عروسک سکس

عروسک سکس یا عروسک عشق بازی، یک ابزار سکس در سایز و اندازه یک شریک جنسی است، که به منظور خودارضایی به کار می‌رود. عروسک سکس می‌تواند شامل یک بدن کامل همراه صورت و بقیه اعضا باشد یا اینکه تنها قسمت‌های لگنی با لوازم جانبی همچون واژن، مقعد و آلت تناسلی را داشته باشد. برخی از قسمت‌های چنین عروسکی دارای حالت ویبره و برخی قابلیت جدا شدن را دارند.

یک عروسک سکس

عروسک سکس وینیل بادی ساده

عروسک‌های جنسی ارزان قیمت با استفاده از هوا دارای تورم هستند. این عروسک‌ها، که پایین‌ترین قیمت را نشان می‌دهد (کمتر از ۷۵ دلار آمریکا)، معمولاً از وینیل جوش داده شده ساخته شده‌اند و شباهت قابل توجهی با افراد واقعی دارند. آنها واژن یا آلت تناسلی مردانه مصنوعی و معمولاً خشن طراحی کرده‌اند، اما به دلیل قیمت مناسب بسیاری از کاربران مایل به نادیده گرفتن کاستی‌های خود هستند. آنها غالباً بعد از چند استفاده در درزها متلاشی می‌شوند، اگرچه معمولاً بسیاری از آنها به هیچ وجه مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. در روسیه برای برخی از سالها چالش حباب با طنز به عنوان یک سرگرمی از شرکت کنندگان قایق‌سواری رودخانه بر روی عروسک‌های ضربه استفاده می‌کرد، اما در سال ۲۰۱۳ این مسابقه به دلایل «سلامتی و ایمنی» لغو شد.[1]

در محدوده قیمت بازار میانه (۱۰۰ تا تقریباً ۱۰۰۰ دلار)، عروسک‌ها از وینیل ضخیم‌تر یا لاتکس سنگین و بدون درز جوش داده شده، یا مخلوط پلی‌اورتان و سیلیکون ساخته می‌شوند، که معمولاً در اطراف هسته فوم سبک قرار دارد. بیشتر آن‌ها را از جنس پلاستیک به سبک مانکن و کلاه گیس سبک، پلاستیک یا چشم شیشه ای و گاهی آرایش صورت و گاهی اوقات دست و پا به‌طور صحیح قالب بندی می‌کنند. برخی عروسک‌های وینیل می‌توانند حاوی نواحی بدن پر از آب مانند سینه یا باسن باشند. عروسک‌های لاتکس در مجارستان، چین و فرانسه ساخته می‌شدند اما اکنون تنها تولیدکننده فرانسوی Domax در حال تولید است.

فرایند تولید باعث می‌شود بیشتر عروسک‌های لاتکس با روکش نازک اکسید که روی پوست را پوشانده‌است، تحویل داده شوند، که معمولاً با قرار دادن عروسک در زیر دوش، توسط مصرف‌کننده برداشته شده و کنده می‌شود. در غیر این صورت، لاتکس یک ماده طبیعی بی اثر و غیر سمّی است. اگرچه درصد کمی از کاربران ممکن است آلرژی نسبت به لاتکس را کشف کنند.

تاریخچه اسباب بازی‌های باربی

در تاریخ خاصی، باربی‌های اسباب بازی کوچک که برای کودکان خریداری می‌شد، بیماری پوستی منتقل می‌کرد و حتی مشکل اخلاقی داشت، زیرا این عروسک‌ها فقط برای کودکان بود ولی اندام آنها کاملاً نگاه جنسی نشان می‌داد. این عروسک‌ها در دوره‌ای از زمان، از چین وارد می‌شد.

ربات سکس

در ژوئن ۲۰۰۶، هنریک کریستنسن از شبکه تحقیقات رباتیک اروپا به روزنامه ساندی تایمز انگلیس گفت که «در طی پنج سال آینده، افراد می‌توانند با ربات‌های سکس، رابطه برقرار کنند»[2]در سپتامبر ۲۰۱۵، کاتلین ریچاردسون از دانشگاه دی مونت فورت و اریک بیلینگ از دانشگاه اسکوود، در واکنش به توسعه مداوم «ربات‌های سکس» یا «سکس‌بُت‌ها»، کمپینی برای ممنوعیت ساخت ربات‌های سکس انسان‌نما ایجاد کردند.[3][4][5]استدلال آنها این بود که چنین دستگاه‌های از نظر اجتماعی مضر و برای زنان و کودکان تحقیرآمیز هستند.[4]

جستارهای وابسته
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ عروسک سکس موجود است.

منابع
  1. "The Run-up in Home Prices: A Bubble". Challenge. 45 (6): 93–119. 2002-11. doi:10.1080/05775132.2002.11034180. ISSN 0577-5132. Check date values in: |date= (help)
  2. "The Times & The Sunday Times". www.thetimes.co.uk. Retrieved 2021-01-10.
  3. Moyer، Justin Wm. «Having sex with robots is really, really bad, Campaign Against Sex Robots says» (به انگلیسی). Washington Post. شاپا 0190-8286. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۱۰.
  4. «Intelligent machines: Call for a ban on robots designed as sex toys» (به انگلیسی). BBC News. ۲۰۱۵-۰۹-۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۱۰.
  5. Temperton، James (۲۰۱۵-۰۹-۱۵). «Campaign calls for ban on sex robots» (به انگلیسی). Wired UK. شاپا 1357-0978. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۱۰.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «sex doll». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.