انحراف جنسی

زمانی، تجربه‌ای است که فرد در مواجهه با برخی موقعیت‌ها، اشیا یا تصورات و تخیلات غیرمعمولی، دستخوش برانگیختگی جنسی شود؛ به این حالت، پارافیلی (به انگلیسی: paraphilia) می‌گویند. پارافیلیا (که قبلا به عنوان مهارگسیختگی جنسی و انحراف جنسی شناخته شده [1] تجربه شدید برانگیختگی جنسی با شرایط، فانتزی ها، رفتارها یا افراد می باشد. [2] [3]هیچ اجماعی برای مرز دقیق بین علایق جنسی غیرمعمول و علل پارافیلی یافت نشده است. [4] [5] بحث بر سر این است که ، در صورت وجود ، کدام یک از پارافلیاها باید در کتابچه های تشخیصی ذکر شود ، مانند کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) یا طبقه بندی بین المللی بیماری ها (ICD). برخی از این دگرخواهی‌ها، با آزار برای دیگران، همراه نبوده و یک نوع گرایش محسوب و انحراف خطرآفرین محسوب نمی‌گردند؛ مانند علاقه فرد به برقراری رابطه جنسی با افراد مسن‌تر (پیردوستی)، یا گرایش فرد به ارتباط جنسی با افراد بسیار تنومند و قدرتمند (macrophilia)؛ ولی برخی از دگرخواهی‌های جنسی دیگر، با آسیب زدن و آزار دیگران، همراه است؛ مانند میل جنسی به کودکان یا قتل شهوتی، که در این موارد، بیشتر از عنوان «انحراف جنسی» یا «نابهنجاری جنسی»[6] استفاده می‌شود.

دگرخواهی‌های جنسی
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
تخصصروان‌پزشکی، روان‌شناسی، سکس‌شناسی
سمپD010262


این مفهوم، نخستین بار، در سال ۱۹۲۰ و توسط ویلهم استکل روانشناس اتریشی نام‌گذاری شد.[7][8]

بر سر انواع و شیوه دسته‌بندی انواع دگرخواهی‌های جنسی، هنوز بحث، وجود دارد. برخی منابع تعداد آن‌ها را ۵۴۹ مورد می‌دانند.[9]DSM-5 لیست مشخصی برای هشت اختلال پارافیل دارد. [2] چندین طبقه بندی فرعی از پارافیلیا ارائه شده است ، و برخی معتقدند که یک رویکرد چند بعدی ، طیف نگر یا شکایت مدار بهتر می تواند شواهد را منعکس کند. [10] [11]

تاریخچه

در اواخر قرن نوزدهم ، روانشناسان و روانپزشکان شروع به دسته بندی پارافلیاهای مختلف کردند زیرا آنها می خواستند یک سیستم توصیفی بیشتر از ساختارهای قانونی و مذهبی لواط [12] و انحراف داشته باشد. [13] قبل از معرفی اصطلاح پارافیلیا در DSM-III (1980) ، اصطلاح انحراف جنسی برای اشاره به پارافیلیا در دو چاپ اول کتاب استفاده شده بود. [14] در سال 1981 ، مقاله ای که در مجله روانپزشکی آمریکا منتشر شد ، پارافلیا را به عنوان "تخیلات مکرر ، تحریک آمیز جنسی شدید ، اصرارهای جنسی یا رفتارهایی است که عموماً با مواردی که در ادامه گفته می شود همراهی دارد" توصیف کرد: [15]

علل انحراف جنسی

علل ترجیحات جنسی پارافیلی در افراد مشخص نیست ، اگرچه مجموعه ای از تحقیقات در حال انجام به یک رابطه رشد عصبی احتمالی قبل از تولد اشاره دارد. یک مطالعه در سال 2008 با تجزیه و تحلیل تخیلات جنسی 200 مرد دگرجنسگرایانه با استفاده از آزمون پرسشنامه فانتزی جنسیت ویلسون مشخص کرد که مردان دارای درجه مشخص تمایل به فتیش تعداد بیشتری از برادران بزرگتر ، نسبت رقمی 2D: 4D بالا (که نشان دهنده قرار گرفتن در معرض استروژن بیش از حد قبل از تولد است) ، و احتمال چپ دستی بودن زیاد ، نشان می دهد که جانبی شدن نیم کره ای مختل در مغز ممکن است در جاذبه های انحرافی نقش داشته باشد. [17] در توضیحات رفتاری گفته می شود که پارافیلیا در اوایل زندگی ، در طی تجربه ای که محرک پارافیل را با تحریک شدید جنسی جفت می کند ، شرطی می شود. [18] سوزان نولن-هوکسما پیشنهاد می کند که تخیلات خودارضایی درباره محرک ، تحریک پارافیلی را تقویت و گسترش می دهد. [18]

