لئوناردو دی‌کاپریو

لئوناردو ویلهلم دی‌کاپریو (انگلیسی: Leonardo Wilhelm DiCaprio‎؛ زادهٔ ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴) بازیگر، تهیه‌کنندهٔ فیلم و طرفدار محیط زیست آمریکایی است. او بیشتر نقش‌های نامتعارف و به خصوص در فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای و مربوط در دورهٔ زمانی را ایفا می‌کند. از سال ۲۰۱۹، فروش فیلم‌هایی که در آن نقش‌آفرینی کرده‌است بیش از ۷٫۲ میلیارد دلار در سراسر جهان بوده و هشت بار در رتبه‌بندی سالانه پردرآمدترین بازیگران جهان قرار گرفته‌است.

«دی‌کاپریو» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای پدرش، جورج دی‌کاپریو را ببینید.
لئوناردو دی‌کاپریو
دی‌کاپریو در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۹
زادهٔ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴ ‏(۴۶ سال)
لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده
پیشه
  • بازیگر
  • تهیه‌کنندهٔ فیلم
  • طرفدار محیط زیست
سال‌های فعالیت۱۹۸۹–اکنون
آثارفهرست کامل
شریک(های)
زندگی
والدین
جایزه(ها)فهرست کامل
وبگاه

دی‌کاپریو در لس آنجلس متولد شد و حرفهٔ خود را در اواخر دههٔ ۱۹۸۰ میلادی با حضور در آگهی‌های تلویزیونی آغاز کرد. در اوایل دهه ۱۹۹۰، او در مجموعه‌های مختلف تلویزیونی مانند طنز موقعیت پدر و مادری نقش‌های طولانی‌مدتی را ایفا کرد. دی‌کاپریو نخستین نقش مهم سینمایی خود را در نقش توبیاس «توبی» وولف در زندگی این پسر (۱۹۹۳) ایفا کرد. او برای ایفای نقش مکمل پسری با معلولیت به نام آرنی گریپ در چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد (۱۹۹۳) تحسین منتقدان را برانگیخت و نخستین نامزدی‌های دریافت جایزهٔ اسکار و جایزهٔ گلدن گلوب را دریافت کرد؛ در ۱۹ سالگی، او به هفتمین شخص جوان نامزد دریافت جایزهٔ اسکار در دسته‌بندی بهترین بازیگر نقش مکمل مرد تبدیل شد. او با ایفای نقش در حماسی عاشقانه تایتانیک (۱۹۹۷) به بازیگری با شهرت جهانی تبدیل شد؛ تایتانیک در آن زمان پرفروش‌ترین فیلم جهان شد. پس از چندین فیلم ناموفق در زمینهٔ تجاری، دی‌کاپریو در سال ۲۰۰۲ در دو فیلم موفق نقش‌آفرینی کرد: در درام جنایی زندگی‌نامه‌ای اگه می‌تونی منو بگیر و درام تاریخی دارودسته‌های نیویورکی که این فیلم نخستین همکاری او با کارگردان مارتین اسکورسیزی بود.

دی‌کاپریو نقش هوارد هیوز را در هوانورد (۲۰۰۴) ایفا کرد و برای نقش‌آفرینی‌های خود در تریلر سیاسی الماس خونین (۲۰۰۶)، درام جنایی رفتگان (۲۰۰۶) و درام عاشقانهٔ جاده انقلابی (۲۰۰۸) مورد تحسین قرار گرفت. در دههٔ ۲۰۱۰، او در تریلر علمی تخیلی تلقین (۲۰۱۰)، وسترن جنگوی زنجیرگسسته (۲۰۱۲)، زندگی‌نامه‌ای گرگ وال استریت (۲۰۱۳)، درام بقا بازگشته (۲۰۱۵) و درام کمدی روزی روزگاری در هالیوود (۲۰۱۹) نقش‌آفرینی کرد که همه آنها با موفقیت‌های انتقادی و تجاری همراه بودند. از افتخارات وی می‌توان به جایزهٔ اسکار، بفتا و جایزهٔ گلدن گلوب برای فیلم بازگشته و همچنین دو گلدن گلوب دیگر برای هوانورد و گرگ وال استریت اشاره کرد.

