بیماری لاعلاج

بیماری لاعلاج یک عبارت در اصطلاح‌شناسی پزشکی است که در قرن بیستم باب شد و به بیماریای گفته می‌شود که درمانی یا درمان مناسبی برایش وجود نداشته باشد و در کوتاه‌مدت سبب مرگ بیمار شود. این اصطلاح بیشتر در مورد بیماری‌های پیش‌رونده همچون سرطان یا بیماری‌های قلبی به‌کار برده می‌شود تا تروما. در گفتار عامیانه منظور از بیماری لاعلاج مرضی است که نهایتاً منجر به مرگ فرد بیمار می‌شود.
شخصی که دچار چنین بیماری‌ای باشد، بیمار لاعلاج و در انگلیسی terminal ill یا تنها terminal نامیده می‌شود. هنگامی می‌توان گفت فردی به بیماری لاعلاج مبتلا شده که پزشکان زمانِ باقی‌مانده تا مرگ وی را ۶ ماه یا کمتر تخمین زده‌باشند. باید در نظر داشت که این رقم قراردادی است و ممکن است قطعی و کاملاً صحیح نباشد. از همین رو نمی‌توان ادعا کرد که اگر بیماری از پزشک تشخیص بگیرد که تا ۶ ماه دیگر درگذرد، حتماً این اتفاق بیفتد. همچنین، اگر فردی مثلاً به بیماری ایدز مبتلا باشد نمی‌توان وی را بیمار لاعلاج نامید، چراکه مدت باقی‌مانده از زندگی وی ممکن است حتی تا سال‌ها به طول بینجامد. همچنین این رقم ۶ ماه نمی‌تواند تضمین دهد که بیمار زودتر از آن نمیرد. گاهی اوقات نیز پزشکان زمانِ باقی‌مانده از زندگی فرد را کمی بیشتر از حد واقعی آن تخمین می‌زنند؛ مثلاً یک بیمار تشخیص می‌گیرد که تا ۶ هفتهٔ دیگر فوت شود، اما عمر وی تنها ۴ هفته از زمان تشخیص دوام می‌آورَد.