گاه‌شمار تاریخ ژاپن

گاهشماری رویدادهای تاریخی ژاپن

قرن چهارم
سالرویداد
۳۵۰خاندان یاماتو با اتحاد با خاندان‌های اشرافی دیگر توانست قسمت بزرگی از سرزمین‌های ژاپن کنونی متحد ساخته و پادشاهی یاماتو را به وجود بیاورد.

قرن ششم
سالرویداد
۵۳۸آیین بودایی به ژاپن راه یافت.
۵۸۷خاندان سوگا در جنگ قدرت خاندان مونونوبه را شکست دادند.
۵۹۳شوتوکو تایشی به عنوان نایب السلطنه امپراتریس سویکو منصوب شد.

قرن هفتم
سالرویداد
۶۰۴قانون اساسی هفده ماده‌ای توسط شوتوکو تایشی تدوین شد.
۶۰۷هوریوجی توسط شوتوکو تایشی ساخته شد.
۶۴۵تدوین اصلاحات تایکا

قرن هشتم
سالرویداد
۷۱۰امپراتریس گمه‌ای پایتخت را به هی‌جوکیو تغییر داد.[1]
۷۱۲نگارش کوجیکی به پایان رسید.
۷۱۳دستور به استان‌ها برای ثبت اسناد فرهنگی و جغرافیایی که با عنوان فودوکی شناخته می‌شوند.
۷۱۸فوجی‌وارا نو فوهیتو فرامین یورو را تألیف کرد.
۷۲۰نگارش نیهون‌شوکی به پایان رسید.
۷۲۴امپراتور شومو به سلطنت رسید.
۷۳۵گنبو و کیبی نو ماکیبی در بازگشت از سفر چین نوشته‌های بودایی را با خود به همراه آوردند.
۷۴۱امپراتور شومو در تمام کشور نیایشگاه‌های استانی برپا کرد.
۷۵۱گلچین اشعار کایفوسو تکمیل شد.
۷۵۲ساخت بودای بزرگ در تودای‌جی به اتمام رسید.
۷۵۴سفر جیان‌ژن راهب از چین به ژاپن.
۷۵۷فوجیوارا نو ناکامارو تلاش تاچیبانا نو نارامارو را برای تصاحب قدرت خنثی کرد.
۷۶۴دسیسهٔ فوجیوارا نو ناکامارو و امپراتور جون‌نین علیه امپراتریس کوکن به بار ننشست.
۷۸۱امپراتور کامو به سلطنت رسید.
۷۸۴پایتخت به ناگائوکاکیو تغییر کرد.
۷۸۸سایچوی راهب، ساخت نیایشگاه معبد انریاکو را به پایان برد.
۷۹۴امپراتور کامو پایتخت را به هی‌آن-کیو تغییر داد.

قرن نهم
سالرویداد
۸۵۸فوجیوارا نو یوشی‌فوسا به عنوان نایب‌السلطنه انتخاب شد. وی اولین نایب السلطنه از سری نایب‌السلطنه‌های خاندان فوجیوارا بود.

قرن دهم
سالرویداد
۹۳۹شورش تایرا نو ماساکادو انجام شد. این شورش یک درگیری کوتاه بود که در آن تایرا نو ماساکادو علیه دولت مرکزی شورش کرد. وی شکست خورد و در ۲۵ مارس ۹۴۰ میلادی سر بریده شد.
۹۹۵همه‌گیری بی‌سابقه بیماری در پایتخت هی‌آن-کیو، باعث مرگ بسیاری از اشراف شد و زمینه درگیری‌های فرقه‌ای را به‌وجود آورد.

قرن یازدهم
سالرویداد
راه و رسم سامورایی یا بوشیدو ظاهر شد.[2]
۱۰۱۰به‌طور تقریبی در این سال خانم موراساکی شیکیبو نوشتن قدیمی‌ترین کتاب داستان (داستان بلند دنیا) به نام گنجی مونوگاتاری را به پایان رساند.[3]
۱۰۱۷فوجیوارا میچی‌ناگا رئیس حکومت شد.[4]

