حق مردن

حق مردن،[1] یا حق پایان دادن به زندگی[2] به مجوز اجتماعی هر فرد برای انجام عمل اوتانازی یا خودکشی گفته می‌شود. داشتن چنین حقی مستلزم آن است که فردی که به یک بیماری لاعلاج مبتلاست مجاز باشد از طریق اوتانازی و خودکشی کمکی به زندگی خود پایان دهد.

اینکه چه کسی یا چه کسانی حق گرفتن چنین تصمیمی را داشته باشند همواره مورد بحث بوده‌است و بحث بر سر منافع ملی جلوگیری از خودکشی‌های غیر منطقی همواره در جریان بوده‌است.

پیلپِل و آمسِل معتقدند که خودکشی بر پایهٔ، "حق پایان دادن داوطلبانه به زندگی" باید هم تصمیم خود فرد باشد، یعنی به‌طور مثال از طرف خانواده یا پزشک معالج به وی تحمیل نشده باشد و هم در شرایطی که فرد دارد این کار بهترین تصمیم ممکن باشد.

در باورهای ادیان دربارهٔ خودکشی، نظرات متفاوتی در رابطه با حق مرگ از نادیده گرفتن آن تا مخالفت شدید با آن وجود دارد. به‌طور مثال در مذهب کاتولیک، خودکشی گناه کبیره محسوب می‌شود.

جستارهای وابسته

پانویس

  1. نفیر (2013-09-27). «حمایت پروفسور استیون هاوکینگ از حق مردن خود خواسته برای بیماران لاعلاج». نفیر. بایگانی‌شده از اصلی در 15 اكتبر 2015. دریافت‌شده در 2015-09-10. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)
  2. «داغ شدن بحث «حق مرگ» (اتانازی) با خودکشی بیمار آمریکایی». دین آنلاین. ۲۰۱۵-۰۹-۱۰. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۹-۱۰.


منابع

ویکی‌پدیای انگلیسی

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.