اضطراب اجتماعی
اضطراب اجتماعی، به معنی عصبی بودن در موقعیتهای اجتماعی است.[1] برخی از اختلالهای مرتبط با طیف اضطرابهای اجتماعی عبارتند از: اختلالهای اضطراب، اختلالهای خُلقی، طیف اختلالهای اوتسیم (en)، اختلالهای خوردن و اختلالهای سوءمصرف مواد.[1] افرادی که اضطراب اجتماعی بالاتری دارند، جلوی خیرهخیره نگاه کردنشان را نمیگیرند، حالت چهرهشان کمتر تغییر میکند و در شروع یا ادامهٔ گفتگو، دارای مشکل مشهود هستند.[1] ویژگی رفتاری اضطراب اجتماعی، یا همان گرایش پایدار به تجربهٔ این نوع از عصبیت، با وضعیت اضطراب، یا همان پاسخ آنی به یک محرک اجتماعی بهخصوص، تفاوت دارد و از آن قابل تشخیص است.[2] نزدیک به ۹۰ درصد از اشخاص، گزارش میکنند که نشانههای اضطراب احتماعی (مانند خجالت) را در برخی مقاطع در طول زندگی، تجربه میکنند.[3] نیمی از اشخاصی که به هر ترتیب، نوعی از ترس اجتماعی را دارند، شامل معیارهای اختلال اضطراب اجتماعی هستند.[4] کارکرد اضطراب اجتماعی، افزایش انگیزه و توجه به تعاملات اجتماعی، مهار رفتار اجتماعی نامطلوب و ایجاد انگیزه برای آماده شدن برای موقعیتهای اجتماعی در آینده است.[1]
منابع
- Schneier, Franklin R; Blanco, Carlos; Antia, Smita X; Liebowitz, Michael R (2002). "The social anxiety spectrum". Psychiatric Clinics of North America. 25 (4): 757–774. doi:10.1016/s0193-953x(02)00018-7.
- Spielberger, C.D. (1983). Manual for the state-trait anxiety inventory (STAI). Palo Alto: Consulting Psychologists Press.
- Zimbardo, P.G. (1977). Shyness: what it is, what to do about it. Reading (MA): Addison-Wesley.
- Ruscio, A. M.; Brown, T. A.; Chiu, W. T.; Sareen, J.; Stein, M. B.; Kessler, R. C. (2008-01-01). "Social fears and social phobia in the USA: results from the National Comorbidity Survey Replication". Psychological Medicine. 38 (1): 15–28. doi:10.1017/S0033291707001699. ISSN 1469-8978. PMC 2262178. PMID 17976249.