کیت وینسلت

کِیت الیزابت وینسْلِت CBE (انگلیسی: Kate Elizabeth Winslet‎؛ زادهٔ ۵ اکتبر ۱۹۷۵) یک بازیگر انگلستانی است. او بابت بازی در فیلم‌های مستقل، به‌ویژه در درام‌های دوره‌ای و بیش‌تر به تصویر کشیدن نقش زنان نگران و مضطرب مشهور است. وینسلت دریافت‌کنندهٔ جایزه‌های متعددی از جمله سه جایزهٔ فیلم بفتا، چهار جایزهٔ گلدن گلوب است و از معدود هنرمندانی است که برنده جایزه‌های اسکار، امی و گرمی شده‌است.

کیت وینسلت
CBE
وینسلت در فستیوال بین‌المللی فیلم تورنتو ۲۰۱۷
نام در زمان تولدکِیت الیزابت وینسْلِت[persian-alpha 1]
زادهٔ۵ اکتبر ۱۹۷۵ ‏(۴۵ سال)
ردینگ، برکشایر، انگستان
محل تحصیلمدرسه تئاتر ردروفز
پیشهبازیگر
سال‌های فعالیت۱۹۹۱–اکنون
آثارفهرست کامل
همسر(ها)
فرزندان۳
جایزه(ها)فهرست کامل

وینسلت در ردینگ، برکشایر متولد شد و در رشته نمایش در مدرسه تئاتر ردروفز تحصیل کرد. اولین حضور او در تلویزیون، در سن ۱۵ سالگی و در مجموعه تلویزیونی بریتانیایی فصل تاریک (۱۹۹۱) بود. او اولین فیلم خود را با بازی در نقش یک قاتل نوجوان در موجودات آسمانی (۱۹۹۴) آغاز کرد و اولین جایزه بتفای خود را برای بازی در نقش ماریان داشوود در فیلم عقل و احساس (۱۹۹۵) دریافت کرد. پس از آن با بازی در فیلم حماسی-عاشقانه تایتانیک (۱۹۹۷) به بازیگری با شهرت جهانی تبدیل شد؛ تایتانیک در آن زمان پرفروش‌ترین فیلم تاریخ شد.

از سال ۲۰۰۰ به بعد بازی وینسلت برای فیلم‌هایی نظیر قلم‌پرها (۲۰۰۰)، آیریس (۲۰۰۱)، درخشش ابدی یک ذهن پاک (۲۰۰۴)، در جستجوی ناکجاآباد (۲۰۰۴)، بچه‌های کوچک (۲۰۰۶)، کتاب‌خوان (۲۰۰۸) و جاده انقلابی (۲۰۰۸) همواره نظر مثبت منتقدین را به خود جلب کرده‌است. عملکرد او در فیلم‌هایش باعث شد که دیوید ادلستین، منتقد مجله نیویورک از او به‌عنوان «بهترین بازیگر انگلیسی‌زبان نسل خود» یاد کند.[2] او در سال ۲۰۰۸ برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم کتاب‌خوان و در سال ۲۰۱۱ برنده جایزه امی برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن در سریال کوتاه میلدرد پیرس برای بازی در نقش میلدرد پیرس شده‌است. هم‌چنین بزرگترین موفقیت حرفه‌ای–تجاری وی، فیلم کمدی رمانتیک تعطیلات (۲۰۰۶)، انیمیشن برآب‌رفته (۲۰۰۶) و فیلم علمی تخیلی سنت‌شکن (۲۰۱۴) بوده‌اند.

علاوه بر بازیگری، وینسلت گوینده و راوی برنامه‌های مستند و کتاب‌های کودکان هم بوده‌است. در سال ۲۰۰۰ برنده جایزه بهترین آلبوم شنیداری کودکان برای روایت به قصه‌گو گوش کن شد. هم‌چنین او به‌عنوان خواننده در بعضی از موسیقی‌های متن فیلم به همکاری پرداخته‌است و در سال ۲۰۰۱ تک‌آهنگی به نام «چه می‌شد اگر» (برگرفته از موسیقی متن سرود کریسمس ساختهٔ ۲۰۰۱) منتشر کرد که در میان تک‌آهنگ‌ها محبوبیت زیادی پیدا کرد. وینسلت پس از طلاق با کارگردانان جیم تریپلتون و سم مندس، از سال ۲۰۱۲ با تاجر ادوارد بل اسمیت ازدواج کرده‌است. او از هر ازدواجش یک فرزند دارد.

اوایل زندگی

کیت الیزابت وینسلت در ۵ اکتبر ۱۹۷۵ از سالی آن (موسوم به بریجز) و راجر جان وینسلت در ردینگ، برکشایر، انگلستان به دنیا آمد.[3][4] او از نژاد بریتانیایی است و همچنین دارای نژاد ایرلندی از طرف پدر و نژاد سوئدی از طرف مادر است.[5] مادر او پیشخدمت و پرستار بچه بود و پدرش برای تأمین معاش خانواده مشاغل سخت کارگری را در پیش گرفت.[6][7] پدربزرگ و مادربزرگ مادری او هر دو بازیگر بودند و کمپانی تئاتر رپرتوری ریدینگ را اداره می‌کردند.[8] وینسلت دو خواهر با نام آنا و بث که هر دو بازیگر هستند و یک برادر کوچک‌تر به نام جاس دارد.[6] خانواده از نظر مالی محدود بودند؛ آنها با بیمه‌های وعده‌های غذایی رایگان زندگی می‌کردند و توسط یک مؤسسه خیریه به نام اکترز چریتیبال چراست حمایت می‌شدند.[8] هنگامی که وینسلت ده ساله بود، پدرش در یک حادثه قایق‌رانی بر پای خود به شدت آسیب وارد کرد و کار برایش دشوارتر شد و این امر منجر به مشکلات اقتصادی بیشتر برای خانواده شد.[6] وینسلت گفته‌است والدینش همیشه باعث می‌شوند احساس مراقبت کنند، برای اینکه آن‌ها یک خانواده پشتیبانی‌کننده بودند.[6]

مدرسه تئاتر ردروفس در میدنهد، جایی که وینسلت تحصیل کرد

وینسلت در دبستان سنت ماری و کلیسای همه مقدسین انگلستان تحصیل کرد.[9] زندگی در خانواده‌ای از بازیگران به او الهام بخشید تا از همان کودکی به دنبال بازیگری برود.[8] او و خواهرانش در نمایش‌های آماتور صحنه‌ای در مدرسه و تئاتر محلی جوانان به نام فاندیشنز شرکت کردند.[6][7] وینسلت هنگامی که پنج ساله بود، نخستین‌بار بر روی صحنه در نقش مریم در نمایش مولودی مدرسه ظاهر شد.[10] او خودش را در کودکی اضافه‌وزن توصیف کرده‌است؛ همکلاسی‌هایش به او لقب «بلابر» را دادند و به دلیل شکل ظاهری‌اش مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفت.[11][12] وینسلت گفته که این موضوع اجازه نداد که شکستش دهد.[13] در ۱۱ سالگی، وینسلت در مدرسه تئاتر ردروفس در میدنهد پذیرفته شد. این مدرسه همچنین به عنوان یک آژانس فعالیت می‌کرد و دانش آموزان را برای آزمایش در مشاغل بازیگری به لندن می‌برد.[6][8] او در تبلیغات شوگر پاف ظاهر شد و برای فیلم‌های خارجی دوبله کرد.[8][14] او در مدرسه یک مبصر شد و در تولید آلیس در سرزمین عجایب و شیر، کمد و جادوگر شرکت کرد و نقش اصلی وندی دارلینگ در پیتر پن را ایفا کرد.[15] او همزمان با کمپانی تئاتر استارمیکر در ریدینگ کار می‌کرد. او در بیش از بیست صحنه‌های نمایشی آنها شرکت کرد، اما به دلیل وزنش به‌ندرت به‌عنوان نقش اصلی انتخاب شد. با این وجود، او نقش‌های اصلی خانم آگاتا هانیگان در آنی، گرگ مادر در کتاب جنگل و لنا مارلی در باگزی مالون را ایفا کرد.[16][17]

در سال ۱۹۹۱، طی دو هفته پس از پایان امتحانات GCSE، وینسلت برای نخستین‌بار در تلویزیون به عنوان یکی از اعضای اصلی بازیگران مجموعهٔ علمی تخیلی فصل تاریک از بی‌بی‌سی حضور یافت.[18][19] عنوان قسمت او «ریت» بود، در نقش یک دختر مدرسه‌ای که به همکلاسی‌هایش کمک می‌کند تا در برابر یک مرد شوم که کامپیوترهای ترخیص‌شده را به مدرسه‌شان توزیع می‌کند، بجنگند.[20][21] او درآمد خوبی از این شغل کسب نکرد و در ۱۶ سالگی، کمبود بودجه وینسلت را مجبور به ترک ردروفس کرد.[6] او برای تأمین هزینه زندگی خود در یک فروشگاه اغذیه‌فروشی کار می‌کرد.[8] در سال ۱۹۹۲، او نقش کوچکی در فیلم تلویزیونی نگرش‌های آنگلو-ساکسون اقتباسی از رمان هجوآمیز نوشتهٔ آنگوس ویلسون داشت.[22][23] وینسلت که در آن زمان ۱۳ استون و ۳ پوند (۸۴ کیلوگرم؛ ۱۸۵ lb) وزن داشت، در آن فیلم نقش دختر یک زن چاق را ایفا کرد. هنگام فیلمبرداری، یک نظر بدون مقدمه کارگردان فیلم، دیارموئید لارنس در مورد شباهت بین او و بازیگری که در نقش مادرش بازی می‌کرد، وینسلت را وادار به کاهش وزن کرد.[24] او در ادامه نقش دختر جوان یک مرد ورشکسته خود ساخته (با بازی ری وینستون) در طنز تلویزیونی برگشتن (۱۹۹۲–۹۳) را ایفا کرد.[25][26] او همچنین در سال ۱۹۹۳ در یک قسمت مجموعهٔ درام پزشکی تلفات به عنوان نقش مهمان حضور یافت.[27]

زندگی حرفه‌ای

۱۹۹۴–۱۹۹۶: دستاورد چشمگیر در فیلم
پیتر جکسون (در تصویر) به وینسلت اولین نقش فیلم خود را به عنوان یک قاتل نوجوان در فیلم موجودات آسمانی (۱۹۹۴) داد

وینسلت در میان ۱۷۵ دختری بود که برای درام روانشناختی موجودات آسمانی (۱۹۹۴) به کارگردانی پیتر جکسون تست بازیگری داد و پس از تحت‌تاثیر قرار دادن جکسون، به شدت برای ایفای نقش در این فیلم انتخاب شد و او به سهم خود دست یافت.[28] این فیلم محصول نیوزیلند است که بر اساس پرونده قتل پارکر-هیوم در سال ۱۹۵۴ ساخته شده‌است؛ در آن وینسلت نقش ژولیت هولم — دختر نوجوانی که در قتل مادر پائولین به دوستش پائولین پارکر (با بازی ملانی لینسکی) کمک می‌کند — ایفا کرد. [29] او گفت که به‌طور قابل توجهی از این شغل یاد گرفته است.[8] جکسون برای فیلم در مکان‌های واقعی قتل فیلمبرداری کرد و این تجربه باعث ایجاد ضربه روحی در وینسلت شد.[14] برای او خیلی سخت بود که خودش را از این شخصیت جدا کند و گفت که پس از بازگشت به خانه، اغلب گریه می‌کرده‌است.[29] این فیلم برای وینسلت یک موفقیت چشمگیر بود؛[30][31] دژان تامسون، نویسنده واشینگتن پست او را «یک توپ زیرک آتشین، که هر صحنه‌ای که در دستش است را درخشان می‌کند» نامید.[32] وینسلت برای موسیقی متن فیلم ترانه «آریای ژولیت» را اجرا کرد.[33] همچنین در آن سال او نقش جرالدین بارکلی، یک منشی احتمالی در نمایش طنز آنچه پیشخدمت دید نوشتهٔ جو اورتن در تولیدی تئاتر رویال اکسچینج را ایفا کرد.[34] عملکرد وی در این نمایش باعث شد که او نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن توسط جوایز تئاتر منجستر نیوز ایوینینگ شود.[35][36]

در سال بعد، او هنگام تبلیغات موجودات آسمانی، برای بازی در نقش کوچک اما محوری لوسی استیل برای فیلم حس و حساسیت که اقتباسی از رمانی به همین نام نوشته جین آستین است، تست بازیگری داد. اما در نهایت وی در نقش دوم فیلم، همراه با اما تامسون، هیو گرانت و آلن ریکمن به ایفای نقش ماریان داشوود پرداخت.[37] انگ لی، کارگردان فیلم، ابتدا از نحوهٔ بازی وینسلت در موجودات آسمانی ابراز نگرانی کرد. به همین خاطر او را به انجام ورزش تای چی ترغیب کرد و به او گفت که باید برای ایفای نقش، آثار ادبی سبک گوتیک معاصر آستین را مطالعه کند؛ هم‌چنین با یک معلم پیانو هم به تمرین بپردازد تا با نقشش هماهنگ شود.[37] بودجه این فیلم معادل ۱۶٫۵ میلیون دلار آمریکا بود. این فیلم پس از اکران به موفقیت تجاری بسیار خوبی رسید و منتقدین نیز نقدهای بسیار مثبتی دربارهٔ آن نوشتند. تاد مک‌کارتی، از مجله ورایتی، وینسلت را باعنوان «فوق‌العاده مانند بلند پرواز عاشقانه‌ای که بال‌هایش سوخته‌است» و فیلم را باعنوان «تقریباً بیش از حد از یک چیز خوب» توصیف کرد.[37] فیلم نزدیک ۱۳۵ میلیون دلار آمریکا فروش کرد، و جوایز مختلفی را برای وینسلت به همراه داشت. او برنده یک جایزه بفتا و یک جایزه انجمن بازیگران فیلم و هم‌چنین نامزد دریافت جایزه اسکار و گلدن گلوب برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن نیز شد.[38][39]

