ماریون کوتیار

ماریون کوتیار (فرانسوی: [maʁjɔ̃ kɔtijaʁ] ( شنیدن)؛ متولد ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۵) یک بازیگر فرانسوی، خواننده و ترانه سرا، موسیقیدان، طرفدار محیط زیست و سخنگوی سازمان صلح سبز[1] است که شهرت جهانی را با فیلم زندگی گلگون (۲۰۰۷) به دست آورد. او دریافت‌کننده جایزه اسکار، جایزه بفتا، جایزه گلدن گلوب، دو جایزه سزار، جوایز فیلم اروپا و جایزه لومیر است.

ماریون کوتیار
کوتیار در جشنواره کن ۲۰۱۹
زادهٔ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۵ ‏(۴۵ سال)
پاریس، فرانسه
دیگر نام‌هاسیمون
پیشهبازیگر، خواننده، نوازنده، طرفدار محیط زیست
سال‌های فعالیت۱۹۹۳–تاکنون
شریک(های)
زندگی		گیوم کنه
(۲۰۰۷–تاکنون)
فرزندان۲
والدینژان کلود کوتیار
نسیما تیلهود

کوتیار در بیش از ۵۰ فیلم مشهور ظاهر شده و همچنین از سال ۲۰۰۸ تاکنون چهره تبلیغاتی کیف دستی‌های "لیدی دیور" شناخته شده‌است. او بالاترین افتخار فرانسه را به دست آورد و در سال ۲۰۱۶ یک لژیون دونور شد.از سال ۲۰۱۸، فیلم‌های کوتیار در بیش از ۳ میلیارد دلار در گیشه های جهان به دست آورده‌اند.[2][3][4]

کوتیار چندین فیلم و مستند را در فرانسه و در ایالات متحده صداگذاری کرده و همچنین تمام نقشهایش در فیلم‌های انگلیسی زبان را به فرانسه دوبله کرده‌است.[5][6]

اوایل زندگی

کوتیار در پاریس به دنیا آمد و در اورلئان در منطقهٔ لوآرهٔ فرانسه رشد کرد. پدرش ژان کلود کوتیار سابقهٔ بازیگری، معلمی و بازیگری پانتومیم را دارد و برای کارگردانی تئاتر در سال ۲۰۰۶ برندهٔ جایزه مولیر شده‌است.[7] مادرش نیسیما تلو هم بازیگر و معلم درام است.[8] ماریون دو برادر دو قلوی کوچک‌تر از خود هم دارد که یکی از آن‌ها به نام گیوم فیلمنامه‌نویس و کارگردان است.[9]

حرفه

ماریون بازیگری را از کودکی با حضور در نمایش‌های پدرش آغاز کرد و مسیر پیشرفت در این راه را تا تبدیل‌شدن به یک بازیگر درجه‌یک جهانی به‌سرعت طی کرد. یکی از مهم‌ترین نقش‌آفرینی‌های او بازی در نقش خوانندهٔ معروف فرانسوی ادیت پیاف در فیلم زندگی گلگون در سال ۲۰۰۷ است که برای آن او جوایز اسکار، بفتا، گلدن گلوب و سزار را به دست آورد. کوتیار با این جایزهٔ اسکار به نخستین بازیگری تبدیل شد که برای بازی در یک فیلم فرانسوی زبان اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرده‌است.