قرن دوازدهم
سالرویداد
۱۱۵۶شورش هوگن نشان دهنده افزایش قدرت طبقه سامورایی به وقوع پیوست.
۱۱۵۹شورش هیجی شکست خورد و خاندان تایرا به رهبری تایرا نو کیوموری حاکم و غالب بر دولت ژاپن شد - این اولین نمونه از حکومت یک سامورایی است.
۱۱۶۷تایرا نو کیوموری (تایرا از خاندان کیوموری) به حکومت رسید.[5]
۱۱۷۵یک بودایی معروف فرقه‌ای به نام فرقه جودو را از دین بودا جدا کرد و به تبلیغ آن پرداخت.[6]
۱۱۷۷در حادثه شیشیگاتانی – یک شورش علیه خاندان تایرا قبل از اجرا خنثی شد.
۱۱۸۰شروع نبرد فوجیگاوا، یک نبرد از سلسله نبردهای جنگ گنپی (۱۱۸۵–۱۱۸۰) بین خاندان تایرا و خاندان میناموتو
۱۱۸۵کنترل کشور از دست خاندان امپراتوری خارج شد و دو خاندان با قدرت سامورایی میناموتو و تایرا دست به یکی از شدیدترین و معروفترین مبارزات دوران وسطای ژاپن زدند. این مبارزات از سال ۱۱۸۵ میلادی که پایان دوره هی‌آن است تا آغاز دوره کاماکورا که از سال ۱۱۹۲ شروع شد ادامه داشت. سرانجام خاندان میناموتو با شکست کامل خاندان تایرا در نبرد دان نو اورا به پیروزی نهایی رسید.[7]
۱۱۸۵میناموتو نو یوریتومو رهبر خاندان میناموتو اولین حکومت شوگونی یا شوگون‌سالاری نظامی را در کاماکورا بنیاد نهاد و دوران کاماکورا آغاز گشت.[8]
۱۱۸۹نبرد رود کورومو، خودکشی برادر کوچکتر شوگون، میناموتو نو یوشی‌تسونه در پایان نبرد

قرن سیزدهم
سالرویداد
۱۲۱۹سومین شوگون از شوگون‌سالاری کاماکورا، بنام میناموتو نو سانه‌تومو به قتل رسید و با مرگ وی قدرت به خاندان هوجو یعنی خاندان مادر وی و همسر میناموتو نو یوریتومو انتقال یافت این خاندان حکومت شوگونی را تا سال ۱۳۳۳ میلادی در کاماکورا حفظ کردند.[9]
۱۲۲۱شورش جوکیو به علت تلاش خاندان امپراتور برای به دست آوردن استقلال از شوگون‌سالاری کاماکورا

وقوع پیوست. امپراتور وقت بنام امپراتور جونتوکو به جزیره‌ای تبعید شد. دلیل تبعید اختلافی بود که امپراتور بازنشسته به نام امپراتور گو-توبا با خاندان هوجو پیدا شده بود. علاوه بر امپراتور وقت دو امپراتور قبلی به نام‌های امپراتور گو-توبا و امپراتور تسوچیمیکادو نیز تبعید شدند.[10]

۱۲۴۴نوشتن کتاب هیکه مونوگاتاری داستان خاندان تایرا به پایان رسید.[11]
۱۲۷۴اولین حمله مغول به ژاپن، جنگ بون‌ای بوقوع پیوست اما مغولان با مقاومت شدید جنگجویان ژاپنی مواجه شدند و نتوانستند به ژاپن نفوذ کنند.
۱۲۸۱جنگ کوآن حملهٔ دوم مغول به ژاپن آغاز شد این بار توفان شدید به کمک جنگجویان ژاپنی شتافت و به مغولان خسارات بسیار سنگینی وارد کرد.

قرن چهاردهم
سالرویداد
۱۳۳۳دوره کاماکورا پس از هفت قرن پایان یافت. و خاندان قدرتمند آشی‌کاگا روی کار آمد.[12]
۱۳۳۴قدرت حاکمیت تا حد زیادی به امپراتور گودای‌گو برگشت. امپراتور اصلاحاتی به نام تجدید حیات کن‌مو را آغاز کرد.[13]
۱۳۳۶پس از شکست اصلاحات آشی‌کاگا تاکااوجی در کیوتو امپراتور جدیدی را بر تخت نشاند و امپراتور گودای‌گو به نارا گریخت. به این علت دو دربار شمالی و جنوبی در ژاپن به وجود آمد.[14]
۱۳۳۸آشی‌کاگا تاکااوجی به مقام شوگونی رسید و دومین حکومت شوگونی به نام شگون‌سالاری آشی‌کاگا را بنیان نهاد و دوران موروماچی آغاز شد. به علت قدرتمند شدن این شخص که در واقع رقیبی برای امپراتور به‌شمار می‌آمد ناآرامی‌ها و جنگ‌های داخلی در ژاپن شروع شد.[15]
۱۳۹۲جنگ‌های داخلی و ناآرامی‌ها به پایان رسید و حکومت‌های محلی به حکومت مرکزی مقتدری مبدل شدند.[16]