در سال ۱۹۹۶، وینسلت به بازی در دو فیلم جود و هملت پرداخت. در فیلم جود به کارگردانی مایکل وینترباتم که اقتباسی از رمان جود گمنام، اثر توماس هاردی در دوره ویکتوریایی بود؛ وی به ایفای نقش سو برایدهد می‌پردازد. زن جوانی که طرفدار حقوق زنان است و در ادامه عاشق پسر عموی خود (با بازی کریستوفر اکلستون) می‌شود. گرچه این فیلم مورد تحسین بسیاری از منتقدین قرار گرفت اما در گیشه موفقیت چندانی بدست نیاورد و به سختی ۲ میلیون دلار فروش کرد.[40][41] در سال ۱۹۹۶، وینسلت در فیلم هملت ساخته کنت برانا در نقش اوفلیا، معشوقه هملت به نقش آفرینی پرداخت. فیلم که اقتباسی از نمایش‌نامهٔ هملت نوشته ویلیام شکسپیر بود، نقدهای بسیار خوبی را از منتقدان دریافت کرد و هم‌چنین وینسلت نیز دومین جایزه امپایر خود را به خاطر بازی در این فیلم دریافت کرد.[38][42] در ادامه همان سال، وینسلت به‌عنوان یکی از پنجاه نفر زیبای دنیا از دیدگاه وبگاه پیپل انتخاب شد.[43]

تایتانیک

در سپتامبر ۱۹۹۶، کیت وینسلت شروع به نقش آفرینی در کنار لئوناردو دی کاپریو در فیلم تایتانیک، به کارگردانی جیمز کامرون کرد.[44] در ابتدا نیکول کیدمن، مدونا، جودی فاستر، کامرون دیاز، گوئینت پالترو، کلیر دینز و گابریله انور کسانی بودند که برای این نقش در نظر گرفته شده بودند؛[45][46][47][48] ولی وقتی آن‌ها این نقش را نپذیرفتند، وینسلت به سختی برای گرفتن این نقش مبارزه کرد. او هر روز از انگلستان به جیمز کامرون نامه می‌نوشت و بالاخره به لطف مدیر برنامه‌های خود هیلدا کووالی، کامرون از او برای شرکت در تست‌های اولیه دعوت نمود.[49] کامرون شخصیت رز (شخصیت اصلی زن فیلم تایتانیک) را به نوعی به آدری هپبورن شبیه می‌دانست و از بازیگر اجراکننده این نقش، حتی بعد از اینکه تحت تأثیر اجرای وینسلت در تست بازیگری قرار گرفت، مطمئن نبود.[45] پس از اینکه وینسلت همراه با دی کاپریو تست بازیگری را انجام داد، به شدت تحت تأثیر بازی دی کاپریو قرار گرفت، به‌طوری‌که به کامرون گفته بود که بازی دی کاپریو فوق‌العاده بوده و حتی اگر خودش موفق به گرفتن نقش رز نشد، کامرون حتماً نقش جک را به دی‌کاپریو بدهد.[45] هم‌چنین وینسلت یک شاخه گل رز را برای کامرون فرستاد که یادداشتی روی آن قرار داشت که در آن نوشته شده بود: «از طرف رز شما» و حتی یک روز که کامرون در اتومبیل هامر خود بود با او تماس گرفت و گفت: «من رز هستم! من حتی نمی‌فهمم چرا شما هنوز از بقیه تست بازیگری می‌گیرد!» در نهایت پشتکار او و هم‌چنین استعدادش باعث شد که کامرون را برای دادن نقش رز به او متقاعد کند.[45]

وینسلت باید در این فیلم نقش رز دِویت بوکاتر هفده ساله را بازی می‌کرد که در جریان غرق شدن کشتی آرام‌اس تایتانیک در سال ۱۹۱۲ نجات می‌یابد. این شخصیت، یک دختر از طبقه اشرافی است که شخصیتی بسیار احساساتی دارد و به همین دلیل وینسلت نیز می‌بایست با احساس بازی می‌کرد.[50] در جریان فیلم‌برداری، وینسلت یکی از معدود بازیگرانی بود که خواهان پوشیدن لباس مخصوص داخل آب برای گرم شدن، در طول صحنه‌های فیلم‌برداری فیلم در آب نبود، که باعث شد وی به سینه‌پهلو دچار شود.[48] در صحنه‌های داخل آب فیلم، که رز در حال یخ زدن است و می‌لرزد، وینسلت به اجرای نقش نمی‌پرداخت؛ بلکه وی در حال یخ زدن در صحنه واقعی بود. وینسلت در دفتر خاطرات خودش، که در زمان فیلم‌برداری فیلم به نوشتن آن می‌پرداخت، این گونه نوشته بود: «من به‌طور کامل در حال لرزیدن هستم. کمد لباس‌هایم من را به پوشیدن لباس مخصوص داخل آب (که برای گرم شدن است) تشویق می‌کند؛ ولی من نمی‌توانم. چون [در صورت پوشیدن] از وجود آن آگاه هستم و درضمن، لباس من برای آن بیش از حد نازک است. جیم (جیمز کامرون) نمی‌خواهد که این لباس معلوم باشد و می‌گوید که این تی‌شرت مرطوبی برای فیلم نیست. هم‌چنین او نمی‌خواهد که لباس من وقتی که خیس هستم، به من بچسبد. ما تمام انواع تست‌های دوربین را برای این کار انجام داده‌ایم. (هوا) خیلی سرد است، ولی… به این معنی است که امیدوارم واکنش‌های من طبیعی و واقعی باشند.»[51]

در نهایت برخلاف همه انتظارها، این فیلم تنها فیلمی شد که در گیشه به رکورد ۱٫۸۴۳ میلیارد دلار رسید[52] و هم‌چنین وینسلت نیز به یک ستاره فیلم تجاری تبدیل شد.[53] پس از آن، او نامزد دریافت جایزه‌های بسیار و برنده یکی از جوایز فیلم اروپا نیز شد.[38][54] در سال ۱۹۹۷، نویسنده استرالیایی گزیده‌ای از دفتر خاطرات وینسلت، که از زمان فیلم‌برداری فیلم تایتانیک بود، به چاپ رساند. وینسلت در این دفتر دربارهٔ اتفاقات فیلم که در طول فیلم‌برداری رخ داده بود، از جمله اولین ملاقات او با جیمز کامرون، که در آن کامرون به او یک مدل از کشتی تایتانیک و چگونگی فیلم‌برداری جلوه‌های ویژه با استفاده از یک دوربین کوچک را نشان داد، نوشته بود. او در یک گفتگوی تلویزیونی، در مورد چگونگی تحت تأثیر قرار گرفتنش برای توجه کامرون به جزئیات فیلم، معتقد بود که تمام چیزهایی که در فیلم انجام دادند (هر صحنه، هر فضا، هر دیوار و حتی هر قطعه از کارد و چنگال) دقیقاً چیزی بود که در کشتی واقعی انجام شده و کپی کامل شده بود.[55]

نقاشی برهنه رز که توسط کامرون طراحی شده بود، توسط شرکت متخصص آمریکایی در حراج یادگاری‌های امروز (شنبه) و یکشنبه به مزایده گذاشته شده بود و انتظار می‌رفت که حدود ۷٬۵۰۰ تا ۱۰٬۰۰۰ پوند به فروش برسد، اما در نهایت این نقاشی در سال ۲۰۱۱، به مبلغ ۱۶٬۰۰۰ دلار به فروش رفت. در مارس ۲۰۱۴، و در جریان پیش‌نمایش فیلم سنت‌شکن در شهر لس آنجلس، طرفداران وی یک نسخه از نقاشی برهنه رز در فیلم تایتانیک را به وی نشان دادند و از او خواستند تا نقاشی را امضاء کند؛ ولی وی نپذیرفت. وینسلت در گفتگویی با وبگاه یاهو! فیلم‌ها گفت: «من آن (نقاشی) را امضاء نمی‌کنم. این احساس بسیار ناراحت‌کننده‌ای است. چرا شما این کار را می‌کنید؟... بسیاری از مردم از من می‌خواهند تا نقاشی را امضاء کنم. نقاشی هنوز برای من فراموش نشدنی است.»[56]

۱۹۹۸–۲۰۰۳

وینسلت در سال ۱۹۹۸، به بازی در فیلم کم بودجه و عاشقانه هیپی مو فرفری زشت پرداخت، که پیش از تایتانیک فیلم‌برداری شده بود.[57] هم‌چنین وینسلت بازی در نقش مکمل فیلم شکسپیر عاشق (۱۹۹۸) و آنا و شاه (۱۹۹۹) را نپذیرفت و در عوض، نقش مادری جوان اهل انگلستان، به نام جولیا را در فیلم مو فرفری زشت پذیرفت، که در این فیلم به همراه دخترانش به امید شروع یک زندگی جدید، از لندن به مراکش مهاجرت می‌کنند.[57] فیلم مو فرفری زشت در کل نقدهای مختلفی دریافت کرد و به صورت محدود توزیع شد[58] و در سطح جهان ۵ میلیون دلار فروش کرد.[59] این فیلم تنها فیلم وینسلت در سال ۱۹۹۸ بود. در سال ۱۹۹۹، وینسلت در کنار بازیگر مشهور، هاروی کایتل در فیلم دود مقدس! (۱۹۹۹) به ایفای نقش پرداخت.[50] او که پس از بازی در فیلم تایتانیک خودش را تحت فشار می‌دانست، دراین‌باره گفت:

” من هرگز تایتانیک را به عنوان سکوی پرشی برای گرفتن نقش در فیلم‌های بزرگ تجاری و گرفتن دستمزدهای بیشتر نگاه نکردم. این چیزی است که من انتخاب کردم، هرچند که ممکن است باعث نابودی من شود.[18] “

وینسلت در همان سال به اجرای صدای شخصیت بریگید در انیمیشن کامپیوتری پری‌ها پرداخت.[60]

در سال ۲۰۰۰، او به بازی در فیلم قلمِ پرها به همراه جفری راش و خواکین فینیکس پرداخت. فیلم اقتباسی از زندگی فیلسوف و شاعر معروف فرانسوی، مارکی دوساد بود. وینسلت در این فیلم نقش یک خدمتکار که در دیوانه خانه‌ای که مارکی دوساد در آن قرار داشت بازی می‌کند، کسی که به دوساد کمک می‌کرد تا کتاب‌هایش را به صورت مخفیانه چاپ کند.[61] پس از انتشار، فیلم مورد ستایش بسیاری از منتقدین قرار گرفت و جوایز بسیاری را برای وینسلت به ارمغان آورد که شامل نامزدی یک جایزه انجمن بازیگران فیلم و یک جایزه ستلایت بود.[38] این فیلم یک موفقیت هنری نیز محسوب می‌شود و در اولین آخر هفته‌ای که به بازار عرضه شد، به‌طور میانگین ۲۷٫۷۰۹ هزار دلار فروش کرد، و در کل در جهان ۱۸ میلیون دلار فروش کرد.[62]

وینسلت در سال ۲۰۰۱، به بازی در فیلم معما پرداخت. او در این فیلم نقش زن جوانی را بازی می‌کند که عاشق یک کد شکن جوان در دوران جنگ جهانی دوم شده‌است.[63] فیلم که اولین تجربه وینسلت در زمینه بازی در ژانر جنگی بود؛ از آن به‌عنوان «تجربه‌ای درخشان» یاد می‌کند. وی هنگام بازی در این فیلم پنج‌ماهه حامله بود و کارگردان فیلم، مایکل اپتد مجبور شد با استفاده از حقه‌های سینمایی او را لاغرتر جلوه دهد.[63] در کل فیلم نقدهای بسیار مثبتی از سوی صاحب نظران دریافت کرد[64] و وینسلت برای عملکردش در فیلم یک «جایزه مستقل فیلم و سینمای بریتانیا» را دریافت کرد.[38] هم‌چنین مجله نیویورک تایمز در نقد خود وی را شایسته‌تر و پیروزتر از همیشه دانست.[65]

” قبل از تایتانیک بله… من نامزد دریافت جایزه اسکار شده بودم، اما من هرگز به‌عنوان فردی مشهور در دنیا شناخته نمی‌شدم. وقتی که من در مورد حضور در حرفه بازیگری فکر می‌کردم، هرگز توهماتی در مورد تبدیل شدن به یک ستاره جهانی فیلم نداشتم. “

—کیت وینسلت در گفتگویی با نیویورک تایمز، ۱۹۹۹[66]

در همان سال، وینسلت به بازی در فیلم تحسین‌شده آیریس، ساخته ریچارد ایره در نقش رمان‌نویس معروف، آیریس مرداک پرداخت. او در این فیلم نقش خود را با جودی دنچ تقسیم کرد و وینسلت در نقش آیریس جوان و جودی دنچ در نقش آیریس سالخورده بازی می‌کرد.[67] این فیلم باعث شد که هم وینسلت و هم دنچ نامزد دریافت اسکار شوند، که این سومین نامزدی اسکار وینسلت نیز محسوب می‌شد.[38] هم‌چنین در همین سال، او در انیمیشن سرود کریسمس که براساس رمانی به همین نام نوشته چارلز دیکنز است، در نقش بل به ایفای نقش پرداخت. برای این فیلم، او تک‌آهنگ چه می‌شد اگر را ضبط کرد و آن را در نوامبر سال ۲۰۰۱ منتشر کرد.[68] وینسلت همه پولی را که از فروش این تک‌آهنگ بدست آورد، به دو سازمان مورد علاقه‌اش یعنی انجمن ملی جلوگیری از ظلم به کودکان و بنیاد مبارزه با سرطان کودکان اهدا کرد.[68][69] این آهنگ در جدول ده آهنگ پرفروش اروپا، رتبه یک را در کشورهای اتریش، بلژیک و ایرلند[70] و در جدول تک‌آهنگ‌های بریتانیا رتبه ششم را بدست آورد؛[71] هم‌چنین در سال ۲۰۰۲ برنده جایزه سازمان حمایت از طرفداران یوروویژن در بخش موسیقی شد.[72]

