احمد رضایی (مجاهد خلق)
احمد رضایی ( ۱۳۲۴-۱۳۵۰)، عضو کادر مرکزی سازمان مجاهدین خلق ایران و اولین کشته سازمان مجاهدین خلق است.
| احمد رضایی (مجاهد خلق) | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۳۲۴ تهران |
| درگذشت | ۱۱ بهمن ۱۳۵۰ (۲۶سالگی) تهران |
| ملیت | ایرانی |
| کارهای برجسته | از رهبران سازمان مجاهدین خلق ایران، اولین شهید سازمان مجاهدین |
| مذهب | شیعه |
| والدین | عزیز رضایی، خلیل‌الله رضایی |
| خویشاوندان | رضا رضایی، مهدی رضایی، صدیقه رضایی، آذر رضایی، مهین رضایی، فاطمه رضایی برادر همسر موسی خیابانی و علی زرکش |
وی برادر بزرگتر رضا رضایی و مهدی رضایی و آذر رضایی و مهین رضایی است که آن‌ها نیز از اعضای دیگر سازمان بودند و به قتل رسیدند.
نام بیمارستان قلب ملکه مادر بعد از انقلاب به بیمارستان قلب شهید احمد رضایی تغییر یافت که در سال ۶۰ بعد از اختلافات جمهوری اسلامی با سازمان مجاهدین خلق و ترور محمدعلی رجایی این بیمارستان به نام بیمارستان قلب شهید رجایی تغییر نام داد.
زندگی مبارزاتی
طی سال‌های قبل از ۱۳۵۰ نقش ارزنده‌ای در تشکیلات مجاهدین داشت، اما بعد از ضربه ساواک به سازمان مجاهدین خلق در شهریور ماه ۱۳۵۰ او در بازسازی تشکیلات مجاهدین پس از دستگیری کادر مرکزی این سازمان در خارج از زندان نقش ویژه‌ای داشت.[1]
وی فردی مذهبی و مقلد سید روح‌الله خمینی و از شرکت کنندگان مستمر در سخنرانی‌های طالقانی در مسجد هدایت بود.[2][3]
در روز یازدهم بهمن ماه ۱۳۵۰ برای تماس با یک عضو جدید در خیابان کاشان حاضر شد، اما به محض رسیدن به محل قرار از سوی ساواک شناسایی و محاصره شد. او که خود را در محاصره مأموران مسلح ساواک دیده بود به مقابله برخاسته در نهایت با کپسول سیانور و انفجار نارنجک همراهش در این درگیری کشته شد.[4]
کتاب‌شناسی
- راه حسین، احمد رضایی،تهران، سحاب کتاب،١٣۵٨[5]
پانویس
- وب گاه سازمان مجاهدین خلق ایران
- محسن کاظمی (۱۳۹۰)، خاطرات عزت شاهی، سوده مهر، ص. ۵۶۵، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۵۰۶-۱۵۳-۹
- «حجتی کرمانی، محمد». خاطرات دوران زندان. ۱۳۸۹.
- وب گاه نگاه نو
- «راه حسین بقلم احمد رضایی». کتابخانه دانشگاه تهزان.
