یوکیو میشیما

یوکیو میشیما (به ژاپنی: 三島 由紀夫، Mishima Yukio) نام ادبیِ کیمیتاکه هیرائوکا (به ژاپنی: 平岡 公威، Hiraoka Kimitake) (زاده ۱۴ ژانویه ۱۹۲۵ – درگذشته ۲۵ نوامبر ۱۹۷۰)، نویسنده، شاعر، نمایشنامه‌نویس، بازیگر و کارگردان نامدار ژاپنی بود که سه بار کاندیدای جایزه نوبل ادبیات شد زیرا که اسنادی که سال پیش منتشر شد البته نشان داد که اول می‌خواستند نوبل را به یوکیو میشیما بدهند، اما چون دیدند او باز هم شانس برنده شدن دارد (میشیما آن زمان ۴۱سال داشت) گفتند کاواباتای (آن موقع) ۶۹ساله اولویت دارد. و او یکی از بزرگترین نویسندگان سده بیستم ژاپن به‌شمار می‌رود. کارهای پیشروی او مخلوطی از زیبایی‌شناسی‌های امروزین و سنتی است که با شکستن مرزهای فرهنگی، بر جنسیت، مرگ و تغییرات سیاسی تأکید می‌کنند. او همچنین به خاطر خودکشی به روش هاراکیری مشهور است. در کنار نویسندگی و سرودن شعر، او همچنین در چند فیلم سینمایی از جمله در فیلم Afraid to Die (محصول ۱۹۶۰) به ایفای نقش پرداخت.

یوکیو میشیما
عکاس شیرو آئویاما (۱۹۵۶)
نام اصلی
کیمیتاکه هیرائوکا
زاده۱۴ ژانویهٔ ۱۹۲۵
توکیو، ژاپن
درگذشته۲۵ نوامبر ۱۹۷۰ (۴۵ سال)
توکیو، ژاپن
خودکشی (هاراکیری)
پیشهنویسنده داستان کوتاه، رمان‌نویس، شاعر، نمایشنامه نویس
ملیت ژاپن
دانشگاهدانشگاه توکیو
فرزند(ان)دو فرزند

از آثار مهم او می‌توان به چهارگانه «دریای حاصل‌خیزی» اشاره کرد؛ که به مسئله تناسخ در چند نسل می‌پردازد. همچنین رمان «معبد طلایی» از دیگر آثار شاخص او به‌شمار می‌رود. رمان کوتاه آوای امواج نوشته میشیما نیز داستانی عاشقانه است که موفق به دریافت جایزه شینچوشا شده‌است. نمایشنامهٔ بانو آئویی میشیما را بهرام بیضایی در تهران به نمایش درآورده است.

مرگ

او در ۱۹۶۷ در نیروی زمینی دفاع از خود ژاپن (GSDF) اسم‌نویسی کرد و آموزش‌های اولیه نظامی را دید. سال بعد، او تاتنوکای (Tatenokai) (به معنی انجمن سپر) را بنیان نهاد که گروهی شبه‌نظامی از دانشجویان جوانی بود که به فراگیری هنرهای رزمی و تمرینات سخت بدنی می‌پرداختند و سوگند دفاع از امپراتور ژاپن را خورده‌بودند.

در ۲۵ نوامبر ۱۹۷۰، او و چهار نفر از اعضای تاتنوکای با دست‌آویز کردن موضوعی، از فرماندهی نیروهای دفاع از خود ژاپن در منطقه ایچیگایای شهر توکیو بازدید کردند. آن‌ها در دفتر فرمانده سنگربندی کرده و او را به صندلی بستند و اطلاعیه و نیز خواسته‌های خود را که از قبل بر پرچمی آماده کرده‌بودند برافراشتند. سپس میشیما به بالکون دفتر رفته و سربازان را به گرد آمدن فراخواند. او تلاش کرد که سربازان را به کودتا تشویق کند اما سخنان او تنها به آزردگی و هو کردن او بدست سربازان منجر شد. او پس از چند دقیقه سخنانش را رها کرد و به داخل دفتر برگشت و هاراکیری (خودکشی به روش سامورایی که با پاره کردن شکم است) را انجام داد. وظیفه بریدن سر او (به ژاپنی: کایشاکونین) نیز بر عهده یکی از چهار نفر اعضای تاتنوکای، ماساکاتسو موریتا گذاشته‌شد که پس از چندین بار تلاش نتوانست آن را به‌درستی انجام دهد و هیرویاسو کوگا به جای او این کار را انجام داد. سپس موریتا نیز هاراکیری را انجام داد و کوگا سرش را از بدن جدا کرد.

مقبره یوکیو میشیما در گورستان تاما

سنت دیگری که در این مراسم انجام می‌شود نوشتن شعر مرگ است که میشیما پیش از وارد شدن به دفتر آن را انجام داده‌بود. او نقشه این خودکشی دست‌کم از یکسال پیش به دقت آماده کرده‌بود و حتی پول دفاع قانونی در دادگاه از سه نفر دیگر اعضای تاتنوکای را نیز آماده کرده‌بود.

آثار

مهم‌ترین آثار میشیما عبارتند از:

  • ۱۹۵۴ - آوای امواج (به انگلیسی: The Sound of Waves)
  • ۱۹۵۶ - معبد طلایی (به انگلیسی: The Temple of the Golden Pavilion)
  • ۱۹۶۵–۷۰ - چهارگانهٔ دریای حاصلخیزی(۱-برف بهاری ۲-اسبهای لگام گسیخته ۳-معبد سپیده دم ۴- زوال فرشته) (به انگلیسی: The Sea of Fertility tetralogy)
  • ۱۹۶۸- آفتاب و فولاد (به انگلیسی: Sun and Steel) - ترجمه فارسی: فردین توسلیان، نشر آنیما-۱۳۹۶

منابع
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به یوکیو میشیما در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ یوکیو میشیما موجود است.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.