قرن پانزدهم
سالرویداد
۱۴۰۴رابطه تجاری ژاپن با چین آغاز شد. از این دوره مراسم چای (چانویو) و گل آرایی ایکه‌بانا شروع شد.[17]
۱۴۶۷در کیوتو شورشی روی داد که ۱۱ سال ادامه یافت و سبب تضعیف حکومت مرکزی و به وجود آمدن فرمانروایان محلی شد.[18]

قرن شانزدهم
سالرویداد
۱۵۴۳عده‌ای از اتباع کشور پرتقال به علت توفان وارد جزیرهٔ تانه‌گاشیما از جزیره‌های متعلق به استان کاگوشیما شدند و برای اولین بار تفنگ را به ژاپن آوردند.[19]
۱۵۴۹یک نفر از اتباع کشور اسپانیا به نام فرانسیسکو زاویر از طریق کیوشو (استان کاگوشیما)، دین مسیحیت را به ژاپن معرفی کرد.[20]
۱۵۶۰در نبرد اوکه‌هازاما، اودا نوبوناگا توانست بر ایماگاوا یوشیموتو پیروز شود.
۱۵۶۲۱۸ فوریه پیمان اتحادی به نام «اتحاد کیوسو» بین اودا نوبوناگا و ایه‌یاسو توکوگاوا در قلعه کیوسو به امضا رسید.
۱۵۶۲۸ مارس ایه‌یاسو توکوگاوا توانست در محاصره قلعه کامینوگو خانوادهٔ فرماندار قلعه را به گروگان بگیرد و به دنبال آن آن‌ها را با همسر و دو فرزند خود که در سونپو در دست خاندان ایماگاوا گروگان بودند، معاوضه کند.
۱۵۸۲۲۱ ژوئن اودا نوبوناگا در پی حادثه معبد هوننو و حملهٔ آکچی میتسوهیده به این معبد هاراکیری کرد.
۱۵۸۷تویوتومی هیده‌یوشی قصر معروف جوراکودای را بنا نهاد و دستور داد که کلیهٔ اتباع خارجی که دین مسیحیت را تبلیغ می‌کنند از ژاپن اخراج شوند.
۱۵۹۲آغاز دوره اول از تهاجم هیده‌یوشی به کره (۱۵۹۸–۱۵۹۲)
۱۵۹۷آغاز دوره دوم از تهاجم هیده‌یوشی به کره (۱۵۹۸–۱۵۹۲)
۱۵۹۸مرگ تویوتومی هیده‌یوشی در قلعه فوشیمی

قرن هفدهم
سالرویداد
۱۶۰۰پیروزی سپاه شرقی به رهبری توکوگاوا ایه‌یاسو در نبرد سکیگاهارا
۱۶۰۳توکوگاوا ایه‌یاسو عنوان شوگون را از امپراتور گو-یوزی دریافت کرد.
۱۶۰۵توکوگاوا ایه‌یاسو به نفع پسر سومش توکوگاوا هیده‌تادا از قدرت کناره‌گیری کرد.
۱۶۱۳توکوگاوا ایه‌یاسو فرمان ممنوعیت مسیحیت را در سراسر ژاپن صادر کرد.
۱۶۱۴محاصره اوساکا و پیروزی توکوگاوا ایه‌یاسو در برابر خاندان تویوتومی.
۱۶۲۳توکوگاوا هیده‌تادا به نفع پسر بزرگ خود توکوگاوا ایه‌میتسو از قدرت کناره‌گیری کرد.
۱۶۳۵فرمان ساکوکو (سیاست درهای بسته) در سال ۱۶۳۵ به منظور جلوگیری از خروج اتباع ژاپنی از کشور و ورود اروپایی‌ها صادر و کیفر سنگین برای گرویدن به مذهب کاتولیک معین شد.
اعلام سیاست حضور نوبتی یا سانکین کوتای که بر اساس آن دایمیو‌ها مجبور بودند به نوبت در ادو اقامت کنند.
۱۶۳۷آغاز شورش شیمابارا در مخالفت با دایمیو ماتسوکورا کاتسوایه به دلیل آزار مسیحیان و اخذ مالیات‌های گران.
۱۶۳۸شکست آخرین نفرات بازمانده از شورش شیمابارا و سقوط قلعهٔ هارا در شیمابارا.
۱۶۴۲بروز قحطی بزرگ دوران کانئی یا «کانئی‌نو دای‌کیکین» (به ژاپنی: 寛永の大飢饉) یکی از چهار قحطی بزرگ دوره ادو.
۱۶۵۱مرگ توکوگاوا ایه‌میتسو و جانشینی پسر ده ساله‌اش توکوگاوا ایه‌تسونا.
واقعهٔ کی‌آن: کودتای شکست‌خوردهٔ شماری رونین علیه شوگون‌سالاری توکوگاوا که توسط یوئی شوستسو و ماروباشی چویا طراحی شده بود.
۱۶۵۷آتش‌سوزی بزرگ دوران مِه‌ای‌رِکی یا «مِه‌ای‌رِکی‌نو تای‌کا» (به ژاپنی: 明暦の大火). بیشتر از نیمی از شهر و قسمت‌هایی از قلعه ادو در اثر این آتش‌سوزی از بین رفت. تعداد کشته‌شدگان ۱۰۷٬۰۰۰ هزار نفر برآورد می‌شود. این آتش‌سوزی به عنوان یکی از سه آتش‌سوزی بزرگ جهان و بزرگترین آتش‌سوزی در تاریخ ژاپن شناخته می‌شود.
۱۶۸۰مرگ توکوگاوا ایه‌تسونا و جانشینی برادر کوچک‌ترش توکوگاوا تسونایوشی.
۱۶۸۲آتش‌سوزی بزرگ دوران تِن‌نا یا «تِن‌نانو تای‌کا» (به ژاپنی: 天和の大火). تعداد کشته‌شدگان ۳۵۰۰ نفر برآورد می‌شود.
۱۶۹۸آتش‌سوزی (بزرگ) چوکوگاکو یا «چوکوگاکو کاجی» (به ژاپنی: 勅額火事). تعداد کشته‌شدگان بیش از ۳۰۰۰ نفر برآورد می‌شود.

