ناتالی پورتمن

ناتالی پورتمن (به انگلیسی: Natalie Portman) (با نام اصلی نِتالی هِرشلاگ؛[persian-alpha 1] زاده ۹ ژوئن ۱۹۸۱) بازیگر و فیلم‌ساز آمریکایی زاده اسرائیل است. استعداد او از نوجوانی مورد توجه قرار گرفت و تا اکنون با بازی در فیلم‌های پرفروش جایزه‌های مختلفی از جمله اسکار، بفتا و گلدن گلوب دریافت کرده‌است.

ناتالی پورتمن
پورتمن در کامیک-کان بین‌المللی سن دیگو، ۲۰۱۹
نام بومی(به عبری: נטע-לי הרשלג)
زادهٔ۹ ژوئن ۱۹۸۱ ‏(۳۹ سال)
اورشلیم، اسرائیل
محل زندگیلس آنجلس، کالیفرنیا
شهروندیاسرائیل
ایالات متحده
تحصیلاتدانش‌آموخته روانشناسی
محل تحصیلدانشگاه هاروارد
پیشهبازیگر، فیلم‌ساز، تهیه‌کننده
سال‌های فعالیت۱۹۹۳–اکنون
آثارفهرست کامل
همسر(ها)بنجامین میلپید (ا. ۲۰۱۲)
فرزندان۲
امضاء

پورتمن در ۱۳ سالگی در نخستین فیلم بلند سینمایی خود لئون حرفه‌ای (۱۹۹۴) در نقش یک کودک کینه‌توز قاتل ظاهر شد. هنوز در دبیرستان بود که در نقش پدمه آمیدالا در جنگ ستارگان اپیزود اول: تهدید شبح (۱۹۹۹) نقش آفرینی کرد و این دو نقش باعث شد در عرصه بین‌المللی شناخته شود. منتقدان بازی پورتمن در فیلم هر جا جز این‌جا (۱۹۹۹) در نقش یک نوجوان با بلوغ زودرس را ستودند. از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۳، پورتمن در دانشگاه هاروارد در رشته روانشناسی تحصیل کرد؛ در حالی که همچنان به فعالیتش در سه‌گانه پیش‌درآمد جنگ ستارگان (۲۰۰۲، ۲۰۰۵) ادامه می‌داد. در سال ۲۰۰۱، پورتمن در تئاتر مرغ دریایی اثر آنتون چخوف نقش‌آفرینی کرد. در سال ۲۰۰۴ نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن و برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای بازی در نقش یک استریپر مرموز در درام عاشقانه نزدیک‌تر شد.

فعالیت حرفه‌ای پورتمن با بازی در نقش ایوی هموند در وی مثل وندتا (۲۰۰۶)، آن بولین در دختر دیگر بولین (۲۰۰۸) و نینا سیرز بالرین فیلم وحشت روان‌شناختی قوی سیاه (۲۰۱۰)، که برای آن برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد ادامه پیدا کرد. او همچنین در فیلم کمدی عاشقانه بدون تعهد (۲۰۱۱) درخشید و به عنوان جین فاستر در فیلم‌های دنیای سینمایی مارول، ثور (۲۰۱۱) و ثور: دنیای تاریک (۲۰۱۳) ظاهر شد. برای به تصویر کشیدن ژاکلین کندی در فیلم زندگینامه‌ای جکی (۲۰۱۶)، پورتمن برای سومین بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد.

پورتمن دو فیلم حوا (۲۰۰۸) و قصه عشق و تاریکی (۲۰۱۵) را هم کارگردانی کرد. او مدافع حقوق حیوانات و محیط زیست است. در سال ۲۰۱۲، پورتمن با بنجامین میلپید ازدواج کرد. او از این ازدواج دو فرزند دارد.