کوتیار پس از نقش‌های کوتاهی که در کودکی و نوجوانی در تئاترها و برخی سریال‌ها بازی کرد فعالیت جدی بازیگری‌اش در سینما را در اواسط دههٔ ۹۰ با بازی در مجموعه تلویزیونی کلو محصول سال ۱۹۹۶ در ۲۱ سالگی آغاز کرد. وی تا سال ۲۰۰۲ در فیلم‌های فرانسوی زبان بازی کرد و پس از آن وارد دوران هالیوودی بازیگری‌اش شد که او را به ستاره‌ای جهانی تبدیل کرد. کوتیار در دوران اول در فیلم‌هایی چون کمدی زیبای سبز محصول ۱۹۹۶، کمدی حادثه‌ای تاکسی محصول ۱۹۹۸ و قسمت‌های دوم و سوم آن در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۳، فیلم علمی‌تخیلی فوریا (Furia) و درام جنگی سویسی نبرد در بلندی‌ها (War in the Highlands) محصول ۱۹۹۹ و «چیزهای قشنگ» (Pretty Things) محصول ۲۰۰۱ بازی کرد که آخری نامزدی جایزه سزار را برایش به ارمغان آورد.

در سال ۲۰۰۳ کوتیار دوران هالیوودی بازیگری‌اش را با حضور در فیلمی ماندگار و برجسته یعنی ماهی بزرگ اثر تیم برتون آغاز کرد. وی در همان سال در فیلم کمدی رمانتیک «اگر جرأت داری عاشقم باش» بازی کرد. سال ۲۰۰۴ سال پرباری برای ماریون کوتیار بود و او در دو فیلم موفق بازی کرد: تریلر معمایی «معصومیت» (Innocence) و یک نامزدیِ بسیار طولانی اثر ژان پیر ژونه که برای آن جایزهٔ سزار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد. موفقیت این دو فیلم باعث شد پیشنهادهای بازی او افزایش پیدا کند و او در سال ۲۰۰۵ در ۶ فیلم بازی کرد که مهم‌ترین آن‌ها درام مذهبی ماری اثر آبل فرارا بود و در آن با فارست ویتاکر و ژولیت بینوش همبازی شد.

کوتیار در یک کنفرانس مطبوعاتی برای زندگی گلگون، فوریه ۲۰۰۷

کوتیار در سال ۲۰۰۶ نیز در ۴ فیلم بازی کرد که معروف‌ترین‌شان یک سال خوب ساختهٔ ریدلی اسکات بود. همهٔ این‌ها مقدماتی بر آغاز شهرت و اعتبار وسیعی بودند که وی با بازی در نقش خوانندهٔ محبوب فرانسوی ادیت پیاف به دست آورد. فیلم زندگی گلگون به کارگردانی الیویه داها محصول سال ۲۰۰۷ فرصت بازی در نقش این خوانندهٔ معروف و جاودانهٔ فرانسوی را که هر بازیگر فرانسوی زبانی آرزویش را داشت به کوتیار داد و او هم به بهترین شکل ممکن این نقش را ایفا کرد. همین بازی عالی سبب شد برای نخستین‌بار اعضای آکادمی اسکار، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را به بازیگر یک فیلم فرانسوی زبان اهدا کنند. رئیس‌جمهور وقت فرانسه نیکلا سارکوزی در پیام تبریکش از این افتخارآفرینی وی تقدیر کرد. کوتیار جوایز فراوان دیگری از جمله گلدن گلوب، جایزه بفتا و جایزه سزار را نیز برای این فیلم دریافت کرد. این فیلم برای نخستین‌بار در جشنوارهٔ فیلم برلین به نمایش درآمد و پس از پایان نمایشش، حضار مدت ۱۵ دقیقه ایستاده فیلم را تشویق کردند. منتقدان نیز بازی کوتیار در نقش این خوانندهٔ فرانسوی را با این توصیف که «گویی ادیت پیاف دوباره زنده شده تا آخرین آوازش را اجرا کند» ستودند.

سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲ دوران شهرت گسترده در سطح جهانی به واسطهٔ حضور در سینمای جریان اصلی و پرمخاطب بود. او در سال ۲۰۰۹ در فیلم دشمنان ملت ساختهٔ مایکل مان بازی کرد که جانی دپ و کریستین بیل هم در آن حضور داشتند. او در همان سال در فیلم موزیکال نه ساختهٔ راب مارشال که فیلم پربازیگری بود با دنیل دی لوئیس، پنه لوپه کروز، جودی دنچ، نیکول کیدمن، سوفیا لورن و کیت هادسن همبازی شد. بازی در این فیلم کوتیار را نامزد جایزهٔ گلدن‌گلوب بهترین بازیگر زن فیلم‌های کمدی/موزیکال کرد. مجلهٔ تایم نیز بازی او را در فهرست بهترین نقش‌آفرینی‌های بازیگران زن در سال ۲۰۰۹ در مکان پنجم قرار داد. در ۱۵ مارس ۲۰۱۰ دولت فرانسه نشان شوالیه در هنر را به پاس مشارکت در غنی‌تر ساختن فرهنگ فرانسه به کوتیار اهدا کرد.

او در همین سال در تلقین فیلم پرسروصدا و مطرح کریستوفر نولان در کنار لئوناردو دی کاپریو و جوزف گوردون لویت بازی کرد. در سال ۲۰۱۱ ماریون کوتیار همکاری با کارگردان بزرگ سینمای آمریکا وودی آلن را در فیلم نیمه‌شب در پاریس و همکاری با استیون سودربرگ را در فیلم شیوع تجربه کرد. در همین سال نشریهٔ فیگارو او را به عنوان گران‌ترین بازیگر فرانسوی سال ۲۰۱۰ معرفی کرد. کوتیار در سال ۲۰۱۲ نیز در دو فیلم مطرح بازی کرد: سومین قسمت فیلم‌های بتمن کریستوفر نولان به نام شوالیه تاریکی برمی‌خیزد و زنگار و استخوان ساختهٔ ژاک اودیار که برای آن جوایز فراوان دریافت کرد و برای پنجمین‌بار نامزد جایزهٔ سزار، برای چهارمین‌بار نامزد جایزهٔ انجمن بازیگران سینمای آمریکا و برای سومین‌بار نامزد گلدن‌گلوب شد. فیلم در جشنوارهٔ کن نیز مورد تحسین منتقدان و سینماگران قرار گرفت و نیکول کیدمن هم در متنی که در نشریهٔ ورایتی منتشر شد بازی او را ستایش کرد. مهاجر و پیوندهای خونی در سال ۲۰۱۳ ودو روز، یک شب و مکبث در سال ۲۰۱۴ فیلم‌های بعدی ماریون کوتیار هستند که بازی او در آن‌ها مورد تعریف و تمجید فراوان قرار گرفته‌است.[10]

افتخارات

جستارهای وابسته

منابع
  1. "'Inception' Star Marion Cotillard's other new film". Greenpeace. 22 July 2010. Retrieved 2 February 2014.
  2. "Marion Cotillard – JP's Box-Office". jpbox-office.com. 1 March 2014. Retrieved 1 March 2014.
  3. "Marion Cotillard – Box Office History". The Numbers. 1 March 2014. Retrieved 1 March 2014.
  4. "Marion Cotillard". CBO Box Office. 1 March 2014. Retrieved 1 March 2014.
  5. "Marion Cotillard Voice Work". AlloDoublage.com. Retrieved 30 July 2014.
  6. de La Valette, Phalène (6 July 2015). ""Les Minions" : Marion Cotillard terrorisée par Monsieur Propre !". Le Point. Retrieved 28 August 2015.
  7. "Marion Cotillard: 'Before my family, everything was dedicated to the character'". The Guardian. 2 August 2014. Retrieved 16 January 2015.
  8. Gilbey, Ryan (7 July 2007). "Marion has no regrets either". News.com.au. Retrieved 9 July 2007.
  9. Bunbury, Stephanie (15 July 2007). "Birds of a feather". The Age. Melbourne, Australia. Retrieved 14 July 2007.
  10. Mohammad Khiabani (20 September , 2018). «Marion Cotillard: The French Knight in American Cinema». جامعه باز. بایگانی‌شده از اصلی در 22 سپتامبر 2018. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)

پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ماریون کوتیار در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ماریون کوتیار موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.