دابودشت

دابودَشت از شهرهای استان مازندران در شمال ایران است. این شهر، در بخش دابودشت شهرستان آمل قرار دارد.

دابودشت
کشور ایران
استانمازندران
شهرستانآمل
بخشدابودشت
نام(های) دیگردابودشت آمل
نام(های) پیشیندابو، دابویه، درویش‌خیل
سال شهرشدن۱۳۸۴ خورشیدی
جغرافیای طبیعی
ارتفاع۳۱ متر
اطلاعات شهری
شهردارمحمدرضا مهدوی

در اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۸۴ خورشیدی روستای درویش خیل مرکز بخش دابودشت از توابع شهرستان آمل پس از تجمیع با روستاهای حلال‌خوار محله و وسکل از توابع همین بخش به شهر تبدیل و به عنوان شهر دابودشت شناخته شد.[1] دابودشت از شهرهای تاریخی است. دابو مقر پادشاهی اسپهبد دابو(۴۰–۵۶ ه‍.ق/۶۶۰–۶۷۶ م)(به معنی دابوِ یا بماناد) از پادشاهان نامی مازندران (عجم نهند) و گیلان است. فرخان یکم (ذوالمناقب) پسر اوست. دابو ولیعهد پدر در آمل و پس از پدر به پادشاهی رسید. در تبرستان استقلال یافت و تا نیشابور را مسخر خود کرد و معاصر بنی امیه بوده. هنوز شهر او (دابو) در مازندران (آمل) باقی است. همچمین میربزرگ سر سلسله مرعشیان در دابو به دنیا آمد و ساکن دابو بود. دابو مقر میر بزرگ مرعشی در اوایل زندگی او بود. سفرنامهٔ رابینو در سفرنامه خود می‌گوید: از بلوکات ناحیهٔ آمل به مازندران. عدهٔ قری ۹۱. مساحت آن ۱۵ فرسنگ و مرکز آن مرزنگو است. حد شمالی آن دریای خزر و شرقی آن جلال ازرک بارفروش و جنوبی آن دشت سه هزار و غربی آن هزارپی می‌باشد و جمعیت تقریبی آنجا صد و پانزده هزار است.

جمعیت

بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر برابر با ...۲ نفر جمعیت بوده‌است.[2] مردم دابودشت به گویش آملی که گویشی از زبان مازندرانی است صحبت می‌کنند.[3]

جاذبه‌های دیدنی دابودشت

منابع

  1. حافظهٔ قوانین، بازدید: سپتامبر ۲۰۰۹.
  2. «تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
  3. نصری اشرافی، جهانگیر (١٣٧٧). واژه‌نامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحه ۳۱ جلد اول. شابک ۰-۵-۹۱۱۳۱-۹۶۴ مقدار |شابک= را بررسی کنید: checksum (کمک).
  • جایگاه و بلندا
  • تاریخ تبرستان-جلد ۱ - اردشیر برزگر(۱۲۷۴–۱۳۴۵ ه-ش
  • سفرنامهٔ رابینو بخش انگلیسی ص ۴۰، ۱۱۲، ۱۱۳، ۱۱۶، ۱۵۵).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.