سابقه خانوادگی و تحصیلات

ناتالی پورتمن در ۹ ژوئن ۱۹۸۱ در اورشلیم متولد شد.[3] والدین او یهودی هستند.[4][5][6] والدینش برای او نام سنتی عبری، «نِتالی» گذاشتند.[1] او تنها فرزند شِلی (زادهٔ استیونز)،[7] یک زن خانه‌دار آمریکایی که هم‌اکنون به عنوان نماینده پورتمن کار می‌کند و آونِر هرشلاگ، یک متخصص باروری و زنان است.[8] پدربزرگ و مادربزرگ مادری او، برنیس (زادهٔ هورویتز) و آرتور استیونز[7] (نام‌خانوادگی او در اصل اِدِلستِین بود)،[9] از خانواده‌های یهودی بودند که از اتریش و روسیه به ایالات متحده نقل مکان کردند.[10] پدربزرگ و مادربزرگ پدری پورتمن، مانیا (زادهٔ پورتمن) و زویا یهودا هرشلاگ، مهاجران یهودی به اسرائیل بودند.[11][12] زویا در لهستان متولد شد و در سال ۱۹۳۸، الزاماً به فلسطین نقل مکان کرد و سرانجام یک پروفسور اقتصاد شد. او والدین خود را در اردوگاه آشویتس از دست داد.[12] یکی از مادربزرگ‌های پدری پورتمن در رومانی متولد شد و به عنوان جاسوس برای آژانس جاسوسی بریتانیا در زمان جنگ جهانی دوم کار می‌کرد.[13][14]

پورتمن در جشنواره فیلم تورنتو ۲۰۱۱
در سال ۲۰۰۹

والدین پورتمن یکدیگر را در یک مرکز دانش‌آموزان یهودی در دانشگاه ایالتی اوهایو ملاقات کردند؛ در آنجا مادر او بلیط فروش بود. زمانی که پدرش به اسرائیل بازگشت. این زوج به نامه‌نگاری با هم ادامه دادند و هنگامی که چند سال بعد مادر ناتالی نیز به اسرائیل رفت، با هم ازدواج کردند. در سال ۱۹۸۴ زمانی که ناتالی سه ساله بود این خانواده به ایالات متحده نقل مکان کردند، جایی که پدر او به تحصیل پزشکی پرداخت.[10] پورتمن که تابعیت دوگانه آمریکا و اسرائیل را دارد،[15] می‌گوید: «هرچند من واقعاً آمریکا را دوست دارم… قلبم در اورشلیم است. آنجا مکانی است که [در آن] احساس می‌کنم در خانه‌ام.»[13] پورتمن و خانواده‌اش برای اولین بار پس از مهاجرت به ایالات متحده در واشینگتن، دی.سی. زندگی می‌کردند، اما در سال ۱۹۸۸ به کنتیکت و در سال ۱۹۹۰ به جریکو، نیویورک در لانگ آیلند رفته[16] و در آنجا زندگی کردند.[17][18]

هنگامی که پورتمن در واشینگتن، دی.سی. زندگی می‌کرد به مدرسه روزانه یهودی چارلز ای. اسمیت[E 1] در راکویل، مریلند رفت.[11] پورتمن هنگامی که در لانگ آیلند زندگی می‌کرد و به مدرسه یهودی روزانه سولومون شِکتِر نیو کانتی[E 2] در جریکو، نیویورک می‌رفت،[16][19] یادگرفت به زبان عبری صحبت کند.[16][19] در سال ۱۹۹۹، پورتمن از دبیرستان سیوسیت[E 3] در سیوسیت، لانگ آیلند فارغ‌التحصیل شد.[20][21] او همچنین به یادگیری باله و رقص مدرن در کارگاه رقص تئاتر آمریکا[E 4] در نیو هاید پارک، نیویورک پرداخت و سپس به مرکز اوزدِن[E 5] برای هنرهای نمایشی و ابتکاری در وِلسی هیتس، نیویورک (هردو در لانگ آیلند) رفت.[16] به دلیل امتحانات نهایی دبیرستان، پورتمن از حضور در افتتاحیه فیلم جنگ ستارگان قسمت اول: تهدید شبح خودداری کرد.[22]

او پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه هاروارد در سال ۲۰۰۳، در جشن فارغ‌التحصیلی در سال ۲۰۱۵، سخنرانی کرد.
در جشنواره کن

پورتمن گفت: «با بچه‌های دیگر متفاوت بودم. من بلندپروازتر بودم. می‌دانستم چه چیزی را دوست دارم و چه می‌خواهم و خیلی سخت کار کردم. من یک بچه خیلی جدی بودم.»[23] به عنوان یک دانش‌آموز، پورتمن دو مقاله تحقیقاتی منتشر کرد که در مجله‌های علمی منتشر شدند. مقاله دبیرستان او در سال ۱۹۹۸، «روشی ساده برای نشان دادن تولید آنزیمی هیدروژن از شکر»، با همکاری دانشمندانی همچون ایان هارلی و جاناتان ودوارد برای جستجوی استعدادهای علمی انتل[E 6] ارسال شد.[24] در سال ۲۰۰۲، پورتمن هنگام مطالعه روانشناسی در دانشگاه هاروارد به مطالعه در مورد حافظه موسوم به «فعال‌سازی لوب پیشانی در طول بقای شیء: داده‌ها از طیف‌بینی اشعه مادون قرمز نزدیک» همکاری کرد.[25][26]

در سال ۲۰۰۳، پورتمن از دانشگاه هاروارد با مدرک کارشناسی (بی‌ای) در رشته روانشناسی فارغ‌التحصیل شد.[27][28] در سال ۲۰۰۲، او گفت: «من اهمیت نمی‌دهم که [دانشکده] حرفه‌ام را خراب کند.» «من ترجیح می‌دهم یک باهوش باشم تا یک ستاره سینما.»[29][30] در هاروارد، پورتمن دستیار تحقیق الن درشویتس بود.[31][32] پورتمن هنگامی که در هاروارد حضور داشت، ساکن لاول هاوس[E 7] بود[33] و در پاسخ به مقاله‌ای انتقادی درمورد اقدامات اسرائیل نسبت به فلسطینی‌ها، نامه‌ای به هاروارد کریمسون[E 8] نوشت.[34]

پورتمن به اسرائیل بازگشت و دوره‌های تحصیلات تکمیلی را در دانشگاه عبری اورشلیم در بهار سال ۲۰۰۴ گذراند.[35] در مارس ۲۰۰۶، به عنوان استاد مهمان در دانشگاه کلمبیا در زمینه تروریسم و ضد تروریسم حضور پیدا کرد، جایی که دربارهٔ فیلمش وی مثل وندتا (۲۰۰۶) صحبت کرد.[36] پورتمن از کودکی به زبان‌های خارجی علاقه داشته‌است و به مطالعه زبان‌های فرانسوی،[37] ژاپنی،[37] آلمانی[38] و عربی پرداخته‌است.[39]

دیدگاه‌های سیاسی

پورتمن، به عنوان یک اسرائیلی-آمریکایی، به‌طور فزاینده‌ای در مورد دیدگاه‌هایش در مورد دولت اسرائیل به‌ویژه نخست‌وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو سخن می‌گوید. پورتمن از انتخاب دوباره نتانیاهو در سال ۲۰۱۵ انتقاد کرده و اظهار داشته‌است که او «ناامید» شده و اغلب نظرات او را نژادپرستانه می‌داند.[40]

در نوامبر ۲۰۱۷ پورتمن به عنوان برنده جایزه سال ۲۰۱۸ جنسیس (کتاب پیدایش) اعلام شد که شامل یک میلیون دلار آمریکا جایزه نقدی می‌شود.[40][41] این جایزه همه ساله به یهودیانی داده می‌شود که در حوزه کاری خود دستاوردهای مهمی داشته‌اند.[42] در آوریل ۲۰۱۸ پورتمن اعلام کرد به سبب «حوادث اخیر در اسرائیل» و برخورد اسرائیل با فلسطینیان معترض در نواحی مرزی، حضور در رویدادهای عمومی آن کشور موجب ناراحتی او می‌شود و او قصد ندارد در مراسم تحویل این جایزه که برای ماه ژوئن برنامه‌ریزی شده بود شرکت کند.[43] در نتیجه این مراسم لغو شد.[43]