تشخیص

بحث و جدال علمی و سیاسی در مورد ادامه گنجاندن تشخیص های مربوط به رابطه جنسی مانند پارافلیلیا در DSM به دلیل انگ ناشی از اطلاق آنها به عوان بیماری روانی وجود دارد.[19]برخی از گروه ها ، برای درک بیشتر و پذیرش تنوع جنسی ، برای تغییر در وضعیت قانونی و پزشکی علایق و شیوه های غیر معمول جنسی لابی کرده اند. چارلز آلن موزر ، پزشک و مدافع اقلیت های جنسی ، اظهار داشت که تشخیص ها باید از کتابچه های راهنمای تشخیص حذف شود.[20]

علایق معمولی در برابر علایق غیر معمول

ادبیات بالینی حاوی گزارشات بسیاری از پارافلیاها است که فقط برخی از آنها ورودی های خاص خود را در طبقه بندی های تشخیصی انجمن روان پزشکی آمریکا یا سازمان بهداشت جهانی دریافت می کنند . [21] [22] در مورد اینکه علایق جنسی باید به عنوان اختلالات پارافیلی در مقابل انواع طبیعی علاقه جنسی تلقی شود ، اختلاف نظر وجود دارد. به عنوان مثال ، از ماه مه 2000 ، در هر مقاله DSM-IV-TR ، "از آنجا که برخی از موارد سادیسم جنسی ممکن است آسیب به قربانی نداشته باشد (به عنوان مثال تحمیل تحقیر به یک شریک رضایت دهنده) ، عبارت سادیسم جنسی شامل ترکیبی از عبارت DSM-III-R و DSM-IV (به عنوان مثال ، "شخص با این اصرارها با فردی که موافق نبوده رفتار کرده است ، یا اصرارها ، تخیلات یا رفتارهای جنسی موجب پریشانی یا دشواری بین فردی شده است"). [23] DSM-IV-TR همچنین اذعان می کند که تشخیص و طبقه بندی پارافلیاها در میان فرهنگ ها یا ادیان "با این واقعیت پیچیده است که آنچه در یک محیط فرهنگی انحرافی تلقی می شود ، ممکن است در یک محیط دیگر قابل قبول تر باشد". [24] برخی معتقدند كه هنگام بحث در مورد پارافیلیا ، توجه به نسبی گرایی فرهنگی امری مهم است ، زیرا در مورد آنچه از نظر جنسی قابل قبول است در فرهنگ ها اختلاف نظر زیادی وجود دارد. [25]

شدت و ویژگی

پزشکان بین پارافیلی های اختیاری ، ترجیحی و انحصاری تفاوت قائل می شوند ، [26] گرچه اصطلاحات کاملاً استاندارد نیست. پارافیلی "اختیاری" راهی جایگزین برای تحریک جنسی است. در پارافیلای ترجیحی ، فرد پارافلیا را به فعالیتهای متداول جنسی ترجیح می دهد ، اما همچنین فعالیتهای جنسی متداول را انجام می دهد.این ادبیات شامل مطالعات تک موردی از پارافلیاهای بسیار نادر و خاص است. که شامل یک پسر نوجوان می شود که علاقه زیادی به فتیشیسم به لوله های خروجی اگزوز اتومبیل ها ، یک جوان با علاقه مشابه به نوع خاصی از ماشین و یک مرد که علاقه پارافیل به عطسه دارد (هم خودش و هم عطسه دیگران). [27] [28]

