فهرست سفیران ایران در روسیه
فهرست سفیران ایران در روسیه شامل دورهٔ اتحاد جماهیر شوروی نیز می‌شود.
صفوی
- سید حسین ۱۵۵۳ میلادی
- هادی بیگ
- بوداق بیگ
- خسرو خان (۱۰۰۱ ه.ق)
- حاج اسکندر
- امامقلی بیگ پاکیزه (۱۰۰۴ ه.ق)
- حسینعلی بیگ بیات (۱۰۰۷ ه.ق)
- اسماعیل بیگ اعتمادالدوله (از سوی شاه تهماسب دوم)
- احمد خان تفنگچی‌باشی (از سوی شاه عباس سوم)[پانویس 1]
افشار
- قرچقای خان قلماق (از سوی نادر شاه افشار)
زند
- محمد خان مکری (از سوی علیمراد خان زند)
قاجار
- ابوالحسن شیرازی (۱۲۲۸–۱۲۳۱ ه.ق)
- میرزا محمدصادق همای مروزی (۱۰ ربیع‌الاول ۱۲۴۱–رمضان ۱۲۴۱ ه.ق)
- خسرو میرزا (۱۲۴۴ ه.ق)
تشکیل نمایندگی دائم ایران در روسیه در زمان صدارت امیرکبیر
- میرمحمدحسین عضدالملک قزوینی (کاردار) (۱۲۶۷–۱۲۷۰ ه.ق)
- محمود خان ناصرالملک (قراگوزلو) (کاردار) (۱۲۷۰–۱۲۷۱ ه.ق)
- عباسقلی نوری (سیف‌الملک، سرتیپ نوری، میرپنجهٔ نوری) (۱۸ ذیقعدهٔ ۱۲۷۱–۲۴ محرم ۱۲۷۳ ه.ق)[پانویس 2]
- محمدقاسم خان والی (وزیر مقیم و سپس وزیر مختار) (۱۲۷۳–۱۲۷۹ ه.ق)
- عبدالغفار صدیق‌الملک (۱۲۷۷–۱۲۷۹ ه.ق)
- عبدالرحیم ساعدالملک
- اسدالله وکیل‌الملک (۱۳۰۱–۱۳۰۴ ه.ق)
- محمود علاءالملک
- رضا ارفع‌الدوله (رمضان ۱۳۱۲–۱۳۱۹ ه.ق)[پانویس 3]
- حسن مشیرالملک (۱۳۲۰–۱۳۲۳ ه.ق)
- علیقلی مشاورالممالک (کاردار) (۱۳۲۳–۱۳۲۶ ه.ق)
- پرنس اسحاق خان مفخم‌الدوله (۱۳۲۶ ه.ق)
- پرنس اسحاق خان مفخم‌الدوله (۱۳۳۰ ه.ق)
- اسدالله اسد بهادر (کاردار)
- مرتضی‌قلی ممتازالملک (۱۲۹۷–۱۲۹۹ ه.خ)
- علیقلی خان مشاورالممالک[پانویس 4] (۱۳۰۱–۱۳۰۵ ه.خ)
پهلوی
- علیقلی مسعود انصاری (۱۳۰۷–اسفند ۱۳۰۹)
- فتح‌الله پاکروان (۱۴ فروردین ۱۳۱۰–۱۳۱۲)
- محمد ساعد (اسفند ۱۳۱۲–خرداد ۱۳۱۵)
- انوشیروان سپهبدی (خرداد ۱۳۱۵–فروردین ۱۳۱۷)
- محمد ساعد (فروردین ۱۳۱۷–۳۱ خرداد ۱۳۲۱)
- مجید آهی (۱۳۲۱–۱۳۲۵)
- مظفر فیروز (۱۳۲۵–شهریور ۱۳۲۶)
- حمید سیاح (مهر ۱۳۲۶–۱۳۲۸)
- نادر آراسته (۱۳۲۸–۱۳۳۲)
- حمید سیاح (۱۳۳۳)
- ابوالقاسم اعتصامی (کاردار) (؟ –۱۳۳۴)
- عبدالحسین مسعود انصاری (آذر ۱۳۳۴–۱۳۳۶)
- مصطفی سمیعی (۱۳۳۶–۱۳۳۸)
- عبدالحسین مسعود انصاری (۱۳۳۸–۱۳۴۰)
- علیقلی اردلان (۱۳۴۰–۱۳۴۱)
- طهمورث آدمیت (۱۳۴۲–۱۳۴۴)
- احمد میرفندرسکی (۱۳۴۴–۱۳۵۰)
- محمدرضا امیرتیمور کلالی (۱۳۵۰–۱۳۵۳)
- سلطان‌احمد اردلان (۱۳۵۳–۱۳۵۷)
جمهوری اسلامی
- کامبیز آهی (کاردار موقت) (بهمن ۱۳۵۷–اردیبهشت ۱۳۵۸)
- محمد مکری (۱۳۵۸–۱۳۶۲)
- کیا طباطبایی۱۳۶۲ تا۱۳۶۵
- ناصر نوبری (۱۳۶۵–۱۳۶۹)
- نعمت‌الله ایزدی۱۳۶۹ تا ۱۳۷۴
- مهدی صفری (۱۳۷۴–۱۳۸۰)
- غلامرضا شافعی (۱۳۸۰–۱۳۸۴)
- غلامرضا انصاری (۱۳۸۴–۱۳۸۷)
- محمودرضا سجادی (۱۵ مهر ۱۳۸۷–مهر ۱۳۹۲)
- مهدی سنایی (۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸)
- کاظم جلالی (آذر ۱۳۹۸ تاکنون)
جستارهای وابسته
پانویس
- در اصل این سفیر از سوی نادر شاه که در آن زمان وکیل‌الدوله (نایب‌السلطنه) بود فرستاده شد و شاه عباس سوم کودکی بیش نبود.
