جاده هراز

جاده هراز - کلرد

آثار به جای مانده از راه باستانی هراز تنگه بند بریده

در محل تنگه بند بریده، آثاری از راه باستانی ری به آمل به چشم می‌خورد. این آثار حکایت از آن دارد که حداقل از زمان ساسانیان، محور رودخانه هراز، به عنوان یک جاده مستقل مورد استفاده بوده‌است، جاده هراز از قدیمی‌ترین جاده‌های جهان است.[2] جاده اتوموبیل رو هراز در سال ۱۳۴۲ به عنوان یک راه دسترسی اصلی در دره هراز، به بهره‌برداری رسید. کار ساخت این جاده ۲۳ سال به طول انجامید.[3]

تا پایان سال ۱۳۸۹ حدود نیمی از مسیر این جاده چهاربانده شده[4].[5] پیمانکار این طرح، قرارگاه خاتم‌الانبیا سپاه پاسداران است.[6]

جاده هراز از حد فاصل دو شهر بومهن و رودهن از جاده دماوند به فیروزکوه منشعب شده و پس از عبور از شمال شهر دماوند بالادست دره مشاء، آبعلی، گردنه امامزاده هاشم، پلور، آب اسک، رینه و لاریجان را پشت سر می‌گذارد و در نهایت به شهر آمل متصل می‌شود.

در ۹۰ کیلومتری آمل راه فرعی لاسم-ارجمند به جاده فیروزکوه نیز از جاده هراز منشعب می‌شود.[7]

جاده هراز دارای ۱۵ تونل است که مجموع طول این تونل‌ها به ۵۷۰۰ متر می‌رسد. طولانی‌ترین تونل در مسیر هراز، تونل وانا با طول ۱۴۵۰ متر است.[8] از دیگر تونل‌های این جاده می‌توان از (تونل لهاش، تونل سیاه بیشه، تونل دوآب، تونل گروازمال، تونل سیاه‌بند، تونل شکرالله رود، تونل احمدمال، تونل آیو و تونل نورانی) نام برد. همچنین بهمنگیر امامزاده هاشم نیز با طول ۱۳۰۰ متر در این جاده قرار دارد. در سال ۱۳۹۲ بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین تونل جاده‌ای کشور به طول ۳۲۹۰ متر افتتاح شد، با بهره‌برداری از این طرح، فاصله ۲۱ کیلومتری منطقه پلور در مازندران تا منطقه آبعلی در استان تهران به ۱۲ کیلومتر کاهش یافت.

جاده بین‌المللی هراز یکی از سه محور ارتباطی شهر تهران به شمال ایران است.[6] فقط در ایام نوروز نزدیک به ۴ میلیون نفر، یعنی حدود ۳۰٪ از مسافران نوروزی استان مازندران، از طریق این جاده وارد استان می‌شوند.[9] استقبال تردد کنندگان از این جاده باعث شده‌است تا در برخی از روزهای سال، ترافیک ۱۷۰ کیلومتری در این جاده شکل بگیرد.[10]

نمایی از جاده هراز و بخشی از رشته کوه البرز در منطقه زیار، بخش لاریجان در شهرستان آمل استان مازندران

جاده هراز دارای جاذبه‌های گردشگری زیادی است. ازجمله: قله دماوند، امام زاده هاشم، آبشار شاهان‌دشت، آبشار قلعه دختر، آبشار امیری، آبگرم لاریجان، سد لار، دریاچه ساهون، دشت و آبشار دریوک، قلعه ملک بهمن، غار گل زرد، استله‌سر، دخمه سنگی کافر کلی، شکل شاه، قلعه کهرود، دریاچه امامزاده علی (پشنگ)، حمام شاه عباسی، آبشار برز، آبشار ترا و پرومد در امیری، آب اسک، آبگرم استراباکو بایجان، دره منظریه، دشت لرا، دشت شقایق، پل سنگی، پارک جنگلی، آبشارهای یخی دماوند و نوا، آبشار شیخ علی خان زیار، تخت فریدون، کاعون، پاشوره، غار آب اسک، دژمار امیری، برج سی شاهاندشت، منطقه ممنوعه شکار، و روستاهای و ییلاقات متعدد و امامزاده‌ها در داخل روستاها و چندین آبشار و غارهای دیگر و چند تپه و پرورش ماهی‌ها و برخی از مهم‌ترین جاذبه‌های طبیعی گردشگری این جاده هستند که در استان مازندران قرار دارند و توچال نیز در استان مازندران قرار دارد.[11] همچنین کتیبه شکل شاه از جاذبه‌های تاریخی این جاده به‌شمار می‌روند.[2]