فیلم بعدی وینسلت در سال ۲۰۰۳، زندگی دیوید گیل (۲۰۰۳) بود که وینسلت در این فیلم درام نقش یک روزنامه‌نگار مصمم برای موفقیت‌های بیشتر را بازی می‌کند که در هفته‌های پایانی زندگی یک پروفسور محکوم به اعدام، با بازی کوین اسپیسی، به مصاحبه با وی می‌پردازد. این فیلم چه در گیشه و چه در بین منتقدین یک شکست محسوب شد، چرا که تنها نیمی از بودجه ۵۰٫۰۰۰٫۰۰۰ دلاری خود فروش کرد[73][74] و راجر ایبرت، نویسنده شیکاگو سان-تایمز از این فیلم به‌عنوان «فیلمی افتضاح» یاد کرد.[75]

۲۰۰۴–۲۰۰۶
کیت وینسلت در جشنواره فیلم تورنتو ۲۰۰۶

پس از فیلم زندگی دیوید گیل، وینسلت همراه جیم کری به بازی در فیلم درخشش ابدی یک ذهن پاک (۲۰۰۴) پرداخت. این فیلم به سبک فراواقع‌گرایی–درام بود و توسط کارگردان معروف فرانسوی میشل گوندری کارگردانی شد. وینسلت در این فیلم، نقش کلمنتاین کروچینسکی را بازی می‌کند که دختری پرحرف، خود سر و تاحدی عصبی است و تصمیم می‌گیرد خاطرات دوست پسر سابقش را از ذهن خود پاک کند.[76] این نقش از سایر نقش‌هایی که وی بازی کرده بود، کاملاً متفاوت بود. به‌طوری‌که خود وینسلت در مصاحبه‌ای با مجله ورایتی گفت: «این نقشی نبود که من بتوانم آن را ارائه بدهم [...] من فقط از این خوشحال بودم که او (کارگردان فیلم) در من چیزی دیده بود که باعث می‌شد فکر کند که من توانایی بازی در نقش کلمنتاین را دارم.»[77] این فیلم پس از اکران به موفقیت بسزایی در گیشه و در میان منتقدان رسید.[78] وینسلت نیز برای بازی با احساسش، چهارمین نامزدی اسکار خود را کسب کرد. هم‌چنین پیتر ترورس، منتقد مجله رولینگ استون، در نقد خود وینسلت را «درخشان و به شدت آسیب‌پذیر» توصیف کرد.[79]

آخرین بازی او در سال ۲۰۰۴، فیلم در جستجوی ناکجاآباد بود. این فیلم داستان نویسنده معروف اسکاتلندی جیمز بری (با بازی جانی دپ) و رابطه عجیبش با سیلویا لویلِن دیویس (با بازی وینسلت) را به تصویر می‌کشد. این رابطه باعث می‌شود که جیمز نمایش‌نامه معروف پیتر پن را با الهام از پسران سیلویا بنویسد.[80] در طول فیلم‌برداری‌های نهایی فیلم، وینسلت دربارهٔ نقش خود در این فیلم گفت:

” بازی در نقش سیلویا برای من بسیار مهم بود چرا که خود من نیز یک مادرم. چون من فکر می‌کنم که اگر من نمی‌دانستم که مادر بودن چه احساسی دارد و داشتن فرزند مسئولیت‌هایی دارد و یک مادر چه عشقی به فرزندانش ابراز می‌کند، نمی‌توانستم این نقش را بازی کنم [...] و همیشه کودکِ درونِ من در جایی خود را نشان می‌دهد، حتی گاهی اوقات در صورتم.[80] “

این فیلم نقدهای بسیار مثبتی دریافت کرد و موفقیت‌های بین‌المللی زیادی کسب کرد، و با فروش بیش از ۱۸۰ میلیون دلاری‌اش در جهان، به پرفروش‌ترین فیلم وینسلت پس از تایتانیک بدل شد.[81][82]

در سال ۲۰۰۵، وینسلت در یک قسمت از سریال کمدی اکستراس، ساخته بی‌بی‌سی و اچ‌بی‌او و کارگردانی ریکی جرویس و استیون مرچنت ظاهر شد. در این قسمت او نقش یک راهبه، به نام مگی را بازی می‌کرد که از طریق سکس تلفنی در حال راهنمایی جنسی یکی از شخصیت‌های فیلم بود. بازی در این قسمت از سریال، اولین نامزدی وی برای دریافت جایزه امی را نیز به همراه داشت.[38] در سال ۲۰۰۵، وینسلت به بازی در فیلم کمدی-رمانتیک و موزیکال عشق و سیگار، به نویسندگی و کارگردانی جان تورتورو پرداخت. او در این فیلم نقش تولا را بازی می‌کرد که خودش این شخصیت را به‌عنوان «زنی شلخته بددهن، بدرفتار و کسی که نمی‌داند چگونه لباس بپوشد» توصیف می‌کند.[83] تورتورو که پس از مشاهده رقصیدن وینسلت در فیلم دود مقدس تحت تأثیر قرار گرفته بود، او را برای این نقش برگزید.[83] هم‌چنین وینسلت در این فیلم شعر معروف کانی فرانسیس به‌نام آیا همان اندازه که مرا می‌بوسی دوست داری؟ را خواند.[84] دِرِک اِلی از مجله ورایتی در نقد خود نوشت:

” هرچند نقش او در فیلم کوتاه بود، اما نقشش در این فیلم بسیار درخشان و یکدست بود و لهجه فوق‌العاده خنده دار لانکاشری که در این فیلم داشت، عالی بود. مشخص است که وینسلت دارد خودش را در نقش‌های کثیف قرار می‌دهد.[85] “

در سال ۲۰۰۵، وینسلت پس از نپذیرفتن دعوت وودی آلن برای بازی در فیلم امتیاز نهایی، اعلام کرد که می‌خواهد زمان بیشتری را با کودکانش صرف کند.[86] سپس در سال ۲۰۰۶، وینسلت در فیلم همه مردان پادشاه به کارگردانی استیون زایلیان، همراه با شان پن و جود لا حضور پیدا کرد. وینسلت در این فیلم نقش آنه استانتون، یار دوران کودکی جک باردن (با بازی جود لا) را ایفا کرده‌است. فیلم چه در گیشه و چه در بین منتقدین ناموفق بود.[87][88] تاد مک‌کارتی، منتقد مجله ورایتی، فیلم را باعنوان «بسیار بد بازی شده [...] نبود هیچ نقطه‌ای از تعامل و درگیر شدن شخصیت‌ها با یکدیگر، احساس مرده فیلم و نبود هیچ هیجانی برای تحریک کردن احساس بینندگان» توصیف کرد.[89]

وینسلت در ادامه همان سال، با بازی در فیلم بچه‌های کوچک به کارگردانی تاد فیلد، شانس دوباره‌ای پیدا کرد. او در نقش سارا پیرس، یک زن خانه‌دار بی‌حوصله که بسیار مشتاق به عشق‌بازی با همسایه متاهلش (با بازی پاتریک ویلسون) است، به ایفای نقش پرداخت. عملکرد وینسلت و هم‌چنین فیلم، نقدهای فوق‌العاده‌ای را دریافت کردند. ای. او. اسکات، منتقد آمریکایی مجله نیویورک تایمز در نقد خود نوشت:

” در بسیاری از فیلم‌های اخیر، هوش و ذکاوت بسیار کم ارزش شده‌است و این ویژگی -حتی بیشتر از زیبایی قابل توجه آن- است که بچه‌های کوچک را از سایر فیلم‌ها متمایز می‌کند. نتیجه فیلم این است که [افراد را] به چالش می‌کشد، در دسترس و بسیار سخت برای جلوگیری از فکر کردن در موردش است. خانم وینسلت، همانند هر کدام از بازیگرهای زن عالی که امروزه در حال بازی در فیلم‌ها هستند، غرور سارا را به اهتزار درمی‌آورد، به خودش شک دارد و تمایل‌گراست، الهام بخش ترکیبی از به رسمیت شناختن است، ترحم و نگرانی‌اش بسیار است و در آخر فیلم، چیزی شبیه به عشق را داراست. دوست‌داشتی بودن خانم وینسلت باعث می‌شود که کمبود عشق در زندگی سارا، بیشتر از همه دردناک‌تر نشان دهد.[90] “

برای کار وی در این فیلم، او با جایزه انگلیس برای هنرمند انگلیسی سال بفتا/ال‌ای، یک شاخه از جوایز بفتا که در لس‌آنجلس مستقر است، مفتخر شد.[91] هم‌چنین وینسلت نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش زن شد و در سن ۳۱ سالگی، جوان‌ترین بازیگر زن در طول تاریخ شد که نامزد پنج جایزه اسکار شده‌است.[92]

او پس از فیلم بچه‌های کوچک در فیلم کمدی–رمانتیک نانسی مایرز به‌نام تعطیلات، به همراه کامرون دیاز، جود لا و جک بلک به ایفای نقش پرداخت. در این فیلم او نقش آیریس، یک زن انگلیسی که به‌طور موقت با یک زن آمریکایی (با بازی دیاز) در حال مبادله خانه است، ایفا کرده‌است. فیلم پس از انتشار، نقدهای مختلفی را از سوی منتقدان دریافت کرد.[93] این فیلم بزرگ‌ترین موفقیت تجاری وینسلت در نه سال اخیر شد و در سراسر جهان بیش از ۲۰۵ میلیون دلار فروش کرد.[94] هم‌چنین در سال ۲۰۰۶، از صدای وینسلت در چند پروژه کوچک‌تر استفاده شد. در انیمیشن کامپیوتری برآب‌رفته، او به اجرای صدای شخصیت ریتا، یک موش فاضلاب که به رودی (با بازی هیو جکمن) کمک می‌کند تا از رتروپولیس فرار کند و به اصل و نسب کنزینگتونی خود برسد، می‌پردازد. فیلم از لحاظ منتقدان و هم‌چنین از لحاظ تجاری موفق بود و در باکس آفیس جهانی ۱۷۷ میلیون دلار فروش کرد.[95]

۲۰۰۷–۲۰۱۱
وینسلت در هشتاد و یکمین دوره جوایز اسکار، فوریه سال ۲۰۰۹

در سال ۲۰۰۷، وینسلت دوباره با لئوناردو دی‌کاپریو در فیلم جاده انقلابی (۲۰۰۸) به کارگردانی سام مندس، همسر آن زمان وینسلت، هم‌بازی شد. وینسلت پیشنهاد کرده بود که هردوی آن‌ها باید با وی در این فیلم، که اقتباسی از رمانی به همین نام نوشته ریچارد یتس است و جاستین هیت مسئولیت خواندن فیلم‌نامهٔ آن را بر عهده داشت، بازی کنند.[96] در نتیجه در هر دوی آن‌ها «برکت، رحمت و فشار اضافه» روی صحنه این فیلم به وجود آمد و برای وینسلت این فیلم اولین تجربه کار او با مندس بود.[97] فیلم که داستان زن و شوهری را که در دهه ۱۹۵۰ در ازدواجشان شکست خوردند را به تصویر می‌کشد. دی کاپریو و وینسلت برای آماده کردن خودشان برای بازی در این فیلم، فیلم دوره‌های ترویج زندگی در حومه شهر را تماشا کردند،[97] که هردو بررسی‌های مطلوبی را با تماشای این فیلم‌ها، بدست آوردند.[98] عملکرد وینسلت در این فیلم باعث شد که وی برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام شود، که هفتمین نامزدی وی در جوایز گلدن گلوب محسوب می‌شود.[38] در طول سخنرانی‌اش در مراسم گلدن گلوب، وینسلت که گریان و شوکه شده بود، از نامزدهای دیگر این جایزه، مریل استریپ، ان هتوی، کریستین اسکات توماس و آنجلینا جولی، عذرخواهی کرد. وی درحالی که از عملکرد دی‌کاپریو تحسین می‌کرد، گفت: «من خیلی خوشحالم که می‌توانم اینجا بایستم و به شما بگویم که دوستتان دارم، و برای ۱۳ سال است (که دوستتان دارم)»[99] دیوید ادلستین، منتقد مجله نیویورک در نقد خود اظهار داشت که

” یک لحظه پیش پاافتاده در عملکرد وینسلت وجود ندارد - نه ژستی، نه کلمه‌ای - آیا وینسلت در حال حاضر بهترین بازیگر زن انگلیسی‌زبان فیلم‌ها در نسل خودش است؟ من که این‌طور فکر می‌کنم.[2] “
وینسلت در شصت و هشتمین جشنواره فیلم ونیز، سال ۲۰۱۱

