حمله انتحاری

حمله انتحاری نوعی خودکشی[1] عقیدتی به قصد دیگرکشی و صدمه زدن به غیر (دشمن) است. در این نوع از خودکشی فرد دست به طراحی و اجرای یک برنامه تخریبی می‌زند که طی آن خود را وسیله آسیب زدن به دشمن قرار می‌دهد و از بین می‌برد.

خلبانان کامیکازه ژاپن در حین انجام عملیات انتحاری در جنگ جهانی دوم.

حملهٔ انتحاری با دیگر انواع خودکشی بسیار متفاوت است. علی‌رغم خودکشی که عمدتاً به علت ناامیدی و اختلال‌های روانی و دیگر عوامل انجام می‌شود،[2] عامل حمله انتحاری دارای هدفی‌ست که در نهایت منجر به مرگ خودش و دیگران شود.

حملهٔ انتحاری در طول تاریخ بسیار کم به وقوع پیوسته که به عنوان نمونه می‌توان از حادثهٔ پرل هاربر نام برد. امروزه این اقدام بسیار شایع شده و بیشتر رخ می‌دهد. بزرگ‌ترین نمونهٔ امروزی آن را می‌توان حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ آمریکا دانست که طی آن ۱۹ حمله‌گر انتحاری کنترل چهار فروند هواپیمای مسافربری را در اختیار گرفتند و آن‌ها را به برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی نیویورک و ساختمان وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) کوبیدند و جان ۲۹۷۳ نفر را گرفتند. حمله انتحاری متروی لندن، حملات انتحاری فلسطینی‌ها علیه اسرائیل، حملات نیروهای گروه تروریستی طالبان علیه مردم، نیروهای نظامی و دولتی افغانستان، حملات علیه تجمعات مردمی و صاحب منصبان در پاکستان و برخی حملات نیروی مقاومت عراق ضد ارتش آمریکا را می‌توان به عنوان نمونه‌های دیگر حملات انتحاری نام برد.

عملیات انتحاری در فقه اسلامی

عملیات انتحاری در اسلام اصطلاحا عملیات شهادت‌طلبانه یا استشهادی خوانده می‌شود.

در فقه شیعه

  • ناصر مکارم شیرازی:

    «هرگاه راه دفاع از کیان اسلام و مسلمین منحصر به این راه باشد جایز است».[3]

شکل‌های حملات انتحاری در افغانستان

  • کشتن افراد سیاسی: به این منظور نیز افرادی تربیت می‌شوند تا به بهانه و اشکال مختلف خود را به شخص مورد هدف رسانیده و آن را از بین ببرند. از نمونه‌های می‌توان به کشتن احمد شاه مسعود، جنرال داود، برهان الدین ربانی و غیره اشاره کرد.
  • داخل شدن مستقیم ساختمان یا منطقه مربوط: در این نوع حمله انتحاری شخص یا اشخاص معمولاً سوار بر یک وسیله نقلیه ناگهان وارد محل و منطقه‌ای می‌شوند و نسبت به انفجار و حمله انتحاری اقدام می‌کنند. این‌گونه انتحاری از انواع دیگر بیشتر روی می‌دهد. یکی از نمونه‌های آن حمله به سفارت آمریکا است.
  • توسط کنترل از راه دور: این روش انتحاری در نزدیکی مناطق نظامی و دفاتر دولتی و منازل صورت می‌گیرد. به طوری که مواد انفجاری در بدن شخص، حیوانات، وسایل حمل و نقل جا داده می‌شود. سپس در نزدیکی هدف توسط کنترل از راه دور منفجر می‌شود. در مواردی ممکن است افراد از وجود مواد منفجره خبر نداشته باشند.

پانویس

  1. «مقدمه». www.habilian.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۲۰.
  2. Hawton K, van Heeringen K (2009). "Suicide". Lancet. 373 (9672): 1372–81. doi:10.1016/S0140-6736(09)60372-X. PMID 19376453. Unknown parameter |month= ignored (help)
  3. «دفاع و عملیات استشهادی از دیدگاه امام و دیگر فقیهان». پرتال خمینی.
  4. «دفاع و عملیات استشهادی از دیدگاه امام و دیگر فقیهان». پرتال خمینی.

جستارهای وابسته

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.