قرن هیجدهم
سالرویداد
۱۷۰۳وقوع زمین لرزه‌ای که بنام زمین‌لرزه بزرگ گنروکو (به ژاپنی: 元禄大地震) نامیده می‌شود. تعداد کشته‌شدگان بیش از ۲۳۰۰ نفر برآورد می‌شود.
۱۷۰۴وقوع یکی از سه آتش‌سوزی‌های بزرگ گنروکو، این آتش‌سوزی بنام «آتش‌سوزی میتوساما» (به ژاپنی: 元禄大火) نامیده می‌شود.
۱۷۰۷وقوع آتشفشانی که بنام هوایی دای‌فونکا (به ژاپنی: 宝永大噴火) نامیده می‌شود. در این سال کوه فوجی فوران کرد.
۱۷۰۹شوگون پنجم توکوگاوا تسونایوشی درگذشت. به‌جای وی برادر زاده‌اش توکوگاوا ایه‌نوبو شوگون ششم شد.
۱۷۱۲توکوگاوا ایه‌نوبو درگذشت. به‌جای وی پسر پنج ساله‌اش، توکوگاوا ایه‌تسوگو، شوگون هفتم شد.
۱۷۱۴سیستم ارزی و قوانین تجاری اصلاح شد.
۱۷۱۶توکوگاوا ایه‌تسوگو درگذشت و توکوگاوا یوشیمونه یکی از نوادگان توکوگاوا ایه‌یاسو، به‌جای وی شوگون هشتم شد.
۱۷۳۲وقوع قحطی‌ای که بنام کئوهُو نُو دای‌کیکین (به ژاپنی: 享保の大飢饉) نامیده می‌شود. این قحطی تا یکسال ادامه داشت.
۱۷۴۵توکوگاوا یوشیمونه از سمت خود بازنشسته شد و جای خود را به پسر بزرگش توکوگاوا ایه‌شیگه شوگون نهم داد. هر چند که پس از آن نیز نفوذ خود را در دولت حفظ کرد.
۱۷۶۰توکوگاوا ایه‌شیگه از سمت خود بازنشسته شد و به جای وی پسر بزرگش توکوگاوا ایه‌هارو شوگون دهم جایگزین شد.
۱۷۷۲وقوع آتش‌سوزی بزرگی که بنام میوا نو تایکا (به ژاپنی: 明和の大火) نامیده می‌شود. تعداد کشته‌شدگان حدود ۱۴٬۷۰۰ نفر همچنین تعداد مفقود شدگان ۴۰۶۰ نفر برآورد شده‌است.
۱۷۸۲وقوع قحطی‌ای که بنام تِن مِی نو دای‌کیکین (به ژاپنی: 天明の大飢饉) نامیده می‌شود. این قحطی یکی از چهار قحطی بزرگ دوره ادو است و ۵ سال ادامه داشته‌است.