مهمترین جاذبه مذهبی جاده هراز، امامزاده هاشم است و بعد سه امامزاده دیگر که به ثبت ملی رسیده‌اند. این امامزاده در مرتفع‌ترین نقطه این جاده و در گردنههایی به همین نام واقع است. نسب او را به حسن مجتبی می‌رسانند. این امامزاده با شماره ۶۱۷ در فهرست آثار ملی ایران در محدوده شهرستان آمل به ثبت رسیده‌است. به نظر می‌رسد در گذشته در کنار این بقعه، کاروانسرایی وجود داشته که امروز اثری از آن به چشم نمی‌خورد.[12]

آمار تصادفات رانندگی در جاده هراز بسیار بالا است.[6] این جاده در زمان ساخت نیز کشته‌ها و زخمی‌های بسیاری برجای گذاشته‌است.[3] از دیدگاه اداره راه و ترابری استان مازندران، کیلومتر ۱۸ تا ۲۲ جاده از رودهن به سمت امامزاده هاشم، بحرانی‌ترین قطعه این راه از دیدگاه سقوط بهمن است. اگر چه تونل بهمنگیر امامزاده هاشم، واکنشی به این خطر است، ولی این بهمنگیر در سال ۱۳۷۶ نتوانست از جان ۳۲ مسافری که در همین نقطه زیر بهمن ماندند حفاظت کند.[13] با این وجود نتایج یک تحقیق دانشگاهی نشان می‌دهد که همچنان عامل انسانی مهم‌ترین عامل بروز سوانح در این جاده‌است.[14]

تونل امام زاده هاشم

علاوه بر سوانح جاده‌ای، آلودگی هوای داخل تونل‌های جاده هراز نیز بسیار فراتر از استانداردهای لازم بوده و خطراتی را برای تردد کنندگان ایجاد نموده‌است.[15]

جاده هراز در زمستان

جاده هراز بر گستره‌ای از سنگهای کامبرین تا سنگ‌های کوارتزی بنا شده‌است. به لحاظ تنوع جنس سنگ‌های زیرساخت، ویژگی‌های زمین ساختی، خصوصیات آب و هوایی، ارتفاع از سطح دریا و همچنین فاصله جاده تا گسلهای بزرگ، امکان تحلیل متمرکز ناپایداری در این جاده وجود ندارد. مهم‌ترین عوامل زمین‌شناختی که موجب ناپایداری می‌شوند، گسل‌های راندگی بایجان و مشاء و همچنین آتشفشان دماوند است.بخشی از جاده بر روی رسوبات آبرفتی و خاکسترهای آتشفشانی ناپایدار دماوند احداث شده که همواره خطر زمین لغزشی از نوعی که در سال ۱۳۶۴ به وقوع پیوست را به همراه دارد. سنگ‌های کوارتز نیز که محصول آتشفشان دماوند هستند، در واکنش به تغییرات آب و هوایی و هوازدگی ناپایداری شدیدی از خود بروز می‌دهند.[16]

سایر بخش‌های جاده، بخصوص در منطقه آب‌اسک نیز، همواره مرکز بزرگترین زمین‌لغزش‌های منطقه بوده و بارها قطعات بزرگی (گاه به طول ۶۰۰ متر) از جاده مورد هجوم زمین‌لغزش قرار گرفته و مجدداً احداث شده‌است.

در جاده هراز امکانات متعدد بین راهی مانند رستوران و هتل و ویلا نیز وجود دارد و مجموعه‌های توریستی رفاهی مانند نارنجستان و پارک جنگلی میرزا کوچک خان و پنجاب و شاندیز نیز وجود دارد. امام زاده هاشم مهم‌ترین مکان مذهبی این جاده به‌شمار می‌رود که دارای امکانات قابل توجهی برای مسافران بین راهی می‌باشد.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جاده هراز موجود است.

• جاده‌های ایران، هراز جاده‌ای پر ماجرا
• هراز جاده زیبایی‌ها و تاریخ