در اواخر سال ۲۰۰۸، وینسلت در فیلم کتاب‌خوان، که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر برنهارد شلینک (۱۹۹۵) است، به همراه رالف فاینس و داوید کروس و با کارگردانی استیون دالدری حضور پیدا کرد. در ابتدا اولین بازیگر انتخاب‌شده برای نقش وینسلت، به دلیل این‌که برنامه‌های وی در ابتدا با فیلم جاده انقلابی مغایرت داشت و قادر به پذیرفتن نقش نبود، نیکول کیدمن بود.[100] پس از یک ماه از آغاز فیلم‌برداری و قبل از فیلم‌برداری نقش کیدمن در فیلم، او به علت بارداری از فیلم را ترک کرد و موجب شد تا وینسلت دوباره قادر باشد تا به فیلم محلق شود.[100] وینسلت در این فیلم نقش هانا اشمیتز، نگهبان سابق اردوگاه نازی‌ها را بازی می‌کند که با یک نوجوان (با بازی داوید کروس)، به‌عنوان یک فرد بزرگسال، رابطه‌ای عاشقانه و جنسی برقرار می‌کند و پس از سال‌ها هانا را در حال محاکمه در دادگاه جنایت‌کاران جنگی نازی می‌بیند.[101] وینسلت بعدها گفت که این نقش برای او دشوار بود، چراکه او به‌طور طبیعی قادر نبود که از گارد اس‌اس طرفداری کند.[102] از آنجا که وینسلت می‌بایست در فیلم به‌طور کامل از جلو برهنه می‌شد، برای او مرکین ساخته شده بود.[103][104] درحالی فیلم به‌طور کلی نقدهای مختلفی را از سوی منتقدان دریافت کرد،[105] عملکرد وینسلت نقدهای زیادی را دریافت کرد.[105] وبگاه فیلم‌می‌سری در فهرستی از بهترین ۱۰۰ عملکرد بازیگران زن در طی سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰، عملکرد وینسلت در فیلم کتاب‌خوان را در جایگاه ۴۷ام قرار داد.[106] در سال بعد، وینسلت برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد که ششمین نامزدی وی در اسکار محسوب می‌شد. علاوه‌برآن او برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن، جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش اول زن و جایزه انجمن بازیگران فیلم برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.[38] در طول سخنرانی‌اش در مراسم اسکار، وینسلت گفت: «اولین باری که وانمود کردم که جایزه اسکار را برنده شدم، ۸ ساله بودم که بطری شامپو را در دست گرفته بودم. خب، الان که بطری شامپو نیست.»[99] در اواخر سال ۲۰۱۰، وبگاه پاپ‌کرانچ در فهرستی ۱۰۰ نفره از جذاب‌ترین زنان سال ۲۰۱۰، وینسلت را در رتبه ۱۰۰ام قرار داد و نوشت:

” کیت وینسلت یکی از خواستنی‌ترین هنرپیشه‌های زن هالیوود و هم‌چنین یکی از جذاب‌ترین آن‌ها است. او نه تنها در حرفه بازیگری‌اش فوق‌العاده است، بلکه یک خواننده موفق نیز محسوب می‌شود. کیت افتخارات زیادی در فیلم‌ها دارد که ما می‌توانیم درباره‌اش صحبت کنیم، ولی درعوض، اجازه دهید فقط نگاهی به تصاویر شگفت‌انگیزش بیندازیم![107] “

در سال ۲۰۱۱، وینسلت در سریال کوتاه شبکه اچ‌بی‌او به نام میلدرد پیرس، که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر جیمز کین (۱۹۴۱) است، به همراه گای پیرس و ایوان ریچل وود و با کارگردانی تاد هینز حضور پیدا کرد.[108] او نقش یک مادر فداکار در طول رکود بزرگ را به تصویر می‌کشد که از شوهر خویش جدا شده و عاشق یک مرد جدید می‌شود؛ در حالی که همه تلاشش را می‌کند تا از دختر خودشیفته‌اش عشق و احترام کسب کند. وینسلت دربارهٔ نقش خود در این سریال کوتاه گفت: «من می‌دانم که باید چه مقدار زیادی را روی صحنه نمایش اجرا کنم که خود آن یک چالش محسوب می‌شد.»[109] مجموعه پنج فصلی میلدرد پیرس، به‌طور کلی نقدهای مختلفی را از سوی منتقدان دریافت کرد.[110] وبگاه سالون فیلم را «ساکت، آرام و شاهکار اندوه‌آور» توصیف کرد.[111] هم‌چنین وینسلت برای عملکردش در این سریال، برنده جایزه امی، جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش زن برای سریال کوتاه یا فیلم تلویزیونی[112] و جایزه انجمن بازیگران فیلم برای بهترین بازیگر نقش زن برای سریال کوتاه یا فیلم تلویزیونی شد.[113]

هم‌چنین در سال ۲۰۱۱، وینسلت در فیلم مهیج شیوع به همراه ماریون کوتیار، مت دیمون، گوئینت پالترو، جود لا و با کارگردانی استیون سودربرگ حضور پیدا کرد. داستان فیلم، ویروس کشنده‌ای را روایت می‌کند که با سرعت زیادی همه‌گیر شده و حتی بدون تماس مستقیم به فردی منتقل می‌شود و او را در عرض چند روز می‌کشد. وینسلت نقش افسر خدمات اطلاعات بیماری‌های همه‌گیر را به تصویر می‌کشد که در طول تحقیقات خود بر روی این بیماری، آن را دریافت کرده و آلوده به آن شده‌است.[114] فیلم دیگر وینسلت در سال ۲۰۱۱، فیلم کشتار به کارگردانی رومن پولانسکی و به همراه جودی فاستر، جان سی ریلی و کریستوف والتس بود که پیش‌نمایش آن در جشنواره فیلم ونیز سال ۲۰۱۱ بر روی پرده رفت. فیلم که اقتباسی از نمایش‌نامهٔ خدای کشتار اثر یاسمینا رضا (۲۰۰۶) است، داستان دیدار دو زوج را روایت می‌کند که به‌خاطر دعوای فرزندانشان در یک پارک با یکدیگر به گفتگو می‌پردازند. وینسلت برای عملکردش در این فیلم، نامزد جایزه توسط انجمن مطبوعات خارجی هالیوود شد که دومین نامزدی وی توسط این انجمن در همان سال است.[115]

۲۰۱۲–۲۰۱۷: ناکامی انتقادی، مجموعهٔ فیلم‌ها و استیو جابز
کیت وینسلت در مراسم جوایز سزار سال ۲۰۱۲، پاریس

در سال ۲۰۱۲، کتاب گویای وینسلت که اجرای رمان ترز راکن از نویسنده فرانسوی، امیل زولا است، در وبگاه آدیبل.کام انتشار یافت.[116] اولین فیلم او در سال ۲۰۱۳ فیلم ۴۳ بود که یک مجموعهٔ فیلم مستقل کمدی سیاه بود که ۱۴ داستان مختلف و هر بخش یک کارگردان جداگانه‌ای داشت.[117] بخش وینسلت، که عنوانش گرفتن بود، توسط پیتر فارلی کارگردانی شد و و داستان آن حول محور یک بازرگان مجرد به نام بث (با بازی وینسلت) بود که با واجد شرایط‌ترین کارشناس شهر (با بازی هیو جکمن) قرار کاری می‌گذارد و زمانی شوکه می‌شود که بث روسری او را از سرش کنار می‌زند، و یک جفت بیضه آویزان از گردنش می‌بیند.[118] این فیلم دومین همکاری وینسلت با هیو جکمن، پس از فیلم برآب‌رفته در سال ۲۰۰۶ است. روزنامه شیکاگو سان-تایمز در نقدی آن را «همشهری کین افتضاح» توصیف کرد.[119]

در سال ۲۰۱۳، وینسلت در فیلم روز کارگر، که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر جویس مینارد (۲۰۰۹) است، به همراه جاش برولین و با کارگردانی جیسون رایتمن حضور پیدا کرد، که او فیلم را باعنوان «فیلمی بسیار عاشقانه، هرچند عجیب و غریب» توصیف کرد.[120][121] در حالی که به‌طور کلی فیلم با نقدهای مختلفی از سوی منتقدان مواجه شد،[122] عملکرد وینسلت در نقش ادل، زنی با ذهنی شکننده و سرکوب مادر یک پسر ۱۳ ساله که در طول آخر هفته یک تابستان طولانی، سرپناهی به یک زندانی موفق به فرار و تحت تعقیب پلیس محلی می‌دهد، نقدهای زیادی را دریافت کرد.[123] برای عملکردش در این فیلم، وینسلت دهم نامزدی گلدن گلوب خود را برای جایزه بهترین بازیگر زن فیلم درام بدست آورد.[120][124] در اواخر سال ۲۰۱۳، مجله امپایر در فهرستی از ۱۰۰ بازیگر سکسی سال ۲۰۱۳، وینسلت را در رتبه ۳۱ این فهرست قرار داد و نوشت:

” شما ممکن است به این بچه شیطان مجموعه تلویزیونی فصل تاریک مشکوک نشده باشید که روزی به‌عنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین افراد و تصاویر جنسی در بریتانیا برسد؛ ولی در حالی که او قطعاً دوست داشتنی است و قادر به جنباندن لباس صحنه‌های درام می‌باشد، [وینسلت] قطعاً بیش از چیزی مانند رز پژمرده انگلیسی است. او خنده‌دار، صریح و عاشقانه است، و همه چیز را زمانی که در نقش درستی قرار گیرد، به ارمغان می‌آورد که کلمنتاین در درخشش ابدی یک ذهن پاک یکی از آن‌هاست.[125] “

وبگاه رنکر نیز در فهرست زیباترین زنان تمام ادوار، وینسلت را در جایگاه ۴۸ام و در فهرست جذاب‌ترین بازیگران مو قرمز زن در جایگاه ۷ام قرار داد.[126][127] سپس وینسلت در سال ۲۰۱۴، در فیلم سنت‌شکن، که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر ورونیکا راف (۲۰۱۱) است، به ایفای نقش پرداخت.[128] وینسلت در این فیلم، نقش جینین متیوز، رهبر کارآزموده گروه را بازی می‌کند که وی را با «هیتلر» مقایسه می‌کنند.[129] این در حالی بود که او تا قبل از آن هرگز نقش شخصیت‌های بد را بازی نکرده بود.[130] عملکرد وینسلت در این فیلم، نقدهای مثبت زیادی را از طرف منتقدان دریافت کرد و در این نقدها عملکرد وی «قابل درک»،[131] و «جینین متیوز را به‌عنوان سم خالص» توصیف شد.[132]

وینسلت در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو، ۲۰۱۳
” او [وینسلت] توجه کامل و عالی‌ای به جزئیات [بازی در صحنه فیلم‌برداری] دارد. “

—آلن ریکمن، کارگردان فیلم هرج و مرج کوچک[133]

در اواخر سال ۲۰۱۴، وینسلت به همراه ماتیاس اسچوئنائرتس در فیلم هرج و مرج کوچک، به کارگردانی آلن ریکمن به ایفای نقش پرداخت. داستان این فیلم دربارهٔ باغ‌هایی با چشم‌انداز زیبایی است که به دستور لوئی چهاردهم در آنجا شروع به احداث کاخ ورسای و تخریب آن‌ها شده‌است.[134] باوجود کسب ستایش کمی از منتقدان، عملکرد وینسلت در نقش دستیار طراح سابینه د بارا نقدهای مثبتی بدست آورد.[135] هم‌چنین مجله ونتی فر نوشت: «او با بلندپروازی و درد می‌درخشد. بازی در نقش یک زن با یک گذشته غم‌انگیز که به دنبال پناهگاهی است، از ظرافت و نوآوری کار اوست.»[136] هم‌چنین در همان سال، وینسلت رمان کودکان رولد دال به نام ماتیلدا روایت کرد، که آدیوفایل در بررسی خود گفت: «او (وینسلت) خودنمایی خودش را برای خصوصیاتش رهایی بخشید. در حالی که ماتیلدای وینسلت به میزان متوسطی با گفتار لطیفی است، وینسلت صدای خودش را برای والدین رجزخوان ورم‌وود می‌سنجد؛ صدای کلفتش برای خانم ترانچبال و صدای نازکش برای خانم عسل.»[137] هم‌چنین وینسلت جایزه اودیسی را برای عملکردش در این کتاب گویا بدست آورد.[138]

وینسلت سال ۲۰۱۵ را با بازی در دومین قسمت از سری سنت‌شکن به نام سنت‌شکن: شورشی، که اولین فیلم دنباله‌داری است که تابه‌حال در حرفه‌اش در آن حضور داشته‌است، شروع کرد.[139][140] مجله فوربز در نقد خود عملکرد وینسلت را به‌عنوان یک «دیکتاتور قاتل» توصیف کرد؛[141] درحالی که وبگاه درپ گفت که فیلم در طول صحنه‌های او «قدرت پردازش بیشتری» را داراست.[142]

از مارس سال ۲۰۱۵، وینسلت پروژه‌های مختلفی را در حالت‌های تولید داشت. او فیلم درام–جنایی جان هیلکات به نام تریپل ناین را به اتمام رساند.[143] وینسلت در این فیلم نقش یک زن جوان روسی-اسرائیلی که گروه‌های مافیایی است، بازی می‌کند و هیلکات او را باعنوان «واقعاً محسورکننده، تکه تند و زننده کار» توصیف کرد.[144] هم‌چنین وینسلت در فیلم خیاط زنانه، که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر روسالیئه هام (۲۰۰۰) است، با کارگردانی جوسلین مورهوس حضور پیدا کرد، که در آن او نقش یک زن افسونگر که خیاط زنانه نیز هست، بازی می‌کند.[145][146] علاوه بر این، وی در کنار مایکل فاسبندر در فیلم کارگردان انگلیسی، دنی بویل با نام استیو جابز به ایفای نقش می‌پردازد.[147] هم‌چنین وینسلت قرار است در فیلم کمدی–درام جولیت، برهنه، که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر نیک هورن‌بای (۲۰۰۹) است، با کارگردانی جسه پرتز حضور پیدا کند.[148]

