جایزه صلح نوبل

بر اساس وصیت نامه نوبل، جایزه صلح به شخصی اعطا می‌شود که در سال گذشته «بیشترین یا بهترین کار را برای برادری بین ملت‌ها، برای لغو یا کاهش ارتش‌های ثابت و حفظ و ارتقا صلح انجام داده باشد.»[5] در ادامه وصیت نامه آلفرد نوبل مشخص شد که این جایزه توسط کمیته ای متشکل از پنج نفر به انتخاب پارلمان نروژ اعطا می‌شود.[6][7]

نوبل در سال ۱۸۹۶ درگذشت و او توضیحی برای انتخاب صلح به عنوان رده جایزه باقی نگذاشت. از آنجا که وی یک مهندس شیمی آموزش دیده بود، مقوله‌های شیمی و فیزیک گزینه‌های آشکاری بودند. استدلال در مورد جایزه صلح کمتر روشن است. طبق کمیته نوبل نروژ، دوستی وی با برتا سوتنر، فعال صلح و بعداً دریافت کننده جایزه، عمیقاً بر تصمیم وی برای قرار دادن صلح به عنوان یک گروه تأثیرگذار بود.[8] برخی از محققان نوبل معتقدند که این روش نوبل برای جبران نیروهای در حال توسعه مخرب بوده‌است. اختراعات وی شامل دینامیت و بالستیک بود که هر دو مورد در طول زندگی او با خشونت مورد استفاده قرار گرفتند. بالستیک در جنگ استفاده شد[9] و اخوان جمهوری‌خواه ایرلندی، یک سازمان ملی‌گرای ایرلندی، در دهه ۱۸۸۰ حملات دینامیت را انجام داد.[10] نوبل همچنین در تبدیل بوفورس از یک تولیدکننده آهن و فولاد به یک شرکت تسلیحاتی نقش مهمی داشت.

مشخص نیست که چرا نوبل آرزو می‌کرد جایزه صلح در نروژ که در زمان مرگ نوبل در اتحادیه با سوئد اداره می‌شد، اجرا شود. کمیته نوبل نروژ حدس می‌زند که نوبل نروژ را برای اهدای جایزه مناسب تر دانسته‌است، زیرا سنت‌های نظامیگری سوئد را ندارد. همچنین اشاره می‌کند که در پایان قرن نوزدهم، پارلمان نروژ از نزدیک درگیر تلاش‌های اتحادیه بین‌المجالس برای حل اختلافات از طریق میانجیگری و داوری بود.[8]

برخی از مفسران می‌گویند که جایزه صلح نوبل با انگیزه‌های سیاسی اهدا می‌شود. [11] یا برای ترغیب سیاست‌هایی در آینده[12] برخی از مفسران بر این نظرند که اعطای جایزه صلح بر اساس نظر غیرقابل سنجش معاصر غیرمنصفانه یا احتمالاً اشتباه است، به خصوص اینکه نمی‌توان گفت بسیاری از قضات خود ناظر بی طرف هستند. [13]

کسانی مانند اعضای پارلمان‌ها و استادان دانشگاه که صلاحیت معرفی نامزد دارند، فهرست نامزدهای خود را تا تاریخ اول فوریه همان سال میلادی ارائه می‌دهند. اعضای کمیته نوبل خود زمان بیشتری برای معرفی نامزدهای خود دارند.[135]

کمیته، که پنج عضو آن را پارلمان نروژ انتخاب می‌کند، فهرست نامزدها را بررسی می‌کند و لیست کوتاه‌تری شامل ۲۰ تا ۳۰ نفر از میان آن‌ها انتخاب می‌کند.

گروهی از مشاوران نروژی و بین‌المللی گزارش‌هایی دربارهٔ نامزدهای لیست نهایی ارائه می‌دهند. اعضای کمیته با استفاده از این گزارش‌ها و مستندات دیگر تعداد نامزدها را به چند نفر می‌رسانند.

تصمیم دربارهٔ برنده نهایی در آخرین جلسه کمیته گرفته می‌شود که معمولاً در اواخر سپتامبر یا اوایل اکتبر برگزار می‌شود. اگر اعضا به اجماع نرسند، رای اکثریت به حساب می‌آید.

بعد از اعلام برنده جایزه در مراسمی در روز ۱۰ دسامبر، تاریخ مرگ آلفرد نوبل به برنده اعطا می‌شود.

• فهرست برندگان جایزه نوبل
• بنیاد نوبل

• ویکی‌پدیای انگلیسی

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جایزه صلح نوبل موجود است.

• "The Nobel Peace Prize" at the official site of the Nobel Prize
  • "All Nobel Laureates in Peace"
  • "The Nobel Prize Award Ceremonies"
• World Summit of Nobel Peace Laureates, official site with information on annual summits beginning in 1999
• "National Peace Nobel Prize shares 1901–2009 by citizenship (or home of organization) at the time of the award." – From J. Schmidhuber (2010): Evolution of National Nobel Prize Shares in the 20th Century at arXiv:1009.2634v1
• "South Africa is one of the most unequal societies in the world", article published in Global Education Magazine, by Mr. Frederik Willem de Klerk, Nobel Peace Prize 1993, in the special edition of International Day for the Eradication of Poverty (۱۷ اکتبر ۲۰۱۲)
• Martin Luther King, Jr.'s Nobel Peace Prize, Civil Rights Digital Library
• The Nobel Peace Prize Watch, the main project of The Lay Down your Arms Association