قرن نوزدهم
سالروزرویداد
۱۸۰۶وقوع آتش‌سوزی بزرگی که بونکا نُو تای‌کا (به ژاپنی: 文化の大火) نامیده می‌شود. تعداد کشته‌شدگان حدود ۱۲۰۰ نفر برآورد می‌شود.
۱۸۰۸یک کشتی انگلیسی در استان ناگاساکی لنگر انداخت و خواهان ارتباط تجاری با ژاپن شد.
۱۸۲۵طی دستوری بنام دستور دفع کشتی‌های خارجی دولت ژاپن دستور داد هر کشتی خارجی که به سواحل این کشور نزدیک شد هدف قرار گیرد.
۱۸۳۳وقوع قحطی تنپو. این قحطی به مدت ۴ سال ادامه داشت.
۱۸۵۳۸ ژوئیهناخدا متیو پری آمریکایی با چهار کشتی وارد خلیج توکیو شد و ژاپن را تحت فشار قرار داد تا بنادر خود را بر روی بازرگانان خارجی باز کند.
۱۸۵۴۱۶ ژانویهناخدا متیو پری آمریکایی برای بار دوم، با ۷ کشتی وارد بندر یوکوهاما شد. امضای عهدنامه کاناگاوا بین دو کشور آمریکا و ژاپن و پایان دوران ساکوکو یا سیاست درهای بسته بعد از حدود ۲ قرن.
طبق قراردادی با کشور انگلستان بندرهای ناگاساکی و هاکوداته جهت استفاده در اختیار کشتی‌های این کشور قرار گرفت.
۱۸۵۵وقوع زلزله بزرگ آنسی
۱۸۵۶اولین سر کنسول آمریکا تاونسند هریس وارد بندر شیمودا در ژاپن شد. سر کنسول آمریکا تاونسند هریس قرارداد جدیدی را با ژاپن امضاء کرد که بر طبق آن بنادر بیشتری بر روی کشتی‌های آمریکایی گشوده شد و اتباع آمریکایی از محاکمه در دادگاه‌های ژاپن معاف شدند و همچنین در مورد حقوق گمرکی پیمانی بسته شد. در مورد شرایط واگذاری کشتی و سلاح و اعزام کارشناسان آمریکایی به ژاپن نیز توافق شد.
۱۸۵۸ژاپن با آمریکا، هلند، روسیه، انگلستان و فرانسه پیمان تجاری امضاء کرد.
۱۸۶۲۱۴ سپتامبردر حادثه ناماموگی سامورایی‌ها به چند اتباع انگلیسی حمله کردند و در این حمله یک نفر از اتباع انگلیسی کشته شدند.
۱۸۶۳۱۷-۱۵ اوتدر بمباران کاگوشیما، نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا در قلمروی ساتسوما از ساحل هدف قرار گرفته و چند کشتی در این حمله آتش گرفت. در تلافی این حمله شهر کاگوشیما هدف بمباران قرار گرفت.
۱۸۶۷یوشی‌نوبو توکوگاوا پانزدهمین سپهسالار کل حکومت شوگونی توکوگاوا به نفع امپراتور موتسوهیتو (امپراتور میجی) از قدرت کناره‌گیری کرد.[21]
۱۸۶۸۲۷ ژانویهنبرد توبا–فوشیمی اولین نبرد از سلسله نبردهای معروف به جنگ بوشین بین طرفداران حکومت شوگونی با طرفداران امپراتور درگرفت.
۱۰ ژوئننبرد آیزو یکی از نبردهای جنگ بوشین آغاز شد.
۲۱ ژوئننبرد هوکواتسو یکی از نبردهای جنگ بوشین آغاز شد.
۴ ژوئیهنبرد اوئنو یکی از نبردهای جنگ بوشین آغاز شد.
پس از سقوط ادو نیروهای طرفدار امپراتور کنترل ادو را در دست گرفتند. امپراتور میجی برای نخستین بار به توکیو وارد شد.
۳ سپتامبربه‌طور رسمی پایتخت از کیوتو به توکیو منتقل شد.
۱۸۶۹امپراتور میجی برای بار دوم به توکیو وارد شد و سکونت خود را در توکیو آغاز کرد.
۲۷ ژوئننبرد هاکوداته آخرین نبرد از نبردهای جنگ بوشین در هوکایدو پایان یافت.
۱۸۷۲ استفاده از تقویم میلادی در ژاپن شروع شد.
۱۸۷۵بین دولت‌های ژاپن و روسیه قراردادی به امضاء رسید. بر اساس این قرارداد جزیرهٔ ساخالین به روسیه و جزایر چی‌شیما به ژاپن تعلق گرفت. تا این سال اتباع دو کشور به‌طور مشترک در جزیرهٔ ساخالین زندگی می‌کردند.
۱۸۷۹ژاپن جزیره اکیناوا را که مورد ادعای هر دو کشور چین و روسیه بود، ضمیمهٔ خاک خود کرد.[22]
۱۸۹۴از سال ۱۸۹۴ تا ۱۸۹۵ ژاپن و چین در جنگ بودند که به شکست چین انجامید و ژاپن تایوان را از چین جدا کرده و تحت اشغال خود درآورد. تایوان تا سال ۱۹۴۵ همچنان در تصرف ژاپن بود.
۱۸۹۵طبق پیمانی به نام پیمان شیمونوسکی که بین چین و ژاپن به امضاء رسید، به کشور کره استقلال داده شد و تایوان و شبه جزیره لیائودونگ تحت تصرف ژاپن در آمد.[23]