دی کاپریو بنیان‌گذار اپین وی پروداکشنز —یک کمپانی تولیدی که برخی از فیلم‌های او و مجموعهٔ مستند گرینزبرگ (۲۰۰۸–۲۰۱۰) را تولید کرده‌است— و بنیاد لئوناردو دی‌کاپریو—یک سازمان غیرانتفاعی اختصاص داده‌شده به ارتقا آگاهی از محیط زیست—است. او به‌طور مکرر از اهداف خیرخواهانه حمایت می‌کند و چندین فیلم مستند در زمینهٔ محیط زیست تولید کرده‌است. در سال ۲۰۰۵، وی به دلیل مشارکت در هنر، به عنوان عضو ارشد نشان هنر و ادب انتخاب شد و در سال ۲۰۱۶، مجلهٔ تایم از او به عنوان یکی از ۱۰۰ فرد با نفوذ در جهان نام برد.

زندگی‌نامه

لئوناردو، در ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴ در شهر لس آنجلس در ایالت کالیفرنیا متولد شد. پدرش جورج دی‌کاپریو نویسنده کتاب‌های کمیک و بازیگر، تهیه‌کننده فیلم‌های طنز و مادرش ایرملین ایندربرکن و مادربزرگش هلنا ایندربرکن است. اجداد لئوناردو اهل ایتالیا و آلمان بودند و سه چهارم دی کاپریو در واقع آلمانی است. نام لئوناردو توسط مادر او و به خاطر نام لئوناردو دا وینچی هنگامی که نقاشی این هنرمند را در ایتالیا مشاهده نمود بر او گذاشته شد. مادر و پدر لئو هنگامی که تنها یک سال داشت از یکدیگر طلاق گرفتند و لئوناردو همراه مادرش در محلهٔ فقیرنشینی با نام اکو پارک[1] که موسوم به زاغه‌های هالیوود است زندگی کرد و بزرگ شد. پدر دی کاپریو یک دورگه آلمانی-ایتالیایی اهل الیف و باواریااست؛ و مادر بزرگ مادری دی کاپریو، هلن ایندربرکن، یک آلمانی متولد یلنا اسمیرنوا روسیه است.

حرفه

آغاز کار لئوناردو در ۱۹۸۹ با بازی در نقش‌گری بکمن در سریال تلویزیونی بود در همین هنگام بود که با یکی دیگر از بازیگران سینما توبی مگوایر آشنا شد و دوستی‌شان تاکنون در جایش باقی است. دی کاپریو در واقع در سال ۱۹۹۱ با فیلم ترسناک و علمی-تخیلی مخلوقات ۳ پا به عرصه سینما گذاشت. او بازیگری را در پنج سالگی با بازی در سریال تلویزیونی رامپر روم آغاز کرد اما به علت رفتارش از پروژه اخراج شد و پس از آن تصمیم گرفت تا تحصیلاتش را به‌طور جدی آغاز کند و به مدرسه جان مارشال پیوست. وی در سال ۱۹۹۲ پیشرفت چشم‌گیری کرد و توسط رابرت دنیرو از بین ۴۰۰ جوانی که برای تست بازی در فیلم زندگی این پسر شرکت کرده بودند، انتخاب شد و در آن فیلم در کنار الن بارکین و خود رابرت دنیرو به ایفای نقش پرداخت. در ابتدای دوران کارش مدیر آژانس و مدیر برنامه‌هایش به او گوش زد کردند که نام «لئوناردو» بیش از حد غیرانگلیسی و خارجی است و او باید نامش را به لنی ویلیامز تغییر دهد اما لئوناردو نپذیرفت و با بازی در فیلم زندگی این پسر در سال ۱۹۹۳ به صورت جدی‌تر وارد سینما شد.