پارافیلیا در DSM-5

DSM-5 تمایزی بین پارافیلیا و اختلالات پارافیلیک ایجاد می کند ، بیان می کند که پارافلیا به خودی خود به درمان روانی احتیاج ندارد. و اختلال پارافیلیک را به عنوان "پارافیلیایی که در حال حاضر باعث پریشانی یا اختلال در عملکرد فرد شده یا پارافلیایی که رضایت فرد درآن مستلزم آسیبهای شخصی به خود فرد یا دیگران است "در نظر می گیرد. [2] کارگروه پارافیلیا به این اجماع رسیده اند که " انحراف جنسی صرف اختلالات روانی نیست"، و پیشنهاد می دهد که DSM-V تمایز بین انحراف جنسی و اختلالات paraphilic. [. . . ] داشته باشد.به این صورت که فرد می تواند پارافیلیا داشته باشد (با توجه به ماهیت اصرارها ، تخیلات یا رفتارها) اما اختلال پارافیلیک نداشته باشد . (بر اساس پریشانی و اختلال). در این تصور ، داشتن پارافلیا یک شرط لازم اما نه کافی برای داشتن یک اختلال پارافیلیک است. "این روش تمایز بین رفتار جنسی هنجار و غیر هنجار را دست نخورده باقی می گذارد ، که می تواند برای محققان مهم باشد ، اما بدون برچسب زدن خودکار رفتار جنسی غیر عادی به عنوان آسیب شناسی روانی ،برخی از اشکالات منطقی موجود در DSM-IV-TR را از بین می برد. به عنوان مثال ، در نسخه قبلی ، یک مرد را نمی توان به عنوان یک مبدل پوش طبقه بندی کرد - هر چقدر لباس متقابل بپوشد و از نظر جنسی برای او هیجان انگیز باشد - مگر اینکه از این فعالیت ناراضی باشد یا به دلیل آن آسیب ببیند. این تغییر در دیدگاه با افزودن کلمه "اختلال" به تمام پارافیلیاها در معیارهای تشخیصی منعکس می شود. بنابراین ، سادیسم جنسی به اختلال سادیسم جنسی تبدیل می شود. مازوخیسم جنسی به اختلال مازوخیسم جنسی تبدیل می شود و موارد دیگر. " [29]

مدیریت پارافیلیا

بیشتر پزشکان و محققان بر این باورند که علایق جنسی پارافیلیا قابل تغییر نیست ، [30] اگرچه شواهدی برای حمایت از این مورد لازم است. [30] در عوض ، هدف از درمان به طور معمول کاهش ناراحتی فرد از پارافیلیا و محدود کردن هرگونه رفتار مجرمانه است. [30] هر دو روش روان درمانی و دارویی برای این اهداف در دسترس هستند. [30]

درمان شناختی رفتاری ، گاهی اوقات می تواند به افراد مبتلا به پارافیلیا کمک کند تا استراتژی هایی برای جلوگیری از عمل به علایق خود ایجاد کنند. [30] به بیماران آموزش داده می شود عواملی را که باعث می شود بر اساس تمایلات جنسی خود رفتار کنند مانند استرس شناسایی و کنار بگذارند. [30] در حال حاضر ، این تنها روش روان درمانی برای پارافیلیا است که توسط آزمایش های دوسوکور تصادفی پشتیبانی می شود [31]

درمان

درمان های دارویی می توانند به افراد در کنترل رفتارهای جنسی خود کمک کنند ، اما محتوای پارافلیا را تغییر نمی دهند. [31] آنها برای اثربخشی بیشتر با رفتار درمانی شناختی معمولاً ترکیب می شوند. [32]

بازدارنده بازجذب سروتونین

از مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) به ویژه در افرتدی که آلت تناسلی خود را به نمایش می گذارند، بدوفیل هاو خودارضاکننده های وسواسی استفاده می شود. پیشنهاد می شود بر اهداف کاهش تحریک جنسی ، کاهش اجبار و علائم افسردگی کار کنند. [32] این درمان ها به خوبی مورد استقبال قرار گرفته اند و به عنوان یک درمان دارویی مهم پارافیلیا در نظر گرفته می شوند. [33]

