵
• امضای تسلیم ادوات	۲ سپتامبر ۱۹۴۵
• قرارداد سان فرانسیسکو	۲۸ آوریل ۱۹۵۲
پیشین پسین امپراتوری ژاپن ژاپن دولت نظامی ایالات متحده آمریکا در جزایر ریوکیو اتحاد شوروی جمهوری چین (۴۹–۱۹۱۲) سومین جمهوری فیلیپین

تاریخ ژاپن
فهرست پارینه‌سنگی پیش از ۱۴٬۰۰۰ ق.م جومون ۱۴٬۰۰۰ – ۱۰۰۰ ق.م یایویی ۱۰۰۰ ق.م – ۳۰۰ ب.م کوفون ۳۰۰–۵۳۸ آسوکا ۵۳۸–۷۱۰ نارا ۷۱۰–۷۹۴ هی‌آن ۷۹۴–۱۱۸۵ کاماکورا ۱۱۸۵–۱۳۳۳ تجدید حیات کن‌مو ۱۳۳۳–۱۳۳۶ موروماچی (آشیکاگا) نانبوکو-چو سنگوکو ۱۳۳۶–۱۵۷۳ آزوچی–مومویاما نانبان ۱۵۷۳–۱۶۰۳ ادو (توکوگاوا) ساکوکو عهدنامه کاناگاوا باکوماتسو ۱۶۰۳–۱۸۶۸ میجی جنگ بوشین اصلاحات نخستین جنگ چین و ژاپن شورش مشتزن‌ها جنگ روسیه و ژاپن ۱۸۶۸–۱۹۱۲ تایشو جنگ جهانی اول زمین‌لرزه بزرگ کانتو ۱۹۱۲–۱۹۲۶ شووا بحران اقتصادی (رکود بزرگ) نظامی‌گری جنگ جهانی دوم اشغال معجزه اقتصادی پسااشغال اقتصاد حبابی ۱۹۲۶–۱۹۸۹ هیسه‌ای دهه از دست رفته زمین‌لرزه کوبه زمین‌لرزه بزرگ شرق ژاپن ۱۹۸۹–۲۰۱۹ ریوا دنیاگیری کروناویروس (اثرات اقتصادی) ۲۰۱۹–تاکنون
موضوعات یکای پول زمین‌لرزه‌ها اقتصاد نام دوره‌ها آموزش امپراتوری روابط خارجی جغرافیا تاریخ‌نگاری نظامی نیروی دریایی سیاست پساجنگ میراث جهانی یونسکو
تاریخ گاه‌شمار

هری ترومن رئیس‌جمهور ایالات متحده، ژنرال داگلاس مک‌آرتور را به کار نظارت بر ژاپن اشغالی منصوب کرد. تلاش شد تا در قانون اساسی جدید ژاپن که زیر نظر نیروهای پیروز نوشته می‌شد، شکلی از لیبرال دموکراسی جایگزین نظام سلطنت مشروطه شود. در قانون اساسی جدید ژاپن، جنگ محکوم شد. با امضای پیمان صلح سان‌فرانسیسکو در ۸ سپتامبر ۱۹۵۱ و اجرایی شدن آن در ۲۸ آوریل ۱۹۵۲، ژاپن بار دیگر استقلال خود را بازیافت.

با این حال، ایو جیما تا سال ۱۹۶۸ و اوکیناوا تا سال ۱۹۷۲ تحت کنترل آمریکا باقی‌ماندند. امروز نیز ۴۷۰۰۰ پرسنل نظامی آمریکا در ژاپن حضور دارند که بر اساس معاهده همکاری امنیتی دوجانبه، از سوی دولت ژاپن دعوت شده‌اند.

چالمرز جانسن در کتاب برچیدن امپراتوری می‌نویسد:

داگلاس مک‌آرتور یک دیکتاتور واقعی بود و هر کاری می‌کرد تا از تشکیل یک دموکراسی واقعی در ژاپن جلوگیری کند.[2] از آنجاییکه بسیار احتمال داشت که در دهه ۱۹۵۰ میلادی حزب سوسیالیست ژاپن به قدرت برسد، ما برای جلوگیری از این اتفاق بطور مخفیانه پول در اختیار نظام قدیمی لیبرال دموکرات قرار دادیم. ما در سال ۱۹۵۷ کمک کردیم تا وزیر تسلیحات ژاپن نوبوسوکه کیشی به جایگاه نخست‌وزیری برسد. سپس دوباره برای اینکه در حزب سوسیالیست انشعاب ایجاد کنیم، به رقیبش یعنی حزب سوسیال دموکرات کمک مالی کردیم. در دهه ۱۹۶۰ میلادی نیز با وجود اعتراضات مردمی، همچنان برای پایدار ماندن پیمان امنیت آمریکا-ژاپن پافشاری داشتیم. درنتیجهٔ این اعمال، ژاپن بجای اینکه با دموکراسی رشد کند، تبدیل به وابستهٔ گوش به‌فرمان آمریکا شد.[3]