علی‌اصغر بدیع‌زادگان

بدیع زادگان تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در اصفهان، کرج و تهران گذراند. از سال ۱۳۳۷ در رشته مهندسی شیمی و دانشکده فنی دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد. در دوران دانشجویی تحت تأثیر سخنرانی‌های آیت‌الله طالقانی و مهندس مهدی بازرگان در فعالیت‌های جبهه ملی شرکت می‌کرد و در همین زمان با محمد حنیف نژاد و سعید محسن آشنا شد. او در سال ۱۳۴۳ به عنوان استادیار به استخدام دانشگاه تهران درآمد و در ۱۳۴۵ به سازمان مجاهدین پیوست. او از مرداد ۱۳۴۹ تا خرداد ۱۳۵۰ به عنوان «مسئول هماهنگی‌ها و فعالیت‌های سازمان در خارج از کشور» در پاریس، بیروت، امان و سوریه اقامت داشت و در اردوگاه‌های فتح دوره‌های آموزشی تیراندازی و ساختن مواد منفجره را گذراند.

وی پس از خاتمه تحصیلاتش با عنوان استادیار شیمی به استخدام دانشکده فنی دانشگاه تهران درآمد.

در سال ۱۳۵۰ به‌دنبال شکست طرح ربودن شهرام پهلوی‌نیا دستگیر شد و از سوی ساواک شکنجه شد. لطف‌الله میثمی دربارهٔ شکنجه وی می‌گوید: «پس از دستگیری مورد شکنجه‌های وحشتناکی قرار گرفت. او را روی اجاق برقی به شدت سوزاندند ولی او آنچنان از خود تحمل نشان داد که نمونه‌ای شد برای همه مبارزان و مجاهدین خلق. متجاوز از چهار ساعت مداوم و پشت سر هم او را سوزاندند و سوختن آنقدر ادامه پیدا کرد تا از پوست و گوشت گذشت و به نخاع رسید، ولی اصغر با آنکه در آستانه فلج شدن قرار گرفته بود همچنان هیچ چیز نگفت. او را در آن حالت به سلول انداختند زخمهای بدنش عفونت کرده بودو بوی تعفن سلول کوچکش را پر کرده بود او را در این حالت به بازجویی می‌بردند.»[1]

وی در روز چهارم خرداد ۱۳۵۱ در حالیکه در اثر شکنجه فلج شده بود در میدان تیر چیتگر اعدام شد. محل دفن وی در قطعه ۳۳ بهشت زهرا در تهران است.

• سازمان مجاهدین خلق؛ پیدایی تا فرجام مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی