نامیرایی زیستی

نامیرایی زیستی حالتی است که احتمال مرگ مستقل از سن باشد. موجود زنده‌ای که چنین خصوصیتی دارد بر اثر پیری نمی‌میرد اما ممکن است بر اثر عوامل دیگری مانند آسیب فیزیکی یا بیماری بمیرد. موجودات تک‌سلولی و چندسلولی مختلفی -از جمله بعضی مهره‌داران- در طول عمرشان یا پس از رسیدن به سن معینی به این حالت دست می‌یابند.

زیست‌شناسان از این اصطلاح برای توصیف سلول‌هایی که از حد هایفلیک پیروی نمی‌کنند نیز استفاده می‌کنند.

نامیرایی زیستی در سلول‌ها

یک سلول به دلیل آسیب به دی‌ان‌ای یا کوتاه‌شدن تلومر نمی‌تواند بیش از حد هایفلیک تقسیم شود. زیست‌شناسان از واژهٔ 'نامیرا' برای توصیف سلول‌هایی استفاده می‌کنند که از این قانون پیروی نمی‌کنند، و می‌توانند بدون محدودیت تقسیم شوند.[1]

نامیرایی زیستی در ارگانیسم‌ها

ارگانیسم‌ هایی که افزایش سن اثر محسوسی بر آن‌ها ندارد شامل موارد زیر است (طول عمر تخمینی این موجودات در حیات وحش ذکر شده است):[2]

عروس دریایی

تیولا یک نوع عروس دریایی کوچک است که می‌تواند به نامیرایی زیستی برسد

تلاش برای ایجاد نامیرایی زیستی در انسان

موسسهٔ تحقیقاتی سنس از موسسات پیشگام در این زمینه است. این سازمان غیرانتفاعی از روش‌های تحقیقاتی برای رسیدن به پیری بی‌اثر حمایت میکند.[4]

منابع
  1. Shay, J. W. & Wright, W. E. (2000). "Hayflick, his limit, and cellular ageing" (PDF). Nature Reviews Molecular Cell Biology. 1 (1): 72–76. doi:10.1038/35036093. PMID 11413492.
  2. Species with Negligible Senescence. AnAge: The Animal Ageing and Longevity Database
  3. Pennisi, Elizabeth (11 August 2016). "Greenland Shark May Live 400 Years, Smashing Longevity Record". Science Magazine.
  4. "A Reimagined Research Strategy for Aging". SENS Research Foundation. Retrieved 1 June 2013.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.