میشل پیکولی

میشل پیکولی (به فرانسوی: Michel Piccoli)؛ (زاده ۲۷ دسامبر ۱۹۲۵ – درگذشته ۱۲ مهٔ ۲۰۲۰)[1][2] هنرپیشه فرانسوی بود. وی از سال ۱۹۴۵ تا ۲۰۱۵ میلادی مشغول کار هنری بود.

میشل پیکولی
میشل پیکولی
در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۳
زادهٔ۲۷ دسامبر ۱۹۲۵
پاریس، فرانسه
درگذشت۱۲ مهٔ ۲۰۲۰ (۹۴ سال)
Saint-Philbert-sur-Risle، فرانسه
علت درگذشتسکته قلبی
پیشههنرپیشه، فیلم‌نامه‌نویس، کارگردان فیلم، موسیقی‌دان، خواننده
سال‌های فعالیت۱۹۴۵ تا ۲۰۱۵
همسر(ها)Eléonore Hirt (۱۹۵۴–؟)
ژولیت گرکو (ا. ۱۹۶۶–۱۹۷۷)
Ludivine Clerc (ا. ۱۹۸۰–۲۰۲۰)
جایزه(ها)جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره کن (۱۹۸۰)
خرس نقره‌ای برای بهترین بازیگر مرد (۱۹۸۱)
امضاء

آغاز زندگی

میشل پیکولی در ۲۷ دسامبر ۱۹۲۵ در خانواده‌ای اهل موسیقی در پاریس زاده شد. پدرش ویلون‌نوازی ایتالیایی و مادرش پیانیستی فرانسوی بود. او از سال‌های دبستان به تئاتر علاقه‌مند شد و پس از پایان تحصیلات ابتدایی به مدرسه بازیگری رفت.[3]

زندگی حرفه‌ای

تئاتر

میشل پیکولی در دهه ۱۹۵۰ (میلادی) در پاریس به عنوان بازیگر سرشناس تئاتر، هم در اجراهای کلاسیک و هم در آثار نوگرایانه و متونی از ساموئل بکت و اوژن یونسکو ظاهر شد.[3]

سینما

پیکولی از ۱۹۴۵ (از جمله در کن‌کن فرانسوی) در نقش‌های کوتاه در سینما بازی می‌کرد. اما تا میانه دهه ۱۹۵۰ به نسبت حضور در تئاتر، بازی در سینما برای او هم‌چنان یک فعالیت فرعی محسوب می‌شد. در همین دوره به کارگردان اسپانیایی لوییس بونوئل نامه نوشت و برای بازی در یکی از فیلم‌های بونوئل اظهار علاقه کرد. بونوئل به این درخواست پاسخ مثبت داد و پیکولی را در نقش یک کشیش کاتولیک بزدل در مرگ در باغ بازی کرد.[3]

با آغاز دهه ۱۹۶۰ (میلادی) میشل پیکولی در هر نقشی، بازیگری مناسب می‌نمود. همکاری با کلود سوته بهترین دوره کاری وی بود. دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ (میلادی) پرکارترین سال‌های هنری میشل پیکولی بودند.[3]

میشل پیکولی در فیلم‌هایی از کارگردانان پرآوازه سینمای جهان همچون آلفرد هیچکاک و ژان رنوآر و سینمای فرانسه مانند آلن رنه، ژان-پیر ملویل، و آنیس واردا بازی کرد. همچنین، پیکولی با بازی در ساخته‌های برخی از کارگردانان سرشناس جهان، مانند یرژی اسکولیموفسکی (لهستان)، یوسف شاهین (مصر)، اوتار یوسلیانی (گرجستان)، رائول روئیز (شیلی)، تئو آنگلوپولوس (یونان) به یکی بازیگر سینمای هنری در جهان بدل شد.[3]

با وجود حضور پیکولی در بیش از دویست فیلم سینمایی و تلویزیونی بین ۱۹۴۵ تا ۲۰۱۵ او برای مجموعه نقش‌هایی که در شش فیلم کارگردان اسپانیایی لوییس بونوئل بازی کرد شناخته می‌شود.[3]

میشل پیکولی بدون رسیدن به جایگاه ستارۀ سینما یکی از محبوب‌ترین چهره‌های سینمای هنری بود.[3]

دیدگاه سیاسی

پیکولی یک فعال چپ‌گرا بود.[3]

زندگی شخصی

میشل پیکولی سه بار ازدواج کرد که ازدواج دوم او با ژولیت گرکو خواننده و هنرپیشه بود. پیکولی، گره‌کو را در تور موسیقی سال ۱۹۶۷ گرکو در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی همراهی کرد.[3]

ایران

میشل پیکولی هرگز با عباس کیارستمی کار نکرد اما سبک کارگردانی او را در یکی از اندک تجربه‌های کارگردانی خود در فیلم کوتاه برای نسرین رسولی از ایران (۱۹۹۱) به کار برد. در این فیلم، پیکولی در یک کلاس درس و در حال نوشتن و ترسیم پرچم ایران روی تخته سیاه، برای دانش‌آموزان از اعدام‌های دسته‌جمعی دهه ۱۳۶۰ (خورشیدی) در ایران می‌گوید. این فیلم به سفارش سازمان عفو بین‌الملل ساخته شده بود.[3]

مرگ

میشل پیکولی در ۱۲ مه ۲۰۲۰ بر اثر سکته قلبی درگذشت.[3]

جوایز

فیلم‌شناسی

پانویس
  1. "Michel Piccoli, Betrayed by Brigitte Bardot in Jean-Luc Godard's 'Contempt,' Dies at 94". The Hollywood Reporter. Retrieved 2020-05-20.
  2. "Michel Piccoli, renowned French acting veteran, dies aged 94". the Guardian. 2020-05-18. Retrieved 2020-05-20.
  3. یوسف لطیف‌پور-روزنامه‌نگار سینمایی (۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۹). «درگذشت میشل پیکولی، 'موسیو سینما'». بی‌بی‌سی فارسی.

منابع
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ میشل پیکولی موجود است.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.