قرن بیستم
سالروزرویداد
۱۹۰۲
۱۲۸۰ شمسی		ژاپن پیمان اتحاد ژاپن و بریتانیا، رقیب امپراتوری روسیه امضاء کرد. انگلستان در این پیمان، منافع ژاپن در کره را به رسمیت شناخت همچنین مقرر شد که در صورت جنگ بین روسیه و ژاپن، انگلستان بی‌طرف باقی بماند و در صورت یاری رساندن کشور دیگری به روسیه در هنگام جنگ، از جمله فرانسه، انگستان نیز به ژاپن در جنگ یاری برساند. در عوض ژاپن نیز حاضر به پذیرش تسلط انگستان بر دره یانگ‌تسه در چین شد.[24]
۱۹۰۴۸ فوریهشروع جنگ روسیه و ژاپن، حملهٔ غافلگیرانه نیروی دریایی ژاپن به امپراتوری روسیه در بندر پورت آرتور و وارد آوردن صدمات سنگین به قوای روسیه. این حمله سرآغاز جنگی بود که تقریباً ۲ سال بطول انجامید.[25]
۱۹۰۵۵ سپتامبرپایان جنگ روسیه و ژاپن و امضاء پیمان پورتسموت، طبق این پیمان نیمهٔ جنوب ساخالین و پورت آرتور و نواحی مجاورش به ژاپن واگذار شد و کشور کره تحت‌الحمایه ژاپن شد و امپراتوری روسیه در دخالت در آنجا منع گردید.[26]
۱۹۱۰ژاپن قسمتی از خاک کره را اشغال کرد و کره تا سال ۱۹۴۵ جزء خاک ژاپن باقی ماند.[27]
۱۹۱۲۳۰ ژوئیهامپراتور میجی درگذشت و پسرش «یوشی‌هیتو» با نام امپراتور تایشو جانشین او شد.[28]
۱۹۱۴ژاپن در جنگ جهانی اول وارد شد و طرفدار متفقین (انگلستان و آمریکا) و مخالف متحدین (آلمان و کشورهای متحد این کشور) بود.[29] اما ژاپن نیرویی بطرف اروپا اعزام نکرد و تمام اقدامات نظامی اش را محدود به اقیانوس آرام و چین نمود. ژاپن توانست نیروهای آلمانی را در شبه‌جزیره شاندونگ در چین و جزایر اقیانوس آرام شکست دهد و جزایر ماریانا، جزایر کارولین و جزایر مارشال را به تصرف خود در بیاورد. متصرفات ژاپن در معاهدهٔ ورسای مورد تأیید قرار گرفت.[30]
۱۹۱۸جنگ جهانی اول به پایان رسید.[31]
۱۹۲۱/۲۲۱۲ نوامبر تا ۶ فوریهکنفرانسی به دعوت آمریکا با شرکت ۷ کشور غربی و چین و ژاپن بنام کنفرانس نیروی دریایی واشینگتن برگزار شد.[32]
۱۹۲۳زمین‌لرزه بزرگ کانتو به وقوع پیوست.[33]
۱۹۲۶۲۵ دسامبرامپراتور تایشو درگذشت و امپراتور شووا (هیروهیتو) جانشین او شد.[34]
۱۹۳۰سفارت ایران در توکیو گشایش یافت.[35]
۱۹۳۱۱۸ سپتامبرژاپن قسمتی از خاک چین را اشغال کرد و یک دولت دست نشانده را بنام مانشو (مانچوکوئو) نامید. این دولت دست نشانده مرکب از سه ایالت شمال شرقی چین بود. به دنبال آن کشورهای جهان واکنش نشان داده و این اقدام ژاپن را تقبیح کردند.[36]
۱۹۳۳جامعه ملل ژاپن را به سبب اشغال خاک چین محکوم کرد. ژاپن نیز از این سازمان کناره گرفت و به توسعهٔ ارضی خود ادامه داد.[37]
۱۹۳۴نوامبروقوع کودتای نافرجامی که بنام حادثه آکادمی نظامی (حادثه آیزاوا) شهرت دارد.
۱۹۳۶۲۶ فوریهوقوع کودتای نافرجامی که بنام حادثه ۲۶ فوریه شهرت دارد.
۱۹۳۷۷ ژوئیهوقوع درگیری کوچکی که بنام حادثه پل مارکو پولو شهرت دارد. این حادثه سرآغاز جنگ سراسری بین ارتش ژاپن و چین بود.[38] حملهٔ همه‌جانبهٔ ژاپن به جمهوری خلق چین (۱۹۴۹–۱۹۱۲) آغاز شد.[39]
۱۳ دسامبرارتش امپراتوری ژاپن نانجینگ پایتخت آنزمان چین را تصرف کرد. کشورهای آلمان و ایتالیا برخلاف دیگر کشورهای جهان حکومت دست نشاندهٔ ژاپن در منچوری را به رسمیت شناختند. پس از اشغال شهر کشتار نانجینگ اتفاق افتاد، این کشتار به مدت ۲ ماه ادامه داشت.[40]