وینسلت در اثر کلی جنایی-هیجان‌انگیز تریپل ناین (۲۰۱۶) از جان هیلکات در نقش ایرینا ولاسلوف، یک گانگستر بی‌رحم روسی-اسرائیلی حضور یافت.[149] منتقد ان هورنادی از روزنامه واشینگتن پست احساس کرد وینسلت در واقع نتوانسته‌است این نقش را به تصویر بکشد.[150][151] اکران بعدی او در همین سال، فیلم زیبایی موازی در مورد مردی (با بازی ویل اسمیت) که با مرگ دخترش دست‌وپنجه نرم می‌کند، از سوی منتقدان مورد انتقاد قرار گرفت.[152] امیلی یوشیدا که برای مجله نیویورک می‌نویسد، این فیلم را به عنوان بازسازی بی‌مفهومی از سرود کریسمس رد کرد و اظهار داشت که وینسلت «هرگز منقوش و رو خسته‌تر به نظر نمی‌رسید».[153] این فیلم در گیشه درآمد متوسطی داشت.[154] وینسلت با فیلم رمانتیک فاجعه‌ای کوه میان ما (۲۰۱۷) موافقت کرد تا نقشی که نیاز به تحرک جسمی دارد را بر عهده بگیرد.[155][156] در فیلم ادریس البا و خودش در نقش دو غریبه حضور داشتند که در یک رشته کوه یخی و منزوی سقوط می‌کنند. آنها در کوه‌های غرب کانادا در ارتفاع ۱۰٬۰۰۰ فوت از سطح دریا، جایی که درجه حرارت هوا بسیار پایین بود این اثر را فیلم‌برداری کردند.[156] وینسلت در فیلم بدل‌کاری‌های خود را ایفا کرد و آن را به عنوان خسته‌کننده‌ترین تجربه زندگی حرفه‌ای خود توصیف کرد.[157] به گفتهٔ موریا مک‌دونالد از سیاتل تایمز، گیرایی و ماهیت درونی این دو بازیگر یک فیلم متوسط را بهبود بخشیده‌است.[158]

فیلم واندر ویل از وودی آلن، درامی که در دهه ۱۹۵۰ در جزیره جزیره کنی اتفاق افتاد، آخرین نقش‌آفرینی وینسلت در سال ۲۰۱۷ بود. او در این فیلم نقش جینی، یک زن خانه‌دار خون‌گرم را داشت که با یک مربی نجات غریق (با بازی جاستین تیمبرلیک) رابطه داشت. او این شخصیت را برای همیشه ناراضی و پریشان توصیف کرد؛ نقش‌آفرینی در فیلم دشوار بود و وینسلت از اضطراب رنج می‌برد.[156][159] منولا دارگیس از نیویورک تایمز فیلم‌نامه آلن را نپسندید و نقش‌آفرینی وینسلت را برای پرکردن «شخصیت کهنه همراه با زندگی پر تب و تاب» اش توصیف کرد.[160] وینسلت هنگامی که در گفتگوی مطبوعاتی فیلم در مورد تصمیم خود برای کار با آلن علی‌رغم اتهام سوءاستفاده جنسی علیه او سؤال شد، ترجیح داد در مورد زندگی شخصی این فیلم‌ساز اظهار نظری نکند اما گفت که از این همکاری راضی است.[156] او از آن زمان ادعا کرده که از کار با آلن و رومن پولانسکی پشیمان است.[161]

۲۰۱۹–اکنون

در سال ۲۰۱۹، وینسلت صدای خود را به مومین‌والی، یک مجموعه تلویزیونی پویانمایی دربارهٔ مومین‌ها ارائه داد و در کنار سوزان ساراندون و میا واشیکوفسکا در سیه‌پر، بازسازی فیلم دانمارک قلب خاموش (۲۰۱۴)، نقش اصلی‌اش را ایفا کرد.[162][163] وینسلت بعداً نقش متخصص دیرین‌شناسی ماری انینگ را در فیلم آمونیت (۲۰۲۰) به تصویر کشید. این فیلم عاشقانه ای میان آنینگ و شارلوت مورکیسون (با بازی سرشه رونان) است که در دههٔ ۱۸۴۰ میلادی انگلستان جریان داشت.[164] او برای داشتن زمان آماده‌سازی بیشتری برای پروژه، از نمایش گزارش فرانسوی وس اندرسن انصراف داد. او در فیلم با رونان همکاری نزدیک داشت و آنها صحنه‌های جنسی خودشان را رقم زدند.[165] برای رشد فیلمبرداری، او در کلبه‌ای اجاره‌ای در دورست، جایی که فیلم گرفته شده بود، در انزوا زندگی می‌کرد تا وارد فضای شخصیتی‌اش شود.[161] کارین جیمز از بی‌بی‌سی وینسلت را به خاطر به تصویر کشیدن آنینگ به عنوان «سختگیر و شکننده اما بسیار دلسوز» ستود و «عملکرد متشکل و قوی» او را یکی از بهترین‌های زندگی حرفه‌ای وینسلت دانست.[166]

وینسلت بعداً در اقتباس سینمایی از رمان زیبای سیاه صداپیشگی اسب تیتولار را بر عهده داشت و برای بازی و تهیه‌کنندگی اجرایی در مجموعهٔ میر شهرک شرقی — یک مجموعهٔ انحصاری در مورد یک کارآگاه پلیس آشفته — به اچ‌بی‌او بازگشت.[167][168] او متعهد شده‌است که در یک فیلم‌زندگی‌نامه‌ای پیش رو نقش مدل و عکاس لی میلر را ایفا کند.[169] آواتار ۲، دنباله فیلم علمی تخیلی جیمز کامرون در سال ۲۰۰۹، که وینسلت را ملزم به کار با فناوری حرکت ضبط می‌کند، در ادامه آن اکران خواهد شد.[159] او برای نقش خود غواصی آزاد را آموخت و توانست هفت دقیقه خود را در زیر آب نگه دارد.[170]

زندگی شخصی

روابط و کودکان
وینسلت در پیش نمایش فیلم روز کارگر، جشنواره فیلم تورنتو ۲۰۱۳

ویسنلت زمانی که سر صحنه مجموعهٔ تلویزیونی سال ۱۹۹۱ فصل تاریک بود، بازیگر و نویسنده انگلیسی استیون تردرا را ملاقات کرد، که نتیجه‌اش چهار و نیم سال رابطه با وی بود.[171] وینسلت از او به‌عنوان «مهم‌ترین چیز در زندگی‌اش بعد از خانواده وی» یاد می‌کرد.[43] آن‌دو تا سال ۱۹۹۵ و پس از جدایی‌شان در اثر مرگ تردرا با هم بودند.[172] تردرا بر اثر سرطان استخوان و در طول هفته پخش فیلم تایتانیک درگذشت، و باعث شد که وینسلت پیش‌نمایش فیلم را که در لس‌آنجلس اکران می‌شد برای حضور در مراسم تشییع جنازه تردرا در لندن، از دست بدهد.[171]

در سال ۲۲ نوامبر ۱۹۹۸، وینسلت با کارگردان انگلیسی جیم تریپلتون، که سر صحنه فیلم مو فرفری زشت در سال ۱۹۹۷ بود، آشنا شد.[173][174] آن‌دو در یک میخانه در زادگاه وینسلت در ردینگ، انگلستان ازدواج کردند.[43] در اکتبر ۲۰۰۰ در لندن،[173] او صاحب یک دختر به نام میا هانی شد.[174] در نهایت وینسلت و تریپلتون در تاریخ ۱۳ دسامبر ۲۰۰۱ از یکدیگر جدا شدند.[175] وینسلت نیز در مصاحبه‌ای با مجله پیپل گفت که «کینه‌ای بین ما وجود ندارد و من و جیم احترام زیادی برای یکدیگر قائلیم.»[43]

پس از جدایی او از تریپلتون، وینسلت رابطه‌اش را با کارگردانی انگلیسی، سام مندس در سال ۲۰۰۱ آغاز کرد.[175] وینسلت او را در جشنواره فیلم نیویورک برای آخرین فیلمش در همان سال، به‌نام آیریس ملاقات کرد.[43] سپس در ۲۳ مه ۲۰۰۳، وینسلت و مندس در جزیره آنگویلا با هم ازدواج کردند.[173] پسر آن‌ها، به نام جو الفی وینسلت مندس در ۲۲ دسامبر ۲۰۰۳ در شهر نیویورک به دنیا آمد.[173] وینسلت و مندس جدایی خود را از هم در مارس ۲۰۱۰ اعلام کردند،[176] و سرانجام در سال ۲۰۱۱ و پس از ۷ سال زندگی مشترک از یکدیگر طلاق گرفتند.[177]

در اوت ۲۰۱۱، وینسلت به همراه فرزندان و دوست پسر مانکنش، لوئیس دولر، در جزیره نکر، جزیره‌ای خصوصی برای گروه ویرجین که مؤسس آن ریچارد برانسون است، اقامت داشتند. یک آتش‌سوزی آسیب قابل توجهی به خانه وارد کرد اما آسیبی به افراد مقیم آن‌جا وارد نکرد.[178]

در طول اوت همان سال در تعطیلات جزیره نکر، وینسلت با ند راک اند رول ملاقات کرد و آن‌ها پس از این ملاقات شروع به رابطه و قرارگذاشتن کردند.[179] نام اصلی راک اند رول، ند ابل اسمیت بود که بعدها به صورت قانونی نام خود را به ند راک اند رول تغییر داد.[180] او که خواهرزاده ریچارد برانسون است، برای گروه ویرجین کار می‌کند.[179][181] راک اند رول قبلاً با الیزا پیرسون، دختر ویسکانت مودری ازدواج کرده بود.[182] در تابستان سال ۲۰۱۲، وینسلت و راک اند رول بایکدیگر نامزد شدند.[183] در سپتامبر ۲۰۱۲ اعلام شد که وینسلت و راک اند رول از نیویورک به بریتانیا نقل مکان کرده‌اند تا به‌طور دائم در آن‌جا زندگی کنند. آن‌دو تصمیم گرفتند تا به خانه به ارث رسیده‌شان در پارک ملی سوت داونز در غرب ساسکس نقل مکان کنند.[184][185] سرانجام وینسلت در دسامبر ۲۰۱۲ با راک اند رول در یک مراسم خصوصی در نیویورک ازدواج کرد. در این مراسم دو فرزند کیت و تعداد بسیار اندکی از دوستان او از جمله لئوناردو دی‌کاپریو و اعضای خانواده‌اش شرکت داشته‌اند.[183][186][187] وینسلت در گفتگویی با روزنامه دیلی میرور گفت: «من یک مرد عالی در زندگی‌ام دارم که حمایت‌کننده فوق‌العاده‌ای است. من یک خانواده فوق‌العاده دارم. همه ما [در خانواده] خندان هستیم.»[188] در ۷ دسامبر ۲۰۱۳، پسر این زوج، بئر وینسلت، در شهر ساسکس در انگلستان متولد شد.[189][190]

در سال ۲۰۱۴، وینسلت در گفتگویی با مجله ماری کلر گفت: «لئو (لئوناردو دی‌کاپریو) عشق زندگی من است. من فکر می‌کنم به این دلیل (روابط ما) فقط مختص دوستی است، زیرا هیچ چیز عاشقانه‌ای (بایکدیگر) نداشتیم. فهمیدن این مطلب برای مردم خیلی ناامیدکننده است، چرا که در داستان کیت و لئو در سریال آبکی، ما در نگاه اول عاشق شدیم و میلیون‌ها بار بوسه و نوازش عاشقانه داشتیم؛ ولی در حقیقت ما هرگز این کار را واقعاً انجام ندادیم.»[191] وینسلت در مراسم جایزه گلدن گلوب سال ۲۰۰۹، پس از دریافت این جایزه در سخنرانی‌اش رو به دی‌کاپریو گفت: «دوستت دارم لئو»[192]

کارهای بشردوستانه و علایق

نوسانات وزن وینسلت در طول سال‌های مختلف به‌خوبی توسط رسانه‌ها، مستند شده‌است.[171][173] او به صراحت در مورد امتناعش به اجازه دادن هالیوود برای دیکته کردن وزنش برای بازی در فیلم‌ها، اعلام کرده بود.[18][193] در فوریه ۲۰۰۳، نسخه بریتانیایی مجله جی‌کیو عکس‌هایی از وینسلت منتشر کرد که وی به صورت دیجیتالی تغییر کرده بود تا وینسلت به صورت چشم‌گیری لاغرتر نشان داده شود.[173] وینسلت با صدور بیانیه‌ای که تغییرات بدون رضایت او ساخته شده بودند، گفت: «من فقط نمی‌خواستم که مردم فکر کنند که من فرد ریاکاری هستم که ناگهان ۳۰ پوند یا هرچقدر دیگر [از وزنم] کم کرده‌ام.»[194] جی‌کیو پس از آن از وینسلت برای این اتفاق عذرخواهی کرد.[18] در سال ۲۰۰۷، وینسلت برنده دادخواست تهمت مجله گرازیا به او شد که ادعا کرده بود که وینسلت نزد پزشک متخصص رژیم غذایی رفته‌است.[195] هم‌چنین، وینسلت برنده دادخواست تهمت دیلی میل در سال ۲۰۰۹ به او شد که این روزنامه ادعا کرده بود که وینسلت در مورد رژیم ورزشی خود دروغ گفته بود.[196] وینسلت اظهار داشت که او درخواست عذرخواهی کرده بود که تعهد خود را به دیدگاهش که همواره در مورد مسائل بدن زنان بیان می‌کند، نشان دهد؛ یعنی اینکه زنان باید ظاهر خود را با غرور و افتخار بپذیرید.[196]

با اینکه وینسلت گیاه‌خوار نیست، در سال ۲۰۱۰ ویدئویی را برای بنیاد مردمی رعایت اصول اخلاقی در برابر جانوران منتشر کرد که در آن سرآشپزها را به حذف جگر چرب از منوهای خود تشویق می‌کرد و از مشتریان درخواست می‌کرد تا رستوران‌هایی را که در آن جگر چرب سرو می‌شد، تحریم کنند.[197][198][199]