آنتی آندروژن ها

از آنتی آندروژن ها در موارد شدیدتر استفاده می شود. [32] مشابه اختگی فیزیکی ، آنها با کاهش سطح آندروژن کار می کنند ، بنابراین به عنوان اختگی شیمیایی توصیف شده اند. [32] نشان داده شده است که سیپروتون استات به طور قابل توجهی تخیلات جنسی و رفتارهای توهین آمیز را کاهش می دهد. [32] مدروکسی پروژسترون استات و آگونیست های هورمون آزاد کننده ی گنادوتروپین (مانند لوپرورلین ) نیز برای کاهش میل جنسی استفاده شده است. [32] به دلیل عوارض جانبی ، فدراسیون جهانی انجمن های روانپزشکی بیولوژیک توصیه می کند که از درمان های هورمونی فقط در مواردی که خطر جدی خشونت جنسی وجود داشته باشد یا روش های دیگر ناموفق باشد استفاده شود. [31] اختگی با جراحی تا حد زیادی منسوخ شده است زیرا گزینه های دارویی به طور مشابه موثر و کمتر تهاجمی هستند. [34]

مسائل قانونی

قوانین علیه خشونت جنسی را به تصویب رسانده اند. [35] به دنبال یک سری پرونده های برجسته در دادگاه عالی ایالات متحده ، افرادی که به پارافیلیا ، به ویژه بیماری پدوفیلی ( کانزاس v. هندریکس ، 1997) و نمایشگرایی ( کانزاس v. کرین ، 2002) مبتلا هستند و سابقه رفتار ضد اجتماعی و سابقه کیفری مرتبط دارند،بر اساس قوانین مختلف ایالتی که به طور کلی تحت عنوان قوانین خشونت آمیز جنسی شناخته می شوند ، به طور نامحدود در حبس مدنی نگهداری می شوند. [36] [37]