دی کاپریو، فیلم دار و دسته نیویورکی‌ها، جشنواره کن ۲۰۰۲ جشنواره فیلم کن
به ترتیب مارگو رابی ، دیکاپریو ، کوئنین تارانتینو و برد پیت ، اکران فیلم روزی روزگاری در هالیوود سال ۲۰۱۹

دی‌کاپریو در اواخر سال ۱۹۹۳ با ایفای نقش یک معلول ذهنی در فیلم چه چیزی گیلبرت گریپ را می‌خورد در کنار جانی دپ قرار گرفت و خوش درخشید که موفق شد برای ایفای نقش گیلبرت گراپ کاندیدای جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در سن ۱۹ سالگی شود. دی‌کاپریو در سال ۱۹۹۶ در نقش رومئو در فیلم جدید رومئو و ژولیت اثر شکسپیر حاضر، و موفق به برنده شدن خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین شد. اما با این همه فعالیت و کارنامه خوب فیلم پر سرو صدای تایتانیک ۱۹۹۷ ساخته جیمز کامرون بود که او را تبدیل به فوق ستاره‌ای در دنیای هالیوود کرد. دی کاپریو در این فیلم، نقش یک جوان ۲۰ ساله از آمریکای شمالی را برعهده داشت که برنده دو بلیط برای حضور در کشتی سلطنتی تایتانیک می‌شود. دی کاپریو در ابتدا از پذیرفتن این نقش امتناع کرد ولی سرانجام با اصرار و تشویق‌های جیمز کامرون، که به توانایی او در ایفای این نقش ایمان داشت، نقش را پذیرفت. برخلاف انتظارات، این فیلم موفقیتی بی‌نظیر در گیشه‌ها کسب کرد و با فروشی بیش از ۱٫۸۴۳ میلیارد دلار آمریکا، در رده بالاترین فیلم پرفروش آن زمان و تاریخ سینما قرار گرفت. این فیلم، دی کاپریو را در کنار محبوب‌ترین بازیگرانی که عمده هوادارانشان زنان و دختران جوان بودند، قرار داد. او برای بازی در این نقش، نامزد جوایز بسیاری از جمله جایزه گلدن گلوب و جایزه سینمایی ام‌تی‌وی شد.

از ۱۹۹۸ تا به حال

بعد از موفقیت بزرگ تایتانیک او حضوری نه چندان دلچسب در فیلم شهرت وودی آلن داشت و بعد از آن نیز در سال ۲۰۰۰ یعنی چهار سال بعد از تایتانیک در مصاحبه‌ای با مجله تایم اقرار کرد که دوران تایتانیک برای او سخت‌ترین دوران بوده‌است. لئوناردو می‌گوید: «در زمان تایتانیک هیچ گونه رابطه‌ای با خود نتوانستم برقرار کنم، دیگر به آن شهرت دست نخواهم یافت و انتظار مجددش را هم ندارم و چیزی نیست که حالا دیگر به دنبالش باشم». بعد از آن لئو ناردو در فیلم ساحل ظاهر شد فیلمی که نه از نظر منتقدان و نه از نظر تماشاگران راضی‌کننده نبود و با شکست شدید تجاری مواجه شد. در سال ۲۰۰۲ دی‌کاپریو خود را کمی از دنیای پر زرق و برق هالیوود و عکس‌های کلیشه‌ای مجلات دور کرد و تمرکزش را به روی دو اثر موفق اگه می‌تونی منو بگیر[2] به کارگردانی استیون اسپیلبرگ با بازی تام هنکس و دار و دسته‌های نیویورکی[3] به کارگردانی مارتین اسکورسیزی با بازی دانیل دی-لوئیس را در کارنامه‌اش قرار داد که هر دو فیلم مورد توجه منتقدین قرار گرفتند و نمرات زیادی را دریافت کردند و هر دو نزدیک به هم اکران شدند. او برای ایفای نقش فرانک آبیگنل جونیور در فیلم اگه می‌تونی منو بگیر نامزد دریافت گلدن گلوب شد. بعد از آن نوبت به اثر قابل توجه هوانورد که بر اساس زندگی واقعی هاوارد هیوز کارگردان و هوانورد معروف آمریکایی ساخته شده بود رسید. دومین کار مشترک اسکورسیزی دومین کاندیدایی جایزه اسکار را به عنوان بهترین بازیگر نقش اول مرد برای او به ارمغان آورد و همچنین موفق به دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد درام شد.

لئوناردو دی کاپریو، مارتین اسکورسیزی و کامرون دیاز در سال ۲۰۰۲

همچنان دی‌کاپریو همکاریش را با اسکورسیزی ادامه داده به‌طوری‌که او جایگزین رابرت دنیرو در فیلم‌های هزاره جدید وی است.