۱۹۳۸۲۹ ژوئیهآغازنبرد دریاچه غازان، نیروهای مسلح ژاپنی در مانشو، به نیروهای نظامی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در دریاچه غازان حمله کردند.
۱۹۴۰ژاپن با آلمان و ایتالیا علیه آمریکا سایر متفقین متحد شد.
۳۱ اوتنبرد دریاچه غازان با شکست نیروهای ژاپنی به پایان رسید.
۱۹۴۱۱۳ آوریلامضای پیمان بی‌طرفی ژاپن و شوروی پس از جنگ‌های مرزی شوروی و ژاپن
۸/۷ دسامبرژاپن پرل هاربر را بمباران کرد به دنبال آن ایالات متحده آمریکا و ژاپن به جنگ جهانی دوم وارد شدند.
۱۹۴۲۴ ژوئندر طی نبردی به نام نبرد میدوی، نیروی دریایی آمریکا توانست در اقیانوس آرام به سختی نیروی دریایی ژاپن را شکست دهد.
۱۹۴۵۱۰ مارستوکیو هدف بمباران با بمب‌های آتش‌زا توسط ۳۰۰ هواپیمای بوئینگ بی-۲۹ قرار گرفت. تعداد کشته‌شدگان این روز در حدود ۱۰۰٬۰۰۰ نفر تخمین زده می‌شود. به علت وزش باد بیشتر قسمت‌های شهر در آتش سوخت.
۶ اوتبمباران اتمی هیروشیما و ناگاساکی آغاز شد.
۹ اوتبمباران اتمی هیروشیما و ناگاساکی پایان یافت.
۱۵ اوتامپراتور هیروهیتو در یک نطق رادیویی، تسلیم بی‌قید و شرط ژاپن را به اطلاع مردم رساند.[41]
۱۹۴۶امپراتور هیروهیتو برابری خود را با سایر انسان‌ها اعلام کرد و اظهار کرد که هیچ قدرت ماوراءالطبیعه‌ای ندارد و انسانی بیش نیست.
۳ میدادگاه نظامی بین‌المللی برای خاور دور: آغاز محاکمهٔ رهبران ژاپنی برای جنایات جنگی.
۱۹۴۷قانون اساسی جدید به مرحلهٔ اجرا گذاشته شد و ملت ژاپن طبق این قانون متعهد شد که از صلح و نظام دمکراتیک پشتیبانی کند.[42]
۱۹۴۷ژاپن از سلطهٔ مستقیم ایالات متحده آمریکا خارج شد.[43]
۱۹۵۱ژاپن در شهر سانفرانسیسکو قرارداد صلحی با ۴۸ کشور بست قرارداد سان فرانسیسکو همچنین پیمان دفاع آمریکا از ژاپن در مواقع اضطراری به امضاء رسید.[44]
۱۹۵۶ژاپن به عضویت جامعه ملل درآمد.[45]
۱۹۶۴۱۰ اکتبربازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۶۴: توکیو برای اولین بار میزبانی بازی‌های المپیک را در قاره آسیا برعهده گرفت.
۱۹۶۷جزایر اوگاساوارا به ژاپن بازگردانده شد.[46]
۱۹۶۸ژاپن با پیشی گرفتن از آلمان غربی به دومین قدرت اقتصادی در جهان تبدیل شد.
۱۹۶۹۱۸ ژانویهتظاهرات دانشجویان علیه جنگ ویتنام و استفاده از پایگاه‌های ایالات متحده آمریکا در خاک ژاپن به اوج خود رسید. تصرف کوتاه مدت دانشگاه توکیو.
۱۹۷۰یوکیو میشیما یکی از معروفترین و جنجالی‌ترین نویسندگان ژاپن خودکشی کرد.[47]
۱۹۷۲جزیرهٔ اوکیناوا به ژاپن برگردانده شد و ژاپن و چین رابطهٔ سیاسی برقرار کردند.[48]
۱۹۷۴نخست‌وزیر ژاپن ایساکو ساتو، به عنوان اولین آسیایی جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
۱۹۹۱پایان اقتصاد حبابی ژاپن، دههٔ گمشده.
۱۹۹۱مترجم کتاب آیات شیطانی به زبان ژاپنی به قتل رسید.[49]
۱۹۹۵در کوبه (شهر) زلزلهٔ شدیدی رخ داد و خسارات مالی و جانی سنگینی بر جای گذاشت.[50]
۱۹۹۵۲۰ مارسحادثه حمله با گاز سارین در متروی توکیو
۱۹۹۷مالیات‌ها از ۳ درصد به ۵ درصد افزایش یافت.[51]