- از ۱۸ ذیقعدهٔ ۱۲۷۱ تا ۲۴ محرم ۱۲۷۳ ه.ق عباسقلی نوری (سیف‌الملک، سرتیپ نوری یا میرپنجهٔ نوری) جهت تبریک تاج‌گذاری الکساندر دوم به روسیه سفر کرد. او پسرعموی میرزا آقا خان نوری بود. در پی بازگشت او محمدقاسم خان والی به عنوان وزیر مقیم در سن‌پترزبورگ ماند.
- عباس میرزا ملک‌آرا و وجیه‌الله میرزا امیرخان سردار (بعدها سپهسالار) در ۱۳۱۳ ه.ق جهت تبریک تاج‌گذاری نیکلای دوم به روسیه رفتند.
- او در ۱۲۹۹ ه.خ در زمان نخست‌وزیری حسن پیرنیا در حالی که سفیر ایران در عثمانی بود برای مذاکره با دولت نوبنیاد شوروی از استانبول راهی این کشور شد و ظاهراً در ۱۳۰۱ رسماً وزیر مختار ایران در شوروی گشت.
منابع
- نوواسیلتسف، ا. پ (پاییز ۱۳۸۳). ترجمهٔ محمدتقی مختاری. «روابط سیاسی ایران و روسیه در نیمهٔ دوم سدهٔ شانزدهم». تاریخ روابط خارجی (۲۰): ۱۵–۳۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۱۰-۱. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=را بررسی کنید (کمک) - خلیلی، نسیم (۱۱ مهر ۱۳۹۲). «چشم‌اندازی از روابط ایران و روسیه در عصر صفوی». وبگاه راسخون. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱ ژانویه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۳۱ مرداد ۱۳۹۳.
- هوشنگ مهدوی، عبدالرضا (۱۳۸۶). «تجاوزهای پیاپی روسیه به ایران پیش از جنگهای ایران و روس». اطلاعات سیاسی - اقتصادی (۲۳۵): ۶۲–۷۳. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۸-۲۲.
- صالحی، نصرالله (۱۳۸۱). «کتاب‌شناسی توصیفی منابع و مآخذ تاریخ ایران (منتشر شده در سال ۱۳۸۰)». کتاب ماه تاریخ و جغرافیا (۶۳): ۳۱–۵۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۳-۱۲-۳۱.
- آهنگران، امیر (۱۳۸۹). «خان‌های سلسلهٔ زند و مسئلهٔ قفقاز جنوبی». گنجینه اسناد (۷۸): ۳۲–۴۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۷-۰۵.
- معیرالممالک، دوست علی (۱۳۳۶). «رجال عصر ناصری». یغما (۱۰۷): ۱۲۵–۱۲۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۳-۱۲-۳۱.
- ناروند، رضا (۱۳۵۵). «روابط ایران با دول معظم». وحید (۱۹۴): ۲۷۸–۲۸۳. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۶-۰۶.
- ناروند، رضا (۱۳۵۴). «روابط خارجی ایران با دول معظم در اواخر قرن هجدهم». وحید (۱۸۸): ۱۰۵۰–۱۰۵۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۷-۰۵.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Liste der iranischen Botschafter in Russland». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای آلمانی، بازبینی‌شده در ۱ ژانویهٔ ۲۰۱۴.
- «هفدهم دی در آینه تاریخ معاصر ایران». خبرگزاری جمهوری اسلامی. ۱۷ دی ۱۳۹۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ فروردین ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۵ فروردین ۱۳۹۳.
- کریمیان، علی (۱۳۷۶). «نمونه امضای اعضای هیئت دولت از ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۲ ش(۶)». گنجینه اسناد (۲۵): ۶۵–۷۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۵-۱۵.
- کریمیان، علی (۱۳۷۸). «نمونه امضای اعضای هیئت دولت از سال ۱۳۲۰ تا۱۳۳۲ش) (۹)». گنجینه اسناد (۳۳): ۷۴–۹۱. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۵-۱۵.
- نایب‌پور، محمد (مرداد ۱۳۹۰). «مناسبات ایران و روسیه از صفویه تا زندیه» (PDF). ماهنامهٔ «کتاب ماه تاریخ و جغرافیا» (۱۵۹): ۲۵–۳۱. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۱۲-۲۳.
| سازمان‌های بین‌المللی |  | |
|---|---|---|
| آسیا | ||
| اروپا | ||
| آمریکای شمالی و مرکزی | ||
| آمریکای جنوبی | ||
| آفریقا | ||
| اقیانوسیه | ||
رده:سفیران ایران | ||
.svg.png.webp){kind=small}
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.