دی‌کاپریو در سال ۲۰۰۵ مشغول همکاری سومش با اسکورسیزی به نام رفتگان[4] با حضور ستارگان دیگری چون جک نیکلسون، الک بالدوین، مت دیمون و مارک والبرگ شد. در ضمن هنوز دو همکاری دیگر مارتین اسکورسیزی و دی‌کاپریو باقی مانده‌است. وی در سال ۲۰۰۶ برای بازی در فیلم الماس خونین جلوی دوربین ادوارد زوئیک رفت. دی کاپریو برای سومین بار برای بازی در فیلم الماس خونین نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.

لئوناردو با موفقیت در سال ۲۰۰۶ به استراحتی کوتاه پرداخت و مشغول ساختن فیلمی دربارهٔ محیط زیست شد و این فیلم را به جشنواره فیلم کن برد.

دی کاپریو ۲۰۰۸ را با بازی در فیلم یک مشت دروغ ریدلی اسکات آغاز کرد. همچنین او در فیلم جاده انقلابی ۲۰۰۸ یک بار دیگر با کیت وینسلت همبازی شد.

دیکاپریو در نوامبر سال ۲۰۰۸

در سال ۲۰۱۰ او در دو فیلم جزیره شاتر و تلقین حضور یافت که هردو پرفروش‌ترین فیلم‌های سال شناخته شدند و هر دو فیلم در لیست ۲۵۰ فیلم برتر imdb حضور دارند تلقین با رتبه ۱۰. درآمد او در سال ۲۰۱۰ به ۶۰ میلیون دلار تخمین زده شد. این دو فیلم پشت سر هم جزو فیلم‌های موفق او و کارگردان‌های کار بوده‌است. دی کاپریو همکاری خود با اسکورسیزی را در فیلم روان شناختی مهیج جزیره شاتر که بر اساس رمانی با همین نام نوشته دنیس لهان بود ادامه داد. جزیره شاتر با بودجه‌ای معادل ۴۱ میلیون دلار آمریکا فروش بی نظیری در گیشه‌ها داشت و بیشترین موفقیت دی کاپریو و اسکورسیزی در گیشه‌ها تا آن زمان نام گرفت. همچنین دی کاپریو در فیلم علمی-تخیلی تلقین ساخته کریستوفر نولان نیز که دربارهٔ رویاهای فردی و وارد کردن رؤیا به ذهن بود، بسیار درخشید. لئو، در نقش دام کاب یک خارج‌کننده اطلاعات و واردکننده رویاهای خاص به ذهن افراد بود. او اولین بازیگری بود که برای ایفای نقش در این فیلم توسط نولان انتخاب شد. این فیلم بسیار مورد توجه منتقدان قرار گرفت و در روز اول اکران ۲۱ میلیون و در آخر همان هفته ۶۲٫۷ میلیون دلار آمریکا فروش داشت.

لئوناردو در سال ۲۰۱۱ به استراحت پرداخت و در سال ۲۰۱۲ درفیلم جنگوی آزاد شده ساختهٔ کوئنتین تارانتینو به بازی پرداخت و در سال ۲۰۱۳ در دو فیلم گتسبی بزرگ که بر اساس رمانی به همین نام ساختهٔ باز لورمان و گرگ وال استریت ساختهٔ مارتین اسکورسیزی که براساس کتاب دلال بزرگ جردن بلفورت ساخته شده بود جلوی دوربین رفت و بازی درخشانی را به نمایش گذاشت، او که در این فیلم به عنوان تهیه‌کننده نیز حضور داشت پنجمین همکاری خود را با اسکورسیزی تجربه کرد. برای لئوناردو بازی در گرگ وال استریت چهارمین نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد و همچنین به دلیل آنکه یکی از تهیه‌کنندگان این فیلم بود پنجمین نامزدی جایزه اسکار برای بهترین فیلم را به ارمغان آورد. همچنین دی کاپریو جایزه سینمایی ام‌تی‌وی بهترین لحظه را نیز به دست آورد و در سال ۲۰۱۳ تهیه‌کنندگی دو فیلم رانر رانر و خارج از کوره را بر عهده گرفت. دی کاپریو در سال ۲۰۱۵ با فیلم بازگشته آلخاندرو گونزالز اینیاریتو بار دیگر به عنوان یک بازیگر قدرتمند مورد توجه قرار گرفت و در ابتدا جایزه گلدن گلوب، جایزه انجمن منتقدان فیلم شیکاگو، جایزه بفتا و جایزه ستلایت را از آن خود کرد. او در ادامه برای ششمین بار نامزد جایزه اسکار شد و توانست این بار برای اولین بار جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. پیام تبریک به او در توییتر رکورد بیشترین پیام اختصاصی را شکست و به مرز دو میلیون رسید و همچنین در اکثر نقاط کشورهای مختلف پس از دریافت اسکار وی دست به خوشحالی و شادی زدند. در سال ۲۰۱۶ فعل Leo به معنی «بدست آوردن چیزی پس از سال‌ها تلاش» به گنجینهٔ دیکشنری آکسفورد اضافه گردید که این فعل برگرفته از نام لئوناردو دی‌کاپریوست که توانست پس از سال‌ها تلاش در این سال برندهٔ جایزهٔ اسکار شود.[5]

