گریس کلی

گریس پاتریشیا کلی (به انگلیسی: Grace Patricia Kelly) ‏(زاده ۱۲ نوامبر ۱۹۲۹ – درگذشته ۱۴ سپتامبر ۱۹۸۲)، مدل ، بازیگر مشهور هالیوود و برنده جایزهٔ اسکار[1] و سپس با ازدواج با رینیهٔ سوم، حُکم‌ران شاهزاده‌نشین موناکو، ملکهٔ آن کشور و ملقب به عنوان سلطنتی گریس موناکو شد.[2]

مختصات: ۴۳°۴۳′۳۵″ شمالی ۷°۲۴′۱۰″ شرقی
گریس کلی
گریس کلی در۱۹۵۴
شاهدخت همسر موناکو
سلطنت۱۹ آوریل ۱۹۵۶ – ۱۴ سپتامبر ۱۹۸۲
زاده۱۲ نوامبر ۱۹۲۹
فیلادلفیا، پنسیلوانیا
 ایالات متحده آمریکا
درگذشته۱۴ سپتامبر ۱۹۸۲ (۵۲ سال)
موناکو،  موناکو
همسرانرینیه سوم، شاهزاده موناکو
فرزند(ان)شاهدخت کارولین
شاهزاده آلبرت دوم
شاهدخت استفانی
نام کامل
گریس پاتریشیا کلی
دودمانخاندان گریمالدی (پس از ازدواج)
پدرجان بی. کلی
مادرمارگارت کاترین مِیجر
دین و مذهبکلیسای کاتولیک
پیشهبازیگر، مدل
امضاء

انجمن فیلم آمریکا وی را از جملهٔ بزرگترین بازیگران زن تمامی دوران‌ها می‌داند. وی در فیلم های زیادی از آلفرد هیچکاک از جمله پنجره پشتی ، ام را به نشانه مرگ بگیر ، گرفتن یک دزد بازی کرده است که بیشتر شهرت خود در سینما را از این راه به دست آورده است.

زندگی‌نامه

گریس کلی در سال ۱۹۲۹ در فیلادلفیا پنسیلوانیا به دنیا آمد. پدرش جان بی. کلی قهرمان المپیک و فرزند مهاجری ایرلندی و میلیونری خودساخته بود و مادرش مارگریت کاترین دختر مهاجری آلمانی بود.[3] دو خواهر و یک برادر داشت.

در دوازده سالگی در یکی از نقش‌های اصلی نمایشنامه‌ای ظاهر گشت. تحصیلات خود را در آموزشگاه راوینهال و مدرسه استیونس و آموزشگاه هنرهای دراماتیک نیویورک به پایان برد. مدتی به عنوان مدل مشغول کار شد. در سال ۱۹۴۷ به برادوی راه یافت و در نقش دختر ریموند ماسی در نمایش پدر اثر عمویش جرج کلی به روی صحنه رفت. در نمایش‌هایی چندی به ایفای نقش پرداخت و در چند نمایش تلویزیونی بازی کرد.

فیلم‌ها
در سال ۱۹۷۲

موفقیت‌هایش در نمایش‌های تلویزیونی سبب شد تا در سال ۱۹۵۱ در اولین فیلمش چهارده ساعت به کارگردانی هنری هاتاوی در نقش کوچکی ظاهر شود.[4] سال بعد در نقش ایمی کین در فیلم وسترن ماجرای نیمروز و در کنار گری کوپر و کارگردانی فرد زینه‌مان حضوری برجسته یافت و به بازیگری محبوب تبدیل گشت.[5] در سال ۱۹۵۳ بازی در فیلم موگامبو در کنار کلارک گیبل و اوا گاردنر و کارگردانی جان فورد بر شهرت و محبوبیت او افزود.[6] در سال ۱۹۵۴ در فیلم ام را نشانه قتل بگیر به کارگردانی آلفرد هیچکاک بازی کرد. بازی در فیلم دختر روستایی در سال ۱۹۵۴ جایزهٔ اسکار را برای او به ارمغان آورد.[1] در سال ۱۹۵۵ در دو فیلم گرفتن یک دزد و پنجره پشتی به کارگردانی هیچکاک بازی کرد.[5]

شاهدخت موناکو
همراه با همسرش رینیه سوم، شاهزاده موناکو ۱۹۶۱ در کاخ سفید

با ازدواج با شاهزادهٔ موناکو در ۱۹ آوریل سال ۱۹۵۶ بازی در فیلم را کنار گذاشت. برای سال‌ها، نمایش و پخش فیلم‌های گریس کلی در قلمروی شاهزاده‌نشین موناکو، ممنوع بود.[7]

گریس کلی در ۱۳ سپتامبر ۱۹۸۲ در حادثهٔ اتومبیل به‌شدت مجروح شد.[8] او یک روز بعد و در سن ۵۲ سالگی در بیمارستانی که بعدها نام بیمارستان مرکزی پرنسس گریس را بر آن نهادند، درگذشت.

نگارخانه

پانویس
  1. IMDb
  2. جشنواره فیلم کن با گریس موناکو آغاز به‌کار می‌کند، بی‌بی‌سی فارسی
  3. «The Death of Grace Kelly Her Serene Highness Princess Grace of Monaco». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۶ مارس ۲۰۰۹.
  4. Wendy, Leigh (2007). True Grace: the life and death of an American princess. Macmillan. pp. 51. ISBN 978-0-312-34236-4. http://books.google.com/books?id=Gc8ULiZWFHAC&pg=PA51&dq=%22fourteen+hours%22+basehart&ei=TVTFScmaOaCIzQSTj6TbDQ#PPA51,M1.
  5. IMDb
  6. wikipedia
  7. گریس کلی؛ فرشته‌ای در قصه پریان، بی‌بی‌سی فارسی
  8. [Grace Kelly Biography http://www.thebiographychannel.co.uk/biographies/grace-kelly.html بایگانی‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine]

منابع
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گریس کلی موجود است.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.