قرن بیست و یکم
سالروزرویداد
۲۰۱۱۱۱ مارسزمین‌لرزه و سونامی ۲۰۱۱ توهوکو: وقوع زمین لرزه‌ای با قدرت ۸٫۹ ریشتر باعث ببار آمدن ۲۵ تریلیون دلار خسارت مادی شد.
حادثه اتمی فوکوشیما: زمین لرزه و سونامی توهوکو منجر به فاجعهٔ هسته‌ای در استان فوکوشیما شد.

جستارهای وابسته

پانویس
  1. 佐藤، 詳説日本史研究، 75.
  2. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 44.
  3. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 44.
  4. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 44.
  5. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 44.
  6. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 46.
  7. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 44.
  8. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 44.
  9. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 47.
  10. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 47.
  11. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 47.
  12. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 49.
  13. 西尾، 新しい歴史教科書، 95.
  14. 西尾، 新しい歴史教科書، 95.
  15. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 49.
  16. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 49.
  17. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 50.
  18. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 51.
  19. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 51.
  20. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 51.
  21. 蟹江، 日本全史، 904.
  22. حسنی، «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی»، ۴۲.
  23. حسنی، «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی»، ۴۲.
  24. حسنی، «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی»، ۴۳. این پیمان موجب خاتمهٔ انزوای سیاسی بریتانیا شد. اتحاد میان این دو کشور دو بار تجدید گردید: یکبار در ۱۹۰۵ و دیگری در ۱۹۱۱ میلادی. این اتحاد سرانجام در ۱۹۲۳ رسماً به پایان رسید.
  25. حسنی، «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی»، ۴۳.
  26. حسنی، «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی»، ۴۳.
  27. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 63.
  28. حسنی، «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی»، ۴۳.
  29. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 64.
  30. حسنی، «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی»، ۴۳.
  31. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 64.
  32. حسنی، «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی»، ۴۳.
  33. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 64.
  34. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 64.
  35. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 64.
  36. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 66.
  37. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 66.
  38. 蟹江، 日本全史، 1067.
  39. حسنی، «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی»، ۴۴.
  40. 蟹江، 日本全史، 1067.
  41. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 66.
  42. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 67.
  43. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 67.
  44. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 67.
  45. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 67.
  46. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 69.
  47. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 67.
  48. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 69.
  49. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 69.
  50. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 69.
  51. ۱۳۷۹, پاسبان و یاماگوچی, جشن‌ها و آیین‌های ژاپنی, 70.

منابع
  • پاسبان، محمد؛ یاماگوچی، ماسایو (۱۳۷۹). جشن‌ها و آیین‌های ژاپن همراه با گاه‌شماری رویدادها. تهران: نشر میترا. شابک ۹۶۴-۵۹۹۸-۶۱-۱.
  • حسنی، عطاءالله (۱۳۸۱). «تاریخ ژاپن و انقلاب میجی». کتاب ماه تاریخ و جغرافیا (۵۷–۵۶).
  • 蟹江, 征治 (1990). 日本全史: ジャパン∪クロニック = Japan Chronik (به ژاپنی). 講談社. ISBN 9784062039949.
  • 佐藤, 信 (2008). 詳説日本史研究 (به ژاپنی). 山川出版社. ISBN 978-4634011014.
  • 西尾, 幹二 (2001). 新しい歴史教科書 (به ژاپنی). 扶桑社. ISBN 978-4594031558.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.