دی کاپریو و جان کری

سفیر صلح سازمان ملل و فعالیت‌ها

او فعالیت‌های وسیعی را برای منابع طبیعی به خصوص در حفظ و نگه‌داری گوریلها انجام می‌دهد و نیز تقبل بخشی از کمک‌های بیمارستان لس آنجلس که مخصوص کودکان سرطانی‌است را به عهده دارد. وی در سپتامبر ۲۰۱۴ به سمت سفیر صلح سازمان ملل متحد و نماینده این سازمان در امور تغییرات جوی برگزیده شد. وی از سال ۱۹۹۸ تاکنون همواره برای حفظ محیط زیست تلاش کرده‌است و در بنیادی که با نام او راه‌اندازی شده، فعالیت می‌کند.[6][7] او در اکتبر ۲۰۱۴ برای ایجاد و گسترش مناطق حفاظت شده دریایی و همچنین متوقف کردن صید غیرقانونی در دریاها و ۵ اقیانوس زمین، ۲ میلیون دلار کمک کرد، مجموع کمک‌های مالی وی در این زمینه به بیش از ۳ میلیون دلار می‌رسد.[8] دی‌کاپریو در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۶ در واتیکان با پاپ فرانسیس، رهبر مسیحیان جهان، به صورت خصوصی دیدار کرد. این دو نفر در مورد نگرانی‌ها در زمینه محیط زیست سخن گفتند و لئوناردو دی‌کاپریو از طرف مؤسسه خیریه‌اش چکی را به پاپ اهدا کرد. او همچنین کتاب هیرونیموس بوش، نقاش قرن پانزدهم میلادی را به پاپ هدیه داد. در عوض پاپ هم نسخه‌ای جلد چرمی از لوداتو سی، بخشنامه‌ای که در خصوص محیط زیست نوشته، و کتاب پیشینش «لذت تعالیم مسیح» را به لئوناردو دی‌کاپریو تقدیم کرد.[9]
فعالیت‌های وی منتقدانی نیز دارد که او را به دورویی و ریاکاری متهم کرده‌اند و بیان داشتند که: 'دی‌کاپریو از حفظ محیط زیست و گرمایش زمین سخن می‌گوید در حالی که خودش در یاتهای عظیم مهمانی می‌گیرد و با جتهای خصوصی‌اش مسافرت می‌کند که مصرف سوخت بالایی داشته و برای محیط زیست مضرند.'[10][11][12][13][14]

رقابت با کریستین بیل

با کریستین بیل درگرفتن چند نقش رقابت داشته. اول برای نقش جک در تایتانیک که این رقابت را از بیل برد و علت اصلی آن این بود که کامرون نمی‌خواست هر دو بازیگر جک و رز انگلیسی باشند. اما در فیلم روانی آمریکایی ابتدا بیل برای نقش انتخاب شد سپس دوباره گفته شد که دی کاپریو این نقش را بازی می‌کند اما سرانجام نقش به بیل رسید؛ و همچنین برای بازی در نقش هیو گلس در فیلم بازگشته کریستین بیل در نظر گرفته شده بود که در نهایت نقش به دیکاپریو رسید که برای بازی در این نقش برنده اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در سال ۲۰۱۶ شد.[15][16][17]

فیلم‌شناسی
نوشتار اصلی: فیلم‌شناسی لئوناردو دی‌کاپریو

دی کاپریو بازی‌های درخشانی را در طول حرفه کاریش از خود به نمایش گذاشته که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به تایتانیک،[18] دارودسته‌های نیویورکی،[19] جانگوی آزاد شده،[20] بازگشته،[21] روزی روزگاری در هالیوود،[22] گرگ وال استریت،[23] تلقین[24] و الماس خونین[25] اشاره کرد.

