آنی ژیراردو
آنی ژیراردو (به فرانسوی: Annie Girardot) (زاده ۲۵ اکتبر ۱۹۳۱ درگذشتهٔ ۲۸ فوریه ۲۰۱۱) بازیگر فرانسوی برندهٔ سه جایزه سزار است. از فیلم‌ها با نقش‌آفرینی او می‌توان روکو و برادرانش، دیلینجر مرده‌است و سه اتاق در منهتن را نام برد.
| آنی ژیراردو | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||
| نام اصلی | آن سوزان ژیراردو | |||||
| زمینه فعالیت | بازیگر | |||||
| تولد | ۲۵ اکتبر ۱۹۳۱ پاریس | |||||
| مرگ | ۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۱ (۷۹ سال) پاریس | |||||
| ملیت |  فرانسوی | |||||
| سال‌های فعالیت | ۱۹۵۴-اکنون | |||||
| همسر(ها) | رناتو سالواتوری (۱۹۸۸-۱۹۶۲) | |||||
| فرزندان | جولیو | |||||
| صفحه در وبگاه IMDb | ||||||
| ||||||
زندگی‌نامه
او در سال ۱۹۳۱ در پاریس به دنیا آمد. تحصیلاتش را در کنسرواتوار در پاریس زیر نظر هانری کولان به پایان برد. کارش را با صحنه آغاز کرد و طی سال‌های ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۷ عضو کمدی فرانسز بود. در سال‌های میانی دهه ۱۹۵۰ وارد سینما شد.
خیلی زود در عرصه سینمای ایتالیا و فرانسه به شهرت رسید. او با بسیاری از بزرگان فرانسوی (مارک آلگره، ژآن دلانوآ، آندره کایات و …) و ایتالیایی (لوکینو ویسکونتی، ماریو مونیچلی، مارکو فرری و …) همکاری داشته‌است.
با این که ابتدا صرفاً برای کمدی مناسب به نظر می‌رسید در ایفای نقش زنان قربانی تلخ و اغلب از نظر اخلاقی نا مطمئن نیز قابلیت خود را نشان داد. به یاد ماندنی‌ترین نقشهایش را اغلب برای ویسکونتی (مثلاً نادیا محبوبه مشترک رناتو سالواتوری و آلن دلون در روکو و برادرانش) کایات (مثلاً نقش معلم میانسالی که دلباخته یکی از شاگردانش می‌شود در از عشق مردن) و لولوش (مثلاً نقش همسری اغفال شده اما با گذشت در فیلم زیستن برای زندگی) بازی کرده‌است.
گرما، سرزندگی و صراحتی که به نقشهایش می‌بخشید از او بازیگری معتبر در سطح بین‌المللی ساخت. جایزه بهترین بازیگر جشنواره ونیز را برای سه اتاق در منهتن و سزار را برای دکتر فرانسوگیان برنده شده‌است.
فیلم‌شناسی
پیوند به بیرون
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آنی ژیراردو موجود است. |
