سید عبدالله بلادی بوشهری
سید عبدالله بلادی بوشهری (زادهٔ ۱۲۵۳ خورشیدی در شهر نجف، درگذشته ۱۳۳۱ خورشیدی)، فرزند سید ابوالقاسم بوشهری، از روحانیون تأثیرگزار در مشروطه‌خواهی جنوب ایران (بوشهر) بود. خانواده بلادی از ساکنین قدیمی کوی بهبهانی یکی از محلات قدیمی بوشهر هستند.
وی در بوشهر علاوه بر دروس حوزوی علم طب، زبان انگلیسی، نجوم و هیئت جدید را نیز فرا گرفت و دروس عالی خود را در نجف با بهره‌گیری از آخوند خراسانی، سید کاظم یزدی و شریعت اصفهانی ادامه داد و در سال (۱۳۲۴ قمری) به درجه اجتهاد نائل شد، در اوج نهضت مشروطه به ایران آمد.سید عبدالله، کلام و فلسفه را از محضر حکیم فیلسوف شیخ محمدرحیم کازرونی آموخت. او از رهبران روحانی جنبش جنوب بود و با سران مبارز تنگستانی مثل رئیس علی دلواری دوستی نزدیکی داشت. بلادی رسالات بسیاری در موضوعات مذهبی یا موضوعات مبارزاتی مثل «سانسور» و «رفع حجاب» از خود بیادگار گذاشت. آثار سید عبدالله بلادی از هشتاد جلد بیشتر است. «لوایح و سوانح» از جمله آثار مشهور او می‌باشد. وی سرانجام در پی ابتلاء به بیماری بواسیر در ۲۱ مهرماه ۱۳۳۱ شمسی (۲۳ محرم ۱۳۷۳ قمری) بر اثر وبا درگذشت.جنازه ایشان پس از تشییع، بهصورت امانت در بوشهر به خاک سپرده شد و در سال 1374ق، به نجف اشرف منتقل و در وادیالسلام ـ پایین پای قبر پدرش سید ابوالقاسم بلادی قبر بابام
در دوازده سالگی وی به ملاقات سید جمال‌الدین اسدآبادی رسیده بود.[1]
ابوالمحاسن بلادی بوشهری از نویسندگان و شعراء دوره معاصر فرزند وی است.
منابع
- سید عبدلله بلادی بوشهری بایگانی‌شده در ۶ ژوئن ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine وبگاه اهلبیت