جستارهای وابسته
  1. Janssen, Diederik F (2020-06-30). "From Libidines nefandæ to sexual perversions". History of Psychiatry. 31 (4): 421–439. doi:10.1177/0957154X20937254. ISSN 0957-154X. PMC 7534020 Check |pmc= value (help). PMID 32605397.
  2. Empty citation (help)
  3. Empty citation (help)
  4. Joyal, Christian C. (20 June 2014). "How Anomalous Are Paraphilic Interests?". Archives of Sexual Behavior. New York City: Springer Science + Business Media. 43 (7): 1241–1243. doi:10.1007/s10508-014-0325-z. ISSN 0004-0002. PMID 24948423.
  5. Joyal, Christian C.; Cossette, Amélie; Lapierre, Vanessa (2015). "What Exactly is an Unusual Sexual Fantasy?". The Journal of Sexual Medicine. Amsterdam, Netherlands: Elsevier. 12 (2): 328–340. doi:10.1111/jsm.12734. PMID 25359122.
  6. محمد نقی براهنی و همکاران(۱۳۷۲). واژه‌نامه روانشناسی. چاپ چهارم،انتشارات فرهنگ معاصر، تهران، صفحه 176
  7. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 1994.
  8. Stekel, Wilhelm (1930), Sexual Aberrations: The Phenomenon of Fetishism in Relation to Sex, translated from the 1922 original German edition by S. Parker. Liveright Publishing.
  9. Aggrawal, Anil (2009). Forensic and Medico-legal Aspects of Sexual Crimes and Unusual Sexual Practices. Boca Raton: CRC Press. ISBN 1-4200-4308-0.
  10. Maser, Jack D.; Akiskal, Hajop S. (2002). "Spectrum concepts in major mental disorders". Psychiatric Clinics of North America. 25 (4): xi–xiii. doi:10.1016/S0193-953X(02)00034-5. PMID 12462854.
  11. Krueger, Robert F.; Watson, David; Barlow, David H. (2005). "Introduction to the Special Section: Toward a Dimensionally Based Taxonomy of Psychopathology". Journal of Abnormal Psychology. Washington, DC: American Psychological Association. 114 (4): 491–3. doi:10.1037/0021-843X.114.4.491. PMC 2242426. PMID 16351372.
  12. Empty citation (help)
  13. Empty citation (help)
  14. Laws & O'Donohue, p. 384
  15. Spitzer, Robert L. (February 1981). "The diagnostic status of homosexuality in DSM-III: A reformulation of the issues". The American Journal of Psychiatry. Philadelphia, Pennsylvania: American Psychiatric Association. 138 (2): 210–215. doi:10.1176/ajp.138.2.210. PMID 7457641.
  16. «مرور نشریات - Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology - مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران». ijpcp.iums.ac.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۰۱.
  17. Quazi, Rahman; Symeonides, Deano J. (February 2007). "Neurodevelopmental Correlates of Paraphilic Sexual Interests in Men". Archives of Sexual Behavior. New York City: Springer Science + Business Media. 37 (1): 166–172. doi:10.1007/s10508-007-9255-3. PMID 18074220.
  18. Empty citation (help)
  19. Empty citation (help)
  20. Moser C, Kleinplatz PJ (2005). "DSM-IV-TR and the Paraphilias: An argument for removal". Journal of Psychology and Human Sexuality. 17 (3/4): 91–109. doi:10.1300/j056v17n03_05.
  21. ""Axis I. Clinical Disorders, most V-Codes and conditions that need Clinical attention". Retrieved: 23 November, 2007". Psyweb.com. Archived from the original on 19 December 2010. Retrieved 2013-03-14.
  22. World Health Organization, International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems, (2007), Chapter V, Block F65; Disorders of sexual preference. Retrieved 2007-11-29.
  23. Summary of Practice-Relevant Changes to the DSM-IV-TR بایگانی‌شده در ۱۱ مه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine from Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) بایگانی‌شده در ۱۷ مه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine
  24. American Psychiatric Association. (2000). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (4th ed., text rev.). Washington, DC: Author.
  25. Bhugra, Dinesh; Popelyuk, Dmitri; McMullen, Isabel (March 30, 2010). "Paraphilias Across Cultures: Contexts and Controversies". Journal of Sex Research. London, England: Routledge. 2 (47): 242–256. doi:10.1080/00224491003699833. PMID 20358463.
  26. American Psychiatric Association (2000). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (4th ed., text revision). pp. 569-570, 572, 574, Washington, DC: Author.
  27. Padmal de Silva (March 2007). "Sexual disorder and psychosexual therapy". Psychiatry. 6 (3): 130&ndash, 134. doi:10.1016/j.mppsy.2006.12.009.
  28. King, Michael B. (1990). "Sneezing as a fetish object". Sexual and Marital Therapy. London, England: Routledge. 5 (1): 69&ndash, 72. doi:10.1080/02674659008407999.
  29. "302.2 Pedophilia". DSM-5. Archived from the original on 15 February 2010. Retrieved 2012-02-10.
  30. Seto MC, Ahmed AG (2014). "Treatment and management of child pornography use". Psychiatric Clinics of North America. 37 (2): 207–214. doi:10.1016/j.psc.2014.03.004. PMID 24877707.
  31. Thibaut F, De La Barra F, Gordon H, Cosyns P, Bradford JM (2010). "The World Federation of Societies of Biological Psychiatry (WFSBP) guidelines for the biological treatment of paraphilias". The World Journal of Biological Psychiatry. 11 (4): 604–655. doi:10.3109/15622971003671628. PMID 20459370.
  32. Assumpção, Alessandra Almeida; Garcia, Frederick Duarte; Garcia, Heloise Delavenne; Bradford, John M.W.; Thibaut, Florence (2014). "Pharmacologic treatment of paraphilias". Psychiatric Clinics of North America. Amsterdam, Netherlands: Elsevier. 37 (2): 173–181. doi:10.1016/j.psc.2014.03.002. PMID 24877704.
  33. Kraus C, Strohm K, Hill A, Habermann N, Berner W, Briken P (June 2007). "Selective serotonine reuptake inhibitors (SSRI) in the treatment of paraphilia". Fortschritte der Neurologie-Psychiatrie. 75 (6): 351–356. doi:10.1055/s-2006-944261. ISSN 0720-4299. PMID 17031776.
  34. Empty citation (help)
  35. First, Michael B. (2014). "DSM-5 and paraphilic disorders". The Journal of the American Academy of Psychiatry and the Law. 42 (2): 191–201. ISSN 1093-6793. PMID 24986346.
  36. First, M. B.; Halon, R. L. (2008). "Use of DSM paraphilia diagnoses in sexually violent predator commitment cases" (PDF). The Journal of the American Academy of Psychiatry and the Law. 36 (4): 443–454. PMID 19092060.
  37. Empty citation (help)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.