سید رضا صالحی امیری

بعد از اعلام کاندیداتوری حسن روحانی در انتخابات یازدهم ریاست جمهوری، صالحی امیری به عنوان معاون فرهنگی ستاد وی منصوب شد و با حضور در برنامه زنده ثریا که در تاریخ ۸ خرداد ماه سال ۱۳۹۲ از رسانه ملی پخش شد، به نمایندگی از حسن روحانی، در حضور سه تن از نمایندگان دیگر کاندیداها، به تشریح برنامه‌های دولت تدبیر و امید در خصوص نظام آموزش و پرورش و همچنین نظام آموزش عالی پرداخت. او پس از پیروزی روحانی در انتخابات به سمت ریاست کارگروه شناسایی و تعیین اعضای فرهنگی کابینه منصوب شد.

پیش از اعلام کابینه یازدهم توسط رئیس‌جمهور منتخب، بسیاری گمان می‌بردند که صالحی امیری، گزینه اصلی تصدی معاونت رئیس‌جمهور در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری باشد و عده‌ای با توجه به صبغه و عقبه او، معتقد بودند وی برای پست وزارت ارشاد یا آموزش و پرورش به مجلس معرفی خواهد شد اما این گمانه‌ها به حقیقت نپیوست و صالحی امیری فقط به عنوان یکی از همراهان حسن روحانی در مراسم تحلیف شرکت کرد.

پس از این که سلطانی فر، وزیر پیشنهادی روحانی برای تصدی وزارت ورزش نتوانست رأی اعتماد نمایندگان مجلس را کسب نماید؛ در تاریخ ۲۶ مرداد سال ۱۳۹۲، دکتر روحانی طی حکمی سید رضا صالحی امیری را به عنوان سرپرست وزارت ورزش و جوانان منصوب کرد.[12]

شامگاه شنبه ۲۷ مهر ۹۲ بود که دکتر روحانی طی نامه‌ای به علی لاریجانی رئیس مجلس نهم، سه وزیر پیشنهادی علوم، ورزش و آموزش و پرورش را به مجلس معرفی کرد. در جلسه علنی مجلس که در تاریخ ۵ آبان ۹۲ به منظور بررسی صلاحیت سه وزیر باقی‌مانده از کابینه یازدهم تشکیل شده بود بعد از استماع نظرات موافقان و مخالفان و نیز دفاعیات وزرای پیشنهادی، نمایندگان مجلس نهم به رضا صالحی امیری وزیر پیشنهادی دولت برای تصدی وزارت ورزش و امور جوانان رأی اعتماد ندادند و صالحی امیری از مجموع ۲۶۱ رأی مأخوذه نمایندگان، با ۱۰۷ رأی موافق و ۱۴۱ رأی مخالف و ۱۳ رأی ممتنع موفق نشد رأی اعتماد مجلس را به دست آورد و از راهیابی به کابینه یازدهم بازماند.

سید رضا صالحی در تاریخ ۹۲/۱۱/۳۰ از سوی رئیس‌جمهوری به عنوان رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی منصوب شد.[13]

سید رضا صالحی پس از استعفای علی جنتی در ۲ آبان ۱۳۹۵ طی نامه‌ای به رئیس مجلس از سوی رئیس‌جمهوری به عنوان وزیر پیشنهادی فرهنگ و ارشاد اسلامی جهت کسب رای اعتماد از مجلس شورای اسلامی معرفی شد. در جلسه رای اعتماد مجلس شورای اسلامی در تاریخ ۱۱ آبان ماه سال ۱۳۹۵ رضا صالحی امیری توانست با ۱۸۰ رای موافق، ۸۹ رای مخالف و ۶ رای ممتنع به سمت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزیده شود.

در روز برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم به تاریخ جمعه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ فیلمی در شبکه‌های مجازی منشر شد که صالحی امیری با حضور در پای صندوق رأی در حسینیه جماران در گفت‌وگو با یک خبرنگار، رقیب انتخاباتی حسن روحانی را خشونت‌طلب و جزم‌اندیش و حامیان دولت را طرفدار عقلانیت و آزادی می‌خواند و در پاسخ به این سؤال خبرنگار که عنوان می کند: «در روزهای اخیر خواننده‌ای با آقای رئیسی دیدار داشتند (اشاره به امیر تتلو) و موجی فضای مجازی را دربر گرفت، نظر شما در این‌باره چیست؟» می‌گوید: «این یک طنز انتخاباتی است. این یک شوخی است، من به کاندیدای عزیزی که در صحنه رقابت است پیام می‌دهم که اگر واقعا نیاز به حمایت هنرمندان داشتید به من پیام می‌دادید و من برای شما می‌فرستادم».[14] خبرنگار پس از پاسخ وی می پرسد: «جدی می گویید یا شوخی می کنید؟؟» و صالحی امیری پاسخ می دهد:‌ «نه جدی می گویم!».[15]

در پی این اظهارات، شماری از هنرمندانی که در انتخابات از حسن روحانی حمایت کرده بودند از جمله کیومرث پوراحمد، سعید سهیلی، رضا ایرانمنش، مسعود جعفری جوزانی و رضا کیانیان سخنان صالحی امیری را نگاه ابزاری و توهین به هنرمند تلقی کرده و بعضاً خواستار عذرخواهی نامبرده شدند. پس از حواشی پیش آمده، وزیر ارشاد فردای آن روز با صدور بیانیه‌ای نسبت به دلخوری‌های پیش آمده عذرخواهی کرد و مصاحبه روز گذشته را یک مصاحبه طنزگونه خواند.[16]

چند روز پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم و اعلام پیروزی مجدد حسن روحانی، صالحی امیری بعنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در حاشیه نشست کابینه نامه ای را به عبدالعی علی عسکری رئیس صدا و سیما داد و در آن خواستار پخش مناجات ربّنای محمدرضا شجریان در ایام ماه مبارک رمضان شد.[17] قبلاً حسن روحانی در اولین مناظره انتخاباتی همان سال، به عدم پخش مناجات مزبور در تلویزیون اعتراض کرده بود.[18]

این موضوع مورد کنایه سید علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت و در دیدار ماه رمضان با جمعی از دانشجویان درباره نامه مزبور بیان داشت: [19]

گاهی اوقات انسان احساس میکند دستگاه‌های مرکزی فکر و فرهنگ و سیاست و مانند اینها دچار اختلالند، دچار تعطیلند... حالا مثلاً فرض بفرمایید این‌همه ما مسئله‌ی فرهنگی در کشور داریم، مسائل مهم که شاید من بتوانم ده مسئله‌ی اصلیِ فرهنگی را بشمارم که اینها دچار مشکل است... [امّا] ناگهان می‌بینید مثلاً فرض کنید اینکه فلان آهنگ قبل از افطار پخش بشود یا نشود، میشود مسئله‌ی اصلی؛ نامه‌نگاری میکنند! پیدا است که این دستگاه اختلال پیدا کرده که مسئله‌ی اصلی را از مسئله‌ی فرعی تشخیص نمیدهد و یک مسئله‌ی اصلاً بی‌اعتبارِ بی‌اهمّیّت فرعی را به‌عنوان یک مسئله‌ی اصلی، درشت میکنند. وقتی این‌جوری دستگاه‌های مرکزی اختلال دارند، آن‌وقت اینجا جای همان آتش‌به‌اختیاری است که عرض کردم.