او عضو حزب دموکرات (ایالات متحده آمریکا) است.[44]

زندگی شخصی و تصویر رسانه‌ای

پورتمن با رقصنده و طراح رقص فرانسوی بنجامین میلپید ازدواج کرد و از این ازدواج دو فرزند به نام‌های آلف (زادهٔ ۲۰۱۱)[45][46] و امیلیا (زادهٔ ۲۰۱۷) دارد.[47] این زوج پس از ملاقات یکدیگر در بخش‌هایی از قوی سیاه، در سال ۲۰۰۹ با یکدیگر رابطه برقرار کردند.[48] در ۴ اوت ۲۰۱۲، آن‌ها در یک مراسم یهودی که در بیگ سور، کالیفرنیا برگزار می‌شد، ازدواج کردند.[49][50] این خانواده مدتی در پاریس زندگی می‌کرد، پس از آنکه میلپید مقام کارگردانی رقص با باله اپرای پاریس[E 9] را پذیرفت و پورتمن ابراز تمایل کرد که شهروند فرانسه شود.[51][52] آن‌ها اکنون در لس آنجلس زندگی می‌کنند.[53]

در سال ۲۰۱۳

در سال ۲۰۰۶، پورتمن اظهار داشت که در اسرائیل بیشتر احساس یهودی بودن می‌کند و دوست دارد فرزندانش را یهودی تربیت کند: «اولویت برای من قطعاً این است که من دوست دارم فرزندانم را یهودی تربیت کنم، اما نکته نهایی این است که او کسی باشد که فرد خوبی باشد و شریک زندگی باشد.»[54]

در سال ۲۰۱۰، پورتمن قراردادی را با دیور امضا کرد و در چندین کمپین تبلیغاتی این شرکت حضور یافت.[55] در اکتبر ۲۰۱۲، اداره استاندارد تبلیغات بریتانیا پس از شکایت لورئال،[E 10] تبلیغ دیور را که در آن پورتمن ریمل این شرکت را تبلیغ می‌کرد، ممنوع اعلام کرد. اِی‌اِس‌اِی اعلام کرد که عکس‌های پورتمن «به‌طور گمراه کننده‌ای اثرات احتمالی محصول را اغراق کرده‌است».[56]

آثار و جایزه‌ها
نوشتار اصلی: فیلم‌شناسی ناتالی پورتمن

بر طبق گزارش‌های وبگاه راتن تومیتوز و وبگاه آماری باکس آفیس موجو، پرفروش‌ترین و پرافتخارترین فیلم‌های پورتمن از نظر فروش گیشه و استقبال منتقدان عبارتند از: جنگ ستارگان قسمت اول: تهدید شبح (۱۹۹۹)، جنگ ستارگان قسمت دوم: حمله کلون‌ها (۲۰۰۲)، نزدیک‌تر (۲۰۰۴)، جنگ ستارگان قسمت سوم: انتقام سیت (۲۰۰۵)، وی مثل وندتا (۲۰۰۵)، قوی سیاه (۲۰۱۰)، بدون تعهد (۲۰۱۱)، ثور (۲۰۱۱)، ثور: دنیای تاریک (۲۰۱۳)، جکی (۲۰۱۶) و نابودی (۲۰۱۸).[57][58]

پورتمن به خاطر نقش‌آفرینی‌اش در قوی سیاه برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام و جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد، او همچنین نامزد دریافت جایزه جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای نزدیک‌تر شده‌است. او نامزد دریافت دو جایزه اسکار دیگر: جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای نزدیک‌تر و بهترین بازیگر نقش اول زن برای جکی شد؛ او همچنین نامزد دریافت دو جایزه گلدن گلوب دیگر: بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای هر جا جز این‌جا (۱۹۹۹) و بهترین بازیگر زن فیلم درام برای جکی شده‌است.[59]

