رولینگ استون

رولینگ استون(با گروه رولینگ استونز اشتباه نشود)(به انگلیسی: Rolling Stone)، مجله‌ای آمریکایی است که به موسیقی، سیاست و موضوعات عامه پسند می‌پردازد و هر دو هفته یک‌بار منتشر می‌شود.

رولینگ استون
جلد مجله در ۱ فوریه ۲۰۱۲
بسامدهر دو هفته یک‌بار
ناشرJann Wenner
نخستین شماره۹ نوامبر ۱۹۶۷
کشورایالات متحده
زبانانگلیسی
وبگاه

رولینگ استون یکی از مشهورترین مجلات در زمینه موسیقی است که همیشه در ارائه برترین آهنگ‌های سال یا انتخاب برترین ترانه‌های قرن و غیره در صدر اخبار بوده‌است. در سال ۱۹۶۷ جن ونر و منتقد موسیقی، رالف جی گلیسون، این مجله را در سانفرانسیسکو تأسیس کردند.

برخلاف سبک و سیاق نشریات آن زمان و گرایش‌های سیاسی افراطی که وجود داشت، رولینگ استون سعی کرد تا به صورت استانداردهای روزنامه‌نگاری سنتی فعالیت کند و شاید جالب باشد بدانید؛ که اولین مخاطبان و در حقیقت تبلیغ‌کنندگان آن هیپی‌ها بودند.

اولین شماره از این مجله در سال 1976 همراه با تصویر جان لنون بر روی جلدش منتشر شد. در اولین شماره از مجله، ونر در سرمقاله‌اش می‌نویسد: «این مجله تنها در مورد موسیقی نیست بلکه مجله‌ایست؛ دربارهٔ مسائل مرتبط و تأثیرگذار بر روی موسیقی»

مجله رولینگ استون به عکاسی های برانگیزنده اش، تصاویر روی جلد، موسیقی دانان و خوانندگان همراه با هم، سیاست، ورزشکاران و بازیگران معروف است.

هرچند برخلاف این عنوان باید گفت؛ که رولینگ استون مجله‌ای بود؛که بر طبق سیاست روز عمل می‌کرد. اما مهم‌ترین نکته در مورد رولینگ استون تأثیر عمیقی بود؛که بر روی موسیقی دهه ۷۰ گذاشت و فرهنگ موسیقی عامیانه و پاپ را در بین عموم مردم گسترش داد.

این مجله در دهه 1990، سمت و سوی تمرکزش را به سمت خوانندگان جوانی که در حال و هوای برنامه های تلویزیونی جوان گرا، بازیگران فیلم ها و موسیقی های معروف هستند، هدایت کرد و گسترش داد.

بسیاری از نویسندگان سابق آن مانند: P.J.O'Rourke و Kurt Loder در حال حاضر در کانال مشهور MTV مشغول به فعالیت می‌باشند و یکی از نکاتی که این مجله از آن به هیچ عنوان استفاده نمی‌کرد موسیقی بود! بلکه حواشی مربوط به دنیای موسیقی بود که بیشتر مورد انعکاس قرار می‌گرفت تا خود موسیقی. داستان‌های دنباله‌دار نیز یکی از مواردی بود که موجب مقبولیت بیشتر مجله از سوی عامه مردم بود.

شاید دادن عنوان مجله زرد موسیقی برای رولینگ استون عجیب نباشد. در دهه ۱۹۹۰ و با آمدن نشریاتی چون FHM و Maxim رولینگ استون شروع به رقابت با آن‌ها کرد و در اولین کار یکی از بهترین نویسندگان مجله FHM با نام Ed Needham را استخدام کردند.

این مجله بیشتر بر روی خوانندگان جوان خود توجه می کرد، مطالب عامیانه در زمینه‌های فیلم و هنرپیشگان آن زمان، آن هم با استفاده از جاذبه‌های جنسی بیشتر از موسیقی در مجله کرد داشت و این به مذاق اهالی واقعی موسیقی خوش نیامد و انتقادات بسیاری صورت گرفت؛ که در عوض مجله بیشتر به جنبه‌های ظاهری مجله توجه نشان داد که بسیار هم مؤثر واقع شد و فروش آن را به بیش از یک میلیون در هر نسخه رساند و مطالب سیاسی روز و داستان و حواشی موسیقی نیز همانند گذشته به چاپ می‌رسیدند.

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.