انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا (۱۳۸۱)

در این انتخابات نظارت استصوابی شورای نگهبان نبود، برای همین بسیاری از داوطلبان توانستد به نامزدی انتخابات برسند. به جز جریان موسوم به «راست سنتی»، طیف‌هایی متنوع از جمله نهضت آزادی و نیروهای ملی-مذهبی شرکتی کم‌سابقه داشتند. جبههٔ دوم خرداد نیز با هم به توافق نرسیدند و چند فهرست ارائه کردند.

جناح راست نیز از دادن فهرست خودداری کرد. در این میان گروهی منسوب به راست با عنوان ائتلاف آبادگران ایران اسلامی در انتخابات فهرست ارائه کردند. نیروی محرک این جریان که شورای هماهنگی نیروهای انقلاب اسلامی نام داشت، محمود احمدی‌نژاد بود. وی بعد توانست از همین شوراها شهردار تهران شود.[1]

مراحل اجرا کامل به عهدهٔ وزارت کشور و نظارت بر عهدهٔ مجلس شورای اسلامی (مجلس ششم) بود. تمامی مراحل اجرا و نظارت به دوش دولت بود.[1]

در این انتخابات با هماهنگی دولت و مجلس از نظارت استصوابی (تأیید صلاحیت) شورای نگهبان خبری نبود. علی تاجرنیا رئیس هیئت نظارت که عضو اصلاح‌طلب مجلس ششم بود آن هنگام گفته‌بود «ما تنها وابستگان به کومله، دمکرات و منافقین آنهم در صورت ارائه اسناد جدید از سوی وزارت اطلاعات را رد صلاحیت کردیم».[2] البته پس از انتخابات وزیر اطلاعات وقت گفت: «ما مرجع تعیین صلاحیت داوطلبان نیستیم و کسانی که در این زمینه، افرادی را تأیید یا رد صلاحیت کرده‌اند، طبق قانون باید پاسخگوی اقدامات خود باشند… از آنجا که دادگاه، نهضت آزادی را غیرقانونی اعلام کرده‌است، ما آن را در سوابق و استعلام از افراد عضو آن، اعلام کردیم زیرا حکم دادگاه، برای ما سند است».[2]

به‌رغم حضور طیف گستردهٔ نامزدان، مشارکت در انتخابات برای سومین بار در تاریخ ایران زیر ۵۰٪ آمد.

با وجود اینکه در انتخابات شورای اسلامی شهر و روستا، شورای نگهبان وظیفهٔ احراز صاحیت کاندیداها را بر عهده ندارد، این دوره با پیروزی مطلق اصولگرایان همراه بود. در تهران آبادگران ۱۴ کرسی را از ۱۵ کرسی بردند و در این انتخابات همهٔ ۱۵ نفر لیست انتخاباتی اصولگرایان در شهر تهران انتخاب شدند. از آن زمان به بعد اصولگرایان در همهٔ انتخابات‌های جمهوری اسلامی (دو انتخابات ریاست جمهوری، دو انتخابات مجلس شورای اسلامی و یک انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا) پیروز شدند.[3]

پس از تأیید صلاحیت عده‌ای از اعضای نهضت آزادی و ملی-مذهبیها، سید علی خامنه‌ای در واکنش به این اتفاق، برای اولین بار در تاریخ رهبری‌اش رای نداد. او در روز انتخابات به کنارک سفر کرد تا با توجه به قانون ممنوعیت رای دادن افراد غیربومی در حوزه‌های دارای کمتر از ۱۰۰ هزار نفر جمعیت، به صورت موجه در انتخابات شرکت نکرده باشد.[4] خامنه‌ای با حضور در یکی از شعب اخذ رای کنارک از برخی تأیید صلاحیت‌ها انتقاد کرد.[5]

• «دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله العظمی خامنه‌ای».
• «انتخاباتی که رهبری در آن شرکت نکرد».
• کتاب جامعه‌شناسی ۲۲ خرداد، پرویز امینی، انتشارات آفتاب توسعه. شابک: ۹۷۸–۹۶۴–۷۸۶۷–۲۰–۷