جستارهای وابسته

یادداشت‌ها
  1. نِتالی هِرشلاگ (به عبری: נטע-לי הרשלג) نام عبری پورتمن بود.[1] بعد از اینکه در بخش‌هایی از نخستین فیلم بلند سینمایی‌اش ظاهر شد، او نام مادربزرگ پدریش «پورتمن» را به عنوان نام هنری خود برگزید.[2]

واژه‌نامه
  1. Charles E. Smith Jewish Day School
  2. Solomon Schechter Day School of Nassau County
  3. Syosset High School
  4. American Theater Dance Workshop
  5. Usdan Center
  6. Intel Science Talent Search
  7. Lowell House
  8. Harvard Crimson
  9. Paris Opera Ballet
  10. L'Oreal

منابع
  1. Salonim, Nir (February 28, 2011). "ברבורה: כל מה שצריך לדעת על זוכת פרס" [A Swan: All you need to know about Academy Award Winner Natalie Portman]. mako (به Hebrew). Archived from the original on November 9, 2014. Retrieved February 28, 2011.
  2. Collins, Andrew (January 1, 2011). "Natalie Portman: The prodigy comes of age | Andrew Collins". the Guardian. Archived from the original on October 19, 2013. Retrieved November 5, 2012.
  3. Crean, Ellen (July 30, 2004). "A 'Garden State' Of Mind". CBS News. Archived from the original on October 6, 2014. Retrieved October 18, 2007.
  4. Collins, Andrew (January 2, 2011). "Natalie Portman: The prodigy comes of age". The Guardian. Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved June 10, 2018.
  5. Gross, Max (July 19, 2007). "Why Jewish guys dig Natalie Portman". Jewish Telegraphic Agency. Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved June 10, 2018. Natalie Portman, who played Queen Amidala of the planet Naboo, was born in Jerusalem to an Israeli father and American Jewish mother.
  6. "Natalie Portman names son Alef". Evening Standard. July 7, 2011. Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved June 10, 2018.
  7. "Bernice (Hurwitz) Stevens Obituary". The Cincinnati Enquirer via Legacy.com. October 12, 2014. Archived from the original on May 3, 2015. Retrieved November 23, 2014.
  8. Pringle, Gill (February 29, 2008). "Natalie Portman — more than a woman". The Independent. UK. Archived from the original on October 6, 2014. Retrieved March 8, 2011.
  9. Bloom, Nate (February 24, 2011). "Jewz in the Newz: The Oscars, Part II". The American Israelite. Archived from the original on January 1, 2013. Retrieved March 10, 2011.
  10. Dickerson, p. 22.
  11. Dr. Rafael Medoff. "Natalie Portman". Great Lives from History: Jewish Americans (PDF). Ipswich, Massachusetts: Salem Press. p. 900. ISBN 978-1-58765-741-2. Archived from the original (PDF) on August 24, 2014. Retrieved July 4, 2015.
  12. Who's who in Israel and in the work for Israel abroad. Bronfman & Cohen Publications. 1978. Retrieved November 20, 2013.
  13. Heath, Chris (June 20, 2002). "The Private Life of Natalie Portman". Rolling Stone (898). Archived from the original on December 2, 2014. Retrieved July 4, 2015.
  14. Ethan White. "Natalie Portman-The Shy Superstar". Scholastic Corporation. Archived from the original on 10 September 2011. Retrieved December 30, 2010.
  15. Pfefferman, Naomi (April 14, 2002). "'Star Wars' actress helps defend Israel". Jewish News of Greater Phoenix. The Jewish Journal of Los Angeles. Archived from the original on March 30, 2017. Retrieved January 4, 2011.
  16. Polsky, Carol; Frank Lovece (February 26, 2011). "Portman was ever the swan growing up on LI". Newsday. New York/Long Island. Archived from the original on October 3, 2013. Retrieved March 21, 2013.
  17. "Natalie Portman". Inside the Actors Studio. Season 11. Episode 1101. November 21, 2004. Bravo. Archived from the original on July 21, 2011. https://web.archive.org/web/20110721103815/http://www.bravotv.com/inside-the-actors-studio/natalie-portman.
