ساتی (رسم)
رسم ساتی، یک آیین مذهبی در میان جوامع هندی بود که در آن، زنی که شوهرش را به تازگی از دست داده بود، در مراسم ختم شوهرش، خودش را آتش می‌زد. در هند باستان این رسم اهمیت فرهنگی و دینی بسیاری داشت و نشانه وفاداری زن به شوهر تلقی می‌شد. هر چند بیشتر ساتی‌ها به صورت داوطلبانه انجام می‌گرفت اما فشارهای خانوادگی و اجتماعی و اجبارها زن را به شرکت در این مراسم وا می‌داشت. رسم ساتی هم در بین زنان عادی و هم در بین زنان اشرافی رایج بود و یک فریضه دینی محسوب می‌شد. این سنت دینی از تاریخ ۱۸۲۹م نادر و غیر قانونی شد.[1]
| قسمت‌هایی از ردهٔ خشونت علیه زنان |
| خشونت علیه زنان |
|---|
| مشکلات و خشونت‌ها |
|
برگی از اشعار سوگواری نوعی خبوشانی شاعر خراسانی کوچیده به هند با نگاره‌ای از محمد قاسم، نیمهٔ نخست قرن هفده میلادی
منابع
- "South Asia | India wife dies on husband's pyre". BBC News. 2006-08-22. Retrieved 2010-04-23.
Hawley, John C. (1994). Sati, the blessing and the curse: the burning of wives in India. Oxford [Oxfordshire]: Oxford University Press. pp. 102, 166. ISBN 0-19-507774-1. Retrieved 2008-02-11.
| موضوعات |
|
|---|---|
| تعرض جنسی، تجاوز |
|
| موضوعات مرتبط |
|
| |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.