حق دسترسی به اینترنت
حق دسترسی به اینترنت (به انگلیسی: Right to Internet access) که با نام‌های حق پهنای باند (به انگلیسی: right to broadband) یا آزادی اتصال (به انگلیسی: freedom to connect) نیز شناخته می‌شود، دیدگاهی است که بر اساس آن همهٔ انسان‌ها باید بتوانند با هدف استفاده از آزادی بیان و دسترسی به حقوق اساسی بشر به اینترنت دسترسی داشته باشند. کشورها مسئول حصول اطمینان از امکان دسترسی به اینترنت هستند و کشوری حق ندارد بدون دلیل دسترسی فردی به اینترنت را محدود کند. در بسیاری از کشورها دسترسی به اینترنت به عنوان یک حق شناخته می‌شود.[1]
جستارهای وابسته
- شکاف دیجیتالی
- فیلتر اینترنتی
- سانسور و جاسوسی اینترنتی بر حسب کشور
- دسترسی آزاد
منابع
- N. Lucchi, "Access to Network Services and Protection of Constitutional Rights: Recognizing the Essential Role of Internet Access for the Freedom of Expression" بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۱۰-۲۱ توسط Wayback Machine, Cardozo Journal of International and Comparative Law (JICL), Vol. 19, No. 3, 2011. Available at http://www.cjicl.com/uploads/2/9/5/9/2959791/cjicl_19.3_lucchi_article.pdf بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۱۰-۲۱ توسط Wayback Machine
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.