  18. Thernstrom, Melanie. "The Enchanting Little Princess" بایگانی‌شده در مه ۲۸, ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine, The New York Times, November 7, 2004. Page 2 of online version.
  19. "Natalie Portman's Education Background" بایگانی‌شده در مارس ۳, ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine, EDUInReview.com. Retrieved December 27, 2010.
  20. Wood, Gaby. "Interview With Natalie Portman". Marie Claire. Archived from the original on October 26, 2010. Retrieved September 8, 2010.
  21. Lawrence, Jill. "School of Stars: Judd Apatow, Elaine Chao, Michael Isikoff, W.Va. First Lady?". Politics Daily. Archived from the original on July 24, 2010. Retrieved September 8, 2010.
  22. Papamichael, Stella. "Natalie Portman interview". BBC. Archived from the original on August 28, 2005. Retrieved May 1, 2006.
  23. Levy, Ariel (November 2005). "Natalie Portman Will Change Your Life". Blender. Archived from the original on December 23, 2005.
  24. Hershlag, Natalie (1998). "A Simple Method To Demonstrate the Enzymatic Production of Hydrogen from Sugar". Journal of Chemical Education. 75 (10): 1270. Bibcode:1998JChEd..75.1270H. doi:10.1021/ed075p1270.
  25. Baird, Abigail A.; Kagan, Jerome; Gaudette, Thomas; Walz, Kathryn A.; Hershlag, Natalie; Boas, David A. (August 2002). "Frontal lobe activation during object permanence: data from near-infrared spectroscopy" (PDF). NeuroImage. 16 (4): 1120–26. doi:10.1006/nimg.2002.1170. PMID 12202098. Archived (PDF) from the original on May 27, 2011.
  26. Kane, Michael (March 19, 2006). "Portman Bold … and Bald … in 'V for Vendetta'" بایگانی‌شده در ژوئیه ۴, ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine. New York Post. Retrieved January 6, 2010. "Before graduating from Harvard with a psychology degree in June 2003, Portman was credited – under her given name, Natalie Hershlag – as a research assistant to Alan Dershowitz's 'Case for Israel' and had a study on memory called 'Frontal Lobe Activation During Object Permanence' published in a scientific journal".
  27. Angier, Natalie (February 28, 2011). "Natalie Portman, Oscar Winner, Was Also a Precocious Scientist". The New York Times. Archived from the original on June 28, 2011. Retrieved March 1, 2011.
  28. Abbey, Tristan (October 26, 2007). "Natalie Portman Pushes Microfinance" بایگانی‌شده در مارس ۱, ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine. The Stanford Review
  29. D'Angelo, Jennifer (May 23, 2002). "Cerebral Celebs Give Up Screen for Studies". Fox News Channel. Archived from the original on January 13, 2008. Retrieved January 24, 2008. I don't care if [college] ruins my career," Portman has said. "I'd rather be smart than a movie star.
  30. Brown, R. (August 4, 2004). "Size of the Moon". Time Out, London, 51(78).
  31. Peretz, Evgenia (April 2006). "What Natalie Knows". Vanity Fair. Retrieved August 9, 2019.(نیازمند آبونمان)
  32. "Professors Reflect on Natalie Portman" بایگانی‌شده در اوت ۱۱, ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine. The Harvard Crimson. March 1, 2011. Retrieved June 28, 2011.
  33. Garlow, Stephanie S. , and Joyce Y. Zhang (March 24, 2006). "Housing Frenzy Welcomes Freshmen" بایگانی‌شده در ژوئن ۱۱, ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine. The Harvard Crimson. Retrieved July 31, 2011.
  34. Portman, Natalie (April 17, 2002). "Israeli Diversity Shown Even Among Leaders" بایگانی‌شده در سپتامبر ۵, ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine. The Harvard Crimson. Retrieved July 31, 2011.