وینسلت گوینده و راوی برنامهٔ مستند شجاعت مادر است. داستان این مستند دربارهٔ بازگشت اوتیسم به کلی تورستینسون است، که مبتلا به اوتیسم شده و مادرش مارگارت اریکسدوتیر نام دارد. این مستند در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۰، پس از پخش در شبکه اچ‌بی‌او در ماه آوریل همان سال منتشر شد. دخالت او در این فیلم مستند، به تأسیس سازمان غیرانتفاعی خودش، به نام بنیاد گلدن هت که مأموریتش از بین بردن موانع برای افراد مبتلا به اوتیسم است، منجر شد.[200][201] او هم‌چنین کتابی باعنوان کلاه طلایی: صحبت دربارهٔ بازگشت اوتیسم، که حاوی اظهارات و پرتره‌های شخصی از تعدادی از افراد مشهور از جمله لئوناردو دی‌کاپریو، ماریون کوتیار و مایکل کین است، نوشت.[202] در سال ۲۰۱۱، وینسلت برای کارهایش با بنیاد گلدن هت، برنده جایزه یو دونا برای بهترین کار انسان‌دوستانه شد.[203]

وینسلت که مدل لوازم آرایشی و بهداشتی خانه عطر لانکوم بود.[204] در سال ۲۰۱۰، او به شرکت سازنده ساعت سوئیسی لونژین، به‌عنوان «سفیر ظرافت» آن‌ها پیوست.[205] هم‌چنین وینسلت در تعدادی از کمپین‌های تبلیغاتی هر دو مارک حضور پیدا کرد.[206] در سال ۲۰۱۱، شرکت لانکوم با بنیاد گلدن هت وینسلت، برای جذب سرمایه برای این سازمان و کمک به افراد مبتلا به اوتیسم، به هم پیوستند.[207]

وینسلت همواره از پیری به‌صورت طبیعی حمایت می‌کند و آشکارا ضد جراحی پلاستیک و بوتاکس سخن گفته‌است.[208][209] در سال ۲۰۱۵، او در مصاحبه با مجله بازار هارپر گفت: «زندگی خیلی کوتاه است که آن را با تمرکز بر روی چیزهایی مانند آن [جراحی پلاستیک و بوتاکس] بگذرانی. من می‌خواهم سلامتی خودم و سلامتی عقلم را حفظ کنم، تغذیه خوبی داشته و شاد باشم.»[210]

در سال ۲۰۱۷، وینسلت با یک بنیاد زیست‌محیطی لئوناردو دی‌کاپریو برای جمع‌آوری سرمایه در مورد گرم شدن کره زمین همکاری کرد.[211] همچنین در آن سال، او و دی‌کاپریو یک شام خصوصی را با هم به حراج گذاشتند تا پول معالجه سرطان یک زن انگلیسی را جمع‌آوری کنند.[212] وینسلت در سال ۲۰۱۸ با همکاری Lanc Lme و National Literacy Trust برنامه‌ای را راه‌اندازی کردند که هدف آن آموزش به زنان مستضعف در پادشاهی متحده است.[213]

فیلم‌شناسی و جایزه‌ها-نامزدی‌ها
نوشتار‌های اصلی: کارنامه هنری کیت وینسلت و فهرست جوایز کیت وینسلت

وینسلت برای عملکردش در فیلم کتاب‌خوان (۲۰۰۸)، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را به‌دست‌آورد. او هم‌چنین برنده دو جایزه گلدن گلوب در همان سال شد، که یکی از آن‌ها جایزه بهترین بازیگر زن فیلم درام برای جاده انقلابی (۲۰۱۳) و دیگری جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای کتاب‌خوان (۲۰۰۸) بود، که باعث تبدیل شدن وی، پس از جوآن پلورایت و سیگورنی ویور به سومین بازیگری که به این افتخارات دست پیدا کرده‌است.[214] وینسلت موفق به کسب دو جایزه بفتا شده‌است، که یکی جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن برای کتاب‌خوان (۲۰۰۸) و دیگری جایزه بفتا بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای حس و حساسیت (۱۹۹۵) بود. او در مجموع شش بار نامزد جایزه اسکار، ده بار نامزد جایزه گلدن گلوب، و هفت بار نامزد جایزه بفتا شده‌است.[18][215]

وینسلت جوایز متعددی را نیز از دیگر سازمان‌ها دریافت کرده‌است، که شامل جایزه انجمن منتقدان فیلم لس‌آنجلس برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم آیریس (۲۰۰۱) و جایزه انجمن بازیگران فیلم برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم حس و حساسیت و کتاب‌خوان می‌شود. مجله پریمیر عملکرد وینسلت در نقش کلمنتاین کروچینسکی در فیلم درخشش ابدی یک ذهن پاک را به‌عنوان هشتاد و یکمین از فهرست بهترین عملکردهای فیلم در تمام دوران خواند.[216] در سال ۲۰۰۷، وینسلت موفق به دریافت جوایز بریتانیا از آکادمی هنرهای سینمایی و تلویزیونی بریتانیا (بفتا) شد.[217] او در سال ۲۰۰۹، جایزه جشنواره بین‌المللی سنتا باربارا فیلم مدرن را برای رسمیت شناختن دستاوردهایش در صنعت فیلم از آن خود کرد.[218]

وینسلت در جشنواره بین‌المللی فیلم پالم اسپرینگز سال ۲۰۰۷

نقاط عطف نامزدی جایزه اسکار

وینسلت جوان‌ترین بازیگری است که در سن ۳۱ سالگی، نامزد دریافت پنج جایزه اسکار که آخرین آن برای فیلم بچه‌های کوچک (۲۰۰۶) بود، شده‌است. او از بت دیویس که در سن ۳۳ سالگی پنجمین نامزدی جایزه اسکارش را برای عملکردش در فیلم روباه‌های کوچک (۱۹۴۱) دریافت کرده بود، پیشی گرفته‌است.[219] با نامزدی وینسلت برای بهترین بازیگر زن برای فیلم کتاب‌خوان، او به جوان‌ترین بازیگر زنی تبدیل شد که نامزد دریافت شش جایزه اسکار شده‌است.[220]

وینسلت موفق شد تا نامزد جایزه اسکار، به‌عنوان نسخه‌های جوان‌تر شخصیت‌های پیر فیلم‌ها که شامل نقش رز به همراه گلوریا استوارت در دوران پیری وی در فیلم تایتانیک (۱۹۹۷)،[221] و هم‌چنین جودی دنچ در نقش اریس مرداک در فیلم اریس شود.[18] این تنها نمونه‌ای از نسخه‌های جوان و مسن‌تر از یک شخصیت در فیلم است که هر دو نامزد جایزه اسکار شده‌اند، که باعث شد وینسلت تنها بازیگری شود که دو بار نامزدی جایزه اسکار خود را با فردی دیگر که همان شخصیت را به تصویر می‌کشد به اشتراک بگذارد.[221]

هنگامی که وینسلت برای عملکردش در جاده انقلابی نامزد دریافت جایزه اسکار نشد، به دومین بازیگری پس از شرلی مک‌لین تبدیل شد که بدون نامزدشدن برای همان نقش در جایزه اسکار، برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام شده‌است. قوانین اسکار به بازیگر اجازه نمی‌دهد که نامزد دریافت جایزه‌ای بیش از یک بار در یک رده معین شود؛ به‌همین دلیل فرایند نامزدی اسکار وینسلت را برای عملکردش در کتاب‌خوان به‌عنوان بازیگر نقش اول - برخلاف گلدن گلوب، که عملکرد او را به‌عنوان بازیگر نقش مکمل در نظر گرفت - انتخاب کرد. هم‌چنین او نتوانست نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش زن برای جاده انقلابی شود.[222][223]

جوایز برای کارهای دیگر

در سال ۲۰۰۰، وینسلت برای عملکردش در روایت به قصه‌گو گوش کن، برنده جایزه گرمی برای بهترین آلبوم شنیداری کودکان شد.[224][225] او هم‌چنین نامزد جایزه امی ساعات پربیننده برای بازیگر زن عالی مهمان در یک سری کمدی برای بازی در نقش خودش در یک قسمت از مجموعه اکستراس در سال ۲۰۰۵ شد.[226] در جوایز امی ساعات پربیننده سال ۲۰۱۱، وینسلت برنده جایزه امی برای بازیگر برجسته نقش اول زن در یک سریال کوتاه یا یک فیلم برای عملکردش در نقش میلدرد پیرس در سریال به همین نام شد. در سال ۲۰۱۴، وینسلت موفق به دریافت جایزه اودیسی از انجمن کتابخانه آمریکا برای عملکردش در کتاب گویای رمان کودکان رولد دال به نام ماتیلدا شد.[138]

افتخارات

در سال ۲۰۱۱، موزه مادام توسو از مجسمه موم وینسلت در لباس ایلی صعب که او در جایزه امی ساعات پربیننده همان سال می‌پوشید، پرده‌برداری کرد.[227] در سال ۲۰۱۲، وینسلت به‌عنوان فرمانده رتبه امپراتوری بریتانیا در تاریخ تولدش برای خدمات وی به درام، منصوب شد.[228][229] هم‌چنین او در همان سال با جایزه سزار افتخاری مفتخر شد.[230]

کیت وینسلت به عنوان یکی از زیباترین زنان جهان در لیست جهانی BWC ثبت شده‌است.

در سال ۲۰۱۲، ستاره‌ای برای وینسلت در پیاده‌رو شهرت هالیوود،[231] و در ۶۲۶۲ بلوار هالیوود نصب شد،[232] که سرانجام در روز ۱۷ مارس ۲۰۱۴ و در روز سنت پاتریک توسط وینسلت به همراه کتی بیتس و جیمز کامرون به‌عنوان سخنران مهمان در مراسمی از آن رونمایی شد.[233][234][235]

پانویس
  1. ‎/ˈwɪnzlɛt/‎[1]

