اختلال اضطراب

اضطراب یا اختلال اضطرابی یک بیماری روانی شایع است، به‌طوری‌که بیشتر زنان و میان‌سالان و افراد سالمند با آن مواجه هستند .

اتلال اضطراب (اختلال اضطرابی)
تابلوی جیغ (تابلو) یک نقاشی اکسپرسیونیستی از هنرمند نروژی ادوارد مونک
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
تخصصروان‌پزشکی، روان‌شناسی بالینی
آی‌سی‌دی-۱۰F40-F42
آی‌سی‌دی-9-CM300
دادگان بیماری‌ها787
ئی‌مدیسینmed/۱۵۲
سمپD001008

اختلالات اضطرابی، گروهی از اختلالات روانی هستند که دارای نشانه‌هایی از اضطراب و ترس‌اند. اضطراب ناشی از نگرانی در مورد آینده است و ترس واکنشی به رویداد کنونی. احساس اختلال اضطرابی می‌تواند دارای نشانه‌های فیزیکی همچون تپش قلب و لرز باشد.[1] چندین اختلال اضطراب وجود دارد، از جمله اختلال اضطراب منتشر، هراس‌های ویژه، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب جدایی، هراس از مکان‌های باز، اختلال ترس و سکوت انتخابی.[1] اختلال با آن‌چه منجر به علائم می‌شود متفاوت است.[1] افراد اغلب بیش از یک اختلال اضطراب دارند.[1]

انواع اختلالات اضطرابی

اختلالات اضطرابی شامل ۱۰ اختلال است. در این اختلالات، علایم اضطرابی ویژگی بارز نمای بالینی است.[2]

  1. اختلال پانیک (وحشت زدگی)
  2. بازار هراسی (آگورافوبیا)
  3. هراس‌های اختصاصی یا ویژه (فوبیا‌ها)
  4. اختلال اضطراب اجتماعی (جمع‌هراسی)
  5. اختلال اضطراب فراگیر (منتشر)
  6. اختلال وسواس فکری-عملی
  7. اضطراب موقعیتی
  8. اختلال اضطراب جدایی
  9. گنگی (سکوت انتخابی)
  10. اختلال اضطراب پس از سانحه

علل

تصور می‌شود علت اختلالات اضطرابی ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است.[3] عوامل خطر شامل سابقه کودک آزاری، سابقه خانوادگی اختلالات روانی و فقر است. اختلالات اضطرابی اغلب با سایر اختلالات روانی، به ویژه اختلال افسردگی اساسی، اختلال شخصیت و اختلال در مصرف مواد رخ می‌دهد. برای تشخیص علائم معمولاً حداقل ۶ ماه باید وجود داشته باشد، بیشتر از آنچه انتظار می‌رود برای وضعیت باشد و عملکرد را کاهش دهد.[1][4] سایر مشکلاتی که ممکن است منجر به علائم مشابه شود، پرکاری تیروئید است. بیماری قلبی؛ مصرف کافئین، الکل یا حشیش؛ و حذف برخی از داروهای خاص.[5]

بیماری‌شناسی

اختلال اضطرابی ازجمله اختلالات روانشناختی است که منشأ فیزیولوژیک آن کاملاً شناخته‌شده نیست، ولی ارتباط تنگاتنگی با اختلالات افسردگی دارد.

آمار

در حدود ۱۲٪ از افراد در یک سال معین از یک اختلال اضطراب رنج می‌برند و بین ۵ تا ۳۰ درصد در طول زندگی تحت تأثیر قرار می‌گیرند.[4][6] آنها در زنان تقریباً دو برابر مردان اتفاق می‌افتند و عموماً قبل از سن ۲۵ سالگی شروع می‌شوند. شایع‌ترین آن هراس‌های ویژه است (تقریباً ۱۲٪) و اختلال اضطراب اجتماعی که ۱۰٪ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. [۴] هراس‌های ویژه عمدتاً بر افراد بین ۱۵ تا ۳۵ سال تأثیر می‌گذارد و بعد از ۵۵ سالگی شایع تر می‌شود. به نظر می‌رسد در ایالات متحده و اروپا نرخ‌ها بالاتر است.[4]

منابع
  1. Diagnostic and Statistical Manual of Mental DisordersAmerican Psychiatric Associati (5th ed.). Arlington: American Psychiatric Publishing. 2013. pp. 189–195. ISBN 978-0-89042-555-8.
  2. سادوک و کاپلان (۱۳۹۴). خلاصه روان‌پزشکی علوم‌رفتاری/روان‌پزشکی بالینی. اول. ترجمهٔ فرزین رضاعی. کتاب ارجمند. ص. ۷۰۱ تا ۷۱۰. شابک ۹۷۸۶۰۰۲۰۰۴۴۳۷. پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
  3. "Anxiety Disorders". NIMH. March 2016. Archived from the original on 27 July 2016. Retrieved 14 August 2016.
  4. Craske, MG; Stein, MB (24 June 2016). "Anxiety". Lancet. 388 (10063): 3048–3059. doi:10.1016/S0140-6736(16)30381-6. PMID 27349358.
  5. Testa A, Giannuzzi R, Daini S, Bernardini L, Petrongolo L, Gentiloni Silveri N (2013). "Psychiatric emergencies (part III): psychiatric symptoms resulting from organic diseases" (PDF). Eur Rev Med Pharmacol Sci (Review). 17 Suppl 1: 86–99. PMID 23436670. Archived from the original (PDF) on 10 March 2016.
  6. Kessler; et al. (2007). "Lifetime prevalence and age-of-onset distributions of mental disorders in the World Health Organization's World Mental Health Survey Initiative". World Psychiatry. 6 (3): 168–76. PMC 2174588. PMID 18188442.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.