  35. Hirschberg, Lynn (December 2, 2007). "Screen Goddess: Natalie Portman". The New York Times. Archived from the original on July 1, 2018. Retrieved July 1, 2018.
  36. Cox, Mary-Lea (March 31, 2006). "Hollywood Star Leads Columbia Class in Discussion of Political Violence". Columbia University. Archived from the original on April 4, 2006. Retrieved April 25, 2006.
  37. David Letterman (host) (November 24, 1997). The Late Show. Natalie Portman. CBS.
  38. "Natalie Portman Shows Off Her German Skills". Female First. March 23, 2005. Archived from the original on March 23, 2010. Retrieved May 9, 2006.
  39. Feller, Thomas (2010). Great Lives from History: Jewish Americans. Salem Press. p. 135. ISBN 978-1-58765-741-2.
  40. "Natalie Portman refuses to visit Israel to accept prize, citing 'recent events'". The Times of Israel. April 20, 2018. Retrieved April 20, 2018.
  41. "Laureate 2018 - The Genesis Prize". www.genesisprize.org. Retrieved 2018-04-20.
  42. «ناتالی پورتمن از شرکت در مراسم دریافت جایزه در اسرائیل خودداری کرد». بی‌بی‌سی فارسی. ۳۱ فروردین ۱۳۹۷.
  43. JTA (2018-04-20). "Genesis Prize Cancels Ceremony After 2018 Winner Natalie Portman Says Won't Visit Israel". Haaretz. Retrieved 2018-04-20.
  44. Smilowitz, Elliot (December 2, 2016). "Natalie Portman finds bright side of Trump win". TheHill. Retrieved February 28, 2018.
  45. "It's a Boy for Natalie Portman!". People. June 14, 2011. Archived from the original on June 16, 2011. Retrieved June 14, 2011.
  46. "Natalie Portman's Baby Name Revealed". People. July 6, 2011. Archived from the original on August 27, 2018. Retrieved August 27, 2018.
  47. Heller, Corinne; Passalaqua, Holly (March 3, 2017). "Natalie Portman Gives Birth to Daughter Amalia Millepied". E! News. Archived from the original on March 3, 2017. Retrieved March 3, 2017.
  48. "Benjamin Millepied: Lord of the Dance". Details. May 1, 2010. Archived from the original on June 6, 2010. Retrieved May 1, 2010.
  49. "Natalie Portman Wedding: 'Black Swan' Actress Marries Benjamin Millepied" بایگانی‌شده در اوت ۷, ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine. The Huffington Post. August 5, 2012.
  50. "Natalie Portman Marries Benjamin Millepied" بایگانی‌شده در اوت ۷, ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine, people.com, August 5, 2012.
  51. Sulcas, Roslyn (January 24, 2013). "Paris Opera Ballet Picks Outsider for New Director". The New York Times. Archived from the original on December 10, 2013. Retrieved December 15, 2014.
  52. Real, Evan (August 26, 2016). "Natalie Portman Is Happy to Be Back in L.A. After Living in France: 'Everyone Smiles Here!'". US Magazine. Archived from the original on September 9, 2016. Retrieved September 8, 2016.
  53. "Natalie Portman wants French citizenship for Paris move" بایگانی‌شده در اکتبر ۱۶, ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine, San Francisco Chronicle, September 10, 2013.
  54. "Help find Natalie a Jewish man". Ynetnews. July 10, 2006. Archived from the original on March 9, 2014.
  55. Niven, Lisa (August 31, 2017). "Natalie Portman On Dior's Celebration Of Women". Vogue. Archived from the original on April 25, 2018. Retrieved April 24, 2018.
  56. Bauer, Zoe. "Natalie Portman and Other Celebs in Banned Advertisements". Yahoo OMG. Archived from the original on July 7, 2013. Retrieved April 16, 2013.
  57. "Natalie Portman". Rotten Tomatoes. Retrieved August 9, 2019.
  58. "Natalie Portman". Box Office Mojo. Retrieved August 9, 2019.
  59. "Winners & Nominees: Natalie Portman". Hollywood Foreign Press Association. Retrieved August 9, 2019.

پیوند به بیرون
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.