جوایز
نوشتار اصلی: فهرست جایزه‌ها و نامزدی‌های لئوناردو دی‌کاپریو

دی کاپریو تا به حال نامزد دریافت ۱۶۱ جایزه و برنده ۵۴ جایزه شده‌است. جایزه اسکار، جایزه گلدن گلوب، جوایز فیلم بفتا و جایزه انجمن بازیگران فیلم از مهم‌ترین آنهاست.

منابع
  1. eco park
  2. Catch me if you can
  3. Gangs of New York
  4. The Departed
  5. http://www.oxfordtimes.co.uk/news/14397572._Social_fleedia__and_to__Leo__among_new_words_added_to_Oxford_Dictionaries/
  8. Leonardo DiCaprio Donates $2 Million to Create Marine Reserves and Stop Illegal Fishing The Hollywood Reporter
  9. دیدار خصوصی دی‌کاپریو با پاپ
  10. http://www.dailymail.co.uk/news/article-3177965/Leonardo-DiCaprio-picks-award-environmental-work-spending-WEEK-sailing-round-Mediterranean-luxury-yacht.html#comments
  11. http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-3605779/Eco-warrior-hypocrite-Leonardo-DiCaprio-jets-world-partying-preaching-global-warming-Title-goes-here.html#comments
  12. http://www.dailymail.co.uk/news/article-3602023/Leonardo-DiCaprio-takes-private-jet-TWICE-pick-environmental-award-New-York-flying-party-France.html#comments
  13. http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-3044176/Leonardo-DiCaprio-eco-warrior-flew-private-jet-NY-LA-SIX-times-SIX-weeks-Sony-hack-documents-reveal.html#comments
  14. http://www.huffingtonpost.ca/cody-battershill/leonardo-dicaprio-activism_b_9025188.html
  15. "American Psycho Turns 20: How Leonardo DiCaprio Came Close to Playing Christian Bale's Iconic Role". PEOPLE.com. Retrieved 2020-02-06.
  16. Eames، Tom (۲۰۱۲-۰۶-۱۰). «Christian Bale 'had DiCaprio rivalry'». Digital Spy (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۰۶.
  17. «What if Christian Bale was in the movie 'The Revenent' instead of Leonardo DiCaprio? - Quora». www.quora.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۰۶.
  18. Ebert, Roger (December 19, 1997). "Titanic Movie Review & Film Summary (1997)". Roger Ebert. Archived from the original on October 6, 2014. Retrieved September 29, 2014.
  19. Ebert, Roger (December 20, 2002). "Gangs of New York Movie Review (2002)". Roger Ebert. Archived from the original on October 6, 2014. Retrieved September 29, 2014.
  20. "'Django Unchained' a brazen, bloody spectacle, critics say". Los Angeles Times. Tribune Publishing. December 26, 2012. Archived from the original on October 6, 2014. Retrieved September 28, 2014.
  21. Masters, Kim (July 22, 2015). "How Leonardo DiCaprio's 'The Revenant' Shoot Became "A Living Hell"". The Hollywood Reporter. Prometheus Global Media. Archived from the original on August 13, 2015. Retrieved August 12, 2015.
  22. Kit, Borys (February 28, 2018). "Brad Pitt, Leonardo DiCaprio to Star in Quentin Tarantino's Sharon Tate Drama". The Hollywood Reporter. Retrieved July 29, 2018.
  23. "The Wolf of Wall Street (2013)". The New York Times. Archived from the original on October 6, 2014. Retrieved September 29, 2014.
  24. French, Philip (July 18, 2010). "Inception: Film Review". The Guardian. Guardian Media Group. Archived from the original on May 19, 2014. Retrieved September 29, 2014.
  25. Roeper, Richard. "Blood Diamond Review". Richard Roeper. Archived from the original on October 6, 2014. Retrieved September 29, 2014.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.