منابع
  1. همان‌طور که در زیر توسط خود وینسلت تلفظ می‌شود: * "A Slate Show" with Stephen Colbert, Feat. Megan Thee Stallion, Tom Hanks and More. The Late Show with Stephen Colbert. March 13, 2021. Event occurs at 3:20. Retrieved March 14, 2021 – via YouTube.
  2. David Edelstein (12 December 2008). "'Tis the Season..." New York. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 19 March 2015.
  3. "Kate Winslet Biography: Film Actress, Television Actress (1975–)". Biography.com (FYI/A&E Networks). Archived from the original on 17 July 2016. Retrieved 7 July 2016.
  4. Barratt, Nick (5 December 2005). "Family detective: Kate Winslet". The Daily Telegraph. London. Archived from the original on 3 March 2008.
  5. "Kate Winslet discovers her Irish roots". Irish Central. 6 August 2019. Archived from the original on 7 August 2019. Retrieved 12 August 2019. Kate Winslet can trace her roots back to Dublin. She learns about this link, courtesy of her paternal great-great-great-grandmother Eliza O'Brien... The actress had long had a hunch her maternal ancestors were from Sweden but sadly was unable to confirm this before her mother, Sally, died
  6. Fox, Chloe (3 January 2013). "Kate Winslet: 'I don't do theatre because I'm not prepared to miss my children's bedtime'". The Daily Telegraph. Archived from the original on 28 July 2017. Retrieved 29 October 2017.
  7. Benson, Richard (12 December 2008). "Kate Winslet: girl interrupted". The Daily Telegraph. Archived from the original on 4 March 2011. Retrieved 14 April 2011.
  8. Feinberg, Scott (11 November 2003). "'Labor Day' Star Kate Winslet on Defying Expectations, Onscreen and Off (Q&A)". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 24 March 2016. Retrieved 30 October 2017.
  9. "Titanic star in low-key wedding". BBC News. 22 November 1998. Archived from the original on 27 September 2015. Retrieved 1 November 2017.
  10. Hiscock, John (18 September 2013). "Kate Winslet: 'I still absolutely believe in true love'". The Daily Telegraph. Archived from the original on 9 June 2016. Retrieved 1 November 2017.
  11. Real, Evan (3 January 2016). "Kate Winslet Opens Up About Being Bullied as a Kid: "I Was Teased for How I Looked"". Marie Claire. Archived from the original on 30 September 2016. Retrieved 30 October 2017.
  12. Berrington, Katie (23 September 2016). "Kate Winslet's "Sweet" Revenge". Vogue. Archived from the original on 25 June 2017. Retrieved 30 October 2017.
  13. "Kate Winslet, who is from Reading, took part in the WE Day arena tour". The Reading Chronicle. 23 March 2017. Archived from the original on 23 March 2017. Retrieved 30 October 2017.
  14. Millea, Holly (November 1999). "The New Passions of Kate Winslet". Premiere: 127–140. ASIN B000A7IUZA.
  15. Foster, Patrick; Ward, Victoria (15 February 2016). "Kate Winslet's school denies claims that teacher told her to settle for 'fat girl parts'". The Daily Telegraph. Archived from the original on 2 February 2017. Retrieved 30 October 2017.
  16. "Kate Winslet passed over for being too fat". The Daily Telegraph. 21 February 2011. Archived from the original on 3 April 2015. Retrieved 13 March 2015.
  17. Midgley, Emma (24 February 2011). "Reading charity celebrates birthday with Winslet film". BBC News. Archived from the original on 3 April 2015. Retrieved 13 March 2015.
  18. Vallely, Paul (17 January 2009). "Kate Winslet: The golden girl". The Independent. Archived from the original on 22 March 2010. Retrieved 3 December 2009.
  19. "Profile: Kate Winslet". BBC News. 23 February 2009. Archived from the original on 30 September 2009. Retrieved 3 December 2009.
  20. Cornell, Paul; Day, Martin; Topping, Keith (30 July 2015). The Classic British Telefantasy Guide. Orion. p. 28. ISBN 978-0-575-13352-5. Archived from the original on 30 October 2017.
  21. Docherty, Mark J.; McGown, Alistair D. (26 April 2003). The Hill and Beyond: Children's Television Drama – An Encyclopedia. British Film Institute. pp. 237–238. ISBN 978-0-85170-878-2.
  22. Roberts, Jerry (5 June 2009). Encyclopedia of Television Film Directors. Scarecrow Press. p. 327. ISBN 978-0-8108-6378-1. Archived from the original on 30 October 2017.
  23. Wiegand, David (13 July 2008). "DVD review: 'Anglo-Saxon Attitudes'". San Francisco Chronicle. Archived from the original on 27 October 2017. Retrieved 26 October 2017.
  24. Lipsky, David (5 March 1998). "The Unsinkable Kate Winslet". Rolling Stone. Archived from the original on 26 October 2017. Retrieved 26 October 2017.
  25. Leith, William (20 September 1992). "It's a funny business". The Independent. Archived from the original on 9 November 2012. Retrieved 25 September 2010.
  26. Chagollan, Steve (17 March 2014). "Walk of Fame Honoree Kate Winslet Keeps Raising the Bar". Variety. Archived from the original on 27 October 2017. Retrieved 26 October 2017.
  27. "Casualty's Oscar links". BBC News. 26 February 2009. Archived from the original on 11 November 2012. Retrieved 26 October 2017.
  28. Sibley, Brian (2006). Peter Jackson: A Film-maker's Journey. HarperCollins Entertainment. p. 243. ISBN 978-0-00-717558-1. Archived from the original on 30 October 2017.
  29. Dening, Penelope (9 March 1996). "Winslet ways". Irish Times. Archived from the original on 1 November 2017. Retrieved 26 October 2017.
  30. "Heavenly Creatures". Rotten Tomatoes. Archived from the original on 29 October 2014. Retrieved 6 October 2014.
  31. Masters, Tim (3 April 2014). "Kate Winslet: 'I wish I'd had help dealing with fame'". BBC News. Archived from the original on 27 October 2017. Retrieved 26 October 2017.
  32. Howe, Desson (25 November 1994). "Heavenly Creatures". The Washington Post. Archived from the original on 19 March 2012. Retrieved 2 February 2008.
  33. "Heavenly Creatures (Original Soundtrack)". BMG Rights Management. 1 January 1994. Archived from the original on 6 November 2017. Retrieved 6 November 2017.
  34. "Venice Preserved". Plays and Players: 32. 1994. Archived from the original on 30 October 2017.
  35. "Profile & Interview: Kate Winslet". Aboutfilm.com. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 20 March 2015.
  36. Dominic Wills. "Kate Winslet - Biography". TalkTalk. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  37. Justine Elias (7 December 1995). "Kate Winslet: No 'Period Babe'". The New York Times. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  38. "Kate Winslet". Filmbug. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  39. "Sense & Sensibility". The Numbers. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  40. "Jude (1996)". Metacritic. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  41. "Jude — Box Office Data". The Numbers. 9 August 2007. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 15 March 2015.
  42. "Hamlet (1996)". Rotten Tomatoes. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  43. "Kate Winslet". People. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 20 April 2015.
  44. "Kate Winslet wearing tiffany on the red carpet". Zimbio. 22 October 2010. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  45. "Titanic. Man overboard! After a production as lavish and pricey as the doomed ship itself, James Cameron finally unveils his epic film. But will it be unsinkable?". Entertainment Weekly. 7 November 1997. p. 1–7. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  46. Forbes staff (25 February 2009). "Star Misses. Nicole Kidman in "The Reader"? Gwyneth Paltrow aboard "Titanic"? How some of the biggest names in Hollywood lost out on some of its biggest roles". Forbes. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  47. Ruby Warrington (29 November 2009). "Claire Danes: the secretive starlet". London: The Times. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  48. Matt Stopera (30 March 2012). "33 Things You Didn't Know About The Movie "Titanic"". Buzz Feed. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 20 April 2015.
  49. Ken Murray (16 February 2003). "It's a long long way from Clare to here". The Independent (Ireland). Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  50. Alan Riding (2 September 1999). "For Kate Winslet, Being a Movie Star Is 'a Bit Daft". The New York Times. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  51. "Things you never knew about 'Titanic', the movie". News.com.au. 28 January 2015. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 24 April 2015.
  52. "Worldwide Grosses". Box Office Mojo. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  53. "Kate Winslet". People Magazine. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 20 March 2015.
  54. James Lipton (host) (14 March 2004). "Kate Winslet". Inside the Actors Studio. Season 10. Episode 11. Bravo. Archived from the original on ۲۷ آوریل ۲۰۱۵. https://web.archive.org/web/20150427113203/http://www.bravotv.com/inside-the-actors-studio/videos/playlist?clip=vcms-id-433655. Retrieved ۱۲ آوریل ۲۰۱۵.
  55. "Kate Winslet In The Titanic". Titanic-facts.com. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 24 April 2015.
  56. "Kate Winslet Still Haunted By Nude 'Titanic' Portrait". The Huffington Post. 4 March 2014. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 20 April 2015.
  57. Janet Maslin (16 April 1999). "Life With Mother Can Be Erratic, to Say the Least". The New York Times. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  58. "Hideous Kinky (1999)". Rotten Tomatoes. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  59. "Hideous Kinky". The Numbers. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  60. "Festive TV treat for Winslet fans". BBC News Online. 18 November 1999. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  61. Rebecca Thomas (28 December 2000). "Quills Ruffling Feathers". BBC News Online. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  62. "Quills". BoxOffice Mojo. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  63. "An English Enigma". Tiscali. 8 December 2000. Archived from the original on 23 December 2012. Retrieved 21 March 2015.
  64. "Enigma (2001)". Metacritic. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  65. A. O. Scott (12 April 2000). "Among the Code Crackers Behind Egghead Lines". The New York Times. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  66. "THE NEW SEASON/FILM: HOLLYWOOD; For Kate Winslet, Being a Movie Star iIs 'a Bit Daft'". The New York Times. 12 September 1999. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 21 April 2015.
  67. "IRIS (2001)". Rotten Tomatoes. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  68. "Kate Winslet tunes up for a singing career". London: The Guardian. 25 June 2001. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  69. "Race on for Christmas number one". BBC News Online. 18 December 2001. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  70. "Kate Winslet – 'What If' (SONG)". Swisscharts. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  71. "What If". Official Charts. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  72. "The winner takes it all". Ogae Song Contest. Archived from the original on 12 August 2013. Retrieved 21 March 2015.
  73. "The Life of David Gale". The Numbers. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  74. "The Life of David Gale (2003)". Metacritic. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  75. Roger Ebert (21 February 2003). "The Life of David Gale". Chicago Sun-Times. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  76. Louis Hobson. "Kate Winslet refutes Internet rumours". Canoe Jam!. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  77. Lily Oei (3 January 2005). "Kate Winslet: Eternal Sunshine of the Spotless Mind". Variety. Archived from the original on 7 March 2012. Retrieved 21 March 2015.
  78. "Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)". Metacritic. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  79. Peter Travers (10 March 2004). "Eternal Sunshine of the Spotless Mind". Rolling Stone. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015.
  80. "Mother Superior". The Age. 2 January 2005. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  81. "Finding Neverland (2004)". The Numbers. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  82. "Finding Neverland (2004)". Metacritic. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  83. Stephen Schaefer (27 November 2007). "Winslet swears by role". Boston Herald. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  84. Stephen Holden (7 September 2007). "Blue Collar Guy Loses His Heart and Ruins His Lungs". The New York Times. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  85. Derek Elley (5 September 2007). "Romance & Cigarettes". Variety. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  86. Josh Horowitz (17 January 2008). "Woody Allen Explains His Love For Scarlett Johansson, Why He Doesn't Do Broadway". MTV. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  87. "All the King's Men (2005)". Metacritic. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  88. "All the King's Men". The Numbers. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  89. Todd McCarthy (10 September 2006). "All the King's Men". Variety. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  90. A.O. Scott (29 September 2006). "Playground Rules: No Hitting, No Sex". The New York Times. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  91. "The BAFTA Los Angeles Britannia Awards in 2007". BAFTALA.org. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  92. Phil Gallo (22 March 2015). "This year's Oscar fun facts". Variety. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  93. "The Holiday (2006)". Metacritic. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  94. "The Holiday". The Numbers. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  95. "Flushed Away". The Numbers. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  96. Grace Wong (23 January 2009). "DiCaprio reveals joys of fighting with Winslet". CNN. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  97. "Interview: Kate Winslet on Revolutionary Road". News Shopper. 28 January 2008. Archived from the original on 26 May 2015. Retrieved 22 March 2015.
  98. "Revolutionary Road (2008)". Rotten Tomatoes. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 22 March 2015.
  99. "Kate Winslet". People. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 21 April 2015.
  100. Ed Meza; Michael Fleming (8 January 2008). "Winslet replaces Kidman in 'Reader'". Variety. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  101. Ariel Kaminer (28 January 2008). "Translating Love and the Unspeakable". The New York Times. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  102. Rob Carnevale. "Revolutionary Road — Kate Winslet interview". indieLondon. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  103. Hannah Morrill. "Kate Winslet, Unscripted". Allure. Archived from Kate Winslet, Unscripted the original Check |نشانی= value (help) on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  104. Hannah Morrill. "Your Bikini Line, Your". Allure. Archived from Your Bikini Line, Your Business? the original Check |نشانی= value (help) on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  105. "The Reader (2008)". Metacritic. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  106. Casey Chapman (19 October 2011). "Top 100 Best Performances by an Actress 2000-2010". Filmmisery.com. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 23 March 2015.
  107. Krystal Clark (5 January 2010). "POPCRUNCH'S 100 HOTTEST WOMEN OF 2010". ScreenCrave. Archived from the original on 26 May 2015. Retrieved 28 April 2015.
  108. Krystal Clark (13 September 2010). "Kate Winslet in HBO's Mildred Pierce Trailer". ScreenCrave. Archived from the original on 8 October 2011. Retrieved 23 March 2015.
  109. "Kate Winslet". People. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 22 April 2015.
  110. "Mildred Pierce". Metacritic. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  111. Matt Zoller Seitz (24 March 2011). "Mildred Pierce Is A Quiet, Heartbreaking Masterpiece". Salon.com. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  112. "Mildred Pierce". Hollywood Foreign Press Association. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  113. "The 18th Annual Screen Actors Guild Awards". sagawards.org. Archived from the original on 19 June 2012. Retrieved 23 March 2015.
  114. "Kate Winslet on the script, Steven Soderbergh and her character in Contagion". FilmOnAir.com. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  115. "Jodie Foster & Kate Winslet to star in Roman Polanski's God of Carnage". Deadline London. 23 September 2010. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  116. Jessica Gelt (14 March 2012). "Audiobooks are going Hollywood". Los Angeles Times. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  117. Allan Ford. "MOVIE 43 TV Spot No3". Film O Filia. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  118. Dave McNary (29 March 2012). "Relativity shifts Farrelly/Wessler comedy". Variety. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  119. Catherine Shoard (29 January 2013). "Movie 43: why did so many Hollywood stars sign up for the humiliation?". The Guardian. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015.
  120. "Nominee Profile: Kate Winslet (Labor Day)". GoldenGlobes.com. Archived from the original on 13 March 2014. Retrieved 24 March 2015.
  121. Anthony Breznican (16 June 2011). "Kate Winslet and Josh Brolin to join Jason Reitman's drama 'Labor Day'". Entertainment Weekly. Archived from the original on 26 February 2013. Retrieved 24 March 2015.
  122. "Labor Day (2014)". Rotten Tomatoes. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  123. "Telluride Film Review: 'Labor Day'". Variety. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  124. "Making Sense of This Morning's Golden Globe Nominations and Snubs (Analysis)". hollywoodreporter. 12 December 2013. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  125. "31:Kate Winslet". Empire Online. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 27 April 2015.
  126. "The Most Beautiful Women of All Time". Ranker. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 27 April 2015.
  127. "The Hottest Red Head Actresses". Ranker. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 27 April 2015.
  128. Oliver Lyttelton (24 January 2013). "Kate Winslet Joins Young Adult Adaptation 'Divergent' Alongside Shailene Woodley". IndieWire. Archived from the original on 31 January 2013. Retrieved 24 March 2015.
  129. "Kate Winslet on her Insurgent character: 'She is Hitler'". EW. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  130. "On set of 'Divergent,' Kate Winslet is pregnant and mean". USA Today. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  131. "Divergent". Screen Daily. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  132. "REVIEW: Does 'Divergent' Have Legs?". IndieWire. Archived from the original on 19 March 2014. Retrieved 24 March 2015.
  133. "Why Kate Winslet is the best person to have on a film set". BBC. 17 April 2015. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 28 April 2015.
  134. Kevin Jagernauth (17 January 2013). "Kate Winslet & Matthias Schoenaerts To Star in Alan Rickman Directed Period Drama 'A Little Chaos'". IndieWire. Archived from the original on 22 May 2013. Retrieved 24 March 2015.
  135. "A Little Chaos review – Louis XIV gardening romp borders on ridiculous". The Guardian. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  136. "Anna Kendrick, Kate Winslet, Andrew Garfield, and Jennifer Aniston All Reveal New Depths in Toronto". VanityFair. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  137. "Odyssey Award winners and honor audiobooks, 2008-present". AudioFile. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  138. "Odyssey Award winners and honor audiobooks, 2008-present". ala.org. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  139. Dave McNary (3 February 2014). "'Divergent' Sequel 'Insurgent' To Begin Production in May". Total Film. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  140. Matt Risley (4 April 2014). "Divergent: Cast on most anticipated Insurgent scenes". Variety. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  141. Scott Mendelson (11 March 2015). "'Insurgent' Review: Shailene Woodley Is Sidelined In Her Own Franchise". Forbes. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  142. Alonso Duralde (11 March 2015). "'Insurgent' Review: Shailene Woodley Returns in YA Cinema's Most Generic Franchise". TheWrap. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  143. Mike Flemming Jr. (5 February 2014). "Open Road Acquires Domestic On 'Triple Nine;' Michael B. Jordan, Aaron Paul, Gal Gadot, Michael Pena Join Killer Cast". Deadline. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  144. "KATE WINSLET IS BAZAAR'S MARCH COVER STAR". Harper Bazaar. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  145. Kevin Jagernauth (7 August 2013). "Kate Winslet, Judy Davis to Star in Revenge Dramedy 'The Dressmaker'". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  146. "Oscar winner Kate Winslet spotted out and about in Sydney as shooting for Aussie film begins". Daily Tekegraph. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  147. Shara Tibken. "Lights, camera, Apple: Filming starts for new Steve Jobs biopic". CNET. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  148. "KATE WINSLET TO LEAD JUDD APATOW-PRODUCED "JULIET, NAKED," FROM "ABOUT A BOY" AUTHOR". Tracking-board.com. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  149. Rubenstein, Holly (17 February 2016). "Kate Winslet says playing a Brit "would be ultimate challenge"". Reuters. Archived from the original on 30 October 2017. Retrieved 29 October 2017.
  150. "Kate Winslet is Bazaar's March cover star". Harper's Bazaar. 8 February 2015. Archived from the original on 17 March 2015. Retrieved 23 March 2015.
  151. Hornady, Ann (25 February 2016). "An appealing Casey Affleck plays one of Atlanta's finest in 'Triple 9'". The Washington Post. Archived from the original on 8 November 2017. Retrieved 29 October 2017.
  152. Jackson, Danielle (13 December 2016). "Collateral Beauty reviews: Will Smith movie slammed by critics". Entertainment Weekly. Archived from the original on 1 January 2017. Retrieved 31 December 2016.
  153. Yoshida, Emily (16 December 2016). "Collateral Beauty Is a Cold and Crass Christmas Carol Remake That's Exactly As Bad As You've Heard". New York. Archived from the original on 16 December 2016. Retrieved 17 December 2016.
  154. "Collateral Beauty (2016)". Box Office Mojo. Archived from the original on 5 August 2017. Retrieved 29 October 2017.
  155. Zemler, Emily (19 June 2017). "Kate Winslet Says Titanic Prepared Her for The Mountain Between Us". Elle. Archived from the original on 30 October 2017. Retrieved 29 October 2017.
  156. Ryzik, Melena (6 September 2017). "Kate Winslet Relives Two Haunting Film Experiences". The New York Times. Archived from the original on 10 September 2017. Retrieved 29 October 2017.
  157. Whitaker, Helen (27 September 2017). "Kate Winslet: "Me and Leo? We quote the odd Titanic line to each other."". Glamour. Archived from the original on 30 October 2017. Retrieved 29 October 2017.
  158. Macdonald, Moira (3 October 2017). "'The Mountain Between Us' review: Idris Elba, Kate Winslet keep film aloft". The Seattle Times. Archived from the original on 6 October 2017. Retrieved 29 October 2017.
  159. Setoodeh, Ramin (October 2017). "Kate Winslet on Woody Allen, 'Wonder Wheel' and the 20th Anniversary of 'Titanic'". Variety. Archived from the original on 24 October 2017. Retrieved 29 October 2017.
  160. Dargis, Manohla (30 November 2017). "Review: 'Wonder Wheel,' Woody Allen's Coney Island Memory Palace". The New York Times. Archived from the original on 8 December 2017. Retrieved 8 December 2017.
  161. Miller, Julie (10 September 2020). "Kate Winslet, Unfiltered: 'Because Life Is F–king Short'". Vanity Fair. Archived from the original on 1 October 2020. Retrieved 11 September 2020.
  162. Golby, Joel (13 April 2019). "Why are Rosamund Pike and Kate Winslet stuck in the CGI Moominvalley?". The Guardian. Archived from the original on 16 April 2019. Retrieved 16 April 2019.
  163. Lee, Benjamin (7 September 2019). "Blackbird review – Sarandon and Winslet's lifeless death drama". The Guardian. Archived from the original on 8 September 2019. Retrieved 10 September 2019.
  164. Wiseman, Andreas (14 December 2018). "Kate Winslet & Saoirse Ronan To Star In Romance 'Ammonite' For 'The King's Speech' & 'Lady Macbeth' Producers". Deadline Hollywood. Archived from the original on 14 December 2018. Retrieved 15 December 2018.
  165. Siegel, Tatiana (26 August 2020). ""Oh F***, I've Forgotten How to Act": Kate Winslet, Back in the Awards Race With Same-Sex Romance 'Ammonite,' on Getting Back to Work". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 27 August 2020. Retrieved 27 August 2020.
  166. James, Caryn (12 September 2020). "Film review: Five stars for the 'exquisite' Ammonite". BBC. Archived from the original on 12 September 2020. Retrieved 12 September 2020.
  167. Porter, Rick (23 January 2019). "Kate Winslet Returns to HBO for Limited Series". The Hollywood Reporter. Archived from the original on 23 January 2019. Retrieved 23 January 2019.
  168. McNary, Dave (7 May 2019). "Mackenzie Foy, Kate Winslet to Star in 'Black Beauty'". Variety. Archived from the original on 7 May 2019. Retrieved 8 May 2019.
  169. Kroll, Justin (13 October 2015). "Kate Winslet to Star in Lee Miller Biopic". Variety. Archived from the original on 14 October 2015. Retrieved 15 October 2015.
  170. Stolworthy, Jacob (14 June 2018). "Avatar director James Cameron required Kate Winslet to hold breath underwater for seven minutes in watery sequels". The Independent. Archived from the original on 27 June 2018. Retrieved 27 June 2018.
  171. Vickie Reid (15 January 1999). "Waving, not drowning". London: The Guardian. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  172. Cole Moreton (12 September 1999). "Film world acclaims writer's final act". The Independent. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 24 March 2015.
  173. "Kate Winslet Biography". People. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  174. Carole Cadwalladr (19 August 2007). "Life after Kate: a happier ending". The Guardian. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  175. "Winslet's divorce finalised". BBC News. 12 December 2001. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  176. "Kate Winslet and Sam Mendes split". BBC. 15 March 2010. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  177. Ashley Reich. Kate Winslet Opens Up About Divorce From Sam Mendes In British Vogue. Huffington Post. First Posted: 3/8/11. Updated: 25 March 2015
  178. Gina Serpe. Kate Winslet and Family Escape Unscathed After Fire Breaks Out at Vacation Spot E! Online. 25 March 2015
  179. Natalie Finn. Ned Rocknroll: 5 Things to Know About Kate Winslet's Third Husband E! Online. 26 December 2012
  180. Adam Clark Estes (26 December 2012). "How Kate Winslet's New Husband Got the Name Ned Rocknroll". The Atlantic. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  181. Maggie Coughlan. Kate Winslet's New Husband, Ned Rocknroll: 5 Things You Should Know People. 25 March 2015
  182. "Jonathan Rhys Meyers' former girlfriend finds a man she can bank on". Daily Telegraph. 18 January 2013. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  183. Mike Fleeman. Kate Winslet Marries in Secret People. 26 December 2012
  184. Richard Eden. Kate Winslet moves back to Britain to live with her Rocknroll lover The Daily Telegraph. 23 September 2012
  185. Richard Eden. Titanic battle for Kate Winslet over her 'suburban’ house plans The Daily Telegraph. 2 December 2012
  186. «کیت وینسلت، بازیگر انگلیسی، برای سومین بار ازدواج کرد». وب سایت خبری بی‌بی‌سی فارسی. ۷ دی ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ آوریل ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۵ تیر ۱۳۹۲.
  187. "Kate Winslet marries Ned RocknRoll in private New York ceremony". BBC News. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  188. Karen Rockett (26 April 2015). "Kate Winslet has "never felt more confident and happy" as she approaches 40". Daily Mirror. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 28 April 2015.
  189. Natalie Finn (10 December 2013). "Kate Winslet Gives Birth to a Baby Boy, Her First Child With Husband Ned Rocknroll". E! Online. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  190. Kate Winslet Names Her Son Bear – Moms & Babies – Celebrity Babies and Kids - Moms & Babies - People.com بایگانی‌شده در ۲۵ دسامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine. Celebritybabies.people.com (2012-03-22). Retrieved on 25 March 2015.
  191. "15 things you may not know about Kate Winslet". Swide.com. 9 February 2015. Archived from the original on 14 April 2015. Retrieved 24 April 2015.
  192. "Kate Winslet Reveals Why She Never Dated Leonardo DiCaprio, Nixes Joint 40th Birthday Party Idea". Eonline. Retrieved 24 April 2015.
  193. Krista Smith (December 2008). "Isn't She Deneuvely?". Vanity Fair. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  194. Pete Norman (4 November 2008). "Kate Winslet 'Furious' Over Body Airbrush Claims". People. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  195. John Grossberg (9 March 2007). "Kate Winslet Gets Big, Fat Apology". E! Online. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  196. Simon Perry (3 November 2009). "Kate Winslet Wins $40,000 in Libel Suit". People. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  197. "Kate Winslet a vegetarian". About.com. Archived from the original on 7 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  198. "Winslet's Feathered Friends". Vogue. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 25 March 2015.
  199. "Celebrity Vegetarians: 50 Stars Who Won't Be Eating A Turkey Feast On Thanksgiving". The Huffington Post. 20 November 2012. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 15 May 2015.
  200. "The Partnership with Virgin Unite". Golden Hat Foundation. Archived from the original on 15 March 2015. Retrieved 26 March 2015.
  201. "A Mother's Courage: Talking Back to Autism charts the journey of a mother searching to unlock her autistic son's mind when the documentary debuts 2 April, exclusively on HBO" (PDF). A Mother's Courage. 15 March 2010. Archived from the original (PDF) on 4 November 2015. Retrieved 26 March 2015.
  202. "The Golden Hat: Talking Back to Autism". Barnesandnoble.com. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  203. "Kate Winslet contra el autismo". El Mundo. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  204. "Discover Lancôme - Kate Winslet". Lancome-usa.com. Archived from the original on 31 May 2015. Retrieved 26 March 2015.
  205. "The magnificent actress and Oscar-winner Kate Winslet joined the Longines Family in 2010". Longines.com. Archived from the original on 12 March 2015. Retrieved 26 March 2015.
  206. "Youthful looking Kate Winslet rolls time Swiss watch advert". Daily Mail. Retrieved 26 March 2015.
  207. "Kate Winslet and Lancôme team up for charity". Belfast Telegraph. 27 September 2011. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  208. "Meryl Streep, Kate Winslet, Jodie Foster and More Celebs Who Say They Will Never Get Plastic Surgery—Find Out Why!". EOnline. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  209. "Kate Winslet on Turning 40: 'I've Earned It!'". People. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  210. "Kate Winslet on Botox: 'Oh f–k no!'". Theglow.com.au. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  211. Seemayer, Zach (26 July 2017). "Kate Winslet and Leonardo DiCaprio Reunite With 'Titanic' Co-Star Billy Zane: 'Now We're Saving Icebergs'". Entertainment Tonight. Archived from the original on 5 September 2017. Retrieved 31 October 2017.
  212. Willis, Jackie (25 July 2017). "Leonardo DiCaprio and Kate Winslet Will Reunite to Auction Off a Dinner With Themselves for Charity". Entertainment Tonight. Archived from the original on 5 October 2017. Retrieved 31 October 2017.
  213. Davis, Jessica (10 September 2018). "Kate Winslet and Lancôme launch UK literacy programme". Harper's Bazaar. Archived from the original on 12 September 2018. Retrieved 12 September 2018.
  214. "Trivia". Golden Globe. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  215. "Kate Winslet". British Academy of Film and Television Arts. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  216. "Premiere Magazine's Top 100 Greatest Performances". Empire. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  217. Staff (2 November 2007). "Excellence Honour for Star Denzel". Northern & Shell. Archived from the original on 20 April 2013. Retrieved 26 March 2015.
  218. "SBIFF - KATE WINSLET, MONTECITO AWARD". Thearlingtontheatre.com. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  219. Katz, Ephraim (1994). The Film Encyclopedia (2nd ed.). New York: HarperPerrenial. pp. 332–33. ISBN 0-06-273089-4.
  220. Mike Goodridge (22 January 2009). "Benjamin Button Tops Oscar Nominations". Screen Daily. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  221. Joe Barber (22 March 1998). "Test Your Knowledge of Academy Award History". The Washington Post. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  222. Mark Graham (23 January 2009). "Getting to the Bottom of Kate Winslet's Unprecedented Oscar Snubs". New York. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  223. Brad Brevet (23 January 2009). "Winslet Oscar Query Solved and 'The Dark Knight' Probably Wasn't Snubbed". RopeOfSilicon.com. Archived from the original on 5 October 2011. Retrieved 26 March 2015.
  224. "Kate Winslet Biography". Tiscali. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  225. "Past Winners Search". Grammy Awards. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  226. Greg Braxton (7 July 2006). "For some, a chance to be themselves". Los Angeles Times. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  227. "Kate Winslet wax figure on display". Belfast Telegraph. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  228. The London Gazette: (Supplement) no. 60173. p. 8. 16 June 2012.
  229. "Honours for Branagh and Jowell". BBC News Online. 15 June 2012. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  230. "PAST 2012-37 CÉRÉMONIE DES CÉSAR". Académie des arts et techniques du cinéma. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  231. "Jennifer Aniston, Vin Diesel among Hollywood Walk of Fame class of 2012". CBS News. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  232. "Kate Winslet to receive a star on the Hollywood Walk of Fame". Get Reading. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  233. "Kate Winslet to receive star on the Walk of Fame". USA today. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  234. "Kate Winslet to Become a True Hollywood Star". Guardianlv. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.
  235. "Kate Winslet To Get Star On Hollywood Walk Of Fame". MTV. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 26 March 2015.

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.