دنیل اوتوی

اوتوی از والدینی فرانسوی و اهل هنر موسیقی در شهر الجزیره در کشور الجزایر متولد شد و در کودکی همراه با آن‌ها به فرانسه بازگشت. وی از نوجوانی به بازیگری علاقه‌مند بود و در سال ۱۹۷۰ برای اولین بار در نمایشی ظاهر شد.

از سال ۱۹۷۹ با فیلم ما دو نفر ساخته کلود للوش اولین حضور روبروی دوربین را تجربه کرد و با فیلم ژان دو فلوره (Jean de Florette) (۱۹۸۶) خوش درخشید. او پیوند با تئاتر را حتی پس از ورود به سینما حفظ کرد و در نمایش‌هایی همچون "بی‌ثباتی مضاعف (۱۹۸۸) ظاهر شد. در سال ۱۹۹۶ با فیلم ماندگار روز هشتم (Le huitième jour) جایزه جشنواره فیلم کن را به دست آورد. در نقش مردی نومید و گرفتار کلیشه‌های شکست خورده زندگی شهری که تصادفاً با پسر جوانی مبتلا به سندروم دان دوست می‌شود و به معنای تازه‌ای از زندگی دست می‌یابد. در سال ۲۰۰۵ او با درام پرتعلیق میشائیل هانکه یعنی پنهان (Hidden) برنده جایزه فیلم اروپا شد.

برخی از فیلم‌هایی که او در آن‌ها نقش آفرینی کرده بر اساس داستان‌هایی از مارسل پانیول ساخته شده‌اند.[1]

اوتوی نخستین فیلم خویش را با نام دختر مرد چاه کن را با اقتباسی از داستانی نوشته مارسل پانیول در سال ۲